บทที่001 ช่วยชีวิตหมาป่างั้นเหรอ

คืนในฤดูร้อน ในภูเขานั้นอากาศทั้งชื้นและร้อน

ฉินซูตามหาสมุนไพรทั้งวัน เหน็ดเหนื่อยเป็นอย่างมาก ฝ่าเท้า เต็มไปด้วยเลือด

เธอถอดถุงเท้าและรองเท้าออก แล้วก็ทุ่มเท้าลงไปในแม่น้ำ ตอนที่กำลังเพลิดเพลินกับความเย็นของแม่น้ำนั้น จู่ๆก็มีเสียง ดังก้องมาจากด้านหลัง จากไกลก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินมาในแนวเฉียง ต่ำลงมาเรื่อยๆ ใน ที่สุดก็เหมือนกับจะไถลลงมาในพื้นหญ้า

ปีกเครื่องพัดกระพือจนเกิดพายุลมหมุน ลมรุนแรงมาก พัดใบ

หญ้าจนเกิดเสียงดังกรอบแกรบ

ฉินซูถูกลมพัดแรงจนไม่สามารถลืมตาได้

ปัง

เสียงดังขึ้น เฮลิคอปเตอร์ตกลงต่อหน้าเธอ

ประมาณ20-30เมตร

ฉินซูลืมตาขึ้นอย่างลังเล แล้วก็อึ้งไปชั่วขณะ

เครื่องตกยังงั้นเหรอ?

เธอตั้งสติกลับมา แล้วก็มองไปที่เฮลิคอปเตอร์ที่ล้มเหลวในการบังคับการลงจอด

มีคนอยู่ในนั้น!

ภายใต้แสงที่มืดสลัว เธอเห็นร่างหนึ่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ

เฮลิคอปเตอร์มีควันโขมง อีกเดี่ยวอาจจะเกิดเหตุระเบิดขึ้น ก็ได้

ในฐานะที่เป็นแพทย์ฝึกหัดคนหนึ่ง ฉันไม่สามารถมองดู เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้!

แม้แต่รองเท้าเธอก็ไม่ทันจะใส่วิ่งตรงเข้าไปหาเฮลิคอปเตอร์ ล่านั้น

ในสมองของฉัน ตอนนี้มีเพียงแค่ความคิดเดียวเท่านั้น : ช่วย คนออกมา!

การกู้ภัยนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่มี

พละกำลังจํากัด

โชคดี ที่คนที่นั่งอยู่ในนั้นไม่ได้หมดสติ

ตอนที่ฉินซูกำลังทุบประตูที่ปิดสนิทอยู่อย่างบ้าคลั่งนั้น เสียง กึกก็ดังขึ้น ประตูถูกเปิดออกมาจากด้านใน

ฉันดีใจอย่างมาก รีบพุ่งเข้าไปลากคนนั้นออกจากที่นั่งคน

จนถึงตอนนี้ เธอถึงได้รู้คนนั้นเป็นผู้ชาย รูปร่างสูงใหญ่

“หนักจังเลย!”
เมื่อร่างกายที่แข็งแรงของผู้ชายคนนั้นพาดอยู่ที่ไหล่ของเธอ ฉินซูก็ร้องโอดครวญ

กลิ่นน้ำมันลอยขึ้นในอากาศ

ฉินซูกังวลว่าจะเกิดระเบิดขึ้น จึงลากผู้ชายคนนั้นออกมาจาก เฮลิคอปเตอร์

อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรสักคำ หมวกปกคลุมใบหน้าของเขาจน เกือบหมด จากมุมมองของฉัน เธอสามารถมองเห็นได้แค่คางที่ มีเส้นชัดและเรียวคม และริมฝีปากบางที่เม้มจนแน่นของเขา เพียงเท่านั้น

แต่ว่าตอนนี้เธอไม่ได้มีกระจิตกระใจจะมาสนใจอะไรพวกนี้ เธอพยุงผู้ชายคนนี้ แล้วก็เดินโซซัดโซเซไปยังฝั่งแม่น้ำ

เดินออกมาไกลประมาณสิบเมตร ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นจาก

ทางด้านหลัง

เฮลิคอปเตอร์ระเบิดอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย

เปลวไฟทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เป็นคลื่นยักษ์ขนาดใหญ่ แรงระเบิดที่รุนแรงทำให้ฉันกับผู้ชายที่อยู่ด้านหลังล้มลงสู่ พื้นหญ้าพร้อมกัน

“อุ้ย!”

