ตอนที่ 18 การแข่งขันของฮ่องเก่า2

มู่ทรงเน้นไม่ต้องการให้ข้าเจอกับองค์ชายเก้าหรือ? เป เล่อ อคิดไตร่ตรอง โดยไม่พูดอะไรออกมา

มู่ทรงหลี่คิดว่านางโกรธเขาอยู่ พลันพูดต่อ

ไป: “คนที่ทําลายแคว้นเฌอหลีของเจ้า คนที่ฆ่าพ่อแม่ พี่น้องของเจ้าคือมู่ทรงเฉินมู่หรงเจิง เจ้าคงไม่เอาความ โกรธพวกนี้มาลงที่ข้าใช่มั้ย? ตอนนั้นมู่หรงเฉินอยากจะ ฆ่าเจ้า เป็นข้าที่เข้าไปขอให้ไว้ชีวิตของเจ้าไว้ เจ้าคงจำ ไม่ได้ใช่มั้ย? ”

เย่เล่อจือชะงักไป มิน่านางถึงยอมที่จะอยู่ที่หอนาง โลม ดีกว่าอยู่ในวังหลวง ถึงต้องแต่งกับขอทานยังไงก็ไม่ ยอมแต่งกับฮ่องเต้

“บุญคุณของท่านอ๋องข้าไม่เคยลืมแต่ว่าทำไมตอน นั้นท่านถึงต้องปกป้องชีวิตข้าด้วย?

มู่หรงหลี่ทำหน้าน่าเสียดายออกมา”ข้าสงสารองค์ หญิง บ้านเมืองถูกทำลายไม่พอ ยังต้องมาโดนมู่หรงเฉิน หลอกลวงอีก ช่างน่าสลดใจอะไรขนาดนั้น? ”

“มู่หรงเฉิน? หลอกลวงข้าหรือ? “เย่เล่อจือถาม

กลับ

มู่หรงหลี่พูดขึ้น: “ตอนนั้นมู่หรงเฉินไปที่แคว้น เฌอหลีเรื่องงานแต่ง แต่กลับคิดโจมตีแคว้นเฌอหลีในวัน แต่งงาน หากว่าเขารักเจ้า ทำไมเขาต้องฆ่าพ่อแม่เจ้าด้วย ล่ะ? แล้วทำไมถึงยอมส่งเจ้าไปอยู่ที่หอนางโลมได้? ถึงจะบอกว่าเป็นเพราะความโมโห แต่วันที่เจ้าเข้าไปอยู่ใน นั้น เขากลับตัดสินใจรับฮองเฮาจิ้งเฉิง แสดงให้เห็นว่าเขา ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเจ้าเลย”

พอได้ยินแบบนี้ มู่ทรงเฉินทำกับนางก็ดูจะเกินไป หน่อยแล้ว พอคิดถึงตอนที่กลับเข้ามาในวังแล้วเขาก็ทำ ดีกับนางอย่างมาก จนในใจนางก็รู้สึกเคลิ้มตาม: “แต่ว่า สวนดอกเหมยนั่นได้ยินมาว่าเขาทำขึ้นมาเพื่อข้าเลย”

“ก็แค่กลอุบายเท่านี้ เจ้าเป็นถึงองค์หญิงของแคว้น เฌอหลีคงไม่ใช่ว่าถูกเขาหลอกจนเชื่อใจแล้วใช่มั้ย? เจ้า รู้บ้างมั้ยว่าเขามีแผนการที่จะสร้างตำหนักเด็ดดวงจันทร์ ให้กับฮองเฮา ใหญ่กว่าสวนดอกเหมยหลายเท่า”มู่หรงหลี่ หัวเราะเบาๆ

เย่เล่อจือรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย ตอนนั้นที่ได้ยินมู่ห รงเจิงพูดเรื่องที่มาของสวนดอกเหมยนี้ นางเองยังรู้สึก ซาบซึ้งแทนองค์หญิงเล่อจือเลย คิดไม่ถึงว่าจะลุ่มหลงใน ความงามของหญิงสาวแบบนี้ แต่ก็แค่ความรู้สึกเริ่มแรก เท่านั้น หากว่าองค์หญิงเล่อจือไม่หลงรักเขาก็คงจะหยิ่ง เกินไป

มู่หรงหลี่กดเสียงต่ำลง : “เย่เล่อจือ ถ้าเจ้าต้องการ จะล้างแค้น ข้าจะยอมช่วยเจ้าทุกอย่าง”

“ท่านอ๋องคงไม่ช่วยข้าเปล่าๆใช่หรือไม่? “เย่เล่อ จ๋อพูดขึ้น

มู่หรงหลี่พยักหน้าพลันยิ้มออกมา: “ข้าก็ยัง ต้องการสิ่งนั้น เงื่อนไขไม่เปลี่ยน ถ้าคิดดูแล้วมาหาข้าได้ตลอดเวลาเลยนะ พูดเสร็จเข้าก็ยืนขึ้น แล้วมองออกไป ไกลสายตา ราวกับว่าพูดกับตัวเอง เดือนนี้ช่างผ่านไป เร็วยิ่งนัก!

