บทที่ 13 ซีถือ เธอพูดมา

มีวัตถุบางอย่างแทงเข้ามาในตัวเธอ

ความรู้สึกเจ็บจากของแหลมคมที่ทั้งคุ้นเคยและไม่คุ้นเคยนั้น ทำให้กู้ฉือต่อต้าน โดยไม่รู้ตัว ดิ้นรนลุกขึ้น

แต่เธอลืมตาไม่ขึ้น มือเท้าถูกกดไว้แน่น จนออกแรงไม่ได้เลย ไม่นานก็จมดิ่งสู่ความมืดมิดอีกครั้ง

กู้ฉือถูกเสียงฝนสาดที่ตั้งอยู่ใกล้หู และความหนาวเย็นเสียด แทงเข้ากระดูกปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมา

เธอดิ้นรนลืมตาขึ้น จากนั้นก็พบกับไฟกะพริบนับไม่ถ้วน และ ดวงตาคู่หนึ่งที่ทั้งแปลกใจทั้งดูถูกเหยียดหยาม

เธอในตอนนี้ กำลังพิงอยู่ด้านนอกกำแพงของบ้านเก่าตระกูล กู้ร่างกาย โดนน้ำฝนเปียกปอน เสื้อผ้าไม่ถูกต้องเรียบร้อย ร่อง รอยเล็กใหญ่ที่ถูกเงินย่ำยีนั้นชัดเจนขึ้นมากภายใต้แสงไฟ

ที่นี่คือบ้านเก่าตระกูล

เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

ตอนนั้นเอง ในห้องโถงใหญ่ของตระกูลที่อยู่ไม่ไกลออกไป หลินหยีหลันกำลังจัดเตรียมงานเลี้ยงเล็กๆ เพื่อกระชับความ สัมพันธ์
ด้านนอกฝนตก คนที่ยังไม่ได้เข้าไปในงานเลี้ยงกางร่ม มองๆ ชี้ๆ มาที่กู้ชีฉือ พลางกระซิบกระซาบ

“นั่นโซ่คุณหนูฉือของตระกูลไหม? ไม่ใช่ว่าเธอหายตัวไป ห้าปีแล้วเหรอ ท่าไมถึงกลับมาอีก?”

“จะเพื่ออะไรอีกล่ะ? ชดใช้กรรมไง! ตอนนั้นเธอไล่ตามเด็ก ยากจนหน้าตายคนหนึ่งจนดังไปทั่วเมือง ต่อมาเธอเล่นเบื่อแล้วก็ สลัดทิ้งไป หลายปีมานี้อาจจะถูกคนข้างนอกเล่นสนุกจนเบื่อแล้ว ถูกทิ้งมา!”

“ดูร่องรอยทั่วตัวเธอนั่นสิ ช่างดุเดือดเสียจริง

เมื่อเผชิญกับข่าวลือและสายตาแปลกๆ ของผู้คน กู้ถือหน้า ซีดลง อ้าปากจะอธิบายแต่กลับพูดไม่ออก ได้แต่กัดฟันเกาะ กำแพงพยุงตัวลุกขึ้น

“กู้ซืฉือ! ”

ทันใดนั้นเสียงแหลมที่เต็มไปด้วยความโกรธของหลินหยีหลัน ก็ดังมาจากลานบ้านหลังประตูใหญ่

วินาทีต่อมาประตูใหญ่ก็เปิดออก หลินหยีหลันที่มีคนรับใช้ ติดตามมาด้วยข้างหลัง ถือร่มแล้วรีบเดินออกมา

เมื่อเดินมาถึงหน้าฉือ ก็ยกมือขึ้นแล้วสะบัดฝ่ามือลงมาทันทีโดยไม่สนใจอะไรเจี๊ยะ
“เธอยังมีหน้ากลับมาอีกเหรอ?”

กู้ถือหน้าหัน ในทันที แล้วเซถอยหลังไปสองสามก้าวพร้อม

กับความเจ็บแสบบนใบหน้า หลินหยีหลันอยู่ใต้ไฟกะพริบ ชี้หน้าด่ากู้ถือด้วยสีหน้าที่เต็ม ไปด้วยความโกรธและผิดหวัง

“ตอนนั้นเธอไม่สนใจคำห้ามปรามของฉัน ทั้งคนรักที่จริงใจ กับเธอ รักสนุกเป็นผู้หญิงใจง่าย เพื่อไม่ให้คนในครอบครัว ควบคุม ก็หนีไปกับชายอื่นถึงห้าปี

“พ่อเธอโกรธจนเส้นเลือดในสมองแตก ถ้าฉันไม่ส่งตัวไปที่ โรงพยาบาลที่ต่างประเทศ ในคืนนั้น เกรงว่าแม้แต่ชีวิตก็จะรักษา ไว้ไม่ได้ หลายปีมานี้ ถ้าไม่ใช่เพราะน้องชายเรียนที่ต่างประเทศ ไปคอยด้วยดูแลไปด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะฉันประคับประคอง ตระกูลอย่างยากลำบาก พวกเราจะมาถึงจุดนี้ไหม?

“แต่เธอ ไปเล่นสนุกกับผู้ชายพอถูกทิ้งแล้วถึงนึกถึงที่บ้าน เธอมันไม่ใช่คนของตระกูลกู้แล้ว!”

พูดจบเธอใช้ประโยชน์จากไฟกะพริบแล้วก็ช่วงที่ทุกคนกำลัง คุยกัน คว้าคอเสื้อของฉือทันทีแล้วรีบพูดข้างหูเธอ

“นังสารเลว ถ้าเธอไม่ร่วมมือกับฉัน จะได้เห็นดีแน่!

เสียงฝนตกซ่าๆ ดังอยู่โดยรอบ เสียงผู้คนดังจอแจ ไฟกะพริบ ยิ่งละลานตา ทุกคนต่างเงียบมองไปที่กู้ฉือรอเธอเอ่ยปากตอบ ยอมรับความผิดทั้งหมดที่หลินหยีหลันพูดมา? หรือมีเรื่องปกปิดอื่นอีก?

ไม่มีใครรู้ว่าฉากตรงหน้าทั้งหมดนั้นได้ถ่ายทอดสดสู่สายตา ของเงินผ่านกล้องตัวหนึ่ง

ในตอนนั้นเอง เขากำลังอยู่ชั้นบนสุดของศูนย์สำนักงานการ เงิน มองหน้าจอตรงหน้า ดวงตาครึ้มแสงจ้องไปที่หน้าจอราวกับ รอให้ถือเอ่ยปากพูด

“ฉือ เธอพูดมาสิ! ” หลินหยีหลันเอ่ยเตือนอย่างหงุดหงิด