ตอนที่ 12 เพื่อนที่ดีที่สุด

ตอนที่เดินไปถึงที่รถ จิ้นเสี่ยวลิ่งยังคงรู้สึกว่างเปล่า เธอ นั่งอยู่ในรถนานครู่หนึ่งแต่ก็ยังไม่ขับออกไป จนได้รับ ข้อความจากกู้เซิงโยส่งมาถามว่าเธอกลับมารึยัง ตอนนั้น เธอจึงพึ่งได้สติกลับมา

มองดูตึกตรงหน้า เธอทำงานที่นี่มานานสามปีกว่าแล้ว คิดไม่ถึงจริงๆว่าวันนี้จะต้องบอกลากับที่นี่

เธอไม่สามารถอธิบายได้ว่าตอนนี้รู้สึกยังไง ไม่ได้รู้สึก เศร้าหรือเสียใจ แค่รู้สึกโหวงๆในใจก็เท่านั้น เหมือนบาง อย่างขาดหายไป

เธอมองดูตึกตรงหน้านานพักหนึ่ง จิ้นเสี่ยวลิ่งจึงค่อยๆ ขับรถออกไป

เมื่อกลับไปถึงบ้านกู้คุณแม่กู้กำลังเล่นไพ่กับเพื่อนอยู่ เมื่อเห็นจิ้นเสี่ยวลิ่งกลับมาถึง ลุกขึ้นทักทายเธออย่าง สนิทสนม จากนั้นก็จับมือของจิ้นเสี่ยวลิ่ง “เสี่ยวลิ่ง วันนี้ หนูจะต้องแต่งตัวให้กู้เซิงโยสวยๆเลยนะจ๊ะ”

จิ้นเสี่ยวลิ่งมองคุณแม่กู้ เธอก็คิดในใจคุณแม่กู้ไม่รู้ว่า คืนนี้กู้เซิงโยไปเดทกับยิ่นจิ๋นหยู่แทนตน ถ้าเธอรู้มีหวังได้ เขมือบตนเข้าไปแน่ๆ

เหมือนที่เขาพูดกันว่า ยิ่งดีใจมากเท่าไหร่ คาดหวังมาก เท่าไหร่ ก็จะผิดหวังมากเท่านั้น

จิ้นเสี่ยวลิ่งยิ้มแห้งๆแล้วพยักหน้า ไม่กล้ามองหน้าคุณตอนที่ 12 เพื่อนที่ดีที่สุด

ตอนที่เดินไปถึงที่รถ จิ้นเสี่ยวลิ่งยังคงรู้สึกว่างเปล่า เธอ นั่งอยู่ในรถนานครู่หนึ่งแต่ก็ยังไม่ขับออกไป จนได้รับ ข้อความจากกู้เซิงโยส่งมาถามว่าเธอกลับมารึยัง ตอนนั้น เธอจึงพึ่งได้สติกลับมา

มองดูตึกตรงหน้า เธอทำงานที่นี่มานานสามปีกว่าแล้ว คิดไม่ถึงจริงๆว่าวันนี้จะต้องบอกลากับที่นี่

เธอไม่สามารถอธิบายได้ว่าตอนนี้รู้สึกยังไง ไม่ได้รู้สึก เศร้าหรือเสียใจ แค่รู้สึกโหวงๆในใจก็เท่านั้น เหมือนบาง อย่างขาดหายไป

เธอมองดูตึกตรงหน้านานพักหนึ่ง จิ้นเสี่ยวลิ่งจึงค่อยๆ ขับรถออกไป

เมื่อกลับไปถึงบ้านกู้คุณแม่กู้กำลังเล่นไพ่กับเพื่อนอยู่ เมื่อเห็นจิ้นเสี่ยวลิ่งกลับมาถึง ลุกขึ้นทักทายเธออย่าง สนิทสนม จากนั้นก็จับมือของจิ้นเสี่ยวลิ่ง “เสี่ยวลิ่ง วันนี้ หนูจะต้องแต่งตัวให้กู้เซิงโยสวยๆเลยนะจ๊ะ”

จิ้นเสี่ยวลิ่งมองคุณแม่กู้ เธอก็คิดในใจคุณแม่กู้ไม่รู้ว่า คืนนี้กู้เซิงโยไปเดทกับยิ่นจิ๋นหยู่แทนตน ถ้าเธอรู้มีหวังได้ เขมือบตนเข้าไปแน่ๆ

เหมือนที่เขาพูดกันว่า ยิ่งดีใจมากเท่าไหร่ คาดหวังมาก เท่าไหร่ ก็จะผิดหวังมากเท่านั้น

จิ้นเสี่ยวลิ่งยิ้มแห้งๆแล้วพยักหน้า ไม่กล้ามองหน้าคุณ
จิ้นเสี่ยวลิ่งเขกที่หัวของเธอเบาๆ แล้วพูดขึ้น “ฉันจะให้ เธอมองลูกตาของฉันเพื่อ!

