บทที่ 4 ความคาดหวังของพวกผู้หญิง

“ไม่เป็นไรใช่ไหม” หลี่เสียเดินไปข้างตัวฉินหลั่ง แล้วมองเขา อย่างกังวลใจ “ที่จริงก็ไม่มีอะไรน่าเสียดายหรอก ตอนนี้นายก็ได้ เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเส้เหวินจึงแล้ว เสียใจเพื่อผู้หญิงแบบนี้ ไม่คุ้มค่าหรอก”

“วางใจเถอะ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น” ฉินหลั่งพูดออกมา พร้อมรอยยิ้ม ได้เห็นสีหน้าของเส้เหวินจึงเมื่อครู่แล้ว ใจเขาก็ยิ่ง ปล่อยวางได้ยิ่งกว่าเดิม

“ไปกันเถอะ ไปฉลองให้กับการจากไปของผู้หญิงเลวๆคนนั้น ฉันเลี้ยงนายเอง อย่างเกรงใจพี่สาวเลย เซียนหย่านนอก มหาวิทยาลัยเป็นไง” หลี่เสียก็วางใจบ้างแล้ว พูดออกมาด้วย สีหน้าสดใส

เซียนหย่าจนเป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์ที่อยู่นอกรั้ว มหาวิทยาลัย ต้องเป็นนักเรียนที่มีฐานะของมหาวิทยาลัยจีนหลัง ถึงจะไปที่นั่นบ่อยๆ

“วันนี้ไม่ดีกว่า ไม่อยากไปเจอหน้าเส้เหวินจิ้ง” ฉินหลั่งจำได้ว่า เส้เหวินจึงกับจูจี้เหวินกำลังจะไปร้านนั้น “วันหลังฉันพาเธอไป เลี้ยงที่ Sofitel Galaxy Hotel”

Sofitel Galaxy Hotel ถือว่าเป็นหนึ่งในโรงแรมที่มีระดับ ที่สุดในเมืองจีนหลิง สำหรับนักศึกษาแล้ว เป็นแค่สถานที่ที่เคย ได้ยินผ่านหูแต่ไม่เคยได้ไปเยือนเท่านั้น
หลี่เสียกลับชะงักไปครู่หนึ่ง ปกติแล้วฉินหลั่งไม่ใช่คนชอบคุย โม้ วันนี้เขาเป็นอะไรไป โม้ก็โม้เสีย ใหญ่โตขนาดนี้ หรือว่าเป็น เพราะอกหัก ก็เลยติดนิสัยชอบคุยโม้แบบนี้ไปเสียแล้ว ผ่านไป สักพักก็คงหายเองได้ล่ะมั้ง

หลี่เสี้ยหัวเราะเบาๆ แล้วช่วยแสดงตามน้ำฉินหลั่งต่อไป ได้ ฉันจะรอนะ พูดตามจริง ฉันยังไม่เคยเข้าไปข้างในSofitelเลย

หลี่เสียหาได้รู้ไม่ อย่าว่าแต่โรงแรมเล็กๆอย่างSofitelเลย ถึง จะเป็นโรงแรมที่แพงที่สุดในโลกนี้ แล้วฉินหลั่งกินข้าวในนั้นทุก วันวันละสามมื้อ ทั้งชีวิตก็คงใช้ไม่ถึง1/100ของทรัพย์สินที่เขามี ด้วยซ้ำ

หลี่เลี้ยถูกเพื่อนสนิทสองคนเรียกตัวไปแล้ว

เพื่อนร่วมหอสองคนของฉันหลังก็เดินเข้ามา แล้วลากตัวเขา

ไปกินข้าวที่โรงอาหาร

ตอนที่เกือบจะถึงประตูโรงอาหาร จู่ๆหยินห้าวก็หยุดเดิน จ้อง มองหน้าจอโทรศัพท์แล้วพูดออกมาเสียงดังว่า “พระเจ้า หวงเกอ เจ้าหมอนี่มีแฟนแล้วเว้ย พวกนายรีบดูในกลุ่มของหอพักเราสิ !”

