บทที่ 3 ขั้นตอนที่หนึ่ง

ในปัจจุบันผมเพิ่งรู้เบาะแสว่าผู้สร้างภาพยนตร์หญิงคนนี้จะไปที่ แถบนั้นทุกวันเสาร์ แต่ในกรณีนี้ผมต้องรออีกหนึ่งสัปดาห์ ผมรอ ได้ แต่เสี่ยวเฟยของผมรอไม่ได้ ทุกวันผมดู เสี่ยวเฟย เฉื่อยชา และทำร้ายตัวเอง ผมรู้สึกเหมือนมีดบาดในใจ

ผมระดมสมองให้คิดแผนการต่างๆ เพื่อเข้าถึงผู้สร้าง ภาพยนตร์ ผมไม่ได้คาดคิดว่า พระเจ้าจะดูแลผมมากขนาดนี้ จน ผมจะได้พบเจอเธออีกในวันถัดไป

เมื่อผมเลิกงาน ในช่วงเย็นวันถัดมา ผู้ช่วยมือรองของหน่วย งานของเราเรียกผมไปที่ออฟฟิต เคาะริมฝีปากสีแดงของเธอแล้ว พูดกับผมว่า : “เสี่ยวหลี (หลี่เจิ้ง เย็นนี้ไปทานอาหารเย็นกับ หัวหน้าสำนัก คุณเตรียมตัวแล้วไปกับฉัน”

อันที่จริงนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้ช่วยมือรองเรียกผม แต่ผมปฏิเสธ ด้วยเหตุผลต่างๆมาก่อนหน้านี้โดยตลอด แต่ถ้าผมปฏิเสธอีก ครั้ง มันดูเหมือนว่าผมไร้ฝีมือเกินไป และไม่มีวิธีอื่น ดังนั้นผมจึง ต้องตอบตกลง

ผมขึ้นรถบัสจากหน่วยงานของผม และไปกับผู้ช่วยมือรอง โดยตรง เพื่อไปยังร้านอาหารที่มีคุณภาพดี ทันทีที่ผมเข้าไปใน ห้องอาหาร ผมก็เห็นคนสามคน ชายสองคน และผู้หญิงหนึ่งคน

ผมเคยได้พบชายสองคนนั้นแล้ว ซึ่งทั้งคู่เป็นผู้นำของ สํานักงานของเราโดยตรง ซึ่งรับผิดชอบงานด้านวัฒนธรรมในท้องถิ่นของเรา เมื่อผมเห็นผู้หญิงคนนั้นผมก็แข็งตัวในไม่ช้า และ หัวใจเต้นเร็วขึ้นอย่างรุนแรง

ผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้สร้างภาพยนตร์หญิง

เธอจะอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? โอ้ ใช่แล้ว เธอกำลังวางแผนที่จะ ถ่ายทำภาพยนตร์ และละครโทรทัศน์กับในทีมเร็วๆนี้ ดังนั้นเธอ จะต้องรับมือกับผู้นำของสำนักของเราอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดู เหมือนว่าวันนี้ก็เป็นเรื่องบังเอิญ ให้ผมได้พบเธอในโอกาสนี้ นี่ เป็นโอกาสที่ผมจะได้ใกล้ชิดเธออีกครั้ง!

ผมกำลังคิดอยู่ในใจ และผู้บังคับบัญชาคนที่สองได้แนะนำผม ด้วยรอยยิ้ม : “เสี่ยวหลี่นี่คือผู้สร้างภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ชื่อว่า เย่ฉิน”

เย่ฉินเดิมมีรอยยิ้มที่สุภาพบนใบหน้าของเธอ ราวกับว่าเธอ เป็นผู้หญิงมืออาชีพ และเธอแตกต่างจากที่เธออยู่ในบาร์อย่าง เมื่อคืนนี้ แต่ทันทีที่เธอเห็นผม เธอก็แปลกใจในสายตาของเธอ แต่รูปลักษณ์นี้หายวับไปทันที

“สวัสดี” เฉินยื่นมือออกมาอย่างสุภาพ

ผมยิ้มและจับมือกับเธอ และตบกันมาเธอโดยไม่ทิ้งร่องรอย : “ผมไม่ได้คาดคิดว่าผู้สร้างภาพยนตร์จะมีผู้หญิงที่สวยงามเช่นนี้ ถ้าหัวหน้าของเราไม่พูดอะไรเลย ผมคิดว่าคุณเป็นดารานักแสดง ฮ่าฮ่า”

