บทที่ 1

“โอมายก็อด! ยังมีรถจี๊ปบุโรทั่งรุ่นนี้อยู่อีกหรือ

พันไมล์อุทานพร้อมกับกวาดสายตา มองไปรอบยานพาหนะ คันเก่าๆ ที่ผู้นำบารัชคนใหม่ส่งมารับเธอและพี่ชายที่สนาม บิน

“รถจี๊ปรุ่นซุปเปอร์ลายครามนี่หรือที่เพื่อนของพี่แทนส่งมารับ เรา”

หญิงสาวเหลือบมองพี่ชายด้วยสีหน้าประหลาดใจ เมื่อเห็นรถ ที่ส่งมารับตนเองและพี่ชาย ซึ่งบินจากเมืองไทยเพื่อเดินทางมาที่ บารัซ ในฐานะแขกคนสำคัญของชีคอัมราน ว่าที่ผู้นำเผ่าคนใหม่ ของที่นี่

แทนไทยมเมื่อจับน้ำเสียงผิดหวังนั้นได้

“มันจะรอดไหม!” พันไมล์บ่นพึมพำกับตัวเอง ขณะใช้สายตา สำรวจสภาพรถจี๊ปรุ่นเก่าสนิมจับคันดังกล่าว

“ผิดหวังมากหรือพาย”

พันไมล์ยักไหล่ก่อนจะพูดสวนกลับไป “ใครว่า…ประทับใจ สุดๆ ต่างหาก”

ปากบอกว่าประทับใจ แต่น้ำเสียงที่พูดออกมานั้น ฟังดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายประชดประชัน
แทนไทสายหัวทำสีหน้าอ่อนใจ “เรื่องมาก…ทำตัวเป็นคุณหนู ไปได้

เธอที่ตัวเอง อย่างพันไมล์น่ะหรือคุณหนู พูดผิดพูดใหม่ได้ นะ”

“ก็พี่แทนเคยคุยไว้เองไม่ใช่หรือว่ามีเพื่อนเป็นชีค พายเพิ่งจะรู้ นะว่าคนระดับท่านซีคเขาส่งรถแบบนี้มารับแขก สงสัยคงคิดจะ ต้อนรับเราแบบเจาะลึกให้ถึงแก่น จัดเต็มชนิดว่า ให้เรานอน กลางดินกินกลางทราย พักอาศัยอยู่แต่ในกระโจมแบบพวกเบดู อินแน่เลย”

หญิงสาวค่อนขอดเพื่อนพี่ชายด้วยความหมั่นไส้ทั้งที่ยังไม่เคย พบหน้ากันมาก่อน

แทนไทส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มขำพันไมล์

“จะบ่นทําไม ก็เราเป็นคนร้องขอตามมาเอง” พร้อมกับบ่นยึด ยาวว่า “เรียนจบ แทนที่จะรีบหางานทำ กลับมาเที่ยวเถลไถลไป เรื่อยเปื่อย”

พันไมล์แกล้งทำหน้าตูม ตัดกับดวงตาเป็นประกายพราวระยิบ ด้วยความตื่นเต้น ไร้วี่แววรู้สึกผิด “บ่นเรื่องนี้อีกละ พายแค่มา หาประสบการณ์แปลกใหม่ กลับจากบารัชเมื่อไรก็ตั้งใจว่าจะไป ลุยหางานต่อแล้วค่ะคุณพี่ชาย

แทนไทเห็นสีหน้าระรื่นก็ได้แต่ส่ายหน้า “พี่จะคอยดูว่าเมื่อ กลับไปพายจะทำจริงอย่างที่ปากพูดไหม”
ก่อนจะพูดดักคอน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาว่า “ถึงปากจะ บ่น แต่จริงๆ แล้วถูกใจละซิ

พันไมล์ยักคิ้ว ฉีกยิ้มกว้าง “ช่างเป็นพี่ชายที่รู้ใจน้องคนนี้ ที่สุด”

