ตอนที่ 6 ใครเป็นคนรักของคุณ

จากนั้นนายท่านก็เดินตามวิ่งเหยียนออกมาจากประตูห้องนั่ง เล่น

แต่ไม่ต้องการที่จะไปเร็วเกินไป มุ่งหน้าไปชนกับหน้าอกที่ กว้างและอบอุ่น กลิ่นหอมเย็น ๆ เข้ามาในจมูก

มู่จิ้งเหยียนเจ็บจมูก ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แล้วถอยออกจาก อ้อมแขนของเขา

มือที่หน้าเรียวยาวคู่หนึ่งโอบรอบเอวทันที โอบไว้อย่างแน่น กอดร่างของเธอที่กำลังจะถอยออกเข้าที่อ้อมแขน

จึงเหยียนยิ่งไม่พอใจมากขึ้น เงยหน้าขึ้นมอง สิ่งที่ทำให้

ตกใจอย่างมาก

ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้านั้นสีหน้าเย็นชา ดวงตาสีดำลึกเผยให้เห็น แสงเย็นชา

ใบหน้าที่หล่อเหลาเหมือนมีดสมบูรณ์แบบของเทพเจ้า

ความกล้าหาญที่น่าทึ่งมีพลังอยู่รอบกาย เหมือนกษัตริย์ที่อยู่ เหนือผู้คน ด้วยลมหายใจแห่งอันตราย จ้องมองผู้หญิงที่อยู่ใน อ้อมแขนอย่างไม่ละสายตา

ช่างเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนหลงใหล อย่างไรก็ตามเมื่อวิ่ง เหยียนเห็นใบหน้านี้ก็ทรุดลงเล็กน้อย
ขนคิ้วตั้งขึ้น พยายามดิ้นรนเพื่อออกจากมือที่โอบเอวอย่าง แน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“อย่าดิ้น” เสียงเหมือนเสียงเชลโลที่หนาและไพเราะที่บน หัว จนจิ้งเหยียนตกตะลึง ร่างกายผ่อนคลายและไม่เคลื่อนไหว

สําหรับความเฉลียวฉลาดของมู่จึงเหยียน มีประโยชน์กับทรง มอมาก แขนที่โอบกอดเธอก็ยิ่งแน่นมากขึ้น ด้วยความ ปรารถนาอันแรงกล้าที่จะครอบครองจ้องมองที่นายท่าน

“ทรง…..คุณหรง คาดไม่ถึงว่าคุณจะให้เกียรติมาร่วมงานหมั้น ของลูกสาวฉัน ทำไมไม่บอกฉัน ฉันจะได้มาต้อนรับคุณ

แต่เดิมนายท่านซูเห็นจิ้งเหยียนถูกผู้ชายกอดไว้ในอ้อมแขน

ยังรู้สึกโกรธ แต่พอเห็นคนที่เงยหน้าขึ้นเป็นทรงโม่ ทันใดนั้นก็มี

รอยยิ้มที่ประจบประแจงปรากฏขึ้นและทักทาย

เห็นหน้ายิ้มผืนๆของนายท่าน จึงเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ ถึงทำให้นายท่านดูเกร็งๆ

ถึงแม้ว่าธุรกิจของบริษัทตระกูลซู จะไม่ได้ติดอันดับหนึ่งและ สอง ในเมืองก็ตาม แต่ก็นับว่าร่ำรวยไม่แพ้ใคร

สามารถทำให้นายท่านซูเกร็งๆ แต่คิดๆแล้วสถานะของผู้ชาย คนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ด้วยเหตุนี้ ในใจวิ่งเหยียนคิดไม่ ต้องการมีความสัมพันธ์หรือเกี่ยวข้องกับผู้ชายที่อันตรายคนนี้

หรงโม่พยักหน้าเบา ๆ พูดด้วยใบหน้าที่เย็นชาก็ยังไม่แสดงความรู้สึกอะไร “ท่านประธาน ที่มาเพราะว่าฉันมาหาคนรักของ

ฉัน

ในเมื่อพวกเราพบกันแล้วขอตัวก่อนนะ”

หรง ไม่พูดออกจากปาก ไม่เพียงแต่วิ่งเหยียนที่ตะลึง แม้แต่ พ่อที่อยู่ข้างหลังเขาก็ตกตะลึงเช่กัน

อะไรนะ มู่วิ่งเหยียนเป็นคนรักของคุณหรง เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ เมื่อไหร่

บนใบหน้ามีความเกรงกลัวทันที โชคดีที่ยังไม่ทันทำอะไร จึง เหยียน ไม่เช่นนั้นคุณหรงรู้ขึ้นมาเขาคงจะฆ่าฉันแน่ๆ

แค่คิดว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ช่วย อุตส่าเลี้ยงมาตั้งสามปีแต่

กลับถูกผู้ชายคนอื่นแย่ไปซะงั้น ใบหน้านายท่านยังคงนึก

เสียดาย

มันเหมือนเป็ดเข้าปากแล้วยังบินออกไปได้

ทรงโม่ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ต่อทั้งสองเลย เขากอดมวิ่งเหยียนอ ย่างแน่นและเดินไปยังสถานที่จัดงาน

“ปล่อยมือ ใครเป็นคนรักของคุณมิทราบ” จึงเหยียนมีสติ จากความตกใจ เงยหน้าขึ้นมองตาคู่มือ ยืนอยู่ในท่ามกลาง ความประหลาดใจ พูดด้วยเสียงเย็นชา

“นอกจากคุณ จะมีใครอีก” ทรงโม่ยักคิ้วมองวิ่งเหยียน เห็น เธอปฏิเสธอย่างเร่งรีบ ทันใดนั้นก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
ใบหน้าดูหมองคล้ำ มองข้ามลำคอและหน้าอกที่ขาวและ ละเอียดอ่อนของเธอ รูม่านตาลึกค่อยๆเข้มขึ้น

