บทที่9 เมา

รถแท็กซี่ขับออกไปไกลแล้ว ผู้ชายสองสามคนนั้นตะโกนด่าออก มาด้วยความโมโห : “นังผู้หญิงสารเลว! เจออีกล่ะฉันจะฆ่าพวก แกซะ!”

จีเอ่ยถามด้วยความสงสัย : “พวกพี่ครับ เกิดอะไรขึ้นหรือครับ ผู้หญิงสองคนนั้นไปหาเรื่องอะไรพวกพี่อย่างนั้นหรือ?”

“ซิบ! สองคนนั้นเป็นเด็กนั่งดริ้งก์!”

“อา!?” ผมกับ แสดงความตกใจออกมาพร้อมกัน : “เด็กนั่ง ดริ้งก์!! “ใช่! บ้าเอ้ย หลอกพวกฉันดื่มมากี่คืนแล้ว แม้แต่มือก็ยังไม่ได้

สัมผัสเลยด้วย!”

จีจึงรีบกดโทรออกไปหาพวกเธอ แต่ทางฝ่ายนั้นกลับตัดสาย เขาไปเลยเสียอย่างนั้น

ผมกับจีนั้นก็เข้าใจขึ้นมาทันที แล้วก็ชี้ไปยังทิศทางที่รถคัน นั้นหายไปแล้วพลางตะโกนออกมา : “เชรดแม่ง นังผู้หญิงเลว!”

ผู้ชายสองสามคนนั้นตะโกนด่าเสร็จแล้วก็เดินออกไป

ผมเอ่ยถามว่าจะทำอย่างไร เขามองผมอย่างจิตตก : “บ้าเอ้ ย ครั้งแรกเลยนะที่ถูกผู้หญิงเล่นงานแบบนี้!”

“อา…”
“ไป ไปดื่มกับฉันหน่อย!”

“โอเค….ไปสิ” ผมทำได้เพียงแค่ต้องตอบรับกลับไป

พวกเราสองคนหาแผงร้านอาหารรอบดึก แล้วสั่งบาร์บีคิวและ เบียร์มากิน

“พรุ่งนี้…ฉันจะไปจากที่นี่แล้วนะ” จู่ๆ ก็พูดขึ้นมา

หัวใจของผมนั้นชะงักไปพักหนึ่ง

“ไปจากเมืองนี้น่ะหรือ?”

“ใช่” แววตาของจีหมองลง

ผมกับเราพักอยู่หอพักเดียวกัน และเป็นเพื่อนที่มีอยู่เพียง น้อยนิด ในเมืองนี้

หลังจากที่เรียนจบแล้ว ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไป ผมคิดว่า

เขาจะไม่ไปไหนเสียอีก ไม่คิดเลยว่า…..

“ครั้งที่แล้วนายไม่ได้บอกว่าได้งานดีๆทำแล้วหรอกหรือ?” “เหอะๆ…ถูกไล่ออกแล้ว เมื่อวานนี้เอง

ผมไม่ได้พูดอะไรออกมา

“แล้วอีกอย่าง….เสียวเสี้ยนเลิกกับฉันแล้ว”

“เกิดอะไรขึ้น?” ผมเอ่ยถาม

“อย่าไปพูดถึงมันเลย!ดื่มดีกว่าเดิม….……
ช่วงเวลานี้เอง จีดื่มแลกแก้วกับผมกันอย่างต่อเนื่อง คุยกันถึง เรื่องราวชีวิตในมหาวิทยาลัย เราสองคนพูดคุยกันไปมีทั้งรอย ยิ้มและคราบน้ำตา

เบียร์กว่าลังครึ่ง เราดื่มกันจนถึงเที่ยงคืนกว่าๆ

แผงร้านขายบาร์บีคิวตามฝั่งแม่น้ำมีสีสันในยามค่ำคืน ผู้คน มากหน้าหลายตา ที่ดูไม่มีมีชีวิตชีวา มีทั้งที่เล่นทายนิ้ว เล่นไพ่ การใช้เสียงเพลงเพื่อเป็นการปลดปล่อยตัวเองออกมา คนส่วน ใหญ่ก็จะตกอยู่ในอารมณ์มัวหมองเช่นเดียวกันกับเพื่อนของผม เขาเดินถือเหล้าไป พลางดื่มแล้วเอ่ยพูดขึ้นมา : “พี่ใหญ่ ตอนที่ พวกเราอยู่ที่มหาวิทยาลัยก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่สุดยอดแล้วนะ แต่ทำไมพอออกมาใช้ชีวิตในสังคม ทำไมถึงได้ดูมั่วไปหมดเลย แบบนี้..………..

