ตอนที่ 5 ละครสนุกกำลังจะเริ่ม

“คุณมาได้อย่างไร” คุณนายซูรู้แผนในใจของสามีดี ในขณะนี้ เมื่อเห็นการแต่งตัวของวิ่งเหยียนทันใดนั้นดวงตาก็จมลง ถาม อย่างเย็นชา

“อ้อ ฉันมาไม่ได้หรือ น้องสาวแต่งงาน คนเป็นพี่สาวก็ต้องมา แสดงความยินดีเป็นธรรมดา” มู่วิ่งเหยียนยกคิ้วแล้วยิ้ม ใบหน้า ที่บอบบางและน่าหลงใหลนั้นเยือกเย็นและหยิ่งผยอง

“มาได้สิ มาได้แน่นอน เสี่ยวเหยียน มานี่สิ นั่งตรงนี้ นั่งตรงนี้

พูดอยู่ นายท่าน ทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม มือใหญ่ๆแตะบน ไหล่เปลือยของมู่จิ้งเหยียน สายตามีความอยากได้

เห็นสามีในขณะนี้ ต่อหน้าแขกมากมายควบคุมสีหน้าไม่ได้ คุณนายซูใบหน้าน่าเกลียดมากขึ้น

ดึงนายท่านอย่างแรงและมองวิ่งเหยียนอย่างเยือกเย็น

กระซิบต่อว่า

“มู่จิ้งเหยียน นางจิ้งจอก ยั่วคู่หมั้นของน้องสาวยังไม่พอ ยัง อยากจะมายั่วพ่อของเธอด้วยใช่ไหม ไร้ยางอายจริงๆ”

“เฮ่อ คุณนาย พูดเช่นนั้นได้อย่างไร ฉันจึงเหยียนไม่เคยคิด อยากแตะต้องผู้ชายที่คนอื่นเคย ใช้แล้ว

คุณนายซูเคยคิดไหมว่าทำไมผู้ชายถึงลักกินขโมยกิน ควรหาสาเหตุในตัวเองก่อนไหม ถ้าไม่มีปัญญาผูกมัดผู้ชายก็อย่าโยน ความผิดให้คนอื่น เช่นนี้แล้วทำให้ฉันรู้สึกสงสารคุณ

จึงเหยียนยิ้มอย่างเย็นชา น่าขันที่ซูคุณนายชูกำลังโกรธ แต่ต้องยับยั้งตัวเอง

“วิ่งเหยียน เธอ….เธอ….” ใบหน้าที่สง่างามและร่ำรวยของ คุณนายซูถูกคําพูดของมวิ่งเหยียนทำให้โกรธเป็นไฟ

“ขอตัวก่อน” จึงเหยียนเพิกเฉยต่อความโกรธของคุณนาย

หันไปด้วยใบหน้าที่เย็นชาแล้วเดินไปข้างๆ

มาถึงมุมที่ไม่มีคน วิ่งเหยียนมองไปรอบๆ หลังจากยืนยัน ความปลอดภัยแล้วจึงเข้าไปในห้องนั่งเล่น

หยิบกล้องรูเข็มออกจากกระเป๋า วางไว้ในสถานที่ลับที่สุด

มองเห็นภาพได้ชัดที่สุด หันไปที่กล้องด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ แล้ว

จากไป

เพิ่งออกจากห้องนั่งเล่น ก็ได้ยินเสียงของรองเท้าส้นสูง

มู่วิ่งเหยียนสายตามองลง เงาสีดำๆผ่านไปอย่างรวดเร็ว ร่างที่ คมชัดกระโดดพุ่งเข้าใส่ในที่มืด ซ่อนทั้งร่างกายไว้

กระทำทั้งหมดในครั้งเดียว สวยงามอย่างเหลือเชื่อ

ห้องพักหรูหราที่ชั้นบนสุดของโรงแรมหาวเยว่ ทรงโม่จ้องมอง ที่หน้าจอใหญ่ด้วยใบหน้ามีความสุข บนหน้าจอแสดงภาพทุก มุมของชั้นแรกทั้งหมด อย่างชัดเจน
เมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นมีท่าทีที่แปลกและคาดเดาไม่ได้ สายตา ตะลึง แสดงลักษณ์ที่สนใจทันที ทำให้ยิ่งสนใจผู้หญิงคนนั้นมาก ขึ้น

