ตอนที่7 ความฝัน

หลังจากซื้อเสื้อผ้าเสร็จก็เป็นเวลาเกือบเที่ยง หินจึงมองหา ร้านอาหารก่อนจะตัดสินใจเลือกร้านสเต็กร้านหนึ่งซึ่งค่อนข้าง มีชื่อเสียงอยู่พอสมควร ภายในร้านเต็มไปด้วยผู้คนที่แต่งตัวดูดี ซึ่งบ่งบอกได้ว่าค่อนข้างมีฐานะ

หินได้เลือก โต๊ะว่างที่มุมหนึ่ง ก่อนที่จะหยิบเมนูขึ้นมาเลือกดู ” เราชอบกินอะไรแทน” หินถามขึ้น เมื่อเห็นว่าแทนยังตัดสิน ใจไม่ได้

“แทนชอบกินไก่ครับ แต่ว่าอาหารพวกนี้มันราคาแพงมากเลย ครับและแทนก็ไม่เคยกินอาหารพวกนี้มาก่อนเลย เลยไม่รู้จะสั่ง อะไรดีครับ” น้ำเสียงของแทนฟังดูหนักใจไม่น้อย

” โอเคงั้นเดี๋ยวพี่สั่งให้เอง” หินพูดขึ้นก่อนที่จะเรียกบริกรมา

รับออเดอร์อาหาร

หินได้สั่งสเต็กเนื้อนำเข้าให้ตัวเองและสั่งชุดสเต็กไก่หนึ่งชุด

ให้แทน

พี่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับเรา ” หินเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังรอ

อาหาร

ครับพี่หิน”

“ เราอายุเท่าไหร่แล้ว”
“อืมม… 12 ครับ” แทนครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนที่จะตอบออกไป

หินจึงลองเปรียบเทียบกับข้อมูลที่ได้รับมา ถ้าเป็นโลกนี้ก็จะ อยู่ในช่วง ป.6- ม.ต้น

” พี่มีหลายอย่างที่ต้องทำ พี่ต้องออกเดินทางวันพรุ่งนี้และน่า จะอีกนานกว่าเราจะเจอกันอีก”

เมื่อหินเอ่ยจบ แทนก็ดูเศร้าลงทันที

* ไม่ต้องเศร้าหรอก ใช่ว่าจะไม่เจอกันซะหน่อย พี่จะส่งเราเข้า โรงเรียน แต่พี่อยากถามความเห็นเราหน่อย ว่าอยากเข้า โรงเรียนประจํารึเปล่า” จริงๆแล้วหินอยากให้แทนเข้าโรงเรียน ประจําเพราะเขาค่อนข้างจะเป็นห่วงเรื่องความเป็นอยู่ของแทน

“ไม่ครับ” แทนเข้าใจว่าหินหมายถึงอะไร ก่อนที่เขาจะกลาย เป็นเด็กเร่ร่อน โรงเรียนเก่าของเขาก็มีเด็กประจำอยู่ ซึ่งเด็ก ประจำจะเป็นเด็กที่ถูกผู้ปกครองส่งมาและอาศัยอยู่ในโรงเรียน เนื่องจากผู้ปกครองไม่สะดวกที่จะดูแล อาจจะเป็นเพราะต้อง ทํางานหรือระยะทางที่ค่อนข้างห่างไกลจากโรงเรียน ทำให้การ ส่งเด็กไปเป็นนักเรียนประจำค่อนข้างตอบโจทย์ในเรื่องนี้

เมื่อแทนตอบปฏิเสธหินก็ไม่ได้บังคับแทนแต่อย่างใด จริงๆ แล้วหินก็ไม่ค่อยชอบบังคับขืนใจคนอื่นซักเท่าไหร่

