บทที่ 12 ตกลงตามนี้

เพียงแต่ว่า ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง ผมมีวิธีอะไร? หรือจะให้ผมทนดูเสี่ยวเฟยเสียใจไปเรื่อยเปื่อย โดยไม่ทำอะไร เลยหรอ? –

ผมไม่สามารถทําได้

และตอนนี้ผมต้องทำก็คือ ไปเดินศูนย์กลางการค้าชานเมือ

งกับเย่ฉิน

ไม่ว่ายังไงเอาเฉันคนนี้ที่เป็นโปรดิวเซอร์ที่มีผลกระทบต่อ หน้าที่การงานของเสี่ยวเฟยให้อยู่หมัด ให้ได้ก่อน ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ผมได้มาตามที่นัดหมายที่ศูนย์กลางการ

ค้าชานเมือง ไม่นานก็เห็นเฉินทางเลี้ยวเข้าประตู

เยฉันสวมใส่กระโปรงสั้นสีขาวลายลูกไม้ ถุงน่องสีดำสวมใส่ อยู่ภายใต้กระโปรงสั้นทำให้ขามีเส้นโค้งที่ชัดเจนดูเรียวสวย แล้วคู่กับรองเท้าส้นสูงสีขาวสะท้อนแสงและชุดรัดรูปสีขาวที่เห็น สะลือออกมา ทั้งตัวดูแล้วเซ็กซี่ดูมีเสน่ห์มาก

ผมยอมรับ ผมเห็นแวบแรกมองจนตะลึงไปเลย

คิดไม่ถึงจริงจริง โปรดิวเซอร์คนนี้จะดูเซ็กซี่ขนาดนี้ แม้ กระทั่งผมที่ไม่เคยขาดผู้หญิงเลยแค่มองไปแวบแรกก็อดใจไม่

ไหวที่จะทำเรื่องไม่ดีกับเธอ
ถึงแม้ผมจะเคยทำเรื่องไม่ดีไปแล้ว ยังไม่ใช่แค่ครั้งสอง ครั้ง …

“เจ้าตัวแสบ รีบมาทางนี้ ” เฉิน เห็นผมแล้วรีบโบกมือเรียก ผมด้วยความกระตือรือร้น

ผมเหลือบมองรอบๆอย่างเงียบๆถึงแม้ เฉันไม่กลัวที่จะเห็น คนรู้จักแต่ในใจผมกลัวอยู่

แต่ตอนนี้ผมก็แคร์อะไรมากไม่ได้ละ แค่เหลือบมองรอบๆ แวบเดียว จากนั้นเปลี่ยนสีหน้าเป็นรอยยิ้มเดินเข้าไปหาเงิน

เยฉันเดินมาหาผมแล้วควงแขนผมแบบไม่แคร์สายตาใคร แล้วพูดเสียงเบาๆกับผมว่า

“ไปเจ้าตัวแสบ ไปเดินช้อปปิ้งกัน ”

ดมกลิ่นน้ำหอมของเยฉินแบบไม่รู้ตัวผมถามอย่างใจเย็นว่า : “พี่ เธอ….ไม่กลัวใครเห็นหรอ? ”

เยฉันดูผมแวบเดียว แล้วขมวดคิ้ว จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ ดูไม่ออกว่าอารมณ์ดีไหมว่า :

“ทำไม นายกลัวหรอ? ”

ฉลาดอย่างผมรีบยิ้มแล้วพูดว่า “จะเป็นไปได้ไงผมอยากให้ คนทั้งโลกนี้รู้จะตายว่าสาวสวย

ที่น่าหลงใหลอย่าง เย่เป็นภรรยาผม ”

พูดจริง ตอนผมพูดคำว่า “ภรรยา” สองคำนี้ ในใจคือปฏิเสธที่จะยอมรับ

เพราะว่า

ในใจของผมมีแค่เสี่ยวเฟยคนเดียวที่จะเป็นภรรยาผม

ส่วนเยฉินได้ฟังที่ผมพูดแบบนี้แล้วรีบหัวเราะขึ้นมาหน้าเริ่ม อายมีสีแดงแดงเกิดขึ้น

ใช่จริงๆ ผู้หญิงที่แข็งแกร่งแค่ไหนพออยู่ต่อหน้าผู้ชายก็จะ อ่อนโยนขึ้นมาทันที

“ใครเป็นภรรยานายอะ เจ้าตัวแสบ ” เฉินพูดแบบเขินอาย ผมรู้สึกได้ว่า ไม่ว่าสายตาที่เฉันมองผมกับน้ำเสียงที่พูดไม่ เหมือนเดิม

ความรู้สึกทั้งหมดนั้นเป็นเหมือนเด็กผู้หญิงที่มีความเขินอาย ต่อหน้าชายหนุ่มที่ตนรัก

และการไม่รู้จะวางตัวยังไง

หรือว่าจะเป็น เยฉิน เริ่มตกหลุมรักผมเข้าแล้ว?