“จริงหรือเล่นเนี่ย ?” ฉินหลั่งกับยินถึงรีบล้วง โทรศัพท์ออกมา เปิดเข้ากลุ่มหอพัก เมื่อครู่หวงเธอเพิ่งส่งข้อความเข้ามาว่า “พี่ น้อง พี่น้องฉันขอประกาศอย่างเป็ ทางการ ฉันสละโสดแล้ว ! รีบกลับหอพักด่วน มื้อเที่ยงวันนี้ฉันเลี้ยงเอง !!

“ในที่สุดหมอนี่ก็มีแฟน ยังไงก็คงทนความเหงาไม่ไหวสินะ”
“ไปกันเถอะ พวกเรารีบกลับหอพักกัน มื้อเที่ยงวันนี้ต้องกินให้ เจ้าหมอนี่ตายไปข้างหนึ่งเลย

ขณะพูด ทั้งสามคนก็หันหลังแล้วเดินกลับไปทางหอพัก

พวกฉินหลั่งทั้งสามคนกลับไปถึงหอพักอย่างรวดเร็ว พอเปิด ประตูปุ๊บ ก็เจอชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่บนเตียง จับมือกัน

“พวกนายกลับมาแล้วเหรอ” หวงเกอปล่อยมือจากแฟนสาว ลุกขึ้นยืน มองดูพวกฉินหลั่งทั้งสามคนด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

หวงเกอเป็นนักกีฬา รูปร่างทั้งสูงทั้งผอม กล้ามเนื้อแขนก็แน่น

อย่างเห็นได้ชัด

“ฉันขอแนะนำให้พวกนายรู้จัก นี่คือโจวซินเป็นแฟนฉันเอง อยู่คณะดนตรี” พอหวงเกอแนะนำเสร็จ ก็เริ่มแนะนำพวกฉินหลั่ง “นี่เป็นเพื่อนร่วมหอของฉัน ฉินหลั่ง หยินห้าว ยินถึง

โจวซินลุกขึ้นมาพยักหน้ายิ้มๆ

พอหยินห้าวได้เห็นโจวซิน ในใจก็ร้องว้าวทันที ผู้หญิงคนนี้ เป๊ะมาก ผิวขาวนวล คิ้วตรง สัดส่วนของร่างกายก็ดี สมแล้วที่ เป็นสาวน้อยสายดนตรี

“เดี๋ยวพวกเราไปกินข้าวที่เกี่ยวเซียงหยืนกัน เพื่อนร่วมหอของ โจวซินก็จะมาด้วย พวกนายดูก่อนว่าต้องเตรียมตัวหรือเปล่า”

หวงเกอหันไปมองฉินหลั่งก่อนจะพูดว่า “ฉินหลั่ง นายก็พาเห วินจึงไปด้วยสิ”
สถานการณ์ของฉันหลัง ทุกคนในหอต่างก็รู้ ปกติฉินหลั่งแทบ ไม่เคยพาเหวินจึงร้านอาหารดีๆ ที่ไหนเลย หวงเกออยากจะใช้ โอกาสนี้ช่วยเหลือพี่น้องสักครั้ง

“ฉันเลิกกับเธอแล้ว” ฉินหลั่งพูดออกเรียบๆ

“เลิกแล้ว ? เกิดอะไรขึ้น ?” หวงเกอตกตะลึง

“ยังต้องพูดอีกเหรอ” หยินห้าวซ้ำเลืองมองหวงเธอที่หนึ่ง หวง เกอก็เข้าใจทันที ยังไงก็ต้องเป็นสาเหตุที่เห็นได้ง่ายดายอยู่แล้ว เพราะจนไง