“โอเค งั้นพี่จะส่งเราเข้าโรงเรียนใกล้บ้านนี่แหละ พี่เชื่อว่าเรา สามารถอยู่คนเดียวได้ ” หินค่อนข้างมั่นใจว่าแทนสามารถอยู่ ได้ด้วยตัวเอง เพราะหินรู้ว่าแทนต้องผ่านอะไรมามากมายก่อนที่ จะมาเจอเขา
ชีวิตมันยากล่ามากขนาดไหน รู้ว่าแทนเข้าใจดี นี่คือ โอกาสของแทนแล้ว พี่จะไม่บังคับอะไรแทนทั้งสิ้น พี่ให้เราเลือก ทางเดินของเราเอง พี่ทำได้แค่คอยสนับสนุนแทนเท่านั้น แต่แทน จะไปได้ไกลขนาดไหนอยู่ที่ตัวแทนเอง แทนเข้าใจที่พี่พูดใช่ ไหม ” หินพูดขึ้นด้วยความจริงจัง

ที่เขาเริ่มพูดตั้งแต่ตอนนี้เพราะไม่อยากเอาคำว่า ‘ ยังเด็ก อยู่ มาตัดสินคนคนหนึ่งว่าไม่สมควรรับรู้เรื่องเลวร้ายและความ จริงของโลก

แทนเข้าใจที่หินพูด เข้าใจอย่างลึกซึ้ง เมื่อสองปีก่อนถ้าแทน ได้ยินคำพูดนี้ก็คงสงสัยและไม่เข้าใจ เรื่องเลวร้ายที่สุดตอนนั้น คงจะเป็นการทะเลาะกับเพื่อน แต่สองปีที่ผ่านมาทำให้แทน เข้าใจความจริงของโลกใบนี้ ว่ามันไม่ได้มีแค่สีขาวเท่านั้น มัน ยังเต็มไปด้วยความเลวร้าย ความหิวโหย ความอดยากและด้าน มีตของผู้คน

หลังจากเงียบไปซักพักหนึ่งแทนก็ได้ตัดสินใจบางอย่าง “พี่หนครับ แทนอยากเป็นหมอ” แทนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหนัก แน่น

เมื่อหินได้ยินดังนั้นจึงมองเข้าไปในแววตาของแทน ซึ่งเขา เห็นแค่เพียงความแน่วแน่และความปราถนาอันแรงกล้าเท่านั้น ทำให้หินลอบยิ้มขึ้นมาในใจ ด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมาของหิน การมองคนไม่ใช่เรื่องยากนักและเขาไม่เคยมองคนพลาด สิ่งที่ หินเห็นผ่านแววตาของแทนในตอนนี้ ทำให้หินรู้ว่า เด็กคนนี้จะทํามันให้สําเร็จได้อย่างแน่นอน

ไม่นานนักอาหารก็ถูกเสิร์ฟ ทั้งคู่จึงรับประทานด้วยความ รวดเร็ว

ช่วงบ่ายหินพาแทนไปซื้อของใช้จำเป็น ตั้งแต่พวก โทรศัพท์ หนังสือ ข้าวของเครื่องใช้ อุปกรณ์จำเป็นต่างๆ เรียกได้ว่าไม่ ขาดตกบกพร่องไปแม้แต่อย่างเดียว ซึ่งของส่วนใหญ่หินสั่งให้ พนักงานจัดส่งของไปตามที่อยู่มีเพียงบางอย่างเท่านั้นที่หินกับ แทนถือกลับบ้านเช่นพวก หนังสือ หรือโทรศัพท์ กว่าทั้งคู่จะ กลับมาถึงบ้านก็ดึกมาก

“พรุ่งนี้พี่จะออกจากบ้านแต่เช้า พี่เชื่อว่าเราอยู่คนเดียวได้ เบอร์ติดต่อพี่ก็เมมใส่มือถือไว้แล้ว ถ้ามีปัญหาอะไรโทรมาหาพี่ ได้ทันทีและนี่บัตร ATM ของพี่ พี่จะส่งเงินให้เราทุกๆเดือน ถ้ามี ค่าใช้จ่ายอะไรนอกเหนือจากนี้ก็บอกพี่ ” หินพูดพลางยื่นบัตร ATM ให้แทน

