บทที่ 008 เขาจงใจ
ดวงตาที่แหลมคมของหลินเฉินตกลงไปที่ร่างกายของฉันใน ทันที รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แล้วก็ถูกแทนที่ด้วยความโกรธ อย่างรวดเร็ว
ผู้หญิงคนนี้……..
“เธอจะมีความคิดเห็นอะไรได้?” หยุนซีกลอกตาใส่เธออย่าง
ไม่พอใจ
ฉันมองเธอ แล้วค่อยๆคลี่ยิ้มออกมา สีหน้าเรียบเฉย “ฉันแค่ เป็นผู้หญิงขี้โกหก เป็นของปลอม มาจากครอบครัวเล็กๆ สิ่งที่ สำคัญที่สุดก็คือ ฉันเล่นละครไม่เป็น ถ้าเกิดว่าถูกเผยไต๋ออกมา ต่อหน้าผู้คน ฉันจะไม่ยิ่งทำให้ครอบครัวของพวกคุณเสียหน้าเห รอ?”
ฉู่หยุนซีตะลึงไป
ผู้หญิงขี้โกหก เป็นของปลอม มาจากครอบครัวเล็กๆ……. พูดพวกนี้คือคำพูดที่เธอถากถางฉินซูเมื่อกี้นี้เอง
นี่เธอกลับจำไว้ในใจ แล้วย้อนกลับยังงั้นเหรอ!
อู่หยุนซีโกรธเพราะความอับอาย พูดอย่างดูถูกว่า “เธอคิดว่า ตัวเองเป็นใครกัน? หรือจะให้ตระกูลขอร้องเธอยังไง!”
หลังจากพูดจบ ก็จงใจพูดซ้ำอีกประโยค “ปลอม!
ฉินซูไม่แคร์
ทันใดนั้นก็รู้สึกมีความหนาวเย็นแผ่ซ่านเข้ามา เธอมองไป ด้านข้าง ก็พบกับสายตาที่เยือกเย็นของผู้ชายคนนั้น
“เธอนึกว่า เธอมีสิทธิ์ที่จะได้เลือกยังงั้นเหรอ?”
เสียงเย็นๆของหลินเงินเต็มไปด้วยคำเตือน
“ถ้าเกิดว่าฉันไม่ร่วมมือ พวกคุณจะส่งฉันเข้าคุกเหรอ?” ฉินซู ลองถาม
หลินเฉินยิ้มมุมปาก รอยยิ้มที่เยือกเย็นนั้น ทำให้คนอื่นหนัง ศีรษะชาอย่างอธิบายไม่ได้
สายตาของเขาอันตราย “อาจจะแย่กว่านั้นก็ได้
ฉินซูขมวดคิ้วเบาๆ
ด้านข้างมีเสียงเตือนจากพ่อบ้านดังขึ้น “คุณฉิน นี่คือตระกูล นะครับ คุณ ให้ความร่วมมือดีๆจะดีกว่า ถ้าครั้งนี้คุณช่วยเหลือ เรา คุณอาเฉินอาจจะยอมปล่อยให้มันแล้วไป……..
ยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกสายตาของหลินเฉินขวางไว้ ฉินซอดไม่ได้ที่จะตกอยู่ในห้วงของความคิด
เธอก็เป็นแค่นักศึกษาแพทย์ธรรมดาๆ ไม่รู้จักตระกูลเลย แม้แต่นิดเดียว แทนที่จะสนใจข่าวเกี่ยวกับครอบครัวที่ร่ำรวย เธอชอบเรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์ ยาจีน การทดลองทาง คลินิกมากกว่า
แต่ว่าเธอไม่ได้โง่
ทุกสิ่งที่เธอเจอตั้งแต่ตอนที่ตื่นขึ้นมา ความหรูหราที่เห็น ทั้งหมดนั้น…….