“พวกนายรีบหน่อยแล้วกัน” โจวซินมองดูโทรศัพท์ แล้วเงย หน้าขึ้นพร้อมพูดว่า “เพื่อนที่หอของฉันส่งข้อความมา ตอนนี้ พวกเธอออกไปกันแล้ว พวกเพื่อนๆของฉันต่างก็เป็นพวกใจร้อน อย่าให้พวกเธอต้องรอนานดีกว่า”

“อย่างนั้นเหรอ งั้นฉันหลั่ง หยินห้าว ยินถึง พวกนายรีบเปลี่ยน เสื้อผ้า ล้างหน้าแล้วไปกันเถอะ” หวงเกอรีบเร่งพวกฉินหลั่งทันที แล้วลากมือ โจวซิน “พวกเราออกไปรอพวกเขาข้างนอก

หวงเกอกับโจวซินยืนอยู่หน้าประตูหอพัก หวงเกอเห็นโจวซิ นกอดอกดูท่าทางไม่ค่อยพอใจ หวงเกอเลยถามว่า “เป็นอะไรไป เหรอ”

โจวซินขมวดคิ้ว “เพื่อนในหอพักของนายพวกนี้ธรรมดาเกิน ไปหรือเปล่า คนที่ชื่อหยินห้าวหน้าตา พูดจริงๆก็คือไม่ค่อยน่าดู ยินถึงถือว่ากลางๆ ส่วนฉินหลั่งถือว่าหน้าตาโอเค แต่ดูจากการ แต่งตัว ต้องไม่ค่อยมีตังค์แน่ๆ แบบนี้จะให้ไปเจอเพื่อนๆที่หอพักฉันได้ยังไง”

ในใจของหวงเกอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ก่อนจะพูดยิ้มๆ “ก็แค่ไป กินข้าวมื้อเดียวเอง ไม่ใช่ไปงานดูตัวสักหน่อย จะไปใส่ใจภาพ ลักษณ์ขนาดนั้นทำไม

“นายคิดว่าพวกเธอมาเพื่อกินข้าวจริงๆเหรอ ถึงแม้พวกเธอจะ ไม่ได้พูดออกมา แต่ฉันก็รู้จักพวกเธอดี ก่อนหน้านี้พวกเธอ คะยั้นคะยอให้ฉันจัดเลี้ยงอะไรพวกนี้กับเพื่อนในหอนาย ก็ เพราะอยากจะหาแฟนดีๆสักคน ฉันเคยให้พวกเธอดูรูปของนาย พวกเธอจะต้องคิดว่า เพื่อนที่หอนายต้องเป็นแบบเดียวกับนาย แน่ๆ” โจวซินขมวดคิ้ว แล้วพูดอธิบาย

“ฉันผิดเอง ที่ไม่ได้บอกเธอก่อนว่าพวกเขาเรียนคณะ ชีววิทยา” หวงเกอยิ้มแห้งๆ เดิมทีเป็นเพราะหอคณะกีฬาเต็ม ถึง ได้ถูกจัดให้มาอยู่กับพวกฉินหลั่ง

โจวซินยื่นข้อเสนอ “หรือนายไปบอกเพื่อนหอนายดีไหม ว่า งานเลี้ยง ยกเลิกแล้ว ให้พวกเขาไม่ต้องไปแล้วดีกว่า ถึงไปก็มี แต่จะอึดอัด”

“ยกเลิก ? ไม่ดีมั้ง ไปเถอะๆ” หวงเกอไม่ยอมรับ บอกให้พวก ฉินหลั่งไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว สุดท้ายไปบอกว่าไม่ไป แล้ว ก็ยิ่งเหมือนจงใจแกล้งกันไม่ใช่หรือไง

“นายพูดเองนะ ถึงเวลาถ้าเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่รับผิดชอบนะ โจวซินเบ้ปาก

ตอนนั้นเอง เพื่อนร่วมหอก็โทรเข้ามา โจวซินเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ …เป็นยังไงบ้างเหรอ เอ่อเวลาพวกเธอก็ดูกันเองแล้ว กัน ฉันก็ไม่ถูกได้สิ ฉันจะเร่งพวกเขาเอง พวกเธอก่อน

