ตอนที่12 ความประทับใจที่ตราตรึง

เธอมาหาใคร ?

คุณป้าท่านหนึ่งอายุราว 50 มองฉันถามฉันด้วยความ สงสัย

ดูท่าทางคงจะเป็นคนรับใช้ของบ้านหลินยังถิง

“ สวัสดีค่ะ ฉันมาหาคุณหลินย่งถิง ” ฉันยิ้มๆพูดอย่าง มีมารยาท

“ มาหาคุณหนู ? แต่ปกติแล้วคุณหนูไม่พบแขกไปทั่ว นะ ยิ่งเป็นผู้หญิงยิ่งแล้วใหญ่ ” คุณป้าไม่ได้ตอบฉันแต่ พูดกับตัวเองทางด้านข้าง

บนตึกมีเสียงตะโกนด้วยความขี้เซาดังมา

“ ให้เธอขึ้นมา

คุณป้ามองฉัน เหมือนว่าไม่พบอะไรนำฉันขึ้นตึกไป

ขณะที่มาถึงหน้าประตู หล่อนเคาะประตูแล้วก็ลงไป

ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มือข้างซ้ายอัน งดงามถือไวน์แดงแก้วหนึ่ง นั่งที่ข้างหน้าต่างด้วย ความเฉื่อยชา สายตามองไปด้านนอก ไม่รู้เลยว่าคิด อะไรอยู่
11 คุณลู่ ”

ฉันเรียกเบาๆแล้วเดินเข้าไป

หลินย่งถึงหันกลับมา มีรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

รอยยิ้มแบบนี้ ทำให้ฉันใจหายวับไปในทันที ไม่ใช่ว่า ฉันหลงรัก จริงๆแล้วรอยยิ้มของเขารุนแรงเกินไป

“หม ” เขาตอบอย่างเฉื่อยชา

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปในทันทีทันใด เพราะฉันไม่รู้ ว่าเขายังจำฉันได้ไหม

หลินย่งถิงยืนขึ้น วางแก้วไวน์แดงนั้นไว้ที่ขอบ

หน้าต่าง

แสงที่ทะลุผ่านแก้วไวน์แดงเผยให้เห็นถึงจุดสะท้อน

ฉันเดินเข้าไปแล้วพูดกับเขาว่า : “คุณลู่ฉันมาที่นี่ก็ เรื่องที่สามีเก่าของฉันทำรถคุณพัง เพราะการหย่าร้าง ดังนั้นฉันต้องรับภาระหนี้สินส่วนหนึ่ง ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะ พูดกับคุณเรื่องหนี้สิน ไม่รู้ว่าคุณยังมีความทรงจำเกี่ยว กับฉันไหม ? ”

พอถามแบบนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าฉันจะพูดเรื่องคืนนั้น ถึง แม้ว่าฉันเองจะเขินอาย เพียงเพราะท่าทางของเขาเมิน เฉยเกินไปแล้วก็คืนนั้น ฉันไม่มั่นใจเลยจริงๆว่าเขาจะ จำเรื่องคืนนั้นได้
เขาหัวเราะเบาๆ อย่ามองฉันลึกซึ้งแล้วพูดว่า : “ ความ ประทับใจที่ตราตรึง ”

หน้าของฉันก็แดงก่ำขึ้นมา

ในหัว ไม่รู้ว่าจะเริ่มแสดงภาพกามารมนั้นอย่างไรเลย

ฉันกระแอมเบาๆด้วยความเขินอาย พูดกับเขาด้วย ความร้อนรนว่า : “ ฉันเพียงอยากจะถามคุณ ฉันผ่อน ชำระได้ไหม เพราะฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้นจริงๆ แต่ ฉันรับประกันเลยนะ ฉันจะคืนเงินให้คุณอย่างแน่นอน

ฉันแสดงความจริงใจออกมาอย่างเต็มที่ให้เขาเห็น คนอย่างเขานี้มีนับแสนเหตุผลที่จะไม่รับข้อเสนอของ ฉัน

เขามองฉันอยู่ชั่วครู่ ขาเรียวยาวก้าวมาทางฉัน 2 ก้าว

ได้

หายใจอยู่ไม่ไกลนัก

ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาปะทะมาบนใบหน้าฉัน ฉัน สัมผัสได้ว่าใบหน้าร้อนผ่าว

ดวงตาคมลึกของเขามองตรงมาที่ฉัน ฉันไม่รู้เลยว่า เขามองอะไร รู้สึกกระสับกระส่ายอย่างไม่มีเหตุผลเลย

เป็นเวลาเนิ่นนานที่ริมฝีปากบางๆของเขาถึงพูดออกมา
* เธอเงินเดือนเท่าไหร่ล่ะ ? “

เอ๋ ?

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงถามคำถามนี้ ฉันสับสนไป หมด แต่ฉันก็ตอบออกไป

“ก่อนหน้านี้งานของฉันเงินเดือน 25000 ตอนนี้ เปลี่ยนงานแล้ว 1 เดือนอาจจะถึง 50000 บาทหรือ มากกว่านั้น ”

งานออกแบบนี้ฉันเข้าใจเป็นอย่างดี ตอนที่มีเงินเดือน มาก ก็มากพอจะซื้อกระเป๋าแบรนด์ได้หลายใบ ดังนั้น ฉันจึงมั่นใจว่าจะคืนเงินหลินย่งถึงได้เร็วที่สุด

เขาหัวเราะหึๆออกมา เขาทัดผมที่หูของฉันอย่าง เบามือ เป็นการกระทำที่อ่อนโยนสุดๆเลย ฉันเหมือน โดนไฟฟ้าช็อตไปทั้งตัวเลย เจ็บๆชาๆ

เงินที่เธอเป็นหนี้ฉันฉันลบให้เป็นเลขกลมๆก็ 9 แสน นอกจากค่าใช้จ่ายของเธอแล้ว ก็เหมือนว่าทุกเดือน เธอคือ 50000 อย่างนั้นก็เป็นเวลา 7 ปีครึ่ง ผู้หญิงตัว คนเดียวอย่างเธอทำไมต้องมาลำบากลำบนขนาดนี้นะ สู้…เธอมาเป็นคนรักฉัน เงินจำนวนนี้ พวกเราก็หายกัน ”