ตอนที่ 5 ถึงตายก็ไม่หย่า

ตอนที่ 5 ถึงตายก็ไม่หย่า

หญิงเวยเกร็งร่างของเธอทันทีและหันหน้าไปมองด้วย

ความหวาดกลัว ลู่หยาวชวนกังวลมากและดูเหมือนจะหงุดหงิด เมื่อเขา

เข้าใกล้ก็ยกมือขึ้นและตบหน้า

ซูหญิงเวยเบิกตากว้าง น้ำตาไหลออกมา เธอสั่นด้วย ความกลัวและตกใจ แต่จ้องเขม็งตรงเข้าไปในดวงตา ของลู่หยาวช่วน ราวกับจะได้เห็นด้วยตาของเธอเองว่าลู่ หยาวชวนทําร้ายเธอได้อย่างไร

ลู่หยาวชวนตบเธอแล้วก็บีบคอ จากนั้นก็จับเธอกระแทก เข้ากับผนังแล้วพูดด้วยความโกรธ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับ เฉิงเฉิง ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณไป

ดวงตาที่แดงกล่ำของซูหญิงเวยจ้องมองไปที่ลู่หยาวช่ วน แล้วพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นคน ลงมือฆ่าน้องสาวของฉัน”

เฉิงเฉิงไม่สามารถทำอย่างอย่างนั้น น้ำเสียงของลู่หยาว ช่วนนั้นหนักแน่นและมั่นใจมาก “ถึงแม้เธอจะทำจริง แล้ว จะทำไมเหรอ ซูหญิงเวย ฉันไม่สนใจว่าคุณกับเฉิงเฉิงจะ ไม่พอใจอะไรต่อกัน ฉันมองแค่ตอนนี้ เฉิงเฉิงเป็นผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุด คุณกล้าทำร้ายเธอ ฉันจะ ทำให้คุณไม่ตายดีแน่”

หัวใจของซูหญิงเวยราวกับถูกตัดเหมือนมีด มันหายใจ ลำบากมาก

“ลู่หยาวช่วน คุณรู้ไหมว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน” ”

“คุณอย่ามาพูดเรื่องรักที่น่ารังเกียจนั้นได้ไหม” ลู่หยาวช่ วนผลักเธอออกไป แล้วพูดมาว่า “หนังสือสัญญาการหย่า คุณเซ็นให้ฉันตอนนี้เลย แม้แต่วันเดียวฉันก็ทนคุณไม่ได้ แล้ว”

ซูหญิงเวยร้องไห้ออกมาราวกับฝนตก

“ฉันไม่เซ็น ลู่หยาวชั่วน ถึงฉันตาย ฉันก็จะไม่ปล่อยโล่ เฉิงเฉิงให้เสพสุข ฉันต้องการชีวิตเธอ ทั้งหมดนั่นเป็น เพราะเมียน้อยอันธพาลนั่น”

“ซูหญิงเวย คุณอยากจะตายจริง ๆ ใช่ไหม” ลู่หยาวช่วน

โกรธ

“ใช่ ฉันอยากตาย” ซูหญิงเวยเองก็ตะโกนกลับไป “ตอน นี้คุณก็เหมือนฆ่าฉันแล้ว เหมือนที่คุณฆ่าลูกของเราทั้ง 4 คน ลู่หยาวช่วน ฉันผิดหวังในตัวคุณมาก ฉันทุ่มเทให้คุณ ตั้งมากมาย แต่คุณกลับไปสงสารฉันแม้แต่น้อยเลย”

ซูหญิงเวยเช็ดน้ำตาของเธออย่างมุทะลุดุดัน “หัวใจของ คุณ ทำจากหินหรือไง”