ขยับริมฝีปากขึ้นแล้วหัวเราะเยาะ

เขาต้องการที่จะรู้ว่าผู้หญิงเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอกคนนี้ ทำ อะไรที่ห้องนั่งเล่น แต่เขาจะได้คำตอบในไม่ช้า

“คุณชาย ผู้ช่วยหวินส่งเอกสารมาหนึ่งฉบับ เชิญท่านเปิดดู

ชายชุดดำเดินเข้ามา ยืนของเอกสารให้ทรงโม่

ทรงโม่เหลือบมองผู้หญิงบนหน้าจอ เอื้อมมือรับซองเอกสาร เปิดดู เปิดดูผ่านๆ

เอกสารสรุปข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับผู้หญิงบนหน้าจอ

มู่วิ่งเหยียน ปีนี้อายุ 22 ปี สามปีที่แล้วนายท่านเป็นคนรับ เลี้ยงไว้ที่ เมืองb กำลังศึกษาอยู่ Aต้า คณะบริหารธุรกิจ เพื่อนรัก คือเหลิ่งเซียนเชี่ยน คนรักส่งเสี้ยน เลิกกันเมื่อสองสามวันก่อน และมาแต่งงานกับลูกสาวอีกคนของพ่อบุญธรรม ม่อ

หรงโม่มองดูเอกสารในมือ เมื่อเห็น “คนรักส่งเสี้ยน” สี่คำนี้ แสงในดวงตามืดลงและร้าวแสดงถึงความเย็น

เงยหน้าขึ้นและมองหญิงสาวบนหน้าจออีกครั้ง หน้านิ่วคิ้ว ขมวดเล็กน้อย ดวงตาที่เป็นอันตรายนั้นเย็นมาก

“แค่นี้เหรอ แล้วอะไรอีก ข้อมูลสามปีก่อนทำไมไม่มี” ทรงโม่ ถามอย่างเย็นชา
ผู้ช่วยหงินก็บอกด้วยว่ามันแปลก เขาสามารถหาข้อมูลเหล่า นี้ได้อย่างง่ายดาย แต่หาข้อมูลเมื่อสามปีที่ผ่านมาไม่พบเลย ดู เหมือนว่าคนสะอาด ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน” ชายเสื้อดำตอบ ด้วยความเคารพ

ได้ยินเช่นนี้ ทรงโม่หน้านิ่งเงียบ จ้องมองจึงเหยียนบนหน้า

จออย่างใกล้ชิด

สิ่งที่ผู้หญิงเพิ่งแสดงให้เห็นว่าทักษะที่ใช้คนธรรมดาทั่วไปไม่ สามารถทําได้แน่นอน นอกจากนี้ยังมีอารมณ์ที่เยือกเย็นและหยิ่ง ที่แม้แต่คุณหนูตระกูลซูก็ยังเทียบไม่ได้

ผู้หญิงคนนี้ ทำให้เขารู้สึกสนใจในตัวตนของผู้หญิงคนนี้ เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งถูกปากเขา

“ไปเถอะ บอกผู้ช่วยหวินไม่ต้องหาแล้ว ในเมื่อโดนลบไป แล้วไปหาก็คงหาไม่เจอ ฉันจะหาคำตอบเหล่านั้นด้วยตนเอง ห รงโม่

จ้องมองสายตาอยู่ที่วิ่งเหยียน เต็มไปด้วยความร้อนและ จอมเผด็จการ

“ครับ” ชายชุดด่าตอบรับ จากนั้นถอยออกไป

ทรงโม่ยังจ้องมองผู้หญิงอย่างแน่นหนาที่หน้าจอ เขาอยากรู้ ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะทำอะไร

