คุณอารสแซ่บ ตอนที่ 1

บ้านเดี่ยว 2 ชั้น บนเนื้อที่ 100 ตารางวา ที่มองเห็นอยู่ ตรงหน้าทําให้คนที่ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ทํา สีหน้าราวกับจะซาบซึ้งและคิดถึงสถานที่แห่งนี้เหลือเกิน คงจะเป็นเช่นนั้นสินะ ในเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมานี้ นี่คือครั้ง แรกที่ได้กลับมาเยือน

ช่วงขายาวเคลื่อนไปข้างหน้าบ่งบอกถึงความแข็งแกร่ง ในยามที่ฝ่าเท้าเหยียบย่างก้าวเข้าสู่สถานที่ ที่ครั้งหนึ่ง เคยเต็มไปด้วยความสุขของเขาอย่างมั่นคง แม้ทุกสิ่งทุก อย่างจะเปลี่ยนไปแล้วแต่เขาก็อยากจะจดจําภาพแห่ง ความทรงจำนั้นไว้ ให้ประทับอยู่ในห้วงหัวใจไม่ลืม

เพื่อเป็นกำลังใจหากในวันหนึ่งเขาจะกลับไปท้อถอย เหมือนครั้งที่ผ่านมา เพราะนั่นคือช่วงเวลาที่พ่อพาเขา กลับไปอเมริกาหลังจากแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตลง

ในวันนั้นเขาเป็นเพียงหนุ่มลูกครึ่ง ‘อเมริกัน – กาฬสินธุ์ เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีหมาดๆ ยังไม่ทันได้เริ่มงานใน เมืองไทยเลยด้วยซ้ำ ต้องตามไปดูแลสภาพจิตใจของ พ่อ ทั้งที่ตัวเขาเองก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน แต่วันนี้ถึงเวลาที่เขา ได้กลับมาเยือนเมืองไทยสักที เพราะพ่อนั้นมีคนมารักษา หัวใจแล้ว และพ่อที่ครองตัวเป็นโสดมาได้ตั้งเกือบ 10 ปี มีเหตุผลอะไรล่ะที่เขาจะไปขัดขวางความสุขของท่าน สู้ เขายินดีและขอกลับมาสานความฝันของแม่จะดีเสียกว่า หลังจากสานฝันให้พ่อเรียบร้อย แล้ว

ร้าน ‘แซ่บ อินดี้’ ร้านอาหารไทย-อีสาน ยอดฮิตของ ฟลอริดา คือหลักประกันว่าพ่อจะได้พบเจอกับแม่อยู่ทุก วัน เพราะเมื่อใดก็ตามที่พ่อมองอาหาร พ่อจะรู้ว่าแม่ไม่ได้ จากไปไหน เพราะทุกสูตรที่คัดสรรมาเป็นเมนูประจำร้าน นั่นคือ ต้นตารับของแม่ทั้งสิ้น

อาหารอีสานเลิศรสไม่ว่าจะเป็น ลาบ, ก้อย (ซอยถี่หรือ ห่าง), ส้มตำ, น้ำตก, ต้มแซ่บ, หรือแม้กระทั่งอาหารไทย สร้างชื่อเสียง เช่น ผัดไท, ต้มยำา, แกงเขียวหวาน เขาก็ จะสร้างความฝันของแม่ให้เป็นจริงให้ได้ นั่นคือการเปิด ‘แซ่บ อินดี้’ สาขา 2 ที่เมืองไทย

ดวงตาคมเข้มสะท้อนลูกแก้วสีเขียวสดใสมองตรงฝ่า ความสลัวเข้าไป ก่อนจะเดินลัดเลาะไปตามแนวสวนที่ได้ รับการดูแลเป็นอย่างดี แม้ว่าจะไม่มีเจ้าของบ้านอยู่อาศัย ก็ตาม ร่างสูงใหญ่ตามสไตล์ชาติตะวันตกมาหยุดอยู่ที่ หน้าประตู พลางย่อกายลงนั่ง มือควานไปใต้พรมในจุดที่ ยืนอยู่เพื่อหาบางสิ่ง เพราะจะเข้าไปในบ้านได้ต้องอาศัย สิ่งนี้ ทว่า… ไม่มี!