จริงๆหินก็อยากพาแทนไปเปิดบัญชีเป็นของตัวเอง แต่ด้วย เรื่องเวลาและพวกเอกสารที่ยังไม่ได้จัดเตรียม จึงคิดว่าเอาไว้ ทีหลังดีกว่า รอให้แทนอายุถึงที่กำหนดและให้ไปเปิดบัญชีเองก็ ยังไม่สายหลังจากพูดคุยกับแทนอีกเล็กน้อยหินจึงได้กลับเข้า ห้องของตัวเอง

“เดวิด ส่งข้อมูลของแทนมาให้ฉัน” หินเอ่ยขึ้นทันทีหลังกลับ เข้าห้อง
” กำลังโอนถ่ายข้อมูลครับดอกเตอร์” ไม่กี่อึดใจ ประวัติของ แทนก็ถูกอัพโหลดให้หินทันที

จากข้อมูลที่หินได้รับมาทำให้รู้ว่าแต่เดิมนั้น แทนเป็นเด็กที่ อาศัยอยู่ในครอบครัวฐานะปานกลางไปค่อนข้างจน เมื่อแทน อายุ 10 ขวบ ครอบครัวก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนตร์ ทำให้ได้ รับบาดเจ็บสาหัสทั้งครอบครัว หลังจากนำส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ ที่สุด พ่อกับแม่ของแทนก็เสียชีวิตในระหว่างผ่าตัด แต่เหมือนฟ้า จะกลั่นแกล้งแทนกลับรอดมาได้อย่างปฏิหาริย์ มิหนำซ้ำบริษัท ประกันก็โกงเงินประกันและยังมีบ้านที่ยังผ่อนไม่เสร็จ สุดท้าย บ้านจึงถูกยึดและแทนก็ได้กลายเป็นเด็กไร้บ้าน

แล้วทำไมแทนถึงไม่ไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า ? หลังจากหินได้ ตรวจสอบอยู่สักครู่หนึ่งจึงเข้าใจว่า หลังจากที่เกิดเหตุแทนไม่มี ญาติที่ไหนเลย ที่สำคัญไม่มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องยื่นมือเข้าช่วย เหลือ แทน ในตอนนั้นเป็นแค่เด็กอายุ 10 ขวบเท่านั้น เป็นแค่เด็ก คนหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่รู้ถึงสิทธิขั้นพื้นฐานที่ตัวเองควรได้ รับด้วยซ้ำ สุดท้ายแทนจึงได้แค่เร่ร่อนอาศัยตามมีตามเกิดอยู่ และเก็บเศษอาหารใช้ประทังชีวิต

” เห้อ ” หินอดถอนหายใจไม่ได้ เขาเชื่อว่าแทนไม่ใช่เด็กคน เดียวที่ได้พบเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่แทน โชคดีที่สุดท้ายแล้วได้ เจอกับหิน

” อีกไม่นานหรอก ฉันจะเปลี่ยนแปลงโลกนี้เอง” หินพูดกับตัวเองเบาๆ

หลังจากที่กลับเข้าห้องแทนก็ได้นึกย้อนกลับไปเมื่อช่วงเที่ยง

วันนี้

ชีวิตมันยากลำบากขนาดไหนพี่รู้ว่าแทนเข้าใจดี นี่คือ โอกาสของแทนแล้ว พี่จะไม่บังคับอะไรแทนทั้งสิ้น พี่ให้เราเลือก ทางเดินของเราเอง พี่ทำได้แค่คอยสนับสนุนแทนเท่านั้น แต่แทน จะไปได้ไกลขนาดไหนอยู่ที่ตัวแทนเอง แทนเข้าใจที่พี่พูดใช่ ไหม ”

ผมเข้าใจในทันทีว่าพี่หินต้องการบอกอะไรกับผม ย้อนกลับ ไปเมื่อสองปีก่อน หลังจากที่ผมฟื้นจากอาการโคม่า ก็ได้มีหมอ คนหนึ่งเข้ามาพูดกับผม