วินาทีต่อไป ผู้หญิงบนหน้าจอขยับแล้ว ออกมาจากที่มืด เดิน ไปที่ประตูห้องนั่งเล่นอีกครั้ง เปิดประตูห้องนั่งเล่นเล็กน้อยเหลือบดูบรรยากาศด้านใน

ริมฝีปากสีแดงทําให้เกิดรอยยิ้มที่เยือกเย็น ปิดประตูแล้วเดิน ไปทางด้านนอก บังเอิญเจอนายท่านกำลังเดินมา

นายท่านเห็นรูปร่างที่สวยงาม จึงหยานซึ่งมีใบหน้าที่ บอบบางและน่าหลงใหล แต่เต็มไปด้วยความหนาวเย็นและ อารมณ์ที่ไม่แยแส ทำให้ดวงตาคู่หนึ่งไม่สามารถละสายตาไปได้ ดวงตาเต็มไปด้วยความอยากได้สาวน้อย

“เสี่ยวเหยียน มาอยู่นี่เอง พ่อตามหาหนูตั้งนาน

ระหว่างพูด นายท่านก็เดินเข้าหามวิ่งเหยียน ยื่นมือไปปัด ร่างของเธออีกครั้ง ดวงตาที่เหล่คู่นั้นจ้องไปที่หน้าอกของมู่จึงเห ยี่ยม

มองดูคุณท่านที่กล้าแตะต้องตัว จึงเหยียนบนหน้าจอ หน้าห รงโม่ก็อึมครึมทันที ตาเย็นชา ร่างกายทั้งหมดกระจายแรงผลัก ดันออกมา ทําให้รู้สึกอึดอัด

ซูโป๊หลุนสมควรตาย กล้าแตะองผู้หญิงของเขา โดนหาที่ตาย

ร่างสูงผอมเพรียวลุกขึ้นทันที สวมสูทสีดำรูปร่างสูงใหญ่ เย็น ชาและแข็งแรง

มีความหนาวเย็นที่น่ากลัวและการกดขี่ทั่วร่างกาย เดินออก จากห้องไปอย่างรวดเร็ว

ทรงโม่เดินตรงไปทางห้องนั่งเล่นหลังห้องจัดงานเลี้ยง ความ หนาวเย็นรอบตัวเพิ่มขึ้น
รูปร่างที่สูงใหญ่ ใบหน้าเย็นชาและมีเสน่ห์ ความภูมิฐานและ ความสง่าทําให้สาวๆที่เห็นต้องหลงใหล รู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้ช่างมี

สไตล์เหลือเกิน หน้าประตูห้องนั่งเล่น มู่วิ่งเหยียนขยับตัว เพื่อหลบมือที่เอื้อม

มาของนายท่านซู ใบหน้าแสดงความเย็นชา มองนายท่าน อย่างเย็นชา พูดด้วยเสียงที่เย็นชา “นายท่าน คุณจะทำอะไร เห็นจิ้งเหยียนหลบหลีกหลายครั้ง ความอดทนของนายท่าน

ซูดูเหมือนจะหมดลงแล้ว

มองมู่จิ่งเหยียนอย่างเย็นชา แล้วขู่ว่า

“จ๋งเหยียนอย่าสร้างปัญหา ตอนนี้เธอไม่มีทางออกแล้ว ยอม เป็นผู้หญิงของฉันซะดีๆ ฉันจะซื้อบ้านให้เธอหนึ่งหลัง แม้แต่แม่ บุญธรรมของเธอก็ไม่กล้าทำอะไรเธอ

ได้ยินนายท่านซูพูดเช่นนี้ จึงเหยียนยิ้มเย้ยหยัน เยาะเย้ย

“ความคิดนี้ก็ไม่เลว ความกล้าหาญก็ไม่น้อย ก่อนอื่นเรามาดู ละครกันก่อน หลังจากดูฉากนี้จบฉันจะตอบคำถามของคุณดี ไหม”

นายท่านซูฟังแล้ว นี่เป็นจังหวะของความหวัง ทันใดนั้นพยัก หน้าและตอบอย่างมีความสุข “ดี ดี เรามาดูละครก่อนกัน