ไม่มีกุญแจอยู่ใต้พื้นพรม ไม่รอช้าฝ่ามือแกร่งขยับไป คว้าเอาลูกบิดประตูในทันที และก็พบว่ามันถูกเปิดออก อย่างง่ายดาย หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันครุ่นคิด ลูกแก้วสี เขียวฉายแววกร้าวมองตรงเข้าไปในความสลัวจากไฟตามที่ถูกติดตั้งไว้ตามมุมบ้านด้านนอก ก่อนจะค่อยๆ วาง เป้สะพายใบใหญ่ลงแล้วพาตัวเองเข้าไปหาจุดหมายใน ทันที

ห้องหับ มีไม่มากด้านล่างถูกสํารวจอย่างเงียบเชียบ แต่กลับไม่พบความผิดปกติใด คงมีแต่ด้านบนที่เขาต้อง ขึ้นไปหา หากเป็นไปตามข้อสันนิษฐานว่ามีหัวขโมยเข้า มาในบ้าน ไม่ใช่ว่าแม่บ้านอาจลืมล็อกประตูจริง เขาต้อง ได้เจอมันแน่ ทว่าเสียงก๊อกแก๊กที่ค้งเบามาจากห้องครัว ทำให้ฝ่าเท้าต้องชะงักอีกครั้ง

หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่แน่ใจ หูเงี่ยฟังว่า เสียงที่ได้ยินนั้นเป็นการเคลื่อนไหวของคนกำลังหยิบจับ สิ่งของไปมา ไม่ใช่ว่าเป็นหนูหรือแมวมาขโมยอาหาร และ เขาก็แน่ใจว่าจังหวะหยิบจับสิ่งของนั้นเป็นคนแน่ ฝ่าเท้า ค่อยๆ ยกออกจากขั้นบันไดโดยแผ่วเบาที่สุด พาร่างสูง ใหญ่ค่อยๆ ย่องมาสู่แหล่งที่มาของเสียง

เงาตะคุ่มที่ก้มๆ เงยๆ อยู่หน้าตู้เย็น อันเป็นศูนย์รวมแสง สว่างแห่งเดียวภายในบ้านแห่งนี้ ทำให้เจ้าของบ้านต้อง ยิ้มเย็น ก่อนจะย่างสามขุมเข้าหาเพื่อล็อกตัวจากด้าน หลัง

‘ขโมยของในครัวน่ะเรอะ’ นั่นสิ น่างงไหมล่ะ ในเมื่อแค่ ของตกแต่งบ้านเพียงชิ้นเดียวก็คงขายได้หลักหลายพัน บาท แล้วทำไมเจ้าขโมยมักน้อยนี่อยากได้แค่ของกินหรือ ของใช้ในครัวล่ะ
ความคิดขัดแย้งกับสิ่งที่เห็น แต่เขาก็ต้องจัดการกับมัน แม้ว่าจะเป็นเพียงเด็กหรือคนตัวน้อยๆ ที่ต้องการเพียง ขโมยอาหารไปกิน และเขาก็ไม่ขัดข้องที่จะแบ่งปัน แต่ นั่นมันต้องได้รับการตักเตือนกันก่อน และถ้านี่ไม่ใช่ครั้ง แรก เห็นทีว่าเขาต้องเปลี่ยนกุญแจบ้านยกชุด แต่ว่า… มันรู้ได้ยังไงว่าเขาซ่อนกุญแจไว้ตรงนั้น เพราะถ้ามันรู้ดี อย่างนี้ก็ต้องเป็นคนใน ใครล่ะ? แม่บ้าน คนสวน หรือใคร ที่เขาไม่คาดคิด

ก้าวพรวดเดียวก็คว้าร่างมันไว้ได้ ทว่าเสียงหวีดร้อง เล็กๆ อย่างตกใจก็ทำให้เขาเลื่อนฝ่ามือที่ล็อกคอขึ้นมา ทาบไว้บนริมฝีปาก ‘นางแมวสาว’ ในทันที นี่มันคือการ ต้อนรับกลับบ้านใช่ไหม ถึงได้มีเรื่องตื่นเต้นปนสยิวเกิด ขึ้นกับเขา

ใครจะรู้ว่าแค่ย่างเท้าเข้าบ้านก็ต้องเจอกับขโมยซะแล้ว หนำซ้ำยังเป็นนางแมวเสียด้วย และนางแมวที่ดิ้นรนสู้สุด ฤทธิ์ทำให้เขาต้องกระชากเธอให้หันมาเผชิญหน้า กด แผ่นหลังกับข้างฝาด้านข้างของห้องครัวเพื่อกักกั้นไม่ให้ ร่างนี้หลุดหนีไปทางไหนได้

ทว่าดวงตาสุกสกาวราวกับดวงดาวบนฟ้าที่ตกมาอยู่ ตรงหน้ากำลังตะลึงมองดูเขาไม่ต่างจากกัน ทำให้ฝ่ามือ ที่ปิดกั้นริมฝีปากต้องคลายออก เพราะแค่ดวงตาเขายัง เห็นว่าสวยงามมากขนาดนั้นและหากเป็นทั้งใบหน้าเล่า จะงดงามได้เพียงไหน โดยเฉพาะริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอ ค้างน้อยๆ ราวกับตกใจที่เห็นใบหน้าของเขาเหมือนกัน ทำให้ความยับยั้งของเขาขาดผึ้งในทันที