แม้ปากจะค่อนคอด แต่เจ้าตัวกลับกระโดดขึ้นรถเป็นคนแรก อย่างไม่อาจระงับใจไว้ได้อีก จิตวิญาณของนักผจญภัยเดือด พล่าน อยากจะออกไปโลดแล่นไปในดินแดนทะเลทรายเต็มแก่ เมื่อเห็นแทนไทซักช้าก็อดไม่ได้ต้องหันมาเร่ง

“เร็วๆ ซิคะพี่แทน ซักซ้าเป็นคนแก่ไปได้

“ทีอย่างนี้ละมาเร่ง” ปากบ่นว่าแต่ขายาวๆ ของแทนไท ก็ก้าว ขึ้นมานั่งบนรถตามน้องสาวมาติดๆ

แทนไทหัวเราะสายศีรษะอย่างอ่อนใจ กับนิสัยการพูดจา โผงผาง แก่นแก้ว แสนซน ชื่นชอบการผจญภัย และโปรดปราน การต่อสู้ทุกรูปแบบของน้องสาว ซึ่งเป็นนิสัยที่หนุ่มๆ ต่างก็พา กันเข็ดขยาดจนไม่มีใครกล้ามาจีบ ทำให้พันไมล์ต้องครองตัว เป็นโสดเกาะติดพี่ชายมาจนถึงทุกวันนี้

“หันรีหันขวางซนเป็นลิงเลยนะเรา” แทนไทเอ่ยคล้ายจะตำหนิ น้องสาวกลายๆ

“ก็มันตื่นเต้นนี่พี่แทน” พันไมล์หันมากระซิบตอบพี่ชาย เมื่อ เขาขึ้นมานั่งบนรถจี๊ป พร้อมกับทำคอยืดยาวเพื่อสำรวจดินแดน แห่งใหม่ด้วยความสนใจ
ชายหนุ่มสายเลือดไทยยิ้มด้วยความเอ็นดู การที่เขาเดินทาง มาที่บารัชในครั้งนี้ เพราะทราบว่าบิดาของเพื่อนรักซึ่งเป็นผู้นำ เผ่าเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจอย่างกะทันหัน เขาจึงตั้งใจเดินทางมา แสดงความเสียใจ และดูงานเกี่ยวกับธุรกิจการทำเหมืองซึ่งบา รับค่อนข้างมีความเชี่ยวชาญ เมื่อพันไมล์รู้เรื่องนี้ก็เลยขอตามมา ด้วย

“ตกลงเราต้องพักอาศัยอยู่ในกระโจมอย่างพวกเบดูอินหรือ เปล่าคะพี่แทน” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

“เสียใจด้วยนะยัยตัวแสบ” แทนไทหัวเราะ “จริงอยู่ที่ในอดีต เผ่าบารัชใช้ชีวิตแบบเร่ร่อน รอนแรมอยู่กลางทะเลยทรายได้ ถิ่นฐาน แต่ปัจจุบันไม่ใช่แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าพายจะต้องไปเจอคฤหาสน์ จาน ช้อน ชาม ทุกสิ่งอย่างที่ทำด้วยทองคำอันมีมูลค่ามหาศาล ชีคที่เอาแต่ ใจและรวยล้นฟ้า ชัวร์เลย” พันไมล์คาดเดา เธอค่อนข้างมั่นใจ ว่าสิ่งที่เอ่ยมานั้นถูกต้อง

คราวนี้แทนไทหัวเราะเสียงดังอย่างอดไม่ได้ จิ้มนิ้วไปยัง หน้าผากมนของน้องสาวเบาๆ “เรานี่!…”

พันไมล์หน้างอ ลูบหน้าผากตัวเองเบาๆ ปากก็ไม่วายบ่น อุบอิบในลำคอ “ถือว่าเกิดก่อนหน่อย…จิ้มเอาๆ

“บ่นอะไร…” แทนไทแกล้งว่า พอเห็นอีกฝ่ายส่ายหน้าที่ดื้อตา ใสเข้าใส่ เขาจึงพูดต่อว่า “ที่นี่ไม่เหมือนบ้านเรา จะพูดจะจา อะไรก็ระวังปากไว้บ้าง ดีไม่ดีเดี๋ยวได้ตายกันหมด
พันไมล์แกล้งทำตาโต ยกมือปิดปาก สายหน้าดึกๆ ส่งเสียง อ้อไนล่าคอ

“อะไร!”