ผู้ชายคนนั้นล้มลงทับด้านหลังของฉันซูโดยบังเอิญ เธอเกือบ หายใจไม่ออกแล้ว
ฉันค่อยดันเขา พยายามพลิกตัวจะลุกขึ้น หนักจะตายอยู่

แล้ว!

แต่ว่าผู้ชายคนนั้นไม่ขยับเลย

ฉินซูขมวดคิ้ว แล้วก็พยายามออกแรงขึ้นอีก

ทันใดนั้น ตรงเอวก็รู้สึกแน่นขึ้นมา

ฉินซูตะลึงไป

ร่างกายของผู้ชายที่อยู่ด้านหลังมีความร้อนสูงที่ผิดปกติ “อย่าขยับ!”เสียงที่ต่ำและแหบแห้งของเขาดังขึ้นที่ด้านหลัง ศีรษะของเธอ

ในฐานะที่เป็นนักศึกษาแพทย์ ฉินซูรู้ทันทีว่ามันหมายถึงอะไร และก็รู้ว่าในสถานการณ์ตอนนี้ มันไม่ดีกับตัวเธอเอง นี่เธอเสี่ยงชีวิต เพื่อช่วยหมาป่าหรอเนี่ย?

ฉินซูสีหน้ามืดมนทันที น้ำเสียงเย็นชา “นี่คุณ! เมื่อฉันช่วย ชีวิตคุณนะ ถ้าคุณทำตัววุ่นวายล่ะก็ ฉันจะแจ้งตำรวจ!

ผ่านไปขณะหนึ่ง ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ว่าแขน เขากระชับแน่นขึ้นเรื่อยๆ

ฉันรู้สึกมีอะไรบางอย่างผิดปกติ

คนปกติที่พึ่งรอดจากความตายมา จะมาทำเรื่องชี้วตรงนี้ได้ยังไง
ไม่ว่าเขาจะสมัครใจหรือถูกกระตุ้นก็ตาม

เพราะว่า เธอมีแฟนแล้ว! เธอรักษาความบริสุทธิ์มาตั้ง 20 ปี และเตรียมจะมอบให้เขา ในวันแต่งงาน

“มึงฟาน ซึ่งฟาน! “ฉินซูเรียกชื่อของแฟนเธอ ทันใดนั้นก็ ออกแรงทั้งหมดที่มี ดิ้นหลุดออกมาจากอ้อมแขนของผู้ชายคน

นั้นทันที

เธอวิ่งหนี แต่ทว่ามีมือหนึ่งจับข้อเท้าของเธอไว้

เธอเหมือนเป็นกระต่ายที่ตกอยู่ในกรงเล็บของนกอินทรี

“ปล่อยฉัน ——”ฉินซูตะโกนออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง

พยายามกระตุ้นสติของอีกฝ่าย “ฉันจะตอบแทนเธอ!” ช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่จะหมดสติไป

เขาก็พูดออกมา

เธอต่อสู้จนหมดท่า แต่ก็ไร้เรี่ยวแรง

ฉินซูมองไปที่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่สวยงามเหนือ ศีรษะของเธอ เธอก็ไม่สามารถควบคุมน้ำตาของตัวเองได้อีกต่อ

ไป

“มิ่งฟาน ฉันขอโทษ”

ผู้ชายที่ได้กินจนอิ่มหนำโน้มตัวลงอย่างลำบาก เขาจูบซับ น้ำตาจากดวงตาของเธอ แล้วก็ถอนหายใจออกมา “ขอโทษนะ”

ฉินซูเหนื่อยจนไม่มีแรงจะโต้กลับได้แม้แต่นิด
เธอเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่ควรช่วยผู้ชายเลวๆแบบนี้

เลย!

