ตอนที่ 5 หนึ่งคมมีดที่ปาดคอ

ความแตกแล้ว! วิ่งสิ

นี่คือการตอบสนองแรกของเธอ และเธอก็ลากเท้าวิ่งออก ไปจริงๆ แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหน้ากลับมีแสงเย็นเยียบสายหนึ่ง แวบมา กลิ่นอายกระหายเลือดชวนขนลุกนั้นชัดเจนว่าเป็นจิต สังหารที่น่าพรั่นพรึง พอเห็นแสงเย็นวาบตรงมาทางนี้ เธอจึง ย่อตัวลงอย่างไม่ต้องคิด

“กรี๊ด…

พลังกระบี่ที่รวดเร็วดุดันเหมือนแฉลบผ่านเหนือหัวไป ข้าง หูเต็มไปด้วยเสียงร้องอุทานและเสียงกรีดร้อง ฝูงชนที่วิ่งกันสะ เปะสะปะต่างผลักกันไปมา แต่เพิ่งจิ๋วกลับพบว่าข้างกายมีที่ ว่างมากมาย พอเงยหน้ามอง เธอก็อยู่ตรงกลาง ในขณะที่คน รอบข้างถูกหนึ่งกระนั้นปาดคอจนสิ้นใจ

ยังดีที่เราหลบได้เร็ว

ขณะเธอแอบนึกว่าตนช่างโชคดี พร้อมก้าวขาเตรียมเคลื่อนไหว รองเท้าข้อสูงสีดำคู่หนึ่งกลับมาหยุดลงตรงหน้า ดวงตาเธอที่หลุบลงพลันมีแสงสลัววาบผ่าน เธอเงยหน้าอย่าง ขลาดกลัว ร่างกำลังสั่นเทิ้ม “ซื้อ”

ชายสวมชุดดำผู้หนึ่งยืนอยู่เบื้องหน้า ใบหน้ามีผ้าสีดำปิด ไว้จึงเห็นหน้าไม่ชัด แต่ดวงตาคู่นั้นฉายแววโหดเหี้ยมชั่วร้าย ทำให้คนอกสั่นขวัญแขวนเฉกเช่นยาพิษ เวลานี้กระบี่ที่เขาถือ ลงพื้นยังมีเลือดสีสดไหลริน หยดลงบนพื้นที่ละหยดจนเป็นจุด คล้ายมีดอกเหมยแดงเบ่งบาน

ไม่รู้ว่าเธอจงใจหรือไม่ เพราะร่างกายสั่นเทา ผ้าผืนบางที่ คลุมอยู่บนร่างจึงลื่นหล่นลงพื้น เผยให้เห็นผิวพรรณขาวเนียน เกลี้ยงเกลา เธอปิดบังใบหน้าไว้ แต่ดวงตาที่ตราตรึงใจกลับ คลอไปด้วยน้ำ ประกอบกับร่างแบบบางที่สั่นไหว ทำให้ดูแล้ว น่าสงสารยิ่ง

เห็นชัดว่าชายชุดดำผู้นั้นไม่ใช่คนหลงใหลในนารี ยาม เห็นผิวกายขาวเนียน แววตาชั่วร้ายมีประกายขึ้นมาชั่วขณะ หนึ่ง แต่ก็ละสายตาไปอย่างรวดเร็ว เขามองไปยังกลุ่มคนที่ ถอยหนีราวกับกำลังหาอะไร และตอนนั้นเอง มือที่ถือกระบี่ไว้ก็ ขยับเบาๆ เตรียมจะฆ่าคนที่ขวางหูขวางตาตรงหน้านี้เสีย

รังสีการฆ่าฟันตลบอบอวล ทำให้เพิ่งจิ๋วตะโกนขึ้นอย่าง ตื่นตระหนก “ฮือ…อย่าฆ่าข้าเลย ทว่าพริบตาที่กำลังยืนขึ้น มือเธอสัมผัสผ่านต้นขา ก่อนที่กริชประกายคมกริบจะฟันไปที่ ข้อมือซึ่งถือกระบี่ไว้ด้วยความเร็วดั่งสายฟ้าฟาด
“ฉวะ! แกร่ง!”

เพราะไม่รู้สึกว่าเด็กสาวตรงหน้ามีจิตคิดสังหาร ทำให้เขา ประมาทเลินเล่อไป อีกทั้งด้วยระยะใกล้ ข้อมือที่ไม่ทันระวังจึง บาดเจ็บเลือดไหลและสั่นไหวไม่หยุด กระบี่ในมือก็ร่วงลงพื้น อย่างจับไว้ไม่อยู่ จากนั้นเขาแทบจะยกเท้าเตะไปตาม สัญชาตญาณ

ขาที่เตะไปนั้นมีทั้งคลื่นลมและพลังแฝงรุนแรง ผู้มีวรยุทธ์ รับลูกเตะเขาไปก็รอดชีวิตยาก แต่กลายเป็นว่านางหลบเท้า ของเขาที่ถีบไปตรงหน้าอกนางได้ด้วยท่วงท่าพิสดาร เพียง แวบหนึ่ง เขาเห็นว่าเด็กสาวกระโจนเข้ามา กริชในมือนางเล็ง ที่หน้าอกเขา เขาจึงยื่นมือต้านรับตามสัญชาตญาณ แต่ใครจะ คิดว่าที่นางโจมตีเป็นการหลอกล่อ ในขณะที่กริชนั้นแทงมา ขานางก็เตะเข้าตรงหว่างขาของเขา

“อ๊าก!”

ความเจ็บปวดแทบขาดใจทำให้เขาคร่ำครวญอย่าง ทรมาน สองขาหดชิดและอ่อนยวบลงโดยไม่อาจควบคุม แต่ เพราะเหตุนี้จึงเป็นโอกาสทองของนาง กริชเล่มนั้นถูกนางดึง กลับมาปาดเข้าที่ลำคอเขา ปาดคอในหนึ่งคมมีด! ปลิดชีวิต ในหนึ่งการโจมตี

ถึงตายแล้ว ดวงตาของชายชุดดำก็ยังคงเบิกกว้างอย่าง ไม่ยอมและแค้นใจ ราวกับไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะตายด้วย น้ำมือของสตรีนางเดียว
ฝูงชนที่ตื่นตกใจจนถอยห่างต่างมองเหตุการณ์เบื้องหน้า

ด้วยความตกตะลึง พวกเขาเบิกตาโตอย่างเหลือเชื่อ ไม่กล้า

เชื่อว่าเด็กสาวอ้อนแอ้นที่ก่อนหน้านี้ยังร้องไห้เสียงเบาจะกลาย

เป็นมือสังหารในพริบตา ยังสังหารชายชุดดำผู้นั้นด้วยวิธีที่

โหดเหี้ยมดุดัน แต่ไม่รอให้พวกเขาได้สติ หลังจากสังหารคน

แล้ว เด็กสาววิ่งหนีออกไปโดยไม่คิดหันหลังกลับ และหายลับไปในค่ำคืน…