แทนไทถามทั้งขาทั้งฉุนน้องสาวตัวดี ที่ทั้งดื้อและล้นจนทุก คนในบ้านต่างก็ส่ายหน้า แต่ด้วยเป็นลูกสาวคนเล็กนิสัยช่าง ออดอ้อนฉอเลาะ พ่อและแม่รวมทั้งตัวเขาจึงทั้งรักทั้งหลง และ ตามใจกันมาตั้งแต่เด็ก ทำให้พันไมล์เติบโตมาแบบคนที่มีความ มั่นใจในตัวเอง ไม่กลัวเกรงอะไร หรือใครหน้าไหน ตัวเขาเองได้ เคยเอ่ยเดือนหลายต่อหลายครั้ง น้องสาวตัวแสบก็รับปากทุก ครั้ง แต่ก็ยังไม่วายไปก่อเรื่องยุ่งๆ ไม่เคยหยุดเช่นกัน จนตัวเขา เองก็ระอา แต่ด้วยความรักก็ต้องตั้งบ้างดึงบ้างตามประสาพี่น้อง

“พูดไม่ได้ เดี๋ยวตาย” พันไมล์อดแหย่แทนไทไม่ได้ แทนไทฟังแม่ตัวป่วนพูดแล้วก็แจกมะเหงกไปหนึ่งที พันไมล์ หน้ามุ่ยลูบหัวเบาๆ

“รังแกน้องอีกแล้วนะ” เธอตวัดตาคมค้อนพี่ชาย “สงสัยว่า เพื่อนพี่แทนจะไม่ได้รวยจริงละซิ พูดนิดพูดหน่อยก็ทำร้าย ร่างกายน้องตลอด

“รวยหรือเปล่า! ไว้ไปดูให้เห็นกับตาก่อนค่อยตัดสินดีไหม” “มีให้ลุ้นด้วย” พันไมล์อดเหน็บพี่ชายด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ไม่

แทนไทหัวเราะขบขันกับท่าทีของน้องสาว ที่ยังไม่ยอมอ่อนข้อเพราะเชื่อมั่นในความคิดตัวเอง

“พูดเหมือนเราจะไม่ชอบและมีอคติกับพวกซีคอยู่นะ”

“พายเคยอ่านเจอข้อมูลที่เกี่ยวกับทะเลทรายจากในหนังสือค่ะ พี่แทน ซีคพวกนี้รวยตายชัก ไม่ต้องทํางานทําการ เอาแต่ตื่นไป วันๆ เห็นผู้หญิงสวยเป็นไม่ได้จ้องแต่จะฟัน ล่าแต้มเพื่อเก็บเป็น สถิติ และคิดว่าเงินคือพระเจ้า”

พันไมล์เล่าให้พี่ชายฟังถึงแหล่งที่มาของข้อมูล ที่เธอได้รับ ด้วยสีหน้าและท่าทางจริงจัง

“ไปเอาข้อมูลพวกนี้มาจากไหน เพื่อเป็นเรื่องเป็นราว แทนไทย้อนถามด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะอย่างขบขันใน อาการเจ็บแค้นของน้องสาว

พันไมล์หัวเราะตอบนัยน์ตาใสซื่อ ด้วยน้ำเสียงภูมิใจว่า “อ่าน

มาจากนิยาย”

พี่ชายเขกหัวน้องสาวเบาๆ อีกครั้ง “ไร้สาระจริงนะเรา “พี่แทนว่าใครไร้สาระ…หนังสือหรือพาย” เจ้าตัวโวยลั่น

“ทั้งสองอย่าง” แทนไทตอบ โดยไม่สนเขี้ยวเล็กๆ ที่น้องสาว แยกใส่

“หนังสือเขาออกจะดี อ่านแล้วรู้เลยว่าชีคพวกนี้ชอบกดขี่ผู้ หญิง อันนี้ไม่ชอบอย่างแรง” พันไมล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ปลื้ม

“หนังสือพวกนั้น เขาเขียนเพื่อความบันเทิง เราก็เอามาคิดเป็นตุเป็นตะ”

