บทที่8 สาวนั่งดริ้งก์

ยี่สิบเซนติเมตร สิบเซนติเมตร ห้าเซนติเมตร หนึ่ง เซนติเมตร…ระยะที่ใกล้มากขึ้น หัวใจของผมนั้นก็เป็นกังวลมาก ผมรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้น กลัว แม้กระทั่งความรู้สึกละอายใจขึ้น มาเล็กน้อย ผมคิดว่า เวลานี้ ภายใต้แสงไฟในบาร์นี้ เงาของผม นั้นจะต้องอยู่ในสภาพบ้ากามอย่างแน่นอนใช่หรือเปล่า? และใน ขณะที่ไพ่กำลังจะถึงริมฝีปากของจื่อโยวนั้น ผมตั้งใจทำเป็นไม่ ระวังชนโต๊ะเข้าไพ่หล่นลงมา และอาศัยจังหวะที่เชื่องช้านี้ เอา ปากของตัวเองประทับลงไปบนริมฝีปากเล็กๆสีแดงนั่นของจื่อโย วเบาๆ

ถึงแม้ว่าเมื่อครู่นี้ผมจะสัมผัสลงไปแค่เพียงนิดเดียวเท่านั้น แต่ ตอนที่ปากของผมประทับลงไปนั้น ยังคงรู้สึกถึงว่ามีกระแสไฟที่ ไหลผ่านริมฝีปากเข้ามาสู่ร่างกายของผม ความรู้สึกที่สัมผัสโดน ปากนั้นไม่สามารถเทียบกับการสัมผัสส่วนอื่นๆ ของร่างกายได้ เลย ผมแทบจะหยุดหายใจ ผมรู้สึกได้ถึงการกระตุ้นนี้ เป็นความ ตื่นเต้น ในแบบที่แอบทำจนสำเร็จ แตกต่างไปจากความตื่นเต้นที่ ไปหาจากผู้หญิงบริการแบบนั้นอย่างเทียบกันไม่ได้ ความรู้สึก แบบนั้นดูว่างเปล่า แต่กลับเป็นความจริง ราวกับว่าผมกำลัง ลอยอยู่บนท้องฟ้าอย่างไรอย่างนั้น ตัวลอย รู้สึกมีความสุขอย่าง ไม่สามารถที่จะบรรยายออกมาได้

ปากของผมนั้นประทับลงบนริมฝีปากเล็กๆของเธอเพียง แค่0.1วินาที แล้วจึงถอนกลับมา อย่างแรกคือผมกลัวว่าพวกเขาจะมองออกถึงเจตนาที่สกปรกของผม และอย่างที่สอง ความรู้สึก หวั่นไหวแบบนั้นทำให้ผมหายใจไม่ออก แต่ตอนที่เพิ่งจะผละ ออกมานั้น ผมก็รู้สึกหงอยๆอย่างผิดปกติ ราวกับเป็นเด็กติดยาที่ ถูกแย่งกระบอกยาไปเสียอย่างนั้น หลังจากนั้น ในหัวของผมก็ เกิดความปรารถนาที่รุนแรงมากยิ่งขึ้น แทบอยากจะดึงตัวเธอ เข้ามาในอ้อมกอดอย่างสนิทสนม มองดูท่าทางที่น่ารักอ่อน หวานแบบนั้นของจื่อ โยว ถ้าหาก……

ผมยังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ กำปั้นเล็กๆของจื่อโยว ลงมาตรงหน้าอกของผมในทันที เอ่ยพูดขึ้นอย่างลุกลี้ลุกลน : “ไม่ชอบเลย ฉันไม่สนใจคุณแล้ว!”แล้วตามมาด้วยใบหน้าแดงๆ ของเธอ ที่ก้มหน้าลง ใบหน้าของเธอที่อยู่ภายใต้แสงไฟภายใน บาร์นั้นให้ความรู้สึกสึกแดงๆอยู่ไม่น้อยเลย จมูกเป็นทรงโค้ง อย่างสวยงาม ปากของเธอก็เป็นรูปปากแบบที่ผมชอบ และที่ สำคัญที่สุด ขนตาของเธอยาวมาก สั่นไหวเล็กน้อย ดูแล้วช่างมี รสชาติเป็นอย่างยิ่ง แบบนั้นยิ่งจะทำให้ดึงดูดความรู้สึกได้ยิ่งนัก

จีหัวเราะพลางเอ่ยขึ้น : “ฮ่าๆๆ พี่ใหญ่หน้าไม่อายเลยนะ ไม่ นึกเลยว่าจะแตะอังสาวสวยแบบนี้

หลินเสงี่ยนเอ๋อเองก็หัวเราะออกมาด้วยความตกใจเช่นกัน : “ได้ยินจีเคยพูดถึงคุณ ให้ฟัง วันนี้ได้มาเห็นแล้วสมคำร่ำลือจริงๆ นะคะ”

ผมเองก็หัวเราะออกมาเช่นกัน : “ไอ้เลว สร้างความลำบาก อะไรให้ผมอีกล่ะ เขาพูดถึงผมว่าอะไรบ้างครับ?”
หลินเสงี่ยนเอ๋อยิ้ม “ยังจะพูดอะไรถึงคุณได้อีกล่ะคะ? นอกจากคุณจะหน้าหม้อไปเสียหน่อยแล้ว ยังสามารถทำให้คน ประทับใจเรื่องไหนด้วยล่ะคะ?”

