ตอนที่ 1 ไปนัดบอร์ดแทน

อากาศเมืองเจียงเฉินเย็นสบายมากมายลมที่พัดผ่าน บ่อนความอบอุ่นอย่างมากเช่นกันแสงแดดพระอาทิตย์ก็ สดใสเหมือนเดิม

ร้านกาแฟบนถนนแม่น้ำฝั่งซ้ายรถยนต์ยี่ห้อBMWได้ จอดไว้ข้างถนนคนในรถที่กำลังส่องกล้องทางไกลได้ ถามขึ้นมาว่า:แน่ใจนะว่าเป็นเขา?”

คนที่นั่งข้างคนขับดูรูปถ่ายในมือให้ชัดเจนอีกครั้งจึง ตอบกลับมาว่า”ถูกต้องเป็นเขาแน่นอน”

พอฟังจบจิ้นเสี่ยวลิ่งก็วางกล้องส่องทางไกลลงเธอเปิด กระจกหน้าต่างลงมาเพื่อจัดแต่งผมให้เรียบร้อยรอให้ แน่ใจว่าหน้าของเธอไม่อะไรผิดปกติเธอจึงปิดกระจก หน้าต่างขึ้นไปจากนั้นถึงลงไปจากรถ

กู้เซิงโยดึงมือเธอไว้และถามด้วยความเป็นห่วง:”จิ้น เสี่ยวลิ่งเธอคิดจะเข้าไปจริงหรือ?”

จิ้นเสี่ยวลิ่งหันไปมองเธอสักพักจึงถามเขาไปว่า:”งั้นเธอ คิดจะเข้าไปเองรึเปล่าหล่ะ?”

กู้เซิงโยลังเลสักพักความจริงตามหลักเธอน่าจะเข้าไป ด้วยตัวเองเพราะว่าวันนี้เธอถึงเป็นนางเอกตัวจริงที่มาหา คู่เดท

เห็นสีหน้าที่ลังเลของเธอจิ้นเสี่ยวลิ่งก็สวนกลับไปว่า” หากเธอไม่กลัวหลินเสียงแล้ว……”
“เธอ… เธอรีบเข้าไปเถอะ”พอได้ยินเขาพูดถึงชื่อหลินยี่ เสียงกู้เซิงโยก็พูดขึ้นมาว่า”ยิ่นจี๋นเหยืนอายุสามสิบสามปี เป็นลูกคนเล็กในบ้านตระกูลมิ่นฉันรู้แค่นี้แหละขอให้เธอ โชคดีกับการนัดบอร์ดครั้งแรกนะ”

“จิ้นเสี่ยวลิ่งทั้งโมโหทั้งอยากหัวเราะเขาไม่พูดประชด เธอแล้วก็ได้เขาเปิดประตูและเดินตรงไปร้านกาแฟทันที

พอเข้าไปถึงร้านกาแฟจิ้นเสี่ยวลิ่งก็เห็นยิ่นจีนเหยืนนั่ง อยู่โต๊ะข้างหน้าต่างท่าทางการนั่งของเขาทำให้เธอรู้สึก ว่าเหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน

จัดเสื้อผ้าและผมให้เรียบร้อยจากนั้นก็หายใจเข้าลึกๆ ถึงเดินตรงไปโต๊ะที่เขานั่งอยู่

พอจิ้นเสี่ยวลิ่งเดินไปถึงเธอก็เห็นยิ่นจี๋นเหยีนกำลังดู ข่าวจากมือถืออยู่พอยิ่นจี๋นเหยืนเห็นเธอมาเขาจึงเงยหน้า ขึ้นมาดู

“ยิ่นจี๋นเหยีนหรือ?” จิ้นเสียวลิ่งไม่ได้นั่งลงไปทันทีแต่ เธอรอให้เขามองเธอให้พอใจเสียก่อน

