บทที่ 1 ความฝัน

บทที่ 1ความฝัน

ท่านเคยเห็นข้าเป็นบุตรสาวของท่านหรือไม่ ท่านแม่?”

ไป๋เฟยทรงเม้มริมฝีปากแน่น มองไปยังครอบครัว แสนสุขที่อยู่ตรงหน้านาง น้ำตานางไหลออกมากอย่าง พรั่งพรู หัวใจของนางเหมือนถูกคมมีดเฉือนครั้งแล้วครั้ง เล่าจากคนในครอบครัวของนางเอง

“สารเลว! เจ้าพูดอะไรของเจ้า ถ้าเจ้าไม่ใช่บุตรสาวของ ข้า เจ้าคงตายไปนานแล้ว

ฮูหยินใหญ่ท่านแม่ทัพผู้เป็นมารดาเหลือบมองบุตรสาว คนโตที่นางคลอดออกมาเอง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วย ความจงเกลียดจงชังและรังเกียจเดียดฉันท์ เหมือนคนที่ นางกำลังมองไม่ใช่บุตรสาวแท้ๆ หากแต่เป็นเพียงขอทาน ข้างถนนคนหนึ่งเท่านั้น

“บุตรสาวหรือ ฮึก… ทำไม? ทำไมเพราะข้าไร้พลังหรือ ท่านจึงแย่งเอา
ทุกอย่างที่ควรเป็นของข้าไปให้น้องรองเสียหมด ทำไม หรือท่านแม่? แม้กระทั่งความรักของข้า คนรักของข้า ท่านก็ยกมันให้นางทั้งหมด”

ฮูหยินใหญ่ท่านแม่ทัพชี้หน้าไป๋เฟยหรงด้วยความโกรธ

“อย่างเจ้านับเป็นตัวอะไรหรือ? พรสวรรค์ ความสามารถ แม้แต่หน้าตา เจ้าสามารถเทียบกับฮวาเอ่อร์ได้! เจ้า ควรจะรู้ไว้ ถ้าไม่ใช่เพราะคำทำนายผิดๆ ทุกสิ่งทุกอย่าง มันก็ไม่ใช่ของเจ้าตั้งแต่แรก ตอนนี้เจ้าก็แค่คืนมันให้กับ คนที่ควรได้รับแค่นั้น”

“ท่านแม่” ….ดวงตาของ ไปเฟยฮวาเต็มไปด้วยความ เศร้าสร้อย “ลูกยอมยกทุกอย่างให้พี่สาวทั้งหมดเลย เจ้าค่ะ” นางแสร้งเอ่ยด้วยความละอาย “ลูกไม่แต่งแล้ว ก็ได้เจ้าค่ะ ถึงแม้ลูกกับท่านพี่รัชทายาทจะรักกันมากแค่ ไหนก็ตาม แต่ถ้ามันทำให้พี่สาวของลูกเจ็บปวดถึงเพียงนี้ ลูกเสียสละได้เจ้าค่ะ ฮึก…” .

“ไม่ได้” รัชทายาทเดินเข้ามาด้วยความรีบร้อนหลังจาก ได้ยินคำพูดของคนรักตนเอง “เจ้าจะยกข้าให้นางได้ อย่างไร? ในเมื่อข้ารักแค่เจ้าเท่านั้นฮวาเอ๋อร์ ในแคว้น นี้มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่คู่ควรกับข้า ต่อไปอย่าได้เอ่ยวาจา เช่นนี้อีก และเจ้าก็ไม่ควรลดตัวลงไปสนใจนาง”
“พี่เหวิน ท่าน…” คำพูดของเขาเปรียบเสมือนมีเข็มพัน เล่มทิ่มแทงใสหัวใจไป่เฟยหรง หากรังเกียจดูแคลนนาง ขนาดนี้แล้วทำไมในตอนแรกมาทําดี เอาอกเอาใจ มา ทําให้นางรักทําไม

ลู่เหวินส่งสายตาดูถูกให้ไป๋เฟยหรง “อย่ามาเรียกข้า ว่าพี่ ขยะไร้ประโยชน์อย่างเจ้าคิดจะแต่งให้ข้าผู้เป็น รัชทายาทเยี่ยงนั้น ถือดีไปหรือไม่? หึ..แม้แต่อนุของข้า เจ้ายังไม่คู่ควรด้วยซ้ำ

ชายหนุ่มกระชับกอดคนในอ้อมแขนอย่างแนบแน่น หัน มากล่าวกับเจ้าบ้าน “ฮูหยิน ที่ข้ามาวันนี้ข้าจะมาแจ้งเรื่อง สําคัญ ข้าให้เสด็จพ่อถอดถอนราชโองการเดิมของเสด็จ ปู่ ยกเลิกการหมั้นหมายกับไปเฟยหรงเรียบร้อย แล้ว ออกราชโองการใหม่ให้แต่งฮวาเอ๋อร์เข้าจวนเป็นชายา เอกของข้าในอีกสามเดือนข้างหน้า พวกท่านเตรียมตัวไว้ ให้ดี”