ลู่หยาวช่วนกำหมัดแน่น คำพูดเหล่านั้นของซูหญิงเวย ทำให้เขาโกรธเพิ่มขึ้นไปอีกระดับ

เขาจ้องที่ซูหญิงเวยราวกับจะฉีกเธอด้วยตา

“ลูก คุณเป็นคนอยากคลอดออกมาเอง การแต่งงาน ก็เป็นเพราะคุณมากหน้ามาขอร้องฉันเอง ทั้งหมดเป็น เพราะคุณ มันเป็นความผิดของคุณ ก็สมน้ำหน้าคุณแล้ว”

ซูหญิงเวยถอนหายใจออกมาในทันที ราวกับว่าถูกคำ พูดเข้ากระชากวิญญาณออกมาก

“ใช่ สมน้ำหน้าฉัน…………….หน้าฉัน

ตกหลุมรักเขา นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอสมควรได้รับใช่ไหม การผ่าตัดในห้องฉุกเฉินดำเนินไปกว่า 3 ชั่วโมงถึงจะ เสร็จ
หมอผลักประตูเปิดออกมา

ลู่หยาวช่วนเข้าไปในทันที แล้วถามอย่างเป็นกังวล “เฉิง เฉิงเป็นอย่างไรบ้าง”

หมอถอดหน้ากากออกแล้วกล่าวอย่างเหนื่อยล้า “ตอน นี้พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่หัวใจของคนไข้นั้นอ่อนแอมาก ไม่สามารถรับการกระทบกระเทือนอะไรได้อีก ถ้าไม่ อย่างนั้นสถานการณ์คงอันตรายกว่าวันนี้”

หมอเพิ่งจะพูดจบ โล่เฉิงเฉิงก็ถูกเข็นออกมา แล้วไปที่ ห้องผู้ป่วยพิเศษ

ลู่หยาวชวนติดตามอย่างใกล้ชิด โดยไม่ละสายตาจาก โล่เฉิงเฉิงแม้สักครู่เดียว

หัวใจที่แหลกสะลายของซูหญิงเวยมองตามไปด้านหลัง ของลู่หยาวช่วน ดูสีหน้าของลู่หยาวช่วนแล้วช่างอ่อน โยนมาก หัวใจรู้สึกเจ็บปวด นั่นเป็นสายตาที่เธอไม่เคย เห็นมาก่อน

ในใจของลู่หยาวช่วน มีแต่เธอ

ทันใดนั้นความรักในรอบ 8 ปีที่ผ่านมาก็ดูเหมือนเป็น เรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่และสิ้นหวังกำลังห่อหุ้มซูหญิงเวย ทำให้เธอกำลังจะหมดลมหายใจและเจ็บปวด
ทันใดนั้นความโกรธและความหุนหันพลันแล่นต้องเกิด ขึ้นในใจของเธอ ซึ่งต้องถูกเผาไปพร้อมกับพวกเขา

เธอไม่มีความสุข และก็ไม่ต้องการให้ทั้งสองคนมีความ สุข

ลู่หยาวป่วนจับมือของโล่เฉิงเฉิงที่กำลังนอนหลับ เมื่อพูดคำพูดของตัวเองแล้วก็ลุกขึ้น แล้วหันไปทางซู หญิงเวยที่อยู่หน้าประตู

เขาเดินเข้าไปใกล้ พูดอย่างเย็นชา “ตอนนี้คุณต้องเซ็น หนังสือสัญญาการหย่าแล้ว เรื่องราวในวันนี้ ฉันจะปล่อย คุณไป”

ซูหญิงเวยหัวเราะออกมาอย่างตัดเยื่อใยและแข็งกร้าว “ฉันเคยบอกคุณแล้ว หนังสือสัญญาการหย่าฉบับนั้น ฉัน จะไม่มีวันเซ็นมัน

“ซูหญิงเวย คุณอยากตายจริง ๆ ใช่ไหม”

ซูหญิงเวยยังคงหัวเราะ น้ำตาและหลั่งน้ำตาออกมา “ถึง แม้คุณจะฆ่าฉัน ฉันก็ไม่เซ็น ฉันต้องการให้คุณกับโล่เฉิง เฉิงไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ตลอดกาล”