ตระกูล ยังไงก็ไม่ใช่แค่ครอบครัวที่ร่ำรวยธรรมดาๆ แน่นอน ดังนั้น ต่อให้เธอปฏิเสธ พวกเขาก็สามารถบังคับให้เธอพยัก
หน้าได้อยู่ดี?
ฉินซูรู้สึกรังเกียจ ในใจ
สติปัญญาทำให้เธอซ่อนอารมณ์ของตัวเองไว้ แกล้งทำเป็น พูดอย่างสบายๆว่า “ก็ได้ค่ะ งั้นฉันรับปากจะแต่งงานปลอมๆกับ คุณชาย แต่ว่า ฉันมีเงื่อนไขสองข้อ
หลินเฉิน โกรธขึ้น เมื่อเขายังไม่ทันจะปฏิเสธ ผู้หญิงคนนี้ กลับกล้าร้องขออะไรยังงั้นเหรอ?
เขากำลังจะระเบิดอารมณ์ แต่ว่าก็ถูกคู่สามีภรรยาซทิ้งไว้
ทั้งสองคนส่ายหน้าให้เขา
ฉันซูเงยหน้าขึ้น มองหน้าหลินเฉิน “ข้อแรก ถือว่าพวกเรา ร่วมงานกัน หลังจากเรื่องนี้จบแล้วพวกคุณอย่ามาสร้างความ เดือดร้อนให้ฉัน แล้วก็ห้ามส่งฉันเข้าคุกด้วย”
ข้อเรียกร้องนี้ถือว่าไม่มากเกินไป
ความโกรธของหลินเฉินบางลงนิดหน่อย ทำเสียงฟืดฟัดแล้ว พูดว่า “ถ้ายังงั้นเธอก็ต้องให้ความร่วมมืออย่างดีก่อน!”
“ได้”
ฉินซูพยักหน้า แล้วก็พูดเงื่อนไขข้อที่สอง “ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ถ้าเกิดว่าเป็นไปได้ ฉันอยากจะกลับหอพัก……..ที่มหาลัย หลังจากพูดจบ ก็ไม่ลืมที่จะอธิบาย “ที่จริงแล้วฉันเป็น
นักศึกษา ก่อนที่จะเรียนจบพักอาศัยอยู่ที่
มหาลัยก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร คนข้างนอกคงไม่รู้สึกมัน แปลกหรอกใช่ไหมคะ?”
ฉันรู้ดีในใจว่าของปลอมอย่างเธอ ถ้าเกิดว่าอยู่ที่ตระกูล นอกจากจะตกเป็นเป้าหมายแล้ว
วันๆก็คงไม่ง่ายเลย
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังมีเรื่องของตัวเองที่ต้องจัดการอีก
“เหอะ!”
หลินเฉินกลับหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา เขามองฉันด้วย หางตาจากมุมสูง เหมือนกับว่าเยาะเย้ยในความคิดที่ไร้เดียงสา ของเธอ
ภายใต้ความโกรธที่มากมายของเขา ฉินซูขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ฉันพูดอะไรไม่ถูกเหรอ?”
“ถูก”
ฉู่หลินเฉินตอบเธอด้วยใบหน้าเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม หลัง จากนั้นก็ออกคําสั่ง “เว่ยเหอ ส่งเธอออกไป
ฉินซูอึ้งไป
เขาเห็นด้วยกับคำขอของเธออย่างง่ายดายแบบนี้เลยเหรอ?
นึกไม่ถึงเลยว่า คุณชายคนนี้ช่างพูดง่ายจริงๆเลย
สามารถออกไปจากตระกูลได้ แน่นอนว่าเธอไม่มีทางลังเล
“ขอบคุณค่ะ ไม่ต้องไปส่งหรอก ฉันกลับเองได้”
ฉันไม่ต้องการจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับหลินเฉินกับคนรอบข้าง ของเขามากเกินไป หลังจากพูดจบ ก็หันหลังแล้วเดินออกไป
เว่ยเหอรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่
“คุณชายฉู่ แค่..……….
