ตอนที่ 4
ลายเซ็นของเด็กสาวที่เขาอุปการะเอาไว้เพราะสงสารที่หล่อน ต้องกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็กอยู่ในกระดาษสีขาว และมันก็คือ หนังสือสัญญาจ้างแต่งงานในระยะเวลาหกเดือน
วูบหนึ่งในใจก็อดรู้สึกสงสารเด็กสาวไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้โง่ งมจนมองไม่เห็นแววตาเศร้าหมองในดวงตากลมโตคู่นั้นของ หล่อน แต่ไฟแค้นที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายในอก ทำให้เขาเลือกที่จะ เห็นแก่ตัว
เฌอปรางเหมาะสมที่สุดที่จะเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นณิชา เพราะถึงแม้ว่าหน้าตาของเด็กสาวจะไม่ได้สวยจัดชนิดที่ผู้ชาย ต้องตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นเหมือนณิชา แต่เฌอปรางมีความ น่ารัก สดใน และความเป็นธรรมชาติอยู่ในตัวเองมากมาย
หากเปรียบเทียบระหว่างสองสาวต่างวัยกับแสงตะวัน เฌอ ปรางก็เหมือนแสงอาทิตย์อบอุ่นในยามเช้า ในขณะที่ณิชาคือ แสงแดดยามเที่ยงวันที่ร้อนแรงแผดเผา
และที่สำคัญที่สุด เฌอปรางเด็กกว่าณิชามาก อย่างน้อยๆ เขา ก็มั่นใจว่า แผนการเอาคืนในครั้งนี้ของตนเอง ก็สามารถทำให้ ซาเจ็บๆ คันๆ หัวใจได้ไม่ยาก
“ผมจะทำให้คุณรู้ว่า… คุณต่างหากที่ถูกเท ณิชา” เคลวินเอนศีรษะพิงกับพนักเก้าอี้ ดวงตาคมกริบค่อยๆ ปิดลงก่อนจะลืมขึ้นอีกครั้งในวินาทีต่อมา เมื่อเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ มือถือดังกังวานขึ้น
“เจ้าชาร์ล…?”
หนุ่มหล่อเจ้าของไร่ชาพึมพำด้วยความแปลกใจ ก่อนจะกดรับ สายตาของเพื่อนสนิท
“เป็นไงบ้างวะไอ้เคน นายโอเคขึ้นหรือยัง
เสียงแสดงความเป็นห่วงของชาร์ลีดังตามสายโทรศัพท์มา เข้าหู เคลวินแค่นยิ้มหยัน
“ก็ไม่ได้เป็นอะไรวะ”
“ยังจะมาปากแข็งอีก ฉันรู้เรื่องของคุณณิชาจากไอ้แม็กแล้วนะ โว้ย เสียใจด้วยนะเพื่อน เคลวินเงียบไปเล็กน้อย ความเจ็บปวดที่พยายามซ่อนเอาไว้
ทำให้เขาเจ็บแปลบในอก
“ฉันสบายดี ไม่มีปัญหาอะไร พวกนายสบายใจได้
“อย่ามาปากแข็งหน่อยเลยไอ้เคน นายกำลังอยู่ในสภาวะเจ็บ ปวด แต่กําลังพยายามปกปิดมันอยู่
“ก็อย่างที่บอกไง ฉันสบายดี นายไม่ต้องเป็นห่วง ณิชาก็แค่ เสี้ยวหนึ่งของชีวิตฉันเท่านั้น ไม่มีก็ไม่ใช่ว่าจะหายใจต่อไปไม่ได้ สักหน่อย”
ชาร์ลีรู้ดีว่าเพื่อนรักไม่ได้รู้สึกสบายดีอย่างที่พยายามแสดงออกมา
“ฉันเป็นกำลังใจให้เสมอนะ ไอ้แม็กกับไอ้อเล็กมันก็เป็นห่วง นายเหมือนกัน นี่กำลังรวมก๊วนกันอยู่ว่าจะขึ้นไปหานายที่เชียง รายเร็วๆ นี้”
“จริงหรือ”
“จริงสิวะ แต่ไม่รู้จะครบแก๊งหรือเปล่านะ เพราะตอนนี้เมียได้ แม็กมันท้องแก่นะ ถ้าขาดก็น่าจะขาดมันคนหนึ่งแหละ
“ฉันเข้าใจ ไม่มีปัญหาหรอก เอาที่พวกนายสะดวกก็แล้วกัน”
“โอเค งั้นจะรีบไปด่วนเลย
เคลวินหัวเราะเสียงเลือดเย็นออกมา “ดีจะได้มาร่วมงาน แต่งงานของฉันด้วย
“แต่งงาน?!”