ในที่สุด เขาเกลียดผู้หญิงทุกคน แต่เฉพาะผู้หญิงในอ้อมแขน ของเธอคนนี้ ทำให้เขามีความรู้สึกทันที คิดถึงความฝันในหลาย คืนนี้ ดวงตาดูโตขึ้น

ผู้หญิงคนนี้สามารถทำให้เขาหลงใหลมาก

ได้ยินเช่นนี้แล้ว มู่วิ่งเหยียนอดไม่ได้หัวเราะอย่างเย็นชา ดวงตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

“คืนนั้นฉันถูกวางยา ระหว่างเราเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด คุณไม่ ต้องรับผิดชอบฉันก็ได้ ส่วนฉันก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคุณ”

ได้ยินที่เธอพูด ใบหน้าของทรงโม่ก็ลง ดูเย็นชา

ในตามีความน่ากลัวซ่อนอยู่ เหล่เล็กน้อย จากนั้นก็หายไป ริม ฝีปากบางเซ็กซี่ยกสูงขึ้นเล็กน้อย พูดมาสองสามคำทำให้สิ่งเห ยียนตกตะลึง

“ครั้งแรกของฉัน ให้คุณไปแล้ว คุณต้องรับผิดชอบ

“อะไรนะ” มู่วิ่งเหยียนมองไปที่หน้าของโรงโม่อย่างประหลาด ใจ ใบหน้าที่หงุดหงิดถูกกดขี่ไม่เป็นธรรมชาติ เต็มไปด้วยความ ไม่อยากเชื่อ

ใบหน้าเล็ก ๆ ที่งดงาม สำหรับในสายตาของทรงโม่นั้นรู้สึกมี น่ารักอยู่ แม้แต่ความอึดอัดในหัวใจของเขาก็ยังแพร่กระจาย ออกไป
ครั้งแรก เป็นครั้งแรกของผู้ชายคนนี้กับตัวเอง ยังจะให้เธอรับ ผิดชอบ นี่ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่ไหม

“อะไรนะ คุณจะไม่รับผิดชอบเหรอ”

ทรงโม่สีหน้าดูเย็นชาเล็กน้อย เหลือบมองผู้หญิงในอ้อมแขน

เหล่มองอย่างน่ากลัว ถ้าผู้หญิงคนนี้กล้าพูดแม้แต่คำเดียว

“คุณผู้ชายท่านนี้…” จึงเหยียนกำลังจะพูด ถูกทรงไม่ ขัดจังหวะอย่างเยือกเย็น “ทรงโม่ ชื่อของฉัน”

“คุณชายหรง ฉันไม่คู่ควรกับคุณหลอก และฉันก็เป็นผู้หญิง ฉันคิดว่าคนเสียหายน่าจะเป็นฉันมากกว่านะ” วิ่งเหยียนเปิด ปากอีกครั้ง สีหน้ากลับมาเยือกเย็น พูดออกไปอย่างไม่แยแส

“คุณเสียหาย ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันจะรับผิดชอบคุณเอง”

ทรงโม่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจความหมายของมวิ่งเหยียน ยืน หยัดพูดต่อว่า สายตาตกอยู่ที่วิ่งเหยียนลึกและเข้มขึ้น

ในเมื่อครอบครัวเขาอยากให้เขาแต่งงานมีครอบครัว แทนที่ จะมองหาผู้หญิงที่ครอบครัวหามาให้ เช่นนั้นก็สู้หาคนที่ตัวเอง ชอบจะดีกว่า

“จุดประสงค์ของคุณคืออะไร” มู่วิ่งเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง พูด

ว่า

จิ้งเหยียนซึ่งผู้ชายทิ้งมาแล้วสองครั้งไม่เชื่อในความรักมา นานแล้ว
ไม่ต้องพูดถึงผู้ชายคนนี้เพราะเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว นับครั้ง ที่แล้วด้วยก็แค่สองครั้ง เธอไม่เชื่อว่าเจอกันครั้งที่สองจะทำให้ ชายคนนี้จะตกหลุมรักเธอแล้ว

ทรงโม่มองมู่จึงเหยียนด้วยความเย็นชา แต่ดูไม่ออกว่าเธอ กําลังคิดอะไรอยู่ “ฉันไม่ได้มีจุดประสงค์อะไร ขอแค่เธอยอมเป็น ผู้หญิงของฉัน และคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ

จึงเหยียนยิ้มเย้ยหยัน อย่าเพิ่ม ไม่ได้พูดอะไร

เวลานี้งานหมั้นกำลังจะเริ่มแล้ว ห้องจัดเลี้ยงเต็มไปด้วยผู้คน

ส่งเสี้ยนกับคุณนายชูกำลังต้อนรับแขกกันอย่างคึกคัก ไม่เห็น ตัวของซูม่อเป็นเวลานาน คุณนายซูรู้สึกไม่สบายใจ รีบเรียกคน มาช่วยรับแขก ตัวเองก็รีบตามหาซูม่อ

ยังไม่ทันจะออกจากห้องจัดเลี้ยง ไฟในห้องโถงดับลงอย่าง

กะทันหัน

ไฟบนเวทีสว่างขึ้น หน้าจอขนาดใหญ่ด้านหลังค่อยๆเลื่อนลง ทั้งสองร่างตรงไปตรงมาพบกันอย่างฉับพลันบนม่านขนาดใหญ่ หน้าจอกำลังฉายภาพชายหญิงอยู่ในห้องนั่งเล่น ใบหน้านั้นก็คือนางเอกของงานหมั้น-ม่อ