พึ่งจะพูดออกมา พอเห็นใบหน้าที่ไม่แย้มพรายความลับออก มาของหลินเฉินแล้วนั้น ก็กลืนคำพูดกลับลงไป
เวลาคุณชายทำเรื่องอะไร แน่นอนว่าเขามีแผนของเขาอยู่
แล้ว
ฉินซูเดินเกือบ20นาที ถึงจะได้เดินออกมาจากประตูของ
ตระกูลฉ
ตระกูลใหญ่เกินไปจริงๆ ศาลาและสวนต่างๆ สระน้ำและ สวนหิน ถ้าเกิดว่าไม่ได้คนใช้ช่วยบอกทาง เกรงว่าเธอน่าจะหลง ทางอยู่ในนี้อย่างแน่นอน
การที่อยู่ในสถานที่แบบนี้ ก็เป็นการอธิบายให้เห็นอีกครั้งว่า ตระกูล นั้นไม่ธรรมดาเลย
หลังจากเธอกลับไปแล้ว ต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าพื้นหลัง ของตระกูลนี้เป็นอย่างไรกันแน่
พึ่งจะออกมาหน้าประตูตระกูล ทันใดนั้นก็มีกลุ่มคนหนึ่งล้อม เข้ามา ในมือถือกล้องกับไมโครโฟน
ฉินซูอึ้งไป
คนพวกนี้เหมือนกับว่าจะเป็นนักข่าวเมื่อกี้นี้ พวกเขายังคงเฝ้า อยู่ที่นี่ยังงั้นเหรอ?
“คุณนายหญิง ทำไมคุณถึงออกมาคนเดียวล่ะครับ?
“ไม่เคยได้ยินเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับคุณชายมา ก่อนเลย ทำไมจู่ๆก็แต่งงาน มีเรื่องราวอะไรซ่อนอยู่ในนั้นหรือ ไม่ครับ?”
“ได้ยินมาว่าครอบครัวของคุณธรรมดา คุณไปรู้จักคุณชาย
ได้ยังไงครับ?”
“คุณนายหญิง……
ฉันจะเคยพบเจอกับสถานการณ์แบบนี้ที่ไหนกัน เธอใจเย็น มาโดยตลอด แต่จู่ๆก็ต้องเผชิญหน้ากับนักข่าวที่ยิงคำถามถี่ยิบ แบบนี้ เธอไม่รู้ว่าต้องตอบสนองอย่างไร
เธออยากจะออกไปจากตระกูล แต่กลับโดนนักข่าวขวางทาง
ตอนที่ฉินซูตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ด้านหลังของเธอก็มีเสียงรถดังขึ้น
ประตูรถถูกเปิดออก แล้วร่างสูงก็ก้าวออกมา
“บอกว่าจะไปเดินเล่นในสวนไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้เดินมา ถึงข้างนอกได้?”
เสียงที่ทุ้มเหมือนแม่เหล็กของหลินเฉิน ดังขึ้น ใกล้ๆ
ฉันชูเงยหน้าขึ้นมาทันที แล้วก็ต้องพบกับรอยยิ้มที่เย้ยหยันที่ มุมปากของเขา
เหมือนกับว่าทั้งหมดนี้ เขาได้คาดการณ์ไว้หมดแล้ว!
ฉันเข้าใจในทันที ว่าทำไมเมื่อเขาถึงปล่อยให้เธอออกมา อย่างสบายๆ……. เมื่อเธอรีบร้อนอยากจะออกมา ก็เลยไม่ทันคิดประโยคเมื่อกี้
ของเขาอย่างละเอียด ที่เขาพูดว่า “เว่ยเหอ ส่งเธอออกไปมันมี
อะไรที่ผิดปกติ
ตอนนี้ตอบสนองได้แล้วว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ตอบรับคำขอของ เธอด้วยซ้ำ
เขาจงใจรอให้เธอถูกนักข่าวรุมล้อม แล้วก็ตกอยู่ใน สถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก และบีบให้เธอไม่กล้า สารภาพความจริงต่อหน้านักข่าว
มองดู ใบหน้าที่หล่อเหลาไร้ที่ติของชายคนนั้น ฉันก็คลี่ยิ้ม อย่างให้ความร่วมมือ แต่กลับกัดฟันแน่น “ใช่สิ นี่เป็นครั้งแรกที่มาตระกูล ก็เลยหลงทางอย่างไม่ทันระวัง จนเดินออกมาด้าน นอกได้!!