กู้เซิงโยเกาหัว “ก็ไม่เห็นอะไรแล้วหนิ นอกจากลูกตา แล้ว ในตาของเธอก็ไม่มีอะไรเลย ฉันไม่เห็นอะไรเลย จริงๆ”

จิ้นเสี่ยวลิ่งรู้สึกว่าตนเองกำลังจะพ่ายแพ้ต่อความใสซื่อ ของคนตรงหน้า จึงรีบพูดขึ้น “มองดูให้ดีๆ ในตาของฉันมี ลูกตา แล้วนัยลูกตาของฉันมีอะไร ใช่เธอรึเปล่า!

เมื่อได้ฟัง กู้เซิงโยจึงจ้องไปที่ดวงตาของคนตรงหน้า จากนั้นก็เห็นตนเองอยู่ในนั้นจริงๆ เธอพยักหน้าแล้วพูด ขึ้น อื้ม มีฉันอยู่ข้างใน”

“งั้นเธอบอกฉันมา ว่าผู้หญิงที่อยู่ในลูกตาของฉันชื่อ อะไร?”

“ฉัน ฉันหรอ?” กู้เซิงโยชี้ไปที่ตัวเอง

“หรือเธอคิดว่าจะมีคนอื่น?” ในห้องนี้นอกจากเธอแล้ว ก็ ไม่มีใครเห็นตัวเองแล้ว

” เชิงโย….. เชิงโยตอบเสียงเบา นํ้าเสียงนั้น ไม่ มั่นใจเสียเท่าไหร่

จิ้นเสี่ยวลิ่งคลายมือจากเธอ แล้วพูดขึ้น “ดังนั้น ยังมี อะไรให้เธอไม่มั่นใจอีก เธอก็คือเธอ ไม่จำเป็นต้องไป แสดงเป็นใคร เป็นตัวของตัวเองก็พอแล้ว ไม่ต้องทำให้ตัว เองต้องลำบากจริงไหม?”
จิ้นเสี่ยวลิ่งเขกที่หัวของเธอเบาๆ แล้วพูดขึ้น “ฉันจะให้ เธอมองลูกตาของฉันเพื่อ!

กู้เซิงโยเกาหัว “ก็ไม่เห็นอะไรแล้วหนิ นอกจากลูกตา แล้ว ในตาของเธอก็ไม่มีอะไรเลย ฉันไม่เห็นอะไรเลย จริงๆ”

จิ้นเสี่ยวลิ่งรู้สึกว่าตนเองกำลังจะพ่ายแพ้ต่อความใสซื่อ ของคนตรงหน้า จึงรีบพูดขึ้น “มองดูให้ดีๆ ในตาของฉันมี ลูกตา แล้วนัยลูกตาของฉันมีอะไร ใช่เธอรึเปล่า!

เมื่อได้ฟัง กู้เซิงโยจึงจ้องไปที่ดวงตาของคนตรงหน้า จากนั้นก็เห็นตนเองอยู่ในนั้นจริงๆ เธอพยักหน้าแล้วพูด ขึ้น อื้ม มีฉันอยู่ข้างใน”

“งั้นเธอบอกฉันมา ว่าผู้หญิงที่อยู่ในลูกตาของฉันชื่อ อะไร?”

“ฉัน ฉันหรอ?” กู้เซิงโยชี้ไปที่ตัวเอง

“หรือเธอคิดว่าจะมีคนอื่น?” ในห้องนี้นอกจากเธอแล้ว ก็ ไม่มีใครเห็นตัวเองแล้ว

” เชิงโย….. เชิงโยตอบเสียงเบา นํ้าเสียงนั้น ไม่ มั่นใจเสียเท่าไหร่

จิ้นเสี่ยวลิ่งคลายมือจากเธอ แล้วพูดขึ้น “ดังนั้น ยังมี อะไรให้เธอไม่มั่นใจอีก เธอก็คือเธอ ไม่จำเป็นต้องไป แสดงเป็นใคร เป็นตัวของตัวเองก็พอแล้ว ไม่ต้องทำให้ตัว เองต้องลำบากจริงไหม?”
กู้เซิงโยคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เธอรู้สึกไม่ พอใจแทนจิ้นเสี่ยวลิ่ง จากนั้นด่าจี้จิ๋นฉือ “จี้จิ๋นฉือคิดว่า ตัวเองเป็นใคร พาผู้หญิงคนนั้นมาอวดหรือไง?

