บทที่ 3 มิติ?

บทที่ 3 มิติ?

“นายหญิง นายหญิง นายหญิง!”

“ใคร?”

“มายาเอง มายาอยู่ในตัวท่าน ตอนนี้ผนึกส่วนหนึ่งถูก ทําลายลงแล้ว ข้าออกมาได้แล้ว เย่ ๆ

“ผนึก? เจ้าชื่อมายา? เจ้าอยู่ในตัวข้า?” ไป๋เฟยหรงกรอก ตาขึ้นอย่างเหนื่อยหน่าย คราวนี้ตัวอะไรโผล่มาอีก ร่าง นี้ไม่ใช่คนไร้ประโยชน์หรอกหรือ? ทำไมความลับเยอะ เสียจริง

“ม ข้าคือมายา มายาเป็นจิตวิญญาณแห่งมิติของนาย หญิง ท่านลองตั้งจิตให้มั่นแล้วจะสัมผัสได้ถึงมายา” มายาส่งเสียงอย่างตื่นเต้น

ไป๋เฟยหรงรีบนําสมาธิ โคจรพลังจิตสัมผัสกับมิติใน จิตวิญญาณทันที แต่เดี๋ยว! เอ๊ะ..ไม่สิ! ร่างนี้เป็นคนไร้ พลังไม่ใช่หรือ แต่ทำไมนางถึงรู้สึกมีพลังไหลวนอยู่ใน ร่างกายล่ะ? เอาเถอะช่างมันก่อน นางทํากำลังเข้าสมาธิทำจิตให้นิ่งสงบแต่จู่ๆ ก็รู้สึกถึงแรงดึงดูด

พรึบ!

เมื่อลืมตาขึ้นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้นางตกใจเป็นอย่าง มาก นี่หรือสิ่งที่เรียกว่ามิติ มิติตรงหน้ามันช่างกว้าง ใหญ่ยิ่งนัก เหมือนกับว่ามันไม่มีที่สิ้นสุด ภายในมิติมี พื้นที่กว้างใหญ่ มีจวนขนาดกลางหนึ่งหลัง ด้านข้างจวนมี น้ำตกสีม่วงใสแวววาวดูลึกลับ ด้านหน้ามีแปลงสมุนไพรที่ มีสมุนไพรปลูกอยู่เกือบเต็มพื้นที่

มายาเหลือบมองนายหญิงที่ตื่นตะลึง เผยยิ้มแป้น เอ่ย เสียงหวาน “นายหญิงชอบหรือไม่?”

ไป๋เฟยหรงได้สติ หรี่ตามองเจ้าสิ่งมีชีวิตตรงหน้า “เจ้า คือจิตวิญญาณของมิติหรือ??” ตรงหน้านางคือเด็ก น้อยหน้าตาจิ้มลิ้มอายุประมาณ ห้าหกขวบ แต่ที่ต่างจาก เด็กทั่วไปก็คือมีใบหูที่ยาวๆ แหลมๆ มีเขี้ยวน้อยๆ ข้าง ปาก กลางหน้าผากมีจุดสีดำาแต้มอยู่ ตัวป้อมๆ กลมๆ ช่าง เป็นรูปร่างที่ แค่ก เหมือนกับตัวการ์ตูนยางรถมิชลินใน ยุคที่นางจากมาเหลือเกิน

“แค่กๆ เอ่อ”

“นายหญิงต้องรออีกสามวันท่านถึงจะสามารถฝึกพลัง ได้ ตอนนี้ท่านต้องเก็บตัวอยู่ในนี้เสียก่อน” การทะลวงระดับพลังข้างนอกอาจเป็นอันตรายแก่ท่านได้ เพระมัน จะยิ่งใหญ่เกินไป อาจจะดึงดูดพวกแมลงหวี่แมลงวันมา ได้ อันนี้มายาแค่คิดแต่ไม่ได้พูดออกไป

“ไม่ใช่ว่าร่าง ฝึกพลังไม่ได้? นางเป็นเพียงขยะไม่ใช่

หรือ?” มายาสายหน้า ไม่ใช่ เป็นเพราะเกร็ดมังกรทองที่ผนึก

ท่านไว้ต่างหาก.