พอได้มองใกล้ๆจิ้นเสี่ยวลิ่งถึงเห็นสีผิวของเขาดำกว่า คนปกติเขาเหมือนทำงานกลางแจ้งอยู่ตลอดเวลาจมูก เขาโด่งมากทำให้โครงหน้าของเขาดูเข้มไม่น้อยบวกกับ ความสูงของเขาถึงจะไม่ได้หล่อขนาดนั้นแต่ก็ใช้ได้เลย ทีเดียวรูปร่างภายนอกของเขาดูขึ้นไปแล้วรู้สึกเขาเป็น คนที่ตรงไปตรงมาและมีน้ำใจอย่างมาก

ยิ่นจี๋นเหยืนลุกขึ้นมาและเข้าไปจับมือทักทายเธออย่างสุภาพ:”สวัสดีคุณหนูกู้”

จิ้นเสี่ยวลิ่งก็ยื่นมือไปจับมือทักทายจากนั้นถึงนั่งลงไป ที่ฝั่งตรงข้ามของเขา

ยิ่นจี๋นเหยืนก็นั่งลงไปด้วยพอเห็นจิ้นเสี่ยวลิ่งไม่พูดจา

ความจริงพออายุเลยเลขสามไปพ่อแม่ก็เร่งเขาให้รีบ แต่งงานพอเขากลับมาจากในเมืองพ่อและพี่สาวก็จะคอย หาคู่ครองให้กับเขาอยู่ตลอดเวลามีอยู่หลายครั้งที่เขา อยากจำใจรับผู้หญิงคนไหนก็ได้มาเป็นคู่ครองของเขา

จิ้นเสี่ยวลิ่งไม่เคยนัดบอร์ดมาก่อนเพราะฉะนั้นเธอ ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆเธอรู้เพียงแต่ว่าวันนี้ยังไงก็ต้องเอา ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นคู่ครองให้ได้

ขณะที่จิ้นเสี่ยวลิ่งกำลังอยากเอ่ยปากพูดขึ้นมา พนักงานก็เข้ามาเสิร์ฟน้ำพอดี:”คุณผู้หญิงต้องการรับน้ำ อะไร?”

ขณะพูดอยู่ก็ยื่นเมนูให้กับเธอ

จิ้นเสี่ยวลิ่งไม่ได้เปิดเมนูขึ้นมาดูแต่เธอสั่งไปทีเดียว ว่า:”ขอลาเต้วานิลลาหนึ่งแก้วอย่างอื่นไม่ต้อง”

“ได้เลยรบกวนรอสักครู่” พนักงานยิ้มแย้มอย่างสุภาพ

พอพนักงานเดินออกไปจิ้นเสี่ยวลิ่งก็ตื่นเต้นจนเอาน้ำ ขึ้นมาดื่ม
ยิ่นจี๋นเหยืนเหมือนดูออกว่าเธอกำลังตื่นเต้นเขายิ้มแย้ม และถามเธอว่า:”คุณหนูกู้นัดบอร์ดครั้งแรกหรือ? ”

พอได้ยินเขาถามแบบนี้จิ้นเสี่ยวลิ่งก็ถามกลับไปว่า:” ฟัง น้ำเสียงของคุณชายยื่นคงนัดบอร์ดมาเยอะสินะ

” ยิ่นจี๋นเหยืนยักไหล่และยิ้มแย้มเขาไม่ได้ตอบอะไรกับ เธอ

ความจริงพอถามคำถามนี้เสร็จเธอก็เสียใจเล็กน้อยกับ คำถามตัวเองเธอกลัวว่าเธอจะใช้คำพูดแรงไปเวลานี้เธอ แก้เขินด้วยการดื่มน้ำเธอเขินและจับผมตัวเองพูดขึ้นมา อีกว่า:” ฉันหมายถึงคุณชายยิ่นก็อายุขนาดนี้แล้วถึงเวลา ที่จะสร้างครอบครัวกับเขาสักที”

พอได้ยินแบบนี้ยิ่นจี๋นเหยีนก็ตอบไปว่า:”คุณหนูกู้ หมายความว่าฉันแก่มากแล้วใช่ไหม?”

