บทที่ 11 เงินหนึ่งหยวนซื้อหนึ่งชีวิต

ลมเย็นปะทะผ่านหูไปทันที

ลู่เจินยื่นมือมากระชากแขนเธอให้ลุกขึ้น ลากเธอไปทาง ประตูโดยไม่ฟังอะไร

กู้คือหันกลับมา ก็สบเข้ากับนัยน์ตาแดงก่ำเย็นซาคู่นั้น

“กู้ซืฉือ เธอมันผู้หญิงสารเลว! คุกเข่าให้ฉันนิดหน่อยก็อยาก ให้ฉันตามใจเธอ ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว! ทั้งตระกูลทั้งเธอฉันจะ ไม่ปล่อยไปแม้แต่อย่างเดียว เกมระหว่างฉันกับเธอมันพึ่งจะเริ่ม ไสหัวไปซะ!”

เธอถูกโยนมาที่ทางเดิน

และยังมีเหรียญเงินกลมๆ กระแทกโดนตัวเธอตามมา

“ยังมีอันนี้”

ลู่เจินยืนอยู่ใกล้กับประตูด้วยสีหน้าเย็นชา ยกยิ้มเย็นที่มุม ปากเป็นการเยาะเย้ย

“ตอนนั้น เธอก็ใช้เหรียญเงินนี้ ใช้เงินหนึ่งหยวนซื้อความรู้สึก ของฉันไป ยังจำได้ไหม? วันนี้คิดๆ ดู นอกจากจะโง่ก็มีแต่ความ รังเกียจแล้ว”

กู้ฉือลากสายตามองไปที่เหรียญนั้น เมื่อจำได้แล้ว เธอตัวสั่น โผเข้าไปคว้ามากำไว้ในมือแน่นทันที
นี่เป็นสิ่งของยืนยันความรักของพวกเขาในตอนนั้น

ลู่กู่เจิน ในตอนนั้น เป็นเธอที่เอาแต่ตามจีบตามติดพันเขา ตอน

นั้นเขายังไม่มีชื่อเสียงเท่าตอนนี้ เพื่อปลอบให้เขาสบายใจ จึงให้ คนทำเหรียญหนึ่งหยวนที่เป็นของพวกเขาขึ้นมาเป็นพิเศษ “ลู่เจิน คุณฟังฉันให้ดี ฉันจะใช้เงินหนึ่งหยวนนี้ซื้อชีวิตของ

คุณ คุณตกลงไหม?”

“ตกลงแน่นอน แต่ถ้าคุณเปลี่ยนใจล่ะ จะทำอย่างไร?

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้ชีวิตฉันไม่ตายดี ไม่มีความสุขจนกว่าจะ ตายไป

กู้ชีฉือเพียงแค่ไม่ถึงว่าที่เคยคิดไว้ทั้งหมดจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้

เธอลูบตัวอักษรที่เป็นตัวแทนชื่อของทั้งคู่บนขอบเหรียญอย่าง ระมัดระวัง เงยหน้าขึ้นมองเงินช้าๆ แล้วเอ่ยถามเสียงเบา

“ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพนี้ ถือว่าได้ชดใช้ให้แล้ว ก็แค่ไม่รู้ว่าฉัน

ที่เป็นแบบนี้

คุณพอใจไหม?”

หลังจากเธอพูดจบแล้วก็ดันผนังพยุงตัวลุกขึ้นอย่างลำบาก แล้วหมุนตัวเดินโซเซจากไป

ด้านหลัง ลู่เจินสีหน้าเข้มครึมลงราวกับสีน้ำหมึก เส้นเลือด กําบนหน้าผากเต้นตุบ

มองคนที่สวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยตรงหน้า กู้ฉือที่ทั้งจนตรอก ทั้งไร้ค่า เขารู้สึกว่าควรจะสบายใจ
แต่กลับยิ่งร้อนใจและโมโห

กำลังจะหมุนตัวเดินจากไป ทันใดนั้นลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็ เปิดออก ในมือข้างหนึ่งของสือเยวถือร่มหนึ่งคัน อีกมือถือกล่อง ยาใบเล็กรีบเดินเข้ามา

เมื่อเดินผ่านฉือ จึงอดไม่ได้ที่จะมองเธอ

“คุณชายลู่ ผมนำเลือดมาแล้ว”

สือเยว่เดินเข้ามาถึงข้างตัวอยู่เงิน พูดพลางเงยหน้าขึ้น เมื่อ มองไปที่ใบหน้าของเงินก็ตะลึงชะงักไปทันที

“คุณชายลู่ หน้าของคุณ?”

เห็นสือเยวสีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ลู่เจินจึง กวาดตามองเขาอย่างอึมครึม “ทำไม?”

สือเยว่อ้าปากพะงาบ เหมือนอธิบายออกมาเป็นภาษาไม่ได้

จึงเปิดกล้องโทรศัพท์แล้วยื่นส่งให้เงิน

“คุณชายลู่ คุณดูเอาเอง

ทันทีที่ลู่เจินรับมาดู ก็ตกใจซะงักไปเล็กน้อย

ใบหน้าที่แต่เดิมโหดร้ายน่ากลัว เส้นเลือดที่เหมือนจะระเบิด ได้ตลอดเวลานั้นภายใต้สถานการณ์ที่ยังไม่มีการให้เลือดใดๆ กลับคืนสู่รูปลักษณ์เดิมได้อย่างน่าอัศจรรย์

เขาเงยหน้ามองไปยังทิศทางที่กู้ฉือเพิ่งจากไปโดยไม่รู้ตัว เกิดความเข้าใจบางอย่างขึ้นในใจ ทำให้สีหน้าเขายิ่งมืดครึ้มลง

สือเยวมองตามสายตาของเขาไปด้วยสีหน้าดีใจและ ประหลาดใจเล็กน้อย “คุณชายลู่ ในตัวของผู้หญิงคนนี้มีสิ่งที่คุณต้องการ คุณแม้แต่ เลือดก็ไม่ต้องใช้ แค่บังเอิญไปสัมผัสตัวเธอก็ใบหน้าก็คืนสู่

สภาพเดิมเองแล้ว เป็นไปได้ไหมที่เธอยังจะบริสุทธิ์ คุณใช้เลือดของหญิงบริสุทธิ์?”