ตอนที่ 6 ผู้หญิงก็ต้องการความกระชุ่มกระชวย

ฉันหัวเราะขมขื่น ก็นั่งลงไปที่หน้าประตูบริษัท

“ แม่ ฟางฟางบอกแม่เหรอ ? ”

“ เรื่องที่แกเองทำกลัวคนอื่นพูดเหรอ ? ! ทำไมฉัน ต้องคลอดผู้หญิงอย่างแกออกมานะ ชิบหายจริงๆ เลย ! แกยังไม่รีบไปอธิบายที่โรงพักอีกหรอ หลังจาก นั้นก็ตามฉันไปบ้านขอโทษไป๋เฟิงด้วย ! ไม่ว่ายังไง ถ้า เสียผู้ชายที่ดีขนาดนี้อย่างไป๋เฟิง ฉันดูซิว่าเธอจะทำยัง ไง ! ”

ฉันไม่อยากจะอธิบายกับแม่ฉันว่าผู้ชายแสนดีใน สายตาเขาคนนี้ ที่จริงแล้วน่ารังเกียจเอามากๆ ชั่วชีวิต ของผู้หญิงต้องมีชีวิตอยู่เพื่อผู้ชายคนนึงเท่านั้นสินะ พูดเรื่องเหล่านี้กับเขาไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก

ฉันบอกไปแล้วว่าจะหย่า ไม่ว่าพวกคุณจะพูดอะไร การแต่งงานนี้ฉันจะหย่า ‘

ฉันวางสายโทรศัพท์ ฉันโบกรถไปที่บ้านเพื่อนร่วม สาบานตอนมหาวิทยาลัยซูเสี่ยวเสี่ยว

ฉันเคาะประตูอยู่นาน ซูเสี่ยวเสี่ยวใส่ชุดผ้าซาติน ดวงตาสะลึมสะลือแดงก่ำเดินออกมา หรือว่าแฟนของ เธอกู่เหย่นไปดูงานกลับมาแล้ว ?

อาเคอ ทำไมเธอเป็นแบบนี้ ใครรังแกเธอ !
เข้าห้องไปเห็นกู่เหย่นนั่งอยู่บนโซฟาสีหน้าตื่น กระหายท่าทางไม่พอใจ ฉันมาขัดจังหวะพวกเขาจริงๆ ด้วยสิ

“ เข้าไปคุยข้างในเถอะ ”

ฉันและซูเสี่ยวเสี่ยวเข้าไปในห้อง เล่าเรื่องทั้งหมด ตั้งแต่เมื่อคืนจนวันนี้

หลังจากเธอฟังจบแล้ว ถามด้วยความแปลกใจ : หนุ่มหล่อที่มีอะไรกับเธอท่าทางเป็นยังไง ? ทักษะเป็น ยังไง ? ”

“ วงจรสมองของเธอไม่เหมือนกับคนอื่นใช่ไหม ? ใน ตอนนี้ไม่ควรจะให้ข้อสังเกตฉันเหรอว่าต้องทำยังไง หน่อยเหรอ ? ” ?

“ ยังมีข้อคิดเห็นอื่นๆอีกไหม ? ผู้ชายเดนคนแบบ นี้ต้องหย่าเลยเถอะ หลังจากนั้นไปหาหนุ่มหล่อที่ขับ Maybach คนนั้นเถอะ ผู้ชายบนโลกนี้มีตั้งเยอะตั้งแยะ เปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่มีความสุขในทุกๆวันเถอะ ! ” ซู เสี่ยวเสี่ยวพูดด้วยความขุ่นเคือง

คําพูดของเธอทําให้ฉันรู้สึกทั้งไม่มีทางเลือกทั้งอยาก จะหัวเราะออกมา

‘อาเคอ เธอก็อยู่กับฉันที่นี่ไปก่อนละกัน อยากจะอยู่ นานเท่าไหร่ก็อยู่นานเท่านั้นเลย ”
ฉันหลับตาลงเอนลงบนเตียง ในใจก็เต็มไปด้วยความ เหนื่อยอ่อน ปล่อยโทรศัพท์ให้ดังอยู่ข้างๆครั้งแล้วครั้ง เล่า

เสียงครางยั่วสวาทของซูเสี่ยวเสี่ยวที่ดังมาจากห้อง ข้างๆ ฉันได้ยินทั้งตัวก็ร้อนผ่าวไปหมด ผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุดเสียงก็เงียบสงบลง ใบหน้าของซู เสี่ยวเสี่ยวแดงก่ำขึ้นมา “ อาเคอ ฉันกับกู่เหย่นจะออก ไปซื้อกับข้าวนะ อีกพักหนึ่งจะกลับมา ”

ฉันพยักหน้ารับ พลิกโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นสายที่ไม่ได้ รับจํานวนมาก

ผ่านไปไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ฉันคิดว่าซู เสี่ยวเสี่ยวลืมเอากุญแจไป

เดินไปถึงหน้าประตูเปิดออก แต่กลับเผชิญกับพ่อแม่

ที่สีหน้าเคร่งขรึม

“ พ่อ แม่ พ่อกับแม่มาได้ยังไง ? ”

ฉันนึกได้จะไปปิดประตู ก็ถูกมืออันรวดเร็วของพ่อ ขวางเอาไว้

คิดว่าแกหลบอยู่ที่นี่แล้วพวกฉันจะไม่รู้สินะ ยังไม่รีบ ตามพวกฉันไปโรงพักอีกนะ !

“ ฉันจะบอกแกให้นะ ฉันพูดอะไรก็ต้องเป็นไปตามนั้น หลังจากไป๋เฟิงออกมา แกต้องกลับไปใช้ชีวิตคู่กับเขา ”ฉันถูกพ่อแม่ฉุดกระชากลากขึ้นรถไป

เห็นฉันไม่พูดอะไร แม่ฉันกัดฟันกรอด “ ถ้าแกไม่ฟัง ฉัน ฉันจะไปให้รถซนตายเลยตอนนี้ ! ” สิ้นประโยคนี้ ลงรถพุ่งไปที่กลางถนน

ฉันเห็นรถคันหนึ่งที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็ว ใน ขณะเดียวกันก็ตกใจวิ่งไปกอดแม่ฉันไว้ทันที

ไม่ต้องรอความเจ็บปวดที่จะมี รถจอดห่างจากพวก เราประมาณ 1 เมตร แม่ฉันตกใจจนนั่งทรุดไปบนพื้น

ในตอนนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ เพราะ แสงสะท้อน ฉันเลยเห็นท่าทางของเขาไม่ชัดเจน

“ อยากไปโรงพยาบาลไหมครับ ? ” ผู้ชายเดินมาใกล้ จากด้านหลัง เสียงนุ่มลึกที่ดังขึ้นทำให้ฉันรู้สึกคุ้นหู อย่างบอกไม่ถูก

ฉันพยายามเงยหน้าขึ้นไปมองเขา กลับต้องตกตะลึง