จิ้นเสี่ยวลิ่งรู้สึกว่าทำไมวันนี้อีคิวของเธอถึงได้ต่ำขนาด นี้ตลอดทั้งวันเธอพูดจาไม่เข้าหูเลยสักคำ

เธอไม่กล้าสู้สายตาเขาคำพูดที่พูดไปแล้วย่อมเอาคำ พูดนั้นกลับคืนมาไม่ได้ในเมื่อพูดออกไปแล้วงั้นก็ขออีก สักคำเถอะ:”ฉันว่านะผู้ชายที่มีอายุดูมีเสน่ห์มาก”

ยิ่นจี๋นเหยืนอดหัวเราะไม่ได้ไม่ใช่เพราะคำชมแต่เป็นเพ ราะเธอพยายมพูดให้เขาดูดี

พอเห็นเขายิ้มจิ้นเสี่ยวลิ่งถึงโล่งอกเธอไม่อยากทำให้ ความสัมพันธ์พังทลายตั้งแต่เจอกันเป็นครั้งแรกเพราะเป้าหมายของเธอในวันนี้ก็คือต้องเอาผู้ชายคนนี้มาให้ได้

ร้านกาแฟคนไม่เยอะนักเสียงดนตรีที่ไพเราะทำให้ บรรยากาศในร้านโรแมนติกมากขณะที่จิ้นเสี่ยวลิ่งกำลัง อยากเอ่ยปากพูดอะไรขึ้นมาพนักงานก็ยกกาแฟมาเสิร์ฟ พอดีพอวางกาแฟให้กับจิ้นเสี่ยวลิ่งเรียบร้อยพนักงานก็ พูดกับเธอว่าเชิญตามสบาย

จิ้นเสี่ยวลิ่งมองดูกาแฟที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ชอบคนที่ พูดจาอ้อมค้อมเธอเงยหน้าขึ้นมาถามยิ่นจี๋นเหยืนว่า:”คุณ ชายยิ่นเธอหวังว่าคู่ครองในอนาคของเธอเป็นอย่างไร?”

พอได้ยินเธอถามแบบนี้ยิ่นจี๋นเหยืนก็วางแก้วกาแฟลง และตอบเธอไปว่า:”ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมาก”

“แล้วเธอคิดว่าฉันเหมาะสมกับเธอไหม?” จิ้นเสี่ยวลิ่ง จ้องหน้าเขาและกำลังรอคำตอบของเขาอย่างตั้งหน้าตั้ง ตา

นิสัยที่ตรงไปตรงมาของเธอทำให้ยิ่นจี๋นเหยืนเบลอไป สักพักเพราะเขาไม่คิดเลยว่าเธอจะถามคำถามได้ตรง ขนาดนี้

พอเห็นเขาไม่พูดจาจิ้นเสี่ยวลิ่งก็ถามขึ้นมาอีกว่า” ไม่ เหมาะสมหรือ? จุดไหนไม่เหมาะสมฉันจะพยายามแก้ไข”

นิสัยที่ตรงไปตรงมาของเธอทำให้ยิ่นจี๋นเหยีนทำตัวไม่ ถูกเขาคิดในใจว่าทำไมผู้หญิงสมัยนี้ถึงใจกล้าได้ขนาดนี้ ใจกล้าถึงขั้นจีบผู้ชายก่อนก็ไม่แคร์?
“เสียงไอเคอะเคอะ….” ยิ่งเหยืนมองหน้าจิ้นเสี่ยวลิ่ง พูดว่า:” คำถามนี้มันเร็วไปไหม? เราเหมือนเพิ่งเจอกันครั้ง แรกเอง?”

จิ้นเสี่ยวลิ่งตอบไปว่า:”นัดบอร์ดก็เพื่ออยากแต่งงาน ไม่ใช่หรือ?” ในเมื่อเราเป้าหมายเดียวกันแล้วทำไมต้อง ทําเป็นอ้อมค้อมด้วยหล่ะ”

ยิ่งอื่นเหยีนจนคำพูดสิ่งที่เธอพูดเหมือนมีเหตุผลแต่มันก็ ยังมีอะไรผิดปกติอยู่ดี

เห็นเขาจนคำพูดจิ้นเสี่ยวลิ่งก็นั่งลงไปจ้องตาเขาอีก ครั้ง:” เพราะฉะนั้นเราแต่งงานทีเดียวเลยดีกว่า