“ช่างเถอะ ก่อนอื่นเจ้าลองอธิบายเกี่ยวกับมิติแห่งนี้ให้ ข้าฟังที” ตอนนี้นางอยากรู้มากกว่า ว่าภายในที่แห่งนี้มี อะไรที่นางสามารถทำได้บ้าง

“อย่างที่นายหญิงเห็นที่นี่จะมีพลังปราณที่เข้มข้น ความ บริสุทธิ์เหมาะสําหรับการฝึกพลังอย่างมาก ตอนนี้นาย หญิงเพิ่งจะปลดผนึกได้ แถมระดับพลังก็น้อยนิดเหลือ เกิน ดังนั้นที่นี่จึงมีแค่จวนขนาดเล็ก ด้านในมีเพียงแค่ ห้องพักผ่อนและห้องหลอมโอสถ

ส่วนด้านนี้คือน้ำตกผลึกนิล เป็นน้ำตกระดับสูง สรรพคุณดั่งน้ำทิพย์เทวาของสรวงสวรรค์ ชำระล้าง ความสกปรกของจิตวิญญาณ ช่วยเพิ่มพลังจิต และยัง เป็นส่วนผสมสำคัญของการปลูกสมุนไพรและการหลอม โอสถ ด้านหน้าคือแปลงสมุนไพรทั้งหมดเป็นสมุนไพรหา ยาก แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ยังเป็นเพียงระดับต่ำเท่านั้น อย่างสุดท้ายคือท่านสามารถปรับเวลา ภายในมิติได้ ตอนนี้สูงสุดคือที่นี่หนึ่งวันเท่ากับโลกภาย นอกหนึ่งเค่อ ในวันข้างหน้าอาจจะมากกว่านี้ ขึ้นอยู่กับ ระดับพลังของท่าน

“อืม…ดี เช่นนั้นถ้าพลังข้ายิ่งสูงมิตินี้ก็จะยิ่งมีประโยชน์ ยิ่งขึ้นใช่หรือไม่? นี่มันการโกงพลังกันชัดๆ ถ้าเช่นนี้ คนที่มีมิติจะไม่เก่งดุจเทพเซียนกันหมดเลยหรือไง?”

“ผิดแล้วเจ้านาย เท่าที่มายารู้คนที่มีมิติมีแค่สองคน และ หนึ่งในนั้นคือท่าน

พิเศษขนาดนี้เชียว?” ไปเฟยหรงเลิกคิ้วด้วยความ สนใจ “เพราะร่างของข้าคนเก่าไม่สามารถฝึกพลังได้ ข้า จึงไม่รู้เกี่ยวกับพลังเลย พลังในโลกนี้แบ่งเป็นอย่างไร”

“พลังของที่นี่แบ่งเป็น หกสีด้วยกัน ไล่ความตาของ พลังเจ้าค่ะ ตั้งแต่ สีเหลือง สีเขียว สีฟ้า สีน้ำเงิน สีม่วง และพลังสูงสุดของที่นี่คือสีแดง ทุกระดับจะมี ขั้นต่ำ ขั้น กลาง ขั้นสูง ไล่ตามความเข้มข้นของสีพลัง แคว้นที่ท่าน อยู่ตอนนี้ มีพลังสีแดงแค่คนเดียวคือฮ่องเต้คนก่อน แต่ ตอนนี้คนผู้นั้นเก็บตัวอยู่แต่ในส่วนลึกของวัง ไม่ยุ่งเกี่ยว กับโลกภายนอกส่วนฮ่องเต้คนปัจจุบันมีแค่พลังสีม่วง เท่านั้น ขนาดท่านพ่อท่านที่เป็นถึงแม่ทัพแห่งแคว้นพลัง ยังอยู่แค่สีน้ำเงินขั้นต่ำเอง”
ไป่เฟยหรงแอบยกมุมปากขบขันน้อยๆ “เจ้า รู้ทุกเรื่อง เลยนะ รอบรู้ขนาดนี้เก็บไว้มีแต่ประโยชน์

มายาที่ได้ยินคําชมก็ยิ้มแป้น รีบพูดต่อทันที “ยังมีอีก นะนายหญิง สิ่งที่สำคัญมากๆ อีกอย่างคือรากวิญญาณ รากวิญญาณมีทั้งธรรมดาและแบบหายาก แบบธรรมดา แบ่งเป็น

ดิน น้ำ ลม ไฟ และไม้ รากพิเศษมีสามอย่าง ราก วิญญาณแสง รากวิญญาณความมืด และอย่างสุดท้าย รากสุดท้ายคือรากที่ไม่เคยปรากฏบนโลกนี้ ว่ากันว่า มนุษย์ไม่สามารถมีรากวิญญาณนี้ได้ นั่นคือรากวิญญาณ มิติ”

“แต่เจ้าเป็นจิตวิญญาณมิติไม่ใช่หรอ? อย่างนั้นข้าก็ต้อง มีรากวิญญาณมิติสิเจ้าจะบอกว่ามนุษย์ไม่มีได้อย่างไร? สรุปว่าเจ้าพูดจริงหรือพูดจาไปเรื่อย?”

