โลกกลม 2
ผมเหลือบตาไปมองนิดหน่อยแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะแต่ก็ยัง ได้ยินเสียงของเธออยู่เพราะโต๊ะของเราติดกัน ผมเลือกที่จะนั่ง หันหลังให้เธอ เอาเป็นว่าตอนนี้เรานั่งหันหลังให้กัน ไม่คิดว่า โลกจะกลมขนาดนี้
“มึงกินหรือแดก” เพื่อนเธอโว้ย
“ก็กูหิว”
“ปล่อยมัน น้อง ๆ เอาเบียร์มาด้วยสามขวด เธอมากับผู้ชายสองคนและน่าจะเป็นเพื่อนชายใจหญิงอีกคน “กินข้าวก่อนก็ได้ถึงนี่” เธอหันไปว่าเพื่อน
“เวย์ มึงจะกินอะไร
“เวย์”
“อืม”
“กูถามว่ามึงจะแดกอะไร เหม่ออะไรอยู่วะ” ผมไม่ได้เหม่อแต่ มัวสนใจเสียงที่อยู่ข้างหลัง
“กูกินได้หมด”
“งั้นเอานี่ครับ นี่ นี่ แล้วก็นี่ แล้วเบียร์หกขวดครับ” มันชี้ๆ เลือกอาหารในสมุดเมนู
“มึงไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เสียงจากด้านหลัง
“อืม ๆ” เพื่อนๆ เธอตอบ หลังจากนั้นผมก็ไม่สนใจโต๊ะเธออีก “เวย์ นี่มันอะไรวะ”
“อะไร”
“นี่ไง จึงไปนอนตักสาวที่ไหนวะ” คำพูดของมันทำให้ผม ขมวดคิ้ว นอนตัก มันยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดู พอผมเห็นก็เข้าใจ ทันที ถ้าไม่มองดี ๆ หรือคนที่ไม่รู้จักผมจะไม่รู้เลยว่าคนที่นอนอยู่ ตรงนั้นเป็นใคร แต่พวกมันรู้ไงและผมคิดว่าคนครึ่งมหาลัยก็ต้อง รู้ ส่วนผู้หญิง ก็ไม่เห็นหน้า เพราะเธอก้ม ในภาพนั้นเธอกำลังก้ม มองหน้าผมอยู่ เลยทำให้ผมหล่นลงมาปิดหน้า
ถ้าคนไม่รู้ อาจจะคิดว่าเรากำลังสวีทกัน ทั้งที่ตอนนั้นผมกำลัง หลับไม่ได้รับรู้กับการกระทำของเธอสักนิด
“ตอบคําถามพวกกูมาเลย”
“ทำไมกูต้องตอบ” ผมไม่อยากพูดใครก็บังคับไม่ได้
“ไอ้เวร”
“มึงแอบมีหญิงเหรอวะ คนนี้จริงจังรึไงถึงขนาดไปนอนตักเธอ ประเจิดประเจ้อขนาดนั้น จริงจังบ้าอะไร ชื่อเธอผมก็จำไม่ได้ หรือจะจำได้เพราะเมื่อกี้ได้เพื่อนเธอเรียก เธอชื่อ หมวย แถม เสียงที่ลอยตามมาผมก็จำได้ทันที
“ไม่”
“ไม่จริงจัง
“ไม่เลือก”
“ไอ้เวร จึงเปลี่ยนชื่อเลยไอ้เฉื่อย จากไอ้เวย์เป็นไอ้เวร กูเพื่อน ครับ เพื่อนแล้วไง ต้องรู้ทุกเรื่องในชีวิตรีไง
“มึงก็ไม่ต้องไปเสือกเรื่องของมัน ถึงเวลาเปิดมันก็เปิดเอง แหละ” นัมเบอร์มันยังรู้งานกว่า
“เออ แต่หุ่นดีใจนี่หว่านมติ”
“โอ๊ย ถึงจะตบหัวกูทำไม” ผมเอื้อมมือไปตบหัวมัน ปาก วิจารณ์ดีจริง
“เขาเป็นผู้หญิง” และก็นั่งอยู่ข้างหลังถึง ผมเห็นว่าเธอกลับมา นั่งแล้ว ไม่รู้ว่าเห็นรึยังว่ามีคนเอารูปไปลงเพจ
“ครับคุณสุภาพบุรุษ