“คุณจะบอกว่าผมหน้าหม้อก็ได้นะ แต่จะพูดว่าผมเป็นคนหน้า หม้อที่หล่อมากได้หรือเปล่าครับ?”

จีทำท่าจะอาเจียนออกมา : สำหรับคนหน้าหม้อ พี่ใหญ่นาย เป็นคนหน้าหม้อที่ขี้เหร่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ!” ผมที่ เตรียมจะตบเจ้าเด็กนี่ไปซักทีหนึ่งนั้น หลินเสงี่ยนเอ๋อจึงหัวเราะ พลางเอ่ยขึ้นมา “เอาล่ะค่ะ เรียกคุณว่าสุดหล่อก็ได้ โอเคไหม?”

ผมจึงตอบกลับ : “โอเคครับ ขอบคุณมาก!”

พวกเขาทั้งสามคนทำท่าเหมือนจะอาเจียนออกมา ตอนที่ผม คุยกับพวกเขาสองคนนั้น สายตายังคงไม่ผละออกไปจากชื่อโยว ผมเห็นเธอเงยหน้าขึ้นมาอย่างประหม่า เธอเหลือบตาขึ้นมาแอบ มองผม แต่กลับพบว่าผมกำลังมองเธออยู่นั้น จึงอดที่จะหน้าแดง ขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้ เธอรีบใช้มือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดใบหน้ารูป ไข่ของตัวเอง หากว่ากันตาม (หนังสือค่าด้านความรัก) แล้ว ผู้หญิงเมื่อพบกับชายคนที่ตัวเองชอบแล้วนั้น จะใช้มือคอย สัมผัสใบหน้าของตัวเองอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากกลัวว่าอีกฝ่าย นั้นจะมองเห็นสายตาที่แสดงออกมาอย่างไม่เป็นธรรมชาติหรือ ใบหน้าที่แดงก่ำของตัวเอง ดังนั้นจึงลองพยายามเอามือมาลูบ ใบหน้าของตัวเอง เพื่อกลบเกลื่อนความไม่เป็นธรรมชาติแบบ นั้น ในใจของผมแอบพูดขึ้นมา หรือว่าผมจะมีโชคเรื่องความรัก แล้วนะ?
จื่อโยวที่พบว่าผมกำลังจ้องมองเธออยู่นั้น จึงเอ่ยขึ้นอย่าง โกรธๆ : “คุณอยากตายรึไง ตาจะหลุดออกมาอยู่แล้ว!

เคยเห็นคนสวยครับ แต่ไม่เคยเห็นคนที่สวยแบบคุณ!” ผม

เอ่ยพูดขึ้นอย่างประจบประแจง “ฉันเองก็เหมือนกัน เคยเห็นคนที่ไร้ยางอาย แต่ไม่เคยเห็นคน

ที่ไร้ยางอายขนาดคุณแบบนี้”

ผม:

มีสาวสวยอยู่เป็นเพื่อน กับแก้วไวน์องุ่นในแสงยามค่ำคืนนี้ ผมรู้สึกอารมณ์ดีมาก หลินเสงี่ยนเอ๋อและจอโยวที่เป็นสาวสวย ทั้งสองคนนั้นย่อมเป็นเป้าหมายของ “หมาป่าสองตัวอยู่แล้ว และไม่นานก็ถูกพวกผมสองคนมอมเสียจนแก้มทั้งสองข้างของ พวกเธอแดงราวกับดอกท้ออย่างไรอย่างนั้น

หน้าประตูห้องน้ำ จีโอบคอผมเอาไว้ พลางเอ่ยขึ้นด้วยพร้อม กับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ฟุ้งเต็มไปหมด : “เพื่อนฝูง ไม่เลวเลย งั้น พวกเราก็แยกย้ายกันไปทำภารกิจของตัวเองก็แล้วกัน!”

“ได้!” แต่……

ตอนที่พวกเราจะนัดสาวสวยสองคนนั้น ตอนเดินออกไปจาก บาร์ พวกเธอกลับสร้างขึ้นมามากแล้ว

ออกจากบารมาแล้วนั้น พวกเธอทั้งสองคนบอกว่าที่บ้านตาม

ให้รีบกลับบ้าน พลางขึ้นรถ… แล้วก็กลับออกไป ผมและจีโบกมือให้พวกเธอ กลุ้มใจกันอยู่นาน นี่มันเรื่องอะไรกัน?

และเวลานี้เองที่มีผู้ชายสองสามคนออกมาจากบาร์แล้วชี้ไปที่ รถคันที่สาวสวยทั้งสองคนนั่งออกไปพลางตะโกนขึ้น “อย่าไป บ้าเอ้ย อย่าเพิ่งไป

พวกผมสองคนมองหน้ากัน