น่าจะ เป็นไปไม่ได้

แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริงล่ะก็ ผมมีปัญหาใหญ่แน่

เพราะว่าผมรู้ดี เหมือนผู้หญิงแบบเยฉินแล้วที่เวลาอยู่บน เตียงจะเหมือนหมาป่า

ให้กินยังไงก็ไม่พออยู่ดี

ผมกลัวจริงๆ อย่าให้ถึงตอนนั้นบทนางเอกของเสี่ยวเฟยยังไม่ได้ ผมตายบนคาเตียงกับเฉินก่อนละ

อย่าให้ยังไม่ได้สิ่งที่ต้องการทำให้ตัวเองตายก่อนนะ! “เจ้าตัวแสบ คิดอะไรอีกแล้ว? ” อยู่ดีๆเช่นก็พูดใส่หูผม

ไม่ได้การละคิดไปเองสักพักจนเผลอไปเลย

“แน่นอนผมกำลังคิดว่าตอนกลางคืนจะทำยังไงให้พี่ทรมาน ดี” ดีนะที่ผมไหวพริบเร็ว

รู้ว่าเวลาไหนควรที่จะพูดอะไรให้เชื่อมต่อกับเยฉิน

“เจ้าตัวแสบ ” เย่นตะคอกเบาๆ งอนแบบหันหน้าไปทาง ทิศอื่น

เวลานี้ ผมเริ่มจะสงสัยจริงๆ คนนี้ยังเป็นโปรดิวเซอร์หญิงที่ แข็งแกร่งอยู่หรอ?

หรือว่าผมจะเจอโปรดิวเซอร์ตัวปลอม………

“ไป เข้าไปกัน” ทันใดนั้นเยฉันดึงผมเข้าไปร้านขายเสื้อใน ผมรู้สึกเขินอายทันทีที่เดินเข้าไป ร้านขายเสื้อในเต็มไปด้วย

ผู้หญิงหมด ไม่เขินอายคงไม่ได้

ตอนผมมาซื้อเสื้อ ในกับเสี่ยวเฟยยังไม่เคยเดินเข้ามาในร้าน เลย ปกติจะรออยู่ตรงหน้าร้าน

แค่รออยู่ตรงหน้าร้านผมยังเขินอายเลย รู้สึกว่ารอบๆจะมี สายตาแปลกๆมองผมอยู่ ยิ่งต้องเข้าไปในร้านอีก
และในตอนนี้ เยฉันไม่สนใจอะไรเยอะ ไม่พูดอะไรก็ดึงผม เข้าไปโดยตรงเลย

ข้างหน้าทิศนาฬิกาหกโมง ทันใดนั้นมีสายตาสองข้างมอง มาทางผมขึ้นมาพร้อมๆกัน ผมรีบหลบสายตาไปทางอื่น กลับเห็นเสื้อในเรียงกันเป็น

แถวๆมีทุกแบบ มีหลากหลายรูปแบบหลายสไตล์ แม้กระทั่ง

ยังมีชุดชั้นในเซ็กซี่อีก

และในตอนที่ในใจผมมีแต่ความกังวล ทันใดนั้นเยฉันก็เข้า มากระซิบที่หูผมว่า: “เจ้าตัวแสบ

เธอรู้ไหมไซส์ของฉันคืออะไร? ”

ได้ยินคำนี้แล้ว ผมเหลือบมองไปที่หน้าอกที่อวบอ้วนเหมือน ลูกบอลของเฉิน แล้วทำตัวปกติคิดแปบ จากนั้นค่อยใช้คำ ตอบแบบลังเลว่า: “38 D ? ”