ข้าเป็นจิตวิญญาณเก่าแก่นะนายหญิง แน่นอนว่าย่อมรู้ ทุกเรื่องที่นายหญิงอยากรู้ ไม่ได้พูดไปเรื่อยสักหน่อย แต่ บางเรื่องข้ายังไม่สามารถบอกนายหญิงได้ เมื่อถึงเวลา นายหญิงก็จะทราบเอง”

ไป๋เฟยหรงเริ่มมีสีหน้าบึ้งตึง ในใจนางกำลังเริ่มหงุดหงิด “เอาล่ะ ข้าจะไปฝึกพลัง ดังนั้นเจ้าปรับเวลาสูงสุดให้ข้า ห้ามรบกวน”นางไล่เจ้ามายาออกไป แล้วสงบจิตสงบใจเข้าสู่การฝึกพลังอย่างเต็มกำลัง

การฝึกพลังสําหรับนางไม่ยากจนเกินไป ในโลกก่อนการ ที่จะออกไปทําภารกิจแต่ละครั้งนางก็มักจะทำสมาธิเป็น วัน ทำให้จิตนางนิ่งสงบมั่นคงมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

เพียงแค่พ้นกำหนดปรับร่างกายสามวันตามที่เสียงนั้น บอก พลังที่อัดแน่นในร่างกายก็ปะทุออกมา

ปัง

แสงเจิดจ้ารอบกายสีเหลืองอ่อนค่อยๆ ล้อมรอบตัวของ ไป๋เฟยหรง เพียงแต่มันไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ระดับสีจาก เหลืองอ่อนค่อยๆ ไล่ไปจนเหลืองเข้ม

ปัง!

พลังของนางไม่ยอมหยุดแค่นั้นจากเหลืองเข้มเปลี่ยน เป็นสีเขียวอย่างรวดเร็ว จากสีเขียวจางก็ค่อยๆ เข้มขึ้น เรื่อยๆ แต่ดูเหมือนจะยังไม่จบง่ายๆ

ปัง! ปัง! ปัง!

จากเขียวเข้มเข้มเปลี่ยนเป็นสีฟ้าจาง ยังคงเข้มขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นฟ้าเข้มแล้วก็ค่อยๆ นิ่งไป

ถ้ามีใครสักคนรู้ว่าการฝึกยกระดับพลังครั้งเดียวของไป เฟยหรงสามารถเลื่อนระดับได้ถึงสามระดับภายในครั้ง เดียว แถมนางยังใช้เวลาเพียงแค่สามวันเท่านั้น นอกจาก คนเหล่านั้นจะมองว่านางไม่ใช่ขยะแล้ว ยังจะมองว่านาง คืออัจฉริยะลูกรักสวรรค์เสียด้วยซ้ำ

ไป๋เฟยหรงปรับพลังให้คงที่ก่อนค่อยๆ ลืมตาขึ้น นาง รู้สึกว่าร่างกายของนางตอนนี้มีพลังปราณอบอุ่น หมุนเวียนอยู่ ความรู้สึกร่างกายเบาสบายแบบนี้ นางชอบ มันมาก

“หึ! ขั้นหลังสีเขียวหรอ? สามขั้น? ยังไม่พอ แต่ไม่เป็นไร ข้ายังมีเวลาอีกเยอะ”

เมื่อสามารถฝึกพลังได้แล้ว นางจะทำให้พวกที่คอย เหยียบย่ำนางได้รู้ว่าอะไรกันแน่ที่เรียกว่าขยะ

เมื่อนึกถึงสิ่งที่ร่างนี้ต้องเผชิญ ต้องทนทุกทรมานแทบ ตายทั้งเป็นจากคนที่เป็นครอบครัว นางรู้สึกแค้นเหมือน ว่าตอนนี้นางไม่ใช่คนเดิมแต่กลายเป็นไป๋เฟยหรงเต็มตัว เสียแล้ว ทั้งร่างกาย จิตวิญญาณ หรือแม้แต่ภาษาที่ไม้ คุ้นชิน นางไม่รู้สึกผิดแปลกสักนิด นางถือคติที่ว่ามีแค้น ก็ต้องชำระ ใครดีมานางดีตอบ แต่ถ้าใครร้ายมา อย่าว่า นางโหดเหี้ยมถ้านางต้องเอาคืน ต่อให้มือต้องเปื้อนเลือดมากเพียงใดก็ไม่เป็นไร อย่างไรแต่เดิม นางก็ ไม่ใช่คนดีมีศีลธรรมอะไรอยู่แล้ว