ขณะกำลังพูด หลั่ง หยินห้าว ถึงก็เดินออกมาจากหอพัก

“หวงเกอ นายดูว่าฉันใส่แบบนี้เป็นไงหยินห้าวเสื้อยี่ห้อเพลย์บอยราคาร้อยหยวน แล้วมองหวงเกอด้วย สายคาดหวัง

“หล่อ !” หวงเกอยิ้มพร้อมตบบ่าหยินห้าว ในรู้สึกโชคดี โชคดีเมื่อได้ฟังโจวแล้วบอกอย่างนั้นคงทําร้ายจิตใจกันมาก !

พอหวงเกอหันมองฉันหลังที่เดินตามด้านหลัง ก็ขมวดคิ้ว “ฉินหลั่ง ทำไมนายใส่ชุดอยู่เปลี่ยนหน่อยหรือไง

“ที่ฉินใส่นี่สุดแล้ว นายจะเขาไปเปลี่ยนชุดไหน อีกพูดต่างจากคณะชีววิทยาของพวกเขา กับสถานการณ์ของฉันหลังต้องไม่มีทางเท่าเขาหยินห้าว

โจวซินแอบหน้า งานเลี้ยงวันเกรงเธอคงต้องผิดหวังมากๆ“เลิกกันหลั่ง เดินออกจากประตูหอพัก
ในขณะเดียวกัน ในร้านอาหารเสี่ยวเซียงหยืนนอก มหาวิทยาลัย

หญิงสาวหน้าตาน่ารักสามคน นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่ง ทุกคนต่าง หน้าตาดูดี แค่เห็นก็รู้ว่าฐานะทางบ้านคงพอใช้ได้

หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงผมยาวคลุมไหล่ สวมเสื้อชีฟองแบบปิด ไหล่ บนใบหน้าเล็กๆ แต่งแต้มด้วยดวงตากลมโต ริมฝีปากบาง น้ำ ผิวขาวอมชมพู และใบหูบางๆ และตามด้วยจมูกที่โด่งและ เล็กจิ๋ว ราวกับสาวน้อยที่หลุดออกมาจากโลกการ์ตูน

เธอคือหนึ่งในคนที่สวยกว่าใครในทั้งสามคน คาดว่าฐานะ ทางบ้านก็คงดีที่สุดด้วย หัวข้อสนทนาส่วนมากก็วนรอบตัวเธอ

“เล่นเอ๋อ บนหน้าผากเธอมีสิวเม็ดหนึ่งโผล่ขึ้นมานะ สองวันที่ ผ่านมาเธอร้อนในหรือเปล่า ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างเส้นเอ๋อ บังเอิญเห็นเข้า ว่าบนหน้าผากของสั่งเส้นเอ๋อ มีตุ่มเล็กๆ ตุ่มหนึ่ง นูนขึ้นมา

“เหรอ” สังเล่นเอ๋อเอามือลูบตุ่มเล็กๆ ที่อยู่บนหน้าผาก บน ใบหน้าหวานมีแววโกรธนิดๆ “อย่าพูดถึงเลย เมื่อเช้าฉันไปทำ ธุระกับคุณพ่อที่ธนาคารซิตี้แบงก์ไม่ใช่หรือไง แล้วก็ถูกคน เฮงซวยชนเข้าน่ะสิ”

“เหรอ ถูกชนเหรอ แล้วหลังจากนั้นเขาขอโทษเธอหรือเปล่า”

“นั่นสิ ก็ลูกค้าของธนาคารซิตี้แบงก์มีแต่พวกมีระดับทั้งนั้น ไม่ใช่เหรอ”
สังเล่นเอ๋อสอง โทรศัพท์ดู พบว่าก็ไม่ได้เห็นชัดเท่าไหร่ เลย วางโทรศัพท์ลง แล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอีกครั้ง “เขาก็ขอโทษแล้วแหละ แต่พวกเธอก็รู้ว่าธนาคารซิตี้แบงก์มีไว้ บริการคนประเภทไหนใช่ไหม พวกเธอเดาว่าเขาสวมเสื้อผ้า แบบไหน ของจากร้านแผงลอยทั้งตัว ตอนที่ฉันเห็นเขาฉันก็รู้สึก อึ้งไปเลย”

“ของจากร้านแผงลอย ? เธอกำลังจะบอกว่าเขาเป็นพวกติด ดิน ?”