“ขึ้นรถ พวกเราควรกลับไปได้แล้ว” หลินเฉินกล่าวอย่างไม่ แยแส แล้วก็หันหลัง
แขนเรียวๆเกาะเข้ากับข้อศอกของเขา
หลินเฉินขมวดคิ้ว แล้วก็หันไปเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของฉัน
เห็นสายตาที่ไม่พอใจของผู้ชายคนนี้ เธอก็ยิ่งเกาะแน่นขึ้น เป็นการแก้แค้น
หลินเฉินรู้สึกประหลาดใจ แต่ว่าเนื่องจากมีนักข่าวอยู่ เขาก็ เลยในอดทนความรู้สึกที่อยากจะเตะผู้หญิงคนนี้ออกไป
พอเห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะไปแล้ว ก็มีนักข่าวคนหนึ่งถาม
ออกมา “ คุณชาย คุณกับคุณนายหญิงไม่อยู่ที่ตระกูลเหรอ
คะ? ขอรบกวนเวลาสักครู่ได้ไหมคะ พวกเรายังมีอีกหลาย
คําถาม…….
ฉู่หลินเฉินมองอีกฝ่ายด้วยหางตา สายตาเย็นชาและกดดัน เขาปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา “ไม่มีเวลา
นักข่าวอึ้งไป ทันใดนั้นก็นึกถึงข่าวลือในวงการ
ว่ากันว่าเมื่อก่อนมีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง เพราะว่าขวางทาง คุณชายเพราะอยากจะถามคำถาม ทำให้วันรุ่งขึ้นต้องเก็บข้าว เก็บของออกจากวงการสื่อไปเลย
ที่มาตระกูล ก็เลยหลงทางอย่างไม่ทันระวัง จนเดินออกมาด้าน นอกได้!!
“ขึ้นรถ พวกเราควรกลับไปได้แล้ว” หลินเฉินกล่าวอย่างไม่ แยแส แล้วก็หันหลัง
แขนเรียวๆเกาะเข้ากับข้อศอกของเขา
หลินเฉินขมวดคิ้ว แล้วก็หันไปเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของฉัน
เห็นสายตาที่ไม่พอใจของผู้ชายคนนี้ เธอก็ยิ่งเกาะแน่นขึ้น เป็นการแก้แค้น
หลินเฉินรู้สึกประหลาดใจ แต่ว่าเนื่องจากมีนักข่าวอยู่ เขาก็ เลยในอดทนความรู้สึกที่อยากจะเตะผู้หญิงคนนี้ออกไป
พอเห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะไปแล้ว ก็มีนักข่าวคนหนึ่งถาม
ออกมา “ คุณชาย คุณกับคุณนายหญิงไม่อยู่ที่ตระกูลเหรอ
คะ? ขอรบกวนเวลาสักครู่ได้ไหมคะ พวกเรายังมีอีกหลาย
คําถาม…….
ฉู่หลินเฉินมองอีกฝ่ายด้วยหางตา สายตาเย็นชาและกดดัน เขาปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา “ไม่มีเวลา
นักข่าวอึ้งไป ทันใดนั้นก็นึกถึงข่าวลือในวงการ
ว่ากันว่าเมื่อก่อนมีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง เพราะว่าขวางทาง คุณชายเพราะอยากจะถามคำถาม ทำให้วันรุ่งขึ้นต้องเก็บข้าว เก็บของออกจากวงการสื่อไปเลย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