“ขออนุญาตเสิร์ฟนะคะ”
“หิวว่ะ” พนักงานมาเสิร์ฟอาหารโต๊ะข้างหลังก่อน
“แล้วมึงเอาไงต่อ เอ้ยๆ อย่ามองอย่างนั้นก็ไม่ได้ถามว่าผู้ หญิงคนนั้นเป็นใคร กูแค่อยากรู้ว่ามึงจะเอายังไงกับข่าวของมึง เอายังไงงั้นเหรอ ผมคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคงได้ยินในสิ่งที่ผมคุย กับเพื่อน ถึงเพลงจะดังหน่อยแต่เรานั่งติดกัน หลังผมกับหลังเธอ นี่แทบจะชนกันอยู่แล้ว ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะทำยังไง แต่ผมไม่คิดจะทําอะไรหรอก
“ไม่เอาไง เดี๋ยวข่าวมันก็หายไปเอง
“จริงของมึง”
“ขออนุญาติเสิร์ฟนะคะ”
“อาหารมาแล้ว” ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ
หมวย
บอกเลยตอนนี้ฉันนั่งตัวเกร็งไปหมดแล้ว ตั้งแต่ที่ได้ยินโต๊ะ ข้างหลังคุยกัน เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้น ถึงจะได้ยินไม่กี่ครั้งฉันก็จำได้ดี แถมไอ้เพื่อนสองคนมันจะกระซิบกระซาบบอกว่าพี่เวย์ของฉันนั่ง อยู่ข้างหลัง ฉันได้แต่ถลึงตาใส่พวกมัน
ไม่คิดว่าทฤษฎีโลกกลมมันจะมีจริง
ฉันไม่รู้ว่าเขาเห็นฉันรึเปล่าเพราะเรานั่งหันหลังให้กัน หลังฉัน แทบจะชนหลังเขาอยู่แล้ว เสียงเพลงที่คอลไปทั่วร้านไม่ได้ทำให้ ฉันหูหนวกจนไม่ได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกัน
หลังจากที่ฉันกลับมาจากเข้าห้องน้ำ ฉันก็ได้ยินเรื่องที่พี่เขาคุย กันเรื่อง ใต้ต้นไม้อะไรสักอย่าง แล้วก็มีคำว่ารูป ฉันก็รีบเปิดเฟส เข้าไปหาดู และก็เป็นอย่างที่คิด มีคนเอารูปฉันกับเขาไปโพสใน เพจมหาลัย ในรูปไม่เห็นหน้าฉันเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ถ้าเป็น เพื่อนสนิทหรือคนที่เห็นฉันบ่อย ๆ ต้องรู้แน่ว่าเป็นฉัน
เพื่อนเขาถามว่าผู้หญิงในรูปเป็นใคร เขาก็ไม่ได้บอก แต่พอ เพื่อนเขาถามว่าเขาจะเอายังไง ฉันก็กลั้นหายใจฟังคำตอบ เหมือนกัน
“ก็ไม่เอาไง เดี๋ยวข่าวมันก็หายไปเอง” คำตอบของเขาทำให้ ฉันผ่อนลมหายใจออกมา
เขาเคยคิดอะไรให้มันลึกกว่านี้บ้างไหม ผู้ชายคนนี้ เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวชาวมันก็หายไปเอง ฉันก็จะไม่ทำอะไรเหมือนกัน หายไป เองก็หายไปเอง
“กินถึงหัวไม่ใช่เหรอ” ก็หันมาสะกิดฉัน
“กินอยู่นี่ไง” ฉันมัวแต่ฟังคนข้างหลังคุยกัน
“มัวแต่สนใจคนข้างหลังล่ะสิ” กีกี้มันกระซิบพูดกับฉัน มันก็รู้ งานดีหนว่าถ้าพูดดังคนข้างหลังจะได้ยิน
“พูดมาก”