“นั่นสิ ธนาคารซิตี้แบงก์ต้องมีเงินฝากขั้นต่ำหนึ่งล้านขึ้นไปถึง จะทำบัตรได้ ดูอย่างในละคร คนที่ยิ่งติดดินก็ยิ่งรวยไม่ใช่เหรอ งั้นเขาจะต้องเป็นมหาเศรษฐีที่ติดดินแน่ๆ เล่นเอ๋อ เธอรีบบอก พวกเราสองคนเร็วๆ ”

สังเล่นเอ๋อตบปากเบาๆอย่างหมดคำพูด “อะไรกันยะ สุดท้าย ผู้จัดการในห้องโถงเดินมาถึงได้รู้ว่าเขาไม่มีแม้แต่บัตร ฉันว่า เขาก็แค่คนที่ยังไม่เคยออกมามองโลก และเดินไปที่ธนาคารซิตี้ แบงก์เพราะความสับสนเท่านั้นแหละ”

“ฉันว่าเขาจะต้องคิดว่าบัตรของธนาคารไอซีบีซี หรือCCB ไปใช้ที่ธนาคารซิตี้แบงก์ได้ด้วยแน่ๆเลย”

“ฉันว่าตอนนั้นเขาคงอายแย่เลย”

“ตอนหลังฉันก็ไม่ได้ดูเขาแล้ว ฉันเดินออกมาพร้อมกับคุณพ่อ ครั้งนี้คงได้รับบทเรียนแล้ว ดูสิว่าต่อไปเขาจะกล้าทำอีกไหม กล้ามุดหัวเข้าไปไม่ดูสถานที่แบบนั้น”
“ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้เด็กแล้วนะ สามัญสำนึกแค่นี้ก็ไม่มีเลย หรือไง เฮ้อ ฉันว่าต่อไปเขาจะต้องขึ้นคานแน่ๆ ใครกล้าคบผู้ชาย แบบนี้คงต้องตาบอดแน่ๆ”

“เลิกพูดถึงเขาเถอะ ยังไงพวกเราก็คงไม่เจอหรอก เฮ้อ ทำไม พวกโจวซินยังไม่มากันอีกนะ จริงๆเลย” ส้งเล่นเอ๋อจับโทรศัพท์ ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองดูหน้าจอ ที่แสดงข้อความที่คุยกับโจวซิน

“แฟนของ โจวซินค่อนข้างหล่อเลยนะ ทั้งสูงทั้งผอม ฉันค่อน ข้างชอบแนวนั้นนะ ถ้าเพื่อนที่หอของเขาเป็นแนวนั้นเหมือนกัน พวกเธอก็อย่ามาแย่งกับฉันนะ”

“ดูเธอพูดเข้าสิ” ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “โจวซินก็บอกแล้วนี่ ว่าแฟนของเขาเรียนสายกีฬา คุณภาพก็น่า จะไม่เลวนะ อีกเดี๋ยวรอดูกันดีกว่า พวกเราถูกใจคนไหน ก็อย่า เพิ่งพูดต่อหน้าล่ะ พวกเราค่อยไปแบ่งกันแบบส่วนตัว

หญิงสาวทั้งสามคนคุยกันพร้อมเสียงหัวเราะ ช่วยดูกันเอง

เพื่อช่วยอีกฝ่ายตรวจดูความเรียบร้อย ตอนนั้นเอง โจวซินก็พาพวกฉันหลัง เดินเข้ามาในเสี่ยวเชียงหยุ่นแล้ว