สีแดงเข้มบนใบหน้าของเฉินนั้นหายวับไปทันที และเธอยิ้มเบาๆ
หัวหน้าสำนักหวางถั่วกล่าวพร้อมกับหัวเราะ “เสี่ยวหลีชาย หนุ่มคนนี้พูดได้ดีมาก ฮ่าฮ่า มาเลยทุกคนนั่งลงเถอะ”

หวางกัวฟูเป็นคนแรกที่ออกคำสั่ง และคนที่หัวล้านนั้นคือเงิน เตียจวนเขาเป็นคนที่สอง ในการบังคับบัญชา ในสำนักงาน ได้ยิน มาว่าเขาเคยผ่านจากกองทัพทหาร เขามีพลังและแข็งแรง เขามี ข้อมือที่แข็งมาก อย่างไรก็ตาม เขาทำงานอยู่ภายใต้อำนาจของ หวางนิ้วก็ทำได้เพียงเก็บเฉียบแหลม แล้วก็ยิ้มและพยักหน้าให้ เรา ก็ถือว่าเป็นการทักทาย

หลังจากนั่งลงหวางกัวฟูก็ทักทายเด็กเสริฟ เพื่อรับอาหาร ค่า พูดเปิดงานอย่างง่ายสั้นๆ วงเหล้าก็ถือว่าได้เริ่มขึ้นแล้ว

หลังจากดื่มสามรอบหวางถั่วพูดด้วยเสียงดังว่า : “คุณเย กำลังวางแผนงานภาพยนตร์ และโทรทัศน์เรื่องหนึ่งเมื่อเร็วๆนี้ ด้วยธีมที่แปลกใหม่ และสร้างแรงบันดาลใจผม ได้ยินมาว่าเธอ ยังอยู่ในขั้นตอนการเลือกนักแสดง ใช่มั้ย”

เฉันยิ้มอย่างพอเหมาะสม และพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ท่าน อธิบดีหวาง”

“คุณคิดยังไงกับเสี่ยวหลีของเรา เขาเป็นคนมีพรสวรรค์มันโอ เคที่จะเป็นนักแสดงชายในละครเรื่องของคุณ ฮ่าฮ่า”หวางทั่ว พูดด้วยน้ำเสียงขำๆ เขาหัวเราะหลังจากที่เขาพูดออกมา

ผมได้รับการกล่าวว่าเป็นเรื่องรู้สึกอายเล็กน้อย และกล่าวด้วย ความอ่อนน้อมถ่อมตนว่า “ท่านอธิบดีหวางกำลังล้อเล่น ผมจะ แสดงได้ที่ไหน ฮ่าฮ่า แต่แล้วพูดอีกครั้งคุณเย่ผมอาจมีความสามารถในการแสดงก็ได้ เมื่อวานนี้ผมช่วยคนอื่นไล่คนเลวออก ไป ผลลัพธ์คือคนคนนั้นมองว่าผมเป็นนักแสดง คุณว่าผมทำผิด เลย ฮ่าๆ ”

“ฮ่าฮ่า มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ เสี่ยวหลงั้นคุณสามารถเข้าไปที่ ทีมงานของคุณเย่เพื่อรับบทเป็นแขกรับเชิญ ถือว่าเพิ่มความมั่น วาวให้กับระบบสำนักงานของเรา ฮ่าฮ่า” หวางนิ้วไม่เข้าใจการ เสียดสีของผมทั้งหมด โดยธรรมชาติ เขาแค่ถือว่าเป็นเรื่องตลก ทั้งหมด

เฉันมองมาที่ผมด้วยสายตาแปลกๆ และทำให้ชัดเจนว่าผม กำลังพูดถึงเธอในคำพูดของผม คำขอโทษเล็กๆ น้อยๆ พัดผ่าน ดวงตาของเธอ แล้วเธอก็ยกแก้วขึ้นมาแล้วยิ้มให้ผม : “ฉันรู้สึก เป็นเกียรติที่ได้รู้จักคนที่มีพรสวรรค์พิเศษอย่างเสี่ยวหลี เสียว หลี่เป็นเกียรติของผมด้วย ผมจะยกแก้วให้คุณ”

“พี่เย่คุณเกรงใจเกินไป” ผมมองดูความจริงใจ และความกลัว และลุกขึ้นยืน และก้มเอวอย่างรวดเร็วพยายามปะทะกับแก้วของ เธอ