“มึงได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกันใช่ไหม” ฉันพยักหน้าเบาๆ
“กูเข้าไปดูรูปแล้ว และกูก็รู้ด้วยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นสิ่งที่ใช่ ใหมที่มีงหายไปตอนเที่ยง แรด อิแรด” ฉันหันไปถลึงตาใส่มัน
“กูแค่ตอบแทนเขาที่เขาไปส่ง
“ตอบแทนได้ดีมากค่ะอิดอก มึงจะให้กูเล่าให้พวกมันสองตัว ฟังไหม” เป็นเพราะวินเนอร์กับรามสูรนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเลยไม่ได้ รับรู้เรื่องที่โต๊ะข้างหลังคุยกัน
“อย่าพึ่งเลย ให้พวกมันรู้เอง
“อืมๆ แต่พี่เขาก็แปลกคน
“แปลกยังไง”
“แปลกที่ไปนอนตักมึงแบบนั้นไง มึงไปอ่อยเขาท่าไหนวะ
“อิบ้า กูไม่ได้อ่อย แต่เขาก็แปลกจริง” เรื่องแปลกฉันยอมรับ แต่เรื่องอ่อยฉันไม่ยอมรับเพราะไม่ได้อ่อยเขาเลยสักนิด
“แล้วมึงจะเอาไปปล่อยไปหรือว่าไง”
“ก็ปล่อยไป ตามที่จึงได้ยินเขาบอกแหละ”
“มึงไม่ชอบเขาเหรอวะ หล่อออก”
“ก็ชอบนะ แต่จะให้กูไปวิ่งตาม คงไม่ พี่เขาไม่ได้สนใจกขนาด นั้น เมื่อลองแล้วเขาไม่สนใจฉันก็ถอย ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียว ถึง จะชอบเขาอยู่หน่อยๆ แต่ก็ไม่เอาหรอกถ้าเป็นฝ่ายวิ่งตามผู้ชาย และดูก็พอรู้ว่าเขาเป็นเสือเหมือนกัน
“ดีแล้ว ผู้ชายมีอีกเยอะ แต่ถ้ามึงยังแรดแบบนี้คงหาเนื้อคู่ไม่ เจอ” มันจะเข้าข้างหรือมันจะด่า
“กูจะเลิกแรดแล้ว เบื่อ อยู่คนเดียวสักพัก
“จริง”
“สองคนกระซิบอะไรกัน มีความลับเหรอวะ” วินเนอร์ตะโกนถาม
“เปล่า” ฉันรีบปฏิเสธมัน
“เอาน้ำแข็ง ใส่แก้วให้กหน่อย อิ่มแล้วจะกินเบียร์” มันก็อยู่ใกล้นะยังจะมาใช้ฉัน
“มือมึงก็ว่าง ใส่เอง กูยังไม่อิ่ม
“ผู้หญิงก็ต้องดูแลสิครับ”
“ขี้เกียจล่ะสิไม่ว่า”
“เร็วครับ เดี๋ยวพี่ให้ทิป
“เอามาก่อน”
“ขยับตัวมานี่สิ ถ้าอยากได้
“ทําไม”
“ก็จะได้ยัดใส่นมให้ไง ไม่เคยเห็นเหรอเวลาให้ทิปเด็กต้องยัด
ใส่นม”
“ไอ้เวร”
ฉันตวาดใส่มัน ไม่สนด้วยว่าโต๊ะข้างหลังจะได้ยินรึเปล่า ใน เมื่อฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไม่สนใจเขาก็ไม่มีอะไรต้องแอ๊บอีก
“เอ้า น้องหมวยอยากได้ทิปไม่ใช่เหรอครับ”
“กูไม่เอาทิปแล้วก็ได้ แต่อาหารมื้อนี้จึงจ่าย โอเค ใช่ไหมทุก คน” ฉันหันไปขอความเห็นจากทุกคน
“ตามนั้น” พวกมันอีกสองคนประสานเสียงกัน
“เอ้ย ไอ้ธีนั้นเด็กเก่ามึงเปล่าวะ
เสียงแววๆดังเข้ามาในหูฉัน ทำให้ฉันอดหันไปมองไม่ได้ และ ก็สบตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