คุณอารสแซ่บ ตอนที่ 4

“ขอบ… ขอบคุณค่ะ น้องปลากลับบ้านก่อนนะคะ”

“อาไปส่ง”

ฝ่ามือไวตามใจ เอื้อมคว้าข้อมือน้อยๆ นั้นไว้ให้หยุด ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยอย่างแสนเสียดาย เมื่ออาการสั่นๆ นั้นกระจายออกมาจากข้อมือจนเขาสัมผัสได้

“ไม่ต้องหรอกค่ะ น้องปลาเดินไปเองได้แค่นี้เอง อารักษ์ อย่าลืมทานวุ้นของน้องปลานะคะ”

ร่างบอบบางก้าวเดินออกไปอย่างเร็วรี่ พร้อมเสียงปนสั่น พยายามทำให้มั่นคงที่สุดนั้น ทำให้อารักษ์เกิดความรู้สึก ประหลาดวาบหวิวเล็กๆ ในหัวใจอีกแล้ว ด้วยแว่วเสียง ครางหวานๆ นั้นยังคงอยู่ ‘อารักษ์ขา…’ กำลังตามหลอก หลอนเขา และยิ่งตอกย้ำมากขึ้นอีกเท่าตัวเมื่อเห็นของที่ มัสยานำมาใส่ตู้เย็นไว้ให้

‘วุ้นรูปหัวใจสีชมพู’ หลายสิบดวงวางเรียงรายกันอยู่ใน ถาดแก้วรูปปลาทอง ยิ่งกระตุ้นให้จังหวะหัวใจของเขา เต้นผิดแผกไป และเมื่อริมฝีปากสัมผัสหัวใจดวงน้อยเพื่อ ส่งเข้าสู่อุ้งปาก ปลายลิ้นทำหน้าที่รับรู้รสพร้อมกับคลุก เคล้าสร้างความอร่อย ไม่ต่างจากวินาทีที่ปลายลิ้นของ เขาชอนไชสู่ความหอมหวานของเธอ ตวัด และละเลียด ไล้ปลายลิ้นไปมาเพื่อดูดซับเอาความหวานแรกให้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว แต่นั่นเขาไม่ควรเลยนะ ไม่ควรทํา และไม่ควรแม้แต่จะคิดถึงอีก

‘น้องปลา… อาไม่น่าทำแบบนั้นเลย

คิดอย่างสำนึกผิด ทว่าภาพใบหน้า ดวงตา ริมฝีปาก ทรวงอกอิ่ม และเรียวขาเรียวสวย ก็ปลุกระดมความคิด ให้เขาออกนอกลู่ไปไกลอีกแล้ว สุดท้ายความต้องการจะ กินวุ้นถาดนี้ให้หมดก็ต้องจบลง เพราะหากขืนยังละเลียด ความหวานอร่อยลิ้นอยู่อย่างนี้ เขาคงไม่สามารถสลัด อารมณ์เร่าร้อนที่ปะทุขึ้นให้ดับลงได้แน่

สองเท้าพาตนเองก้าวเร็วรี่ออกมาจากบ้านตึก 2 ชั้นที่ ร้างผู้อยู่อาศัยมานับ 10 ปี ชะลอความเร็วลงเมื่อรู้ตัวว่า ออกห่างจากรัศมีการมองเห็นของคนภายในบ้านได้อย่าง ดีแล้ว มัสยาหยุดเดินและหันกลับไปมองบ้านหลังใหญ่อีก ครั้ง

ปลายนิ้วยกขึ้นแตะริมฝีปากบวมเจ่อของตนเองเพราะ ความวาบหวิวหวามหัวใจยังประทับอยู่อย่างท่วมท้น ก่อน จะลากเรื่อยปลายนิ้วลงมาตามลำคอและไปหยุดอยู่ที่เต้า อวบอิ่ม ส่งผ่านความรู้สึกซ่านเสียวอย่างประหลาดไปทั่ว ร่างกาย นั่นแค่จากฝ่ามือและสัมผัสภายนอกเนื้อผ้า หาก เป็นความเปลือยเปล่าเล่า เธอจะรู้สึกมากมายแค่ไหน
“อารักษ์ขา… น้องปลาคิดถึงอารักษ์ค่ะ คิดถึงมากเหลือ

เกิน”