จิ้นเสี่ยวลิ่งเงียบไม่พูดไม่จา เธอมองดูเพดานเงียบๆ แบบนั้น ตอนนั้นที่เธอเลิกกับจี้จิ๋นฉือแล้วเลือกที่จะ ทำงานต่อ เพราะหนึ่งเธอรักงานนี้มาก และชอบที่จะ ทำงานกับเพื่อนร่วมงานกลุ่มนี้ สองเธอยังแอบคิดเข้าข้าง ตัวเอง บางทีในใจของเธอยังคงตัดใจจากความรักครั้งนั้น ไม่ได้ ถึงแม้ว่าเธอไม่อยากจะยอมรับ

“เสี่ยวลิ่ง สบายใจได้ คืนนี้ฉันจะทำให้ดีที่สุด ฉันจะช่วย เธอเอายิ่นจิ๋นหยู่ให้อยู่หมัด! ” เพราะว่าในใจของเธอ รู้สึกโกรธแทนจิ้นเสี่ยวลิ่ง ดังนั้นกู้เซิงโยจึงพูดด้วยความ มั่นใจ ไม่เหลือความกังวลและลังเลใจเหมือนก่อนหน้านี้

“ทำเกินไปแล้ว การที่มีคนอื่นก็มากพอแล้ว จี้จิ๋นฉือยัง กล้าพากิ๊กเข้ามาทำงานในบริษัท ไร้ยางอายทั้งชายและ หญิงจริงๆ!

การที่กู้เซิงโยพูดก่นด่าแบบนี้ ทำให้เธอไม่เหลือเคล้าผู้ หญิงเรียบร้อยเลย

จิ้นเสี่ยวลิ่งลุกขึ้นนั่ง มองกู้เซิงโยแล้วพูดขึ้น “กู้เซิงโย เธอโมโหมากไปรึเปล่า”

“เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน มีคนมาทำแบบนี้กับเธอ จะให้ฉันไม่โมโหได้ยังไง! ” กู้เซิงโยพูดขึ้น เธอมองจิ้น เสี่ยวลิ่งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ดังนั้นเธอจึงโมโหและโกรธ แทนเพื่อนของตนเมื่อรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
จิ้นเสี่ยวลิ่งมองหน้าเธอ จากนั้นก็เอื้อมมือไปกอด บางที อาจจะเป็นเพราะสิ่งที่จี้จิ่นฉือทําเธอเลยรู้สึกเสียใจ และ บางทีอาจจะเป็นเพราะคำพูดของกู้เชิงโยทำให้เธอรู้สึก ตื้นตัน เธอเริ่มอยากจะร้องไห้ออกมา ตอนนี้จมูกแสบไป หมด ตาของเธอเองก็เริ่มเมื่อย

กู้เชิงโยกลับตกใจในท่าทีของเพื่น ไม่รู้ว่าควรจะทำยัง

ไงดี น้ำตาไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ จิ้นเสี่ยวลิ่งเม้มปากเอา

ไว้ไม่ให้ตัวเองส่งเสียงร้องออกมา

“เสี่ยว เสี่ยวลิ่ง…..…..” กู้เซิงโยตบที่หลังของเธอเบาๆ เธอ สัมผัสได้ว่าเพื่อนกำลังร้องไห้ จิ้นเสี่ยวลิ่งในตอนนี้เธอไม่ เคยเห็นมาก่อน จึงเป็นห่วงมาก “เสี่ยวลิ่ง ไม่เป็นอะไรใช่ ไหม……”

จิ้นเสี่ยวลิ่งส่ายหน้าไปมา จากนั้นซบหน้าลงตรงหัวไหล่ ของเธอ ทำให้น้ำตาไหลไปยังคอของกู้เซิงโย

กู้เซิงโยไม่กล้าพูดอะไร ทำนั่งเงียบๆแล้วกอดเพื่อนเอา ไว้ บางทีเธออาจะอยากแค่ร้องไห้ออกมาสักครั้ง

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน จิ้นเสี่ยวลิ่งค่อยๆเงยหน้าขึ้น มาจากไหล่ของกู้เซิงโย ตาของเธอยังแดง แต่กลับฝืนยิ้ม ออกมา “กู้เซิงโย ขอบคุณเธอมากนะ การที่มีเธออยู่ด้วย มันดีจริงๆ!