“ผมจะรับผิดชอบคุณ ใส่มันไว้ ตั้งแต่นี้ไปคุณจะเป็นภรรยา

ของผม”

หลังจากสิ้นเสียงของผู้ชาย ฉันก็รู้สึกเย็นที่คอ มีอะไรบาง อย่างถูกสวมไว้

มือหนาของชายยื่นมาจับที่แก้มของเธอ เหมือนกับว่าอยากจะ ปลอบเธออีกหน่อย

ฉินซูปัดมือของเขาออกด้วยความโมโห “อย่ามาแตะต้องตัว

ฉัน—”

เธอไม่ได้ใช้แรงอะไรมากมาย แต่ว่าผู้ชายคนนั้นกลับ คร่ำครวญ และร่างกายก็ล้มลงไปด้านข้าง ไม่ขยับอีก

ฉินซูอึ้งไป

เธอรีบลุกขึ้น แล้วก็มองไปที่ผู้ชายคนนั้น ก็พบว่าที่ต้นขาของ เขา มีรอยเลือดเป็นทางยาว เลือดไหลออกมาไม่น้อยเลย

ที่แท้เขาก็ได้รับบาดเจ็บหนัก

ฉินซูจ้องไปที่ชายที่หมดสติด้วยความโกรธ

ดูจากอาการบาดเจ็บนี้ ถ้าเกิดว่าไม่รีบห้ามเลือดให้ทันเวลา ต้องเสียชีวิตแน่นอน!

ชายคนนี้ไม่ใช่คนดี ไม่จำเป็นต้องไปสงสารเขา
ฉินซูบังคับตัวเองให้ละทิ้งความใจดีที่ไม่ควรจะมี หันหน้าแล้ว เดินจากไป

หลังจากเดินออกไปไม่กี่ก้าว เธอก็กำหมัดแน่น แล้วหันหน้า กลับมาด้วยความเอือมระอา

เธอไม่สามารถทนเห็นคนตายโดยที่ไม่ช่วยเหลือได้

การเป็นหมอ การช่วยเหลือและรักษาผู้คนคือหน้าที่ นี่เป็น ความเชื่อที่สูงสุด ในใจของเธอ

การเป็นหมอ ในสายตาก็มีแค่คนไข้และชีวิต ไม่มีศัตรู

ฉินซูพยายามเตือนตัวเองว่า ผู้ชายคนนี้เป็นเพราะโดนยา ก็ เลยสติแตก เขาอาจจะเป็นคนดีก็ได้มั้ง?

พอคิดแบบนี้ อารมณ์ของเธอก็ไม่ได้หดหูมากแล้ว

เธอหยิบกล่องยาที่วางไว้ริมแม่น้ำขึ้นมา ในนั้นมีผ้าก๊อซ เข็ม

เย็บแผล และยาฆ่าเชื้อ

เธอจัดการกับบาดแผลที่ต้นขาของผู้ชายคนนั้นด้วยสีหน้า เรียบเฉย สายตาของฉันซูมองลงไปที่บางสิ่งบางอย่าง

ช่วยเขา ไม่ได้หมายความว่าเธอให้อภัยสิ่งที่เขาทำร้ายเธอ

ฉินซูหยิบเครื่องมือออกมาจากชั้นล่างสุดของกล่องเครื่องมือ แพทย์

เป็นเข็มเงินที่คุณย่าของเธอมอบให้

เธอเรียนศัลยกรรมผ่าตัดในโรงเรียนแพทย์ และในขณะเดียวกันเธอก็ได้สืบทอดทักษะการรักษาการฝังเข็มจากคุณย่า ของเธอ

ฉันหยิบเข็มออกมาอย่างชำนาญ หรี่ตาลง สายตาเย็นชา

เธอลงเข็มด้วยความเด็ดเดี่ยว ปฏิบัติอย่างผิวเผิน แทงเข็มลง ไปที่จุดลมปราณบนร่างกายของผู้ชายคนนั้นอย่างแม่นยำ

“โอ๊ย!” ผู้ชายที่หมดสติอยู่ร้องโอดครวญออกมา ฉันกระแอมอย่างเย็นชา แล้วก็ดึงเข็มกลับมา

ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ผู้ชายคนนั้นจะไม่สามารถทำร้ายผู้ หญิงคนไหนได้อีก

หลังจากท่าเรื่องพวกนี้เสร็จ ฉันก็หยิบข้าวของขึ้นมาแล้ว

จากไป เธอเดินอย่างเร่งรีบ ตั้งแต่ต้นจนจบก็ยังไม่เห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้น!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