“นี่ก็ไม่ใช่ นั่นก็ไม่ถูก พายขี้เกียจเดาแล้ว ถ้าพี่แทนอยากไม้ เรื่องความรวยของเพื่อน ก็เล่ามาเลยแล้วกัน” พันไมล์พูดงอนๆ ขณะที่รถจี๊ปเคลื่อนออกจากสนามบินมาได้พักใหญ่

แทนไทยิ้มกว้าง พร้อมกับยกมือขยี้ผมของน้องสาวแรงๆ ด้วย ความเอ็นดู “ใครโม แค่พูดเรื่องจริง เราควรจะฟังไว้ประดับ

ปัญญาที่มีอยู่น้อยนิด”

พันไมล์ตวัดตาคมค้อน นึกเคืองที่ถูกหาว่าโง่ แต่ความอยากรู้ เรื่องราวของบารัชมีมากกว่า เธอจึงเลือกที่จะนิ่งและฟังสิ่งที่พึ่ ชายเล่าอย่างตั้งใจ

“เผ่ามารัซแม้จะเป็นชนเผ่าเล็กๆ ท่ามกลางชนเผ่าทะเลทราย อีกนับร้อยนับพัน แต่ก็นับได้ว่าเป็นชนเผ่าที่มั่งคั่งอุดมสมบูรณ์ เพราะนอกจากจะมีบ่อน้ำมันแล้วก็ยังมีเหมืองแร่ทองคำอยู่หลาย แห่ง บ้านช่องของชาวบารัชโดยส่วนใหญ่ก็จะทำมาจากดิน โดย มีส่วนผสมของปูนขาวและน้ำมันสน ถึงแม้ว่าจะทำมาจากดินแต่ ก็มีความแข็งแรงและคงทนถาวร

“ผิดหวังไปหนึ่ง” พันไมล์ยกนิ้วขึ้นนับหันมาบอกพี่ชาย แล้ว พูดต่อว่า “เรื่องนอนกระโจมผ้าท่ามกลางทะเลทรายเป็นอันดับ ไป แต่เรื่องผู้ชายชอบไว้หนวดไว้เครารกรุงรัง หน้าตาดุดัน ชอบ กินเนื้อดิบ ไล่ตัดคอคนเป็นว่าเล่น หรืออาจจะถึงขั้นกดขี่ข่มแห่งผู้ หญิงให้คอยรับใช้ผู้ชายเยี่ยงทาส ส่วนผู้หญิงก็คงต้องแต่งตัว ปิดหน้าปิดตา และยอมให้ฝ่ายชายจิกใช้งานเธอตามอำเภอใจต้องมีอยู่จริงชัวร์” น้ำเสียงของพันไมล์ฟังดูจริงจังเมื่อพูดถึงสิ่ง เหล่านี้

แทนไทหัวเราะขบขันกับความคิดของน้องสาว แม้ไม่อยาก ทําลายจินตนาการอันบรรเจิตของพันไมล์ แต่ในเมื่อมันไม่ตรง กับความเป็นจริงก็เลยต้องชี้แจงให้อีกฝ่ายเข้าใจ

“อ่านนิยายมากไปหรือเปล่าพาย ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก พวก เขาไม่ได้ฆ่าคนเป็นว่าเล่นอย่างที่พายเข้าใจ แต่กฎต้องเป็นกฎ และกฎของที่นี่ค่อนข้างรุนแรง ถ้าใครทำผิดกฎของเขาแม้ว่าจะ ไม่ใช่พลเมืองของบารัซ ก็ต้องรับโทษเทียบเท่าชาวบารัชโดย ไม่มีข้อยกเว้น โดยเฉพาะเพื่อนของพี่ รายนั้นยึดถือตามกฎ ตรง ยิ่งกว่าไม้บรรทัด สมัยเรียนอยู่ด้วยกันที่อังกฤษ ใครอย่าได้ ผิดนัดหรือทำอะไรที่ผิดกฎเขาเซียวนะ”

“ทําไมหรือพี่แทน” พันไมล์ย้อนถามด้วยความสงสัยในตัว เพื่อนซีคของพี่ชาย

แทนไททาสีหน้าสยอง ยกมือขึ้นปาดคอ