ภาพตรงหน้า ถ้อยคำบาดใจที่ออกมาจากปากของชาย ที่นางรักยิ่งทำให้ไป์เฟยหรงเจ็บปวดหัวใจ ใบหน้าของ นางซีดขาวมองไปอย่างคับแค้นใจ พลางวิ่งเข้าไปทุบตี อาละวาดเหมือนคนเสียสติ

“ไป๋เฟยฮวา! เจ้ามันเป็นหญิงสาวที่ชั่วช้าที่สุด เจ้ามัน ปีศาจที่กลืนกินแม้กระทั่งพี่สาวตัวเอง นี่คือแผนการของ เลวๆ ของเจ้าหรือ? แม้แต่คนรักของพี่ตัวเองเจ้าก็ยังกล้า แย่ง แล้วยังมี ท่าน! พวกท่านทั้งหมดล้วนสารเลวทั้งนั้น!!” ไป่เฟยหรง หน้าต่อว่าทุกคนไม่เว้นแม้แต่ มารดาของตัวเอง

“หยุดเดี๋ยวนี้”

ปัง!!

อึก… พรวด!!! แค่ก แค่กๆ

ไปเฟยหรงลอยกระแทกติดกําแพง กระอักเลือดค่าโต ออกมา ร่างกายที่ผอมบางอยู่แล้วเจ็บปวดราวกับจะแตก เป็นเสี่ยงๆ นางไม่มีกำลังภายในเลยทำให้พลังที่กระแทก ตัวนาง ทําลายภายในของนางอย่างรวดเร็ว

ไป๋เฟยหรงค่อยๆ หันมองผู้ที่ซัดพลังใส่นางอย่างเต็ม แรง ด้วยแรงของพลังที่ซัดเข้ามา นางรู้สึกเหมือนกำลังจะ ขาดใจตาย ร่างกายที่ว่าเจ็บปวดยังเจ็บไม่เท่ากับดวงใจ ของนาง เมื่อคนที่ทำร้ายนางคือท่านแม่ทัพไปหรือก็คือ บิดาของนางนั่นเอง ด้วยพลังของบิดาคนธรรมดาอย่าง นางคงต้องตายลงอย่างไม่ต้องสงสัย

นางยิ้มหยันกับให้กับโชคชะตาของตนเอง ที่ผ่านมาถึง จะไม่รักไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่เช่นไป๋เฟยฮวา แต่ บิดาก็ไม่เคยทำร้ายนางรุนแรงถึงเพียงนี้

“สมควรตาย!! ใครมอบความกล้าให้เจ้ากัน เจ้ากล้าทำร้ายน้องรึ?” ชายวัยกลางคนท่าทางเคร่งขรึมก้าวเข้ามา บังหน้าลูกสาวคนรองไว้ สายตารังเกียจมองลูกสาวที่ กำลังนอนจมกองเลือดด้วยท่าทีเฉยชาไม่รู้สึกผิด ราวกับ ว่ากำลังมองคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับตนเอง

“ทะ…ท่านพ่อ…”

ณ ฮ่องกง 2019

เฮ็อกกกกก!!

ฝัน….. เธอฝันแบบนี้อีกแล้ว เธอฝันแบบนี้มาสามวัน ติดต่อกันแล้ว ฉากเดิมๆ ตัวละครเดิมๆ ในฝันนั้นเธอเห็น เด็กสาวคนหนึ่งอายุราวๆ สิบห้าปี สวมเสื้อผ้าจีนโบราณ ดูเก่าๆ สภาพซอมซ่อ ใบหน้านั้นคล้ายเธอมากจนแทบจะ นึกว่าเป็นคนเดียวกัน แตกต่างก็ตรงในฝันร่างกายของ เด็กสาวช่างผอมแห้ง ซูบเซียว ใบหน้าที่คล้ายเธอกลับ ซูบตอบหมดความงาม ร่างกายรวมๆ ดูเหมือนเด็กขาด สารอาหารในยุคนี้ดีๆ นี่เอง ที่น่าแปลกใจกว่านั้นคือเธอ มีความรู้สึกร่วมกับเด็กสาวในฝัน เหมือนนั่นคือตัวเธอ คือร่างกายของเธอ ความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกมันเหมือน จริงมาก เหมือนจริงจนเกินไป ในยามโดนพลังนั่นผ่าน ร่าง เธอก็รู้สึกเจ็บเหมือนมีอะไรกระแทกภายในแรงๆ จน อวัยวะบอบช้ำ ในยามเจ็บปวดหัวใจ เธอก็รู้สึกเหมือน มีเข็มเป็นร้อยเป็นพันทิ่มแทงหัวใจ ความรู้สึกรัก รู้สึก เกลียด น้อยใจ ชิงชังในโชคชะตา เธอรับรู้ถึงมันได้ทั้งหมด

“เธอเป็นใครกันแน่นะ…ไปเฟยหรง