ด้วยเสียงที่คมชัด แก้วน้ำทั้งสองดูเหมือนจะเป็นโหมโรงของ ไวน์ แก้วแรกสําหรับผมและเย่น

ในเวลาสั้นๆ ทุกคนก็ดื่มจนเมาเล็กน้อย และหวางกั้วฟูก็สูญ เสียท่าทางทีฉ้อโกงของผู้นำระดับสูง และเข้าสู่สถานะของชาย เมาในตลาด เขาหัวเราะ และพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องตลกที่ลึกซึ้ง ทำให้โต๊ะผู้คนอื่นๆหัวเราะกันใหญ่ไปด้วย
“ผมจะไปห้องน้ำ พวกคุณคุยต่อ พวกคุณ พูดคุยต่อ”

ที่จุดเริ่มต้นของหวางกั้วฟู เฉินเดียจวนและผู้บัญชาการหญิงที่ สองของหน่วยของเรา ก็ต้องการที่จะเปิดประตูและปล่อยน้ำพวก เขาทั้งหมด ยิ้มและออกจากห้องส่วนตัวในทันทีนั้นเยฉันและผม เป็นคนที่เหลืออยู่ในห้องส่วนตัวขนาดใหญ่นี้

ดูเหมือนจะมีลมหายใจของความแตกต่างในอากาศ

“พี่เย่ผมต้องอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้อย่างจริงจัง ชายคน นั้นกับผมเราไม่รู้จักกันจริงๆ อย่าเข้าใจผมผิด ฮ่าฮ่า ” ผมใช้ โอกาสอธิบายให้เธอฟังอย่างรวดเร็ว

เย่ฉันยิ้มและกล่าวว่า : “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจผิดคุณเอง ฉันควร เป็นขอโทษ”

เยฉันทำท่าที่ยกแก้วกับผม และพูดอีกครั้งว่า “ฉันลงโทษตัว

เองสักแก้ว คุณต้องลืมเรื่องนี้ไปนะเสี่ยวหลี ฮ่าฮ่า”

พูดจบแล้ว เย่ฉินก็ดื่มจนหมดแก้วในคราวเดียว ยังคงมี อารมณ์อย่างเป็นนางเอก

โดยธรรมชาติแล้ว ผมไม่อยากจะยอมแพ้ และยกแก้วด้วย รอยยิ้ม : “พี่เย่คุณเกรงใจเกินไป คุณเป็นถึงผู้สร้างภาพยนตร์ที่ โด่งดัง ผมก็ทําเหมือนกัน นะพี่สาว”

เมื่อเห็นว่าผมซ่อนไม่ได้ ผมต้องกัดฟันและแข็งหนังศีรษะของ ผม ดื่มเหล้าขาวลงไปในท้องของผมหนึ่งแก้ว ที่มีจุดประสงค์ เดียวเท่านั้น เพื่อทำให้เธอมองผมด้วยความชื่นชม และทำให้เธอเต็มใจที่จะเป็นเพื่อนกับผม

การเป็นเพื่อนนั้น เป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น

“พี่สาว หรือว่าเรามาเพิ่ม WeChat กัน แล้วเราจะติดต่อกัน บ่อยๆอีกในอนาคต จะเป็นอย่างไร?” ผมหยิบโทรศัพท์ออกมา ด้วยรอยยิ้ม และถามอย่างลังเล

ตราบใดที่เธอเต็มใจ อย่างน้อยที่สุดก็แสดงให้เห็นว่า เธอไม่ ได้ไม่ชอบผม ผมมั่นใจในเรื่องนี้มากขึ้น ถึงแม้ว่าภาพลักษณ์ของ ผมจะไม่ดีพอที่จะปลุกรัฐบาลกลาง อย่างน้อยผมก็ถูกไล่ล่าโดยผู้ หญิงตั้งแต่ผมยังเด็กมาโดยตลอด

เยฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วบอก WeChat ID ให้ ผมโดยไม่ใช้ความคิดเลย

หลังจากเพิ่ม WeChat แล้ว เยฉันก็พูดกับผม : “เสี่ยวหมี่ถ้า

ฉันทานอาหารเย็นกับเพื่อนๆ ในอนาคต ฉันจะโทรหาคุณเพื่อไป

ช่วยฉันอุ่นเครื่อง ฮ่าฮ่า”

ผมดีใจ และยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มพูดว่า “แน่นอน ทำได้อยู่ แล้ว ผมจะรอให้พี่เยโทรหาผม?”

หลังจากพูดจบ เราทั้งคู่ก็ยิ้มอย่างมีความหมาย