นํ้าเสียงสั่นคลอพร้อมหยาดน้าตาที่ค่อยๆ รินไหลออก มาอย่างกลั้นไม่อยู่ เพราะเธอแทบจะรอคอยให้ถึงวันนี้ไม่ ไหว แค่รู้ข่าวว่าอารักษ์ที่เธอเฝ้าคิดถึงเฝ้ารอคอยจะกลับ มา เธอก็ตื่นเต้นเสียจนให้เหตุผลกับตัวเองไม่ได้ว่าทำไม และแค่พรุ่งนี้เช้าเธอจะได้พบกับเขา แต่เธอกลับนอนไม่ หลับถึงกับกล้าแอบย่องเข้ามาในบ้านของเขา เพราะหวัง ว่าจะสร้างความประทับใจให้กับเขาได้ ไม่มากก็น้อย หาก อารักษ์ได้ชิมฝีมือทำขนมของเธอ เขาอาจชอบ ติดใจ และขอให้เธอทําให้ทานบ่อยๆ ก็ได้

แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้เธอรู้เหตุผลทั้งหมด สิ่งที่ปลูกฝังอยู่ในหัวใจ จนทำให้เธอไม่เคยมองผู้ชายคน ไหนให้เกินฐานะเพื่อน ตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาวมาจนถึง บัดนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะว่า เธอจะเก็บความอ่อนหวาน ทั้งหมดนี้ไว้เพื่ออารักษ์คนเดียวเท่านั้น และอารักษ์ก็ได้ ไปทั้งหมดแล้ว ทั้ง ‘หัวใจ’ และ ‘จูบแรก’ ของเธอ

“อารักษ์ไม่ได้มองว่าน้องปลาเป็นเด็กแล้วใช่มั้ยคะ น้อง ปลาโตพอที่จะทำให้อารักษ์…”

ไอความร้อนพวยพุ่งไปทั่วทั้งร่าง จนรู้สึกอุ่นวาบที่หัวใจ คือสิ่งย้ำเตือนว่าเหตุการณ์ที่ผ่านพ้นไปนั้นเกิดขึ้นจริง ไม่ใช่เธอคิดไปเองและเฝ้าฝันถึงเขาที่เป็นชายในฝันอีกแล้ว อารักษ์มีเลือดเนื้อและแข็งแกร่งไปทุก สัดส่วน

ไม่ว่าจะเป็นท่อนแขนที่รั้งร่างเธอเข้าแนบชิดไม่ยอม ปล่อย ฝ่ามือ รั้งใบหน้าของเธอให้แหงนรับจูบเร่าร้อน นั้น หรือแม้แต่ความวุ่นวาบซาบซ่านสะท้านหัวใจที่เคล้น คลึงเต้าอวบใหญ่ของเธอไม่หยุด โดยเฉพาะปลายลิ้น ร้อนๆ ที่ช่วงชิงลมหายใจจากเธอ นั่นไม่ต่างกับเธอเห็น อารักษ์แลกจูบกับแม่สาวทรงโตในสวน

‘รักษ์ขา… จูบพิซซี่อีกสิคะ พิซซี่อยากให้รักษ์จูบ รักษ์จูบ เก่งที่สุด อืม…

นักศึกษาสาวทรงอึ่มที่คล้องต้นแขนรอบสําคอของ อารักษ์ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเหลาสไตล์หนุ่มลูกครึ่งนั้น เข้าใกล้ พลางบดเบียดริมฝีปากเข้าหากัน ก่อนจะตวัด ลากปลายลิ้นออกมาหยอกเย้าเลื้อยลัดพันกันด้านนอก พร้อมกับทําเสียงฮือออในลำคอราวกับสิ่งที่ทํานี้สร้าง ความซ่านสะท้านอารมณ์ให้กับเจ้าหล่อนอย่างที่สุด

ทำให้เด็กหญิงวัย 11 ปีอย่างเธอถึงกับตะลึงมองสิ่งที่ เห็นตรงหน้า แค่จะเอาขนมที่หัดทำมาให้อารักษ์ชิม แต่ กลับกลายเป็นว่าจานขนมนั้นตกลงพื้นไปทั้งหมด เพราะ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอได้เห็นหญิงชายแลกลิ้นกันต่อ หน้าต่อตา
อารักษ์นั้นก็ตกใจหันมาเห็นเธอ ส่วนแม่สาวทรงโตที่ เรียกแทนตัวเองว่า ‘พิซซี่ นั้นไม่ได้สลดเลยสักนิด มัสยา ยังจําสายตาดูแคลนพร้อมคำกระซิบหยามเหยียดได้ไม่

‘อิจฉาเหรอเด็กน้อย อิอิ… คิดเร็วไปหน่อยนะจ๊ะ แรดใน วันนี้ไม่ทำให้เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันหน้านะ รักษ์เป็นของฉัน จําเอาไว้ เด็กอย่างเธออย่าสะเออะมาแย่ง นั่งอ้วน! ยัย หน้าจืด เชอะ! อ้วนแล้วยังไม่เจียมตัวเอง’