เงื่อนไขอะไร? สิ่งของอะไร?

ตอนนี้มู่หรงเจิงที่อยู่ไปก็เดินมาคนเดียวก็มองเห็น สะพานเล็ก มู่หรงหลี่พูดขอลาเย่เล่อจือแล้วก็เดินออกไป ทางมู่หรงเจิงมู่หรงเจิงไม่ทำความเคารพมู่หรงหลี่แล้วไม่ พูดอะไร จึงเดินมาหาเย่เล่อจือ

ไม่เจอหนึ่งเดือนผอมลงเยอะมาก แต่ก็ยังสวมเสื้อ คลุมสีขาว เพียงแต่ว่าวันนี้ดูสวมใส่เยอะเป็นพิเศษ เสื้อ ขนาดใหญ่ เป็นชั้นๆทับกัน ยิ่งดูทะมัดมะแมง มีสง่าราศี จนสามารถมองฐานะของเขาออกไป และยังคงเป็นกลิ่น หอมอ่อนๆที่น่ายั่วยวนอย่างมาก

“ในที่สุดเจ้าก็มาหาข้าแล้ว”ไม่ได้เจอกันเลย แต่ นางกลับไม่ได้รู้สึกว่าห่างจากเขาเลย บางทีเขาก็อาจจะ ไม่เคยมาที่นี่เลย

มู่หรงเจิงมองน้ำชาบนโต๊ะ แล้วเอามือไปเปิดฝา กาน้ำชาดูแวบนึง แล้วก็สบตานาง “ข้าไม่ได้มาหาเจ้า ข้า แค่เดินผ่านมา ก็เลยเข้ามาทักทาย”แล้วเขาก็นั่งลงตรงที่ มู่หรงหลี่นั่งลงเมื่อครู่นี้

นางเริ่มใจเต้นอีกแล้ว เย่เล่อจือรู้สึกเขินอายขึ้นมา พลันเบะปาก: “ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะไม่รบกวนท่านอ๋อง แล้ว”พูดเสร็จนางก็กำลังจะเดินไป มู่หรงเจิงยื่นมือไปจับ แขนนางไว้ : “หยุด องค์ชายเก้ามาคุยอะไรกับเจ้า?”
เย่เล่อจือไม่ค่อยชอบนิสัยแบบนี้ของเขาอย่างมาก แล้วหันกลับมา พลันก้มลงไปพูดที่ข้างหูเขา : “เจ้ากับปูห รงเฉินทำลายประเทษบ้านของข้า ท่านลุงของเจ้าบอกว่า ท่านกับมู่หรงเฉินทำร้ายแคว้นของข้า แล้วฆ่าพี่น้องของ ข้า”

มู่หรงเจิงชะงักไป พลันลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาสูง กว่านางเกือบครึ่งตัว ดังนั้นสายตาของเขาก็จากข้างบน ฉานมาที่หน้านาง: “ยังไงซะช้าหรือเร็วเจ้าก็ต้องรู้อยู่ดี คนที่ห้ามไม่ให้บอกเจ้า เรื่องทําลายแคว้นนั่นคือข้าเอง คนที่ทําลายคือแคว้นเฌอหลีคือข้าเอง คนที่วางแผนฆ่า พ่อแม่พี่น้องเจ้าก็คือข้า หากว่าเจ้าต้องการล้างแค้น อย่า ไปกดดันฮ่องเต้เลย”

“มู่หรงเจิง ทำไมถึงต้องทำลายแคว้นเฌอหลี? “เย่ เล่อจือพูดขึ้น

“แคว้นเฌอหลีถูกทำลายหมดแล้ว พูดอะไรไป ก็ไม่มีประโยชน์ เย่เล่อจือนี่คือสิ่งที่ข้าติดค้างเจ้า ข้า ขอโทษที่ผิดต่อเจ้า ชีวิตข้าเจ้าสามารถเอาไปด้วยทุก ที่”มู่หรงเจิงทำหน้าเศร้าใจ แล้วก็พลันดึงดาบออกส่งให้ นาง