“ใช่ นายตกใจอะไรวะไอ้ชาร์ล”
“ก็จะไม่ให้ฉันตกใจได้ยังไงวะ ในเมื่อคุณณิชากำลังจะ แต่งงานในวันพรุ่งนี้กับเศรษฐีฝรั่ง ส่วนแก… ซึ่งเป็นคนรักเก่า ประกาศว่ากำลังจะแต่งงาน… นี่มันเรื่องตลกอะไรกันวะ
หากชาร์ลีอยู่ตรงหน้าของเคลวินตอนนี้ คงได้เห็นกรามแกร่ง ของเพื่อนขบกันแน่นจนเป็นสันนูนเป่ง มือใหญ่ที่วางบนโต๊ะไม้ กำแน่นเป็นกำปั้นไม่ต่างกัน
“ไม่ใช่เรื่องตลก แต่มันคือเรื่องจริง”
“เรื่องจริง?”
ชาร์ลีต้องตั้งสติอยู่พักใหญ่ กว่าจะสามารถทำให้สมองที่แตก กระเจิงไปกลับคืนมาได้
“นายแต่งกับใครวะ ไอ้เคน”
“เฌอปราง”
“ฮะ… เด็กเฌอปราง?!”
“ไอ้ชาร์ล นายจะตะเบ็งเสียงทำไมนักหนาวะ หนวกหูว่ะ” เคลวินบนเสียงหงุดหงิด
“ก็ถ้านายมาเป็นฉัน นายก็คงตกใจไม่ต่างจากฉันหรอกโว้ย ไอ้เคน” ชาร์ลีบน ก่อนจะถามต่อ
“สรุปผู้หญิงที่นายกำลังจะแต่งงานด้วยคือเด็กเฌอปราง เด็ก
ที่แกอุปการะมาตั้งแต่สิบขวบ ถูกต้องไหม”
“อืม”
“พระเจ้า ไอ้เคน นี่นายกำลังทำบ้าอะไรเนี่ย
“ฉันก็กำลังทำในสิ่งที่ควรทำยังไงล่ะ” เคลวินไม่ได้สะทก สะท้านกับค่าตะโกนโหวกเหวกของชาร์ลีที่ดังมาตามสาย โทรศัพท์เลยแม้แต่น้อย
“ฉันเดานะ นายบังคับเด็ก ใช่ไหม?”
“ฉันไม่ได้บังคับ แต่ฉันตกลงกันด้วยเหตุผล และเฌอปรางก็ยอมรับข้อเสนอของฉันอย่างเต็มใจ
“ไอ้บ้า ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเด็กสาวอายุแค่สิบแปด จะยอม แต่งงานกับนาย เพียงเพราะข้อเสนอไม่กี่ข้อนะ
“นายรู้แล้วหรือว่าข้อเสนอที่ฉันตกลงกับเฌอปรางมีอะไรบ้าง
“ยัง” ชาร์ลีตอบสั้นๆ ก่อนจะพูดต่อ “แต่ฉันรู้จักนิสัยนายดี นายไม่มีทางหยิบยื่นข้อเสนอที่นายเป็นฝ่ายเสียเปรียบให้กับ เด็กเฌอปรางอย่างแน่นอนจริงไหม
“ถูกต้อง” เคลวินตอบรับหน้าตาเฉย ไม่รู้สึกสะทกสะท้านเลย แม้แต่นิดเดียว “มันเป็นธรรมดาของผู้ที่เหนือกว่าอยู่แล้ว นาย ไม่ได้ต่างอะไรจากฉันหรอกไอ้ชาร์ล”
“แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะเอาเปรียบเด็กอายุแค่สิบแปด แล้วก็ หลอกใช้เธอมาเป็นเครื่องมือแก้แค้นแฟนเก่าก็แล้วกัน”
เคลวินหน้าเครียดขึ้นเมื่อถูกเพื่อนตำหนิ “หลังจากจบสัญญา หกเดือน เฌอปรางจะได้เงินจากฉันเก้าล้านบาท เป็นไงล่ะ ฉันใจ กว้างจนนายคิดไม่ถึงใช่ไหมล่ะ ไอ้ชาร์ล”
“นี่นายยอมทุ่มเงินเก้าล้านบาท เพียงเพื่อเอาคืนคุณณิชา อย่างนั้นหรือ”
ดวงตาสีน้ำตาลของเคลวินวาวโรจน์ ไฟแค้นลุกโชนในนั้น มากมาย
“ฉันยอมเสียเงินมากกว่านี้อีก หากมันแลกกับการทำให้ณิชา กระอักเลือดออกมาได้
“นายรักคุณณิชามาก ก็เลยแค้นมากใช่ไหม”
เคลวินไม่ได้ตอบเพื่อนสนิท เขานั่งนิ่ง จมอยู่กับเพลิงแค้นจน หัวใจร้อนรุ่ม
“ฉันมีอีกเรื่องหนึ่งที่จะถามนาย ไอ้เคน
“อะไร”
“นายจ้างเด็กเฌอปรางมาแต่งงานด้วยแค่เพียงในนาม ฉัน เข้าใจถูกต้อง ใช่ไหม”
ริมฝีปากหยักสวยของเคลวินบิดเบี้ยวก่อนจะมีรอยยิ้มหยันผุด พรายขึ้น