เฉินหัวเราะ เวลาหัวเราะแล้วหน้าอกเธอจะสั่นไม่ต้องพูด เลยว่ามันมีเสน่ห์แค่ไหน

แต่ว่า คำพูดต่อไปของเยฉันทำให้ผมไม่มีอารมณ์ชมหน้าอก กันหลงใหลของเธอเลย

“เจ้าตัวแสบเดาถูกขนาดนี้ คงจะผ่านผู้หญิงมาเยอะละ คำพูดของเฉินนั้นเหมือนคล้ายจะสืบอะไรถ้าผมไม่ทันระวัง ตกหลุมเข้าไปละ

“พี่ดูว่าผมเหมือนผ่านผู้หญิงมาเยอะหรอ?” เพื่อไม่ให้ดูน่าสงสัย ผมรีบถามย้อนกลับไป

คิดไม่ถึง ไม้ ของผมใช้ไม่ได้ผล เฉันเอ่ยปากพูดว่า “เหมือนสิ คนหล่อเอากันก็สนุก ดูยังไงก็เหมือน “

ผมเกือบจะพูดไม่ออกเลย จริงๆเกือบนิดๆเอง

“พี่ครับ ผมไถนาไปกี่รอบแล้วยังไม่รู้สึกว่าที่ไถนาขนาดของ

ผลคือเท่าไหร่ละก็ ถ้าไม่งั้นก็ทำให้ผมเหมือนไม่ค่อยแคร์เลย

“ฉลาดอย่างผม ผมยังนับถือตัวเองเลย ในเรื่องไหวพริบดี นั้นไง เยฉันเริ่มหัวเราะอีกละ ใช้สายตาเหลือบมองผม

จากนั้นหันกลับไปเอาเสื้อในสีชมพูที่เซ็กซี่มากขึ้นมา

ใช่แล้ว คือเสื้อในที่เซ็กซี่มาก ผมสามารถเดาได้เลยว่า วันนี้ผมต้องใช้แรงไถนาอีกแล้ว

ช่างเถอะ เพื่อเสี่ยวเฟยแล้ว สู้เต็มที่เลย

“สวยไหม ? ” เย่ฉินเอาเสื้อในเซ็กซี่ชิ้นนั้นถามผม

ผมรีบพยักหน้ารับ ทำเป็นหน้ายิ้มแบบร้ายๆแล้วพูดว่า “พี่ ผมใส่อะไรก็สวยไปหมด ”

เฉินหัวเราะส่ายหัวแบบเอาผมไม่อยู่แล้วพูดว่า : “ฉันว่าไม่ ใส่น่าจะดีกว่า ใช่ไหมละ? ”

เพื่อที่จะตอบสนองเยฉินผมก้าวไปแล้วโอบเอวบางเส้นโค้งที่

มีเสน่ห์ของเยฉิน

แล้วยิ้มแบบร้ายๆพูดเบาๆว่า “ถึงยังไงใส่ไม่ใส่ผมก็ชอบดูอยู่ดี

ผมพึ่งพูดจบเฉินฉวยโอกาสรอบๆไม่มีใครอยู่ เอื้อมมือมา จับเป้าของผมที่หนึ่ง “เจ้าตัวแสบ นายไม่ใช่แค่ชอบดูแหละ

ผมยิ้มต่อ แต่ว่าไม่พูดอะไรเลย เพราะว่าพูดอะไรควรอยู่ใน

พอประมาณ ผมพูดถึงขนาดนี้แล้วก็ควรพอละ ควรเก็บคำพูดไว้

บ้าง

ไม่งั้นมีโอกาสทำให้เยฉันเบื่อหน่ายไม่รู้ตัว

อย่างที่ผมคาดไว้เยฉันไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกไม่พอใจที่ผมอยู่ดีๆ ก็เงียบ แต่กลับหัวเราะดีใจกว่าเดิม

ผมก็พึ่งรู้ในตอนนี้ อยู่ที่มหาวิทยาลัยเรียนวิชาจิตวิทยา สำคัญแค่ไหน ดูเหมือนผมต้องหาเวลาไปขอบคุณเพื่อนที่ แนะนำผมไปเรียนจิตวิทยาคนนั้นแล้วละ

ไม่นาน เฉินก็ควงแขนผมออกจากร้านขายเสื้อใน ความ รู้สึกตอนเดินเข้าไปไม่เหมือนกัน

ผมออกจากร้านมือผมเต็มไปด้วยถุงช้อปปิ้ง

ส่วนถุงข้างในใส่อะไรอยู่นั้น ผมว่า น่าจะไม่ต้องให้ผมพูด อะไรมากแล้ว ทุกคนน่าจะรู้

