ตอนที่1 ความเป็นความตายบนเตียง

ตอนที่1 ความเป็นความตายบนเตียง

เดือนกันยายน ที่เพิ่งจะเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง อากาศใน เมืองAยังคงร้อนระอุ เสียงของจักจั่นที่อยู่บนกิ่งต้นไม้ อันเขียวชอุ่มนั้นร้องดังไม่หยุด……….องฟ้ามืดครึ้ม บรรยากาศอันแสนซึมเศร้าเช่นนี้ ให้ความรู้สึกราวกับฝน กำลังจะตก

ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องผ่าตัดสูติ นรีเวชในโรงพยาบาล เขามีหน้าตาอันหล่อเหลา อวัยวะ บนใบหน้ามีความโดดเด่นยิ่งนัก ดวงตากลมโตราวกับลูก พีช แววตาของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

เขามีชื่อว่า หลี่เวยอัน อายุ28ปี เป็นทนายหนุ่มที่เปิด สำนักงานกฎหมายอยู่ในเมืองAแห่งนี้

เสียงฝีเท้าเดินไปเดินมาวนเวียนอยู่หน้าห้องผ่าตัดไม่รู้ ตั้งกี่รอบ

ทันใดนั้นที่ประตูห้องผ่าตัดเปิดออกมา พยาบาลคนหนึ่ง เดินออกมาจากทางด้านใน แววตาของพยาบาลดูมีความ กังวลเป็นอย่างมาก แล้วจึงเอ่ยถามออกมา “ญาติของเงิน หน่วน ใครคือญาติของคุณเวินหน่วนคะ?”
“ผม….ผมเองครับ”

หลี่เวยอันเดินไปยังด้านหน้า ด้วยความร้อนใจ “คุณ พยาบาลครับ เป็นหน่วนเป็นอย่างไรบ้างครับ ลูกคลอด ออกมาแล้วใช่ไหม?”

“สถานการณ์ของคนป่วยไม่ค่อยดีนักค่ะ อารมณ์ไม่ มั่นคง แล้วก็ไม่ยอมออกแรงเลยค่ะ หากยังเป็นเช่นนี้เกรง ว่าจะมีเลือกออกซึ่งค่อนข้างจะอันตราย เราจึงจำเป็นต้อง ผ่าคลอดแทน” พยาบาลยื่นใบการผ่าตัดส่งให้เขา “การ ผ่าตัดทางครอบครัวจะต้องเซ็นชื่อด้วย คุณคือสามีของ เธอใช่ไหมคะ?รบกวนเซ็นชื่อให้ด้วยค่ะ”

“ครอบครัว?”

หลี่เวยอันรู้สึกลังเล

“อะไรหรือคะ?คุณไม่ใช่ครอบครัวของเธอหรือ?” พยาบาลสังเกตเห็นความลังเลในสายตาของผู้ชายคน นี้ จึงเอ่ยถามขึ้น “หากคุณไม่ใช่ ขอให้คุณรีบช่วยแจ้ง ครอบครัวหรือญาติของเธอให้หน่อยนะคะ ตอนนี้เธอยัง อยู่ในภาวะอันตรายมาก จะต้องรีบทำการผ่าตัด รอไม่ ได้”

พยาบาลเอ่ยทิ้งไว้ดังนั้น แล้วหันหลังกลับเข้าไปในห้อง ผ่าตัด
ชายที่ยืนอยู่ตรงประตูหน้าห้องแววตาเริ่มเปลี่ยนไป อย่างเย็นชา มือทั้งสองกำหมดแน่น

ทำไมไม่เป็นเขาที่เป็นสามีของเวินหน่วน ทำไมถึงเป็นไอ้ คนเลวคนนั้นที่ไม่เคยเห็นคุณค่าเธอเลย?

นัยน์ตาอันแดงก่ำของเขา ทำให้เขาล้วงหยิบโทรศัพท์ มือถือในกระเป๋ากางเกงออกมา แล้วกดโทรออกไปยัง หมายเลขที่เขาไม่อยากจะโทรออกไปมากที่สุด

เสียงสัญญาณดังครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่มีคนรับสาย จนกระทั่งเขากดโทรออกไปเป็นครั้งที่เจ็ด ในที่สุดเขาก็ โทรติดเสียที

ปลายสายเป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นด้วยน้ำ เสียงฉอเลาะ “ตอนนี้คุณเจียงอี้อยู่กับฉัน กรุณาอย่า รบกวนเราค่ะ…

“เรียกให้เจียงอี้มารับสายเดี๋ยวนี้” ประโยคที่พูดออกไป หลี่เวยอันตวาดออกมาจนเส้นเลือดที่ผุดขึ้นบนหน้าผาก แทบจะระเบิด

ผู้หญิงปลายสายดูเหมือนกับจะตกใจมาก เอ่ยบอก เขาไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “คุณเจียงคะ เขาจะคุยกับ คุณ…”ประมาณสิบวินาทีต่อมา ปลายสายก็เปลี่ยนเป็น เสียงของผู้ชายดังขึ้นแทน เสียงโทนต่ำน่าฟังแต่กลับฟังดูติดราคาญเอ่ยดังขึ้น”ว่ามาสิ โทรหาผมมีอะไร?”

“เจียงอี้ คุณมันโง่ เวลาแบบนี้คุณยังไปมั่วกับคนอื่นอยู่ ได้อีกหรือ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้เวินหน่วนอยู่โรงพยาบาล กำลังจะคลอดลูกของคุณอยู่ คุณรู้ไหมว่าเธอคลอดยาก แล้วคุณรู้ไหมว่าตอนนี้เธอจะต้องผ่าตัดด่วน?”

ปลายสายนั้นเงียบไปเพียงไม่กี่วินาที ก็ตอบกลับมาด้วย เพียงเสียงหัวเราะอันแสนเย็นชานั่น “เธอคลอดลูก แล้ว มันเกี่ยวอะไรกับผม?”

คำพูดนี้ทำให้หลี่เวยอันรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก หาก เจียงอี้อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ เขาคงจะต่อยเขากลับไป อย่างไม่ลังเล และจะเตะไปที่จุดที่กำเนิดชีวิตเขามา ให้ ตลอดชีวิตนี้เขาไม่ต้องมีลูกได้อีกเป็นคนที่สอง

แต่เงินหน่วนยังอยู่ในห้องผ่าตัด เธอต้องการให้เจียงอี้ เซ็นชื่อยินยอมในการผ่าตัดครั้งนี้เพื่อชีวิตของเธอ

หลี่เวินอันจึงกล่าวต่ออย่างอดทน “เจียงอี้ ถือว่าผม ขอร้องคุณ มาที่โรงพยาบาลหน่อยได้ไหม? พวกเราอยู่ ที่แผนกสูตินรีเวชโรงพยาบาลในเมือง เวินหน่วนต้องการ ลายเซ็นต์ของคุณ ผมขอล่ะ นี่เธอกำลังจะคลอดลูกของ คุณนะ ถ้าไม่ได้รับการผ่าตัด เธออาจจะต้องตาย…”
“ผมบอกไปแล้ว เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับผม ใครจะเกิด ใครจะตาย ไม่เกี่ยวอะไรกับผมทั้งนั้น เพราะถึงอย่างไร เธอก็เป็นฆาตกรอยู่ดี….