“ผิด”
“นี่อย่าบอกนะว่านาย…
เคลวินไม่คิดจะรอให้ชาร์ลีพูดจบประโยค เขาแทรกขึ้นด้วยน้ำ เสียงหยันโลก
“นายคงไม่คิดว่าฉันจ่ายเงินเก้าล้านบาทให้เฌอปรางมานอน
หลับสบายๆ บนเตียงของฉันหรอกนะ”
“เฮ้ย… นั่นเด็กสิบแปดนะเพื่อน
ชาร์ลีพยายามเตือนสติเพื่อนรัก เพราะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าผู้หญิง คนเดียวที่เคลวินรักคือณิชา และเคลวินก็ไม่มีทางรักเฌอปรางได้
“แล้วไง”
“ก็ไม่แล้วไงหรอก นายควรจะมีมนุษยธรรมบ้าง ปล่อยเด็กมัน ไป อย่าไปฝืนใจให้เด็กทำเรื่องอย่างว่า โดยไม่เต็มใจเลย หรือ ถ้านายเกรงว่าจะไม่คุ้มกับเงินที่ต้องเสียไป นายก็ให้เด็กมัน ทำงานบ้าน ทำอาหารอะไรแบบนี้แทนก็ได้
“หี คำจํากัดความของคำว่า ‘เมีย’ ในสมองของฉันก็คือ ผู้ หญิงที่ต้องทำหน้าที่บนเตียง ไม่ใช่ผู้หญิงที่เอามาทำงานบ้าน หรือทําอาหาร”
“ไอ้เคนนรก”
ค่าด่าทอของชาร์ลีไม่ได้มีผลใดๆ ต่อความคิดของเคลวินเลย เขายังคงไม่ไยดีความรู้สึกของใครนอกจากความแค้นที่กำลัง แผดเผาอยู่ในอก
“ผู้หญิงไม่ว่าจะเด็กสาวหรือว่าหญิงสาว หล่อนเหล่านั้นล้วน ถูกสร้างมาให้ทำหน้าที่สร้างความบันเทิงเริงใจให้กับผู้ชาย ดัง นั้นเฌอปรางเองก็ไม่มีข้อยกเว้น”
“ไหนนายบอกว่าจะไม่กินไก่วัดยังไงล่ะวะ”
“นั่นมันก่อนที่ณิชาจะเชือดหัวใจของฉันด้วยความร้านของ เธอ” เสียงของเคลวินกระด้างมาก
“ส่วนนายไอ้ชาร์ล เลิกออกความคิดเห็นอะไรได้แล้ว เพราะ ขนาดเฌอปรางเอง ยังไม่เห็นพูด บ่น หรือแสดงความไม่พอใจ อะไรเลย”
ชาร์ลีถอนใจเฮือกใหญ่ “ที่ฉันเตือนก็เพราะหวังดีหรอกนะไอ้เคน ความแค้นน่ะถ้านายมัวแต่ถือเอาไว้ในมือ มันก็เผามือนาย ไหม้เกรียม แต่ถ้านายปล่อยวางลง ทุกอย่างมันก็จะผ่านพ้นไป เชื่อฉันเถอะ อย่าไปยุ่งกับคุณณิชาอีกเลย คิดในแง่ดีว่า นายก เอาคุณณิชาจนเบื่อแล้วเหมือนกัน
แม้ว่าคําเตือนของชาร์ลีมันคือความจริง แต่เขายังไม่ใช่ นักบวช ยังไม่ใช่พระ ที่จะสามารถปล่อยวางความแค้นลงได้เมื่อ ได้รับฟังคําตักเตือน
“ขอบใจว่ะ แต่ฉันตัดสินใจแล้ว
ชาร์ลีถอนใจแรงๆ อดรู้สึกเป็นกังวลกับเพื่อนรักอย่างเคลวิน ไม่ได้ เขากลัวจริงๆ ว่าอนาคตจะเกิดปัญหาตามมา
“ฉันขอให้นายโชคดีกับการตัดสินใจครั้งนี้ก็แล้วกัน อ้อ ฉัน หวังว่านายจะไม่ใจร้ายกับเด็กเฌอปรางมากเกินไป
“ถ้าเฌอปรางเป็นเด็กดี เชื่อฟังคำสั่งของฉัน ไม่มีทางที่ฉันจะ
ทําร้ายเธอ
“โอเค งั้นแค่นี้นะ นายพักผ่อนเถอะ” “ขอบใจนะที่โทรมาหา นายก็พักผ่อนเช่นกัน”
เคลวินวางสายจากชาร์ลี ดวงตาของเขาจ้องมองออกไปนอก หน้าต่างที่เปิดกว้างอยู่ ความมืดด้านนอกตัวบ้านช่างไม่ต่างจาก ความมืดมิดที่กำลังกัดกินหัวใจของเขาอยู่ในขณะนี้เลย
มือใหญ่กำแน่นจนเป็นกำปั้น กรามกระด้างมีไรหนวดขึ้นพอ งามขบกันจนขึ้นสันนูนเป่ง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