บทที่ 14 รายงานผลการตรวจเลือดของคุณออกมาแล้ว

กู้ซืฉือจ้องหลินหยีหลันตาแดงก่ำ เกลียดจนแทบจะกัดคอเธอให้ ขาด ให้เธอเลือดสาดกระเซ็นคาที่

แต่เธอทําไม่ได้

หลินหยีหลันบีบจุดอ่อนของเธอ ไม่ว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิด ขึ้นกี่ครั้ง เธอก็มีแต่ต้องประนีประนอมเท่านั้น!

“ขอโทษค่ะน้าหลิน ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง

ทันทีที่ถือเอ่ยปาก ยอมรับทุกข้อกล่าวหา

“เป็นเพราะฉันทอดทิ้งผู้ชายที่รักฉันไปมั่วสุมคนอื่น เพราะฉัน ทำให้พ่อโกรธ ห้าปีแล้ว ถูกผู้ชายเล่นสนุกแล้วทิ้ง ฉันถึงรู้ว่าพวก คุณนั้นดีแค่ไหน ฉันเสียใจจริงๆ!

เธอตัวสั่น เธอหันไปทางบ้านเก่าตระกูล เสียง “จ๋อม” ดังขึ้น จากการคุกเข่าลงไป

“เพราะฉันมันตาบอด เอาคนน่ารังเกียจมาเป็นคนรัก เพราะ ฉันไร้ความสามารถ ทำให้พ่อกับน้องชายต้องลำบาก ทำร้าย ตระกูลให้เดินมาถึงจุดที่อยู่ในทุกวันนี้ เป็นความผิดของฉัน ทั้งหมด ฉันมันสมควรตาย!”

คำพูดพวกนั้น คนอื่นนั้นไม่เข้าใจความหมาย แต่หลินหยีหลัน กลับเข้าใจเป็นอย่างดี
เธอรู้สึกว่ากู้ถือบ้าไปแล้ว

“กู้ซืฉือ พอได้แล้ว! ”

กลัวว่าเธอจะพูดอะไรเกินขอบเขตให้คนคิดตามอีก หลินหย หลันรีบร้อนปล่อยร่มทิ้งไป มาลากกู้ฉือขึ้นแล้วออกแรงผลักไป ให้ลูกน้องที่อยู่ข้างตัว

“ก่อนที่พ่อเธอจะไปต่างประเทศได้บอกว่าตัดความสัมพันธ์พ่อ ลูกกับเธอแล้ว ตระกูลไม่มีคนอย่างเธอ ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ!”

เมื่อพูดจบ ทั้งสองคนก็ประกบกู้ฉือซ้ายขวา ลากเธอออกไป

จากกลุ่มคนอย่างหยาบคายผิดปกติ

ห่างออกไป เสียงสิ้นหวังของเธอยังคงดังลอยมาอย่างชัดเจน

“คุณพ่อ ขอโทษ เป็นความผิดของหนูเอง หนูผิดเองทั้งหมด คุณพ่อ……

กระทบเข้ากับใจของทุกคน กลิ่นอายของความสิ้นหวังและ ความเจ็บปวดชัดเจนนั้น ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกอัดอั้น

ปัง

ลู่กู่เจินตบลงบนคอมพิวเตอร์อย่างแรง แล้วหยิบที่เขี่ยบุหรี่ที่ อยู่ใกล้มือขึ้น เขวี้ยงไปทางประตูที่อยู่ไม่ไกล

แตกกระจายเต็มพื้นในทันที

ลู่เจินสีหน้าเย็นชา ระหว่างหัวคิ้วยังไม่สามารถคลายความฉุนเฉียวลงได้
ก่อนกลับมาที่เมืองเฟิง เขาถึงขั้นจะให้โอกาสเธอด้วยซ้ำ อาจ จะมีเรื่องตอนนั้นอาจจะมีอย่างอื่นซ่อนอยู่ แต่ตอนนี้ เธอเอ่ยปาก ยอมรับเองแล้ว

ใจง่าย คงเป็นสันดานของเธอจริงๆ!

เสียงฝีเท้าเดินดังขึ้นที่ทางเดิน ก่อนสือเยวผลักเปิดประตูเดิน เข้ามา

“คุณชาย รายงานผลการตรวจเลือดของคุณออกมาแล้ว เป็นอย่างที่พวกเราคิดจริงๆ เธอมีความสามารถฟื้นฟูผิวของคุณ ได้จริงๆ แต่……

สือเยวชะงักไป วางรายงานผลตรวจลงตรงหน้าอยเงินอย่าง ลังเลเล็กน้อย

“เรื่องเหตุผลที่คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์แล้ว กลับยังทำให้

ใบหน้าของคุณกลับมาเป็นปกติได้นั้น คนของเราความสามารถ ไม่พอ ดร.ดีเกินคนเดียวที่สามารถตอบได้ออกไปท่องเที่ยว เกรง 27…..”

ลู่เจินสีหน้ามืดครึ้มจ้องเอกสารตรงหน้า คิ้วขมวดแน่น ไม่รู้ ว่ากําลังคิดอะไรอยู่

“คุณชายลู่?

สือเยวมองลู่เจิน เอ่ยหยั่งเชิง

“หรือให้ผมตรวจสอบคุณอย่างละเอียดเป็นการส่วนตัวอีก ครั้ง? ยังไงเธอและคนที่ให้เลือดพรหมจรรย์แก่คุณตอนนั้นรวมทั้งคุณหยุน เป็นไม่กี่คนที่สามารถช่วยคุณได้

เมื่อได้ยินดังนั้นอยู่เงินก็ยิ้มเย็น

“ตรวจ? ไม่จําเป็น” วิดีโอถ่ายทอดสดเหตุการณ์เมื่อสักครู่ เขารู้ห้าปีที่ผ่านมาของเธอแล้ว เธอเอ่ยปากพูดออกมาเองแล้ว สือเยวพยักหน้า ก่อนจะนึกขึ้นได้แล้วเงยหน้ามองไปทางลู่เจิ

นอีกครั้ง

“แล้ว วันนี้คุณนายลูโทรมา เธอหวังว่าคุณกับคุณหยุน ตัดสินใจเรื่องการแต่งงานของพวกคุณได้โดยเร็วที่สุด”