ผมรู้ว่าจีดื่มไปมากแล้ว ครั้งนี้เขาตกงาน ผมดื่มเป็นเพื่อนเขา ก็ถือว่าช่วยให้เขาได้ระบายความคับแค้นใจนี้ออกมา

จียิ่งเอ่ยพูดออกมาด้วยความเคียดแค้นราวกับปืนกล : “ฉัน ตาสว่างแล้ว ว่าผู้หญิงแม่งเห็นเงินสำคัญกว่าอะไรทั้งนั้น ความ รักบ้าบออะไรกัน ที่ว่ารักกันไปจนวันตาย แม่งก็กลับตาลปัตรกัน ไปหมด ต้องมีบ้านมีรถถึงจะอยู่ในหลักการ ไม่มีบ้านไม่มีรถก็จะ ต้องนอนข้างถนนอย่างนั้นรึไง นี่หรือความคิดของพวกผู้หญิง” ดวงตาทั้งสองข้างของจีแดง มือหนึ่งถือขวดเบียร์ที่มีอยู่เพียง ก้นขวดเอาไว้ ปากก็เอ่ยบ่นไปเรื่อย

คำพูดปลอบใจผมก็พูดไปเยอะแล้ว ผมเองก็หาเหตุผลอะไรมาปลอบใจเขาไม่ได้อีกแล้ว

“เพื่อน อย่าเอาเรื่องที่ไม่สบายใจเก็บมาคิดเลย บางอย่าง พระเจ้าก็ได้กําหนดเอาไว้แล้ว ทางเดินตัวเราต้องเป็นคนเดินไป เอง จะจีบสาวทั้งทีเราก็ต้องอาศัยตัวเองอยู่แล้ว”

จีฝืนยิ้มออกมา เพื่อนคนนี้ของผมอกหักมาหลายครั้งมากแล้ว อีกทั้งทุกครั้งที่อกหักนั่นก็เป็นเพราะอีกฝ่ายหนึ่งนั้นมีเงินทอง มากกว่าเขานั่นเอง เป็นแบบนี้บ่อยครั้ง ผมคิดว่าคงจะเจอกับ ปัญหานี้

“พวกผู้หญิง พอมีเงินก็แทบจะรีบวิ่งไปขึ้นเตียงนอนกับผู้ชาย” แววตาของจีนั้นมีความโมโห

เห็นท่าทางของแล้ว จะให้เขาดื่มต่อไปไม่ได้แล้ว เมื่อผมเห็น

ว่าเขากำลังจะหยิบขวดเบียร์ขึ้นมา ผมจึงรีบแย่งมา จริงๆแล้วก็

ไม่อยากจะทำให้ตัวเองลำบาก เพราะถึงอย่างไรการไปส่งคน

เมานั้นก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่นัก จะโบกรถไป แม้แต่คนขับรถก็ยัง

จะไม่ยอมให้ขึ้นรถเลยเสียด้วยซ้ำ เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะต้องเจอกับ

การอาเจียนบนรถ ที่ทั้งสกปรกและทั้งส่งกลิ่นเหม็น

คิดเงินแล้วจึงออกมาจากร้าน จีพูดจาสะเปะสะปะไม่รู้เรื่อง แล้ว

ตอนที่พวกผมออกมานั้น เมาเสียจนเดินเซไม่รู้ทิศรู้ทางอีก

แล้วเสียด้วย

ผมเสียเวลาอยู่นานกว่าจะพาเขาออกมาทางด้านนอกได้ เดิน ไปเพียงไม่กี่ก้าว เขากลับผละออกไปจากแขนของผม แล้วก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการระบายออกมาหลังจากอาการมึนเมาหรือเป็น เพราะรถBMWคันที่จอดอยู่ตรงหน้าสะดุดตาเกินไปกันแน่ เขา อาเจียนออกมาตรงหน้ารถคันนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับภาพตรงหน้า เช่นนี้แล้ว ในหัวของผมนั้นสับสนไปหมด และปัญหาที่ไม่คาดคิด ในตอนนี้ ผู้หญิงหน้าตาสะสวยรูปร่างสวยงามคนหนึ่งเดินลงมา จากรถหรู ดวงตาของเธอนั้นส่งสายตาที่ดูรุนแรงออก ออกมา…..