จากนั้นเย่ฉินพาผมไปเดินช้อปแล้วหนึ่งรอบ แต่ก็ไม่ได้ซื้อ อะไร แค่เดินช้อปปิ้งเล่นๆ
อาจเป็นเพราะเยฉันอยากลองสัมผัสความรู้สึกที่มีผู้ชายเดิน ช้อปปิ้งเป็นเพื่อน

แค่พริบตา ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว

“เจ้าตัวแสบ หิวหรือยัง ? ” เฉันเดินควงผมไปถึงมุมเลี้ยว แล้วหันกลับมาถามผม

ได้ยินที่เยฉันพูดขึ้นมา ผมก็รู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ ฉะนั้นผมรีบ พยักหน้ารับตอบกลับไป

“แล้ว…..นายอยากจะกินไรละ? ” เฉันพูดแล้วก็โพเข้ามาถู ตัวผมขึ้นมา ร่างกายที่มีน้ำหอมของเธอทำให้ฮอร์น โมของผม ตื่นขึ้นมาทันทีเลย

ผมรีบหลีกเลี่ยงการจ้องมองกับสายตาที่ร้อนแรงของเฉินใน เวลานี้ต้องเล่นตัวหน่อย

ต้องไม่ให้เช่ฉันรู้สึกว่าเอาผมอยู่หมัด

“ตรงนั้นมีร้านอาหารฝรั่งเศสอยู่ งั้นไปตรงนั้นดีไหม ? ” ผม รีบมองไปรอบๆแล้วหันกลับมาบอกกับเฉิน

และในตอนนี้ ผมเห็นชัดเจนว่าสายตาของเฉินขึ้นว่าน่า เสียดาย อั้ม การเล่นตัวของผมได้ผลแล้ว

ส่วนเย่ฉินที่ฟังผมพูดแบบนี้แล้ว คิดก็ไม่คิดพูดกลับมาว่า : “อืม ฟังที่นายพูด ”

ฟังผมก็ถูกแล้ว เดี๋ยวจะมอมเหล้าเธออีกสองขวด ให้เธอไม่ค่อยรู้สึกตัว ในขณะที่เธอไม่รู้สึกตัวค่อยพูดกับเธอเรื่องที่จะให้ เสี่ยวเฟยเป็นนางเอก จากนั้นก็ให้เธอตกลงกับทางนั้น

จากนั้นหน้าที่ของผมก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

และได้พิสูจน์อีกครั้งว่าผมเป็นอัจฉริยะในการคิดแผนเลย จริง

อยู่ข้างในร้านอาหารแล้ว ผมได้มอมไวน์แดงให้เฉันเต็มๆ ไปสองขวด รอเวลาให้เธอหน้าแดงตาเริ่มลอยจนเวลาพอ เหมาะแล้วค่อยเริ่มพูดเรื่องที่พรุ่งนี้จะให้เสี่ยวเฟยเข้าไปออดิชั่น ละครที่กองถ่าย

“เจ้า….เจ้าตัวแสบไว้ใจได้เลย ฉัน…ฉันจะต้องให้…ให้น้อง สาวเธอได้เป็น…นักแสดงนำหญิง…ตกลงตามนี้นะ แต่ว่าเฉิน กลับพูดแบบนี้มาก่อนทำให้ผมวางใจไปเยอะเลย

แต่ก่อนมีคนพูดไว้ว่า เมื่อความสัมพันธ์ของคุณกับเธอถึงที่ แล้วละก็ ไม่ว่าคุณจะเสนอเงื่อนไขอะไรเธอก็จะตกลงไป ตอน นั้นผมยังไม่ค่อยจะเชื่อ แต่ในตอนนี้ ผมเชื่อเลยครับ

ใช่แล้วเรื่องที่เสี่ยวเฟยจะเป็นนางเอกก็ได้ข้อสรุปที่ชัดเจนแล้ว

แน่นอน ผมก็ไม่สามารถประมาณได้ อย่างน้อย ในขณะนี้ ผมต้องทำให้เยฉันพอใจให้ได้ก่อน

ไม่งั้น เมื่อกี้ที่พึ่งซื้อของในร้านขายเสื้อในก็ไม่ได้ใช้สิ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