หนุ่มน้อย พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตแล้ว ฉันพยายามเต็มที่แล้ว แต่ก็ช่วยพ่อกับแม่เธอไม่ได้ ถ้าหากว่ามีหมอเก่งๆซักคนคงไม่ เป็นแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละนี่แค่โรงพยาบาลเล็กๆแห่งหนึ่งใน ชนบท เห้อ ” หมอคนนั้นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดและตัดพ้อ เบาๆ มันช่างเป็นเรื่องที่เลวร้ายนัก กับเด็กคนหนึ่งที่ต้องได้ยิน อะไรแบบนี้ เขาก็ไม่ได้หวังให้เด็กคนนี้เข้าใจ กว่าเขาจะรวบรวม ความกล้ามาบอกเรื่องนี้ได้ก็ต้องทำใจตั้งนาน แล้วเด็กคนนี้หล่ะ จะเสียใจขนาดไหน
ไม่ผิดจากที่หมอคนนี้คิดนัก จริงๆแล้วหลังจากที่หมอพูดขึ้น เขาเสียใจมาก มากจนไม่รู้ว่าควรแสดงออกมาแบบไหนเขาจำ ได้ว่าเขาไม่ได้ร้องไห้ด้วยซ้ำ คิดแค่ว่ามันเป็นฝันร้าย มันไม่ใช่ เรื่องจริง

ทำไมหล่ะ ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับเขา ? ทำไมต้องเกิด อุบัติเหตุ ถ้าหมอเก่งกว่านี้คงจะไม่เป็นแบบนี้ใช่ไหม คำถาม พวกนี้มันดังก้องวนไปมาในหัวของแทน ตั้งแต่วันนั้นแทนก็ได้ฝัน เอาไว้แล้วว่า อยากเป็นหมอ

แต่ด้วยเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น ฝันของแทนห่างออกไปไกล ทุกที จนเขาคิดว่าชีวิตนี้มันคงไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้ว แค่เพียงมี ชีวิตให้รอดอยู่ไปวันๆก็ยังยากลำบากนัก

จนวันนี้ วันที่เขามองเห็นแสงสว่างอีกครั้ง เขามองเห็นฝันที่มัน เคยเลือนหายไป ย้อนกลับไปไม่กี่วันก่อน เขาก็ยังเป็นแค่เด็ก เร่ร่อนคนหนึ่งเท่านั้น แต่เพราะคนคนนี้ ผู้ชายที่ชื่อหิน เขาเปรียบ เสมือนแสงสว่างในความมืดมิดของแทน ตอนนี้แทนได้รับ โอกาสแล้ว เขารู้ว่ามันสำคัญขนาดไหน เขาจะไม่ไม่ยอมเสียมัน ไปเด็ดขาด

ตอนนี้แทนรู้แค่เพียงว่าเมื่อเราได้รับโอกาสแล้วต้องพยายาม และตั้งใจให้มากขึ้น หลังจากคิดได้แบบนี้แทนจึงหยิบหนังสือที่ พึ่งซื้อมาเปิดอ่านทันที แทนไม่รู้ตัวหรอกว่าเขาอ่านหนังสือไป นานขนาดไหนแต่เผลออีกทีเขาก็หลับคาหนังสือไปแล้วเช้าวันต่อมา
หินตื่นขึ้นมาตั้งแต่หกโมง ก่อนจะจัดการตัวเองและเตรียม ตัวไปสอบ การสอบจะเริ่มตอน 8 โมงตรง

จากบ้านไปถึงสนามสอบใช้เวลาไม่นานนัก ซึ่งหินได้เผื่อเวลา ไว้ประมาณหนึ่งชั่วโมง หลังจากจัดการตัวเองเสร็จหินก็ได้เดิน ออกจากบ้านไปถนนหลัก ก่อนจะโบกแท็กซี่ไปสนามสอบทันที

ปกติเด็กหลายๆคนที่ไปสอบมักจะมีการเตรียมหนังสือไว้ใน กระเป๋าเพื่อไปอ่านฆ่าเวลารอสอบหรือตอนพักเบรก เพื่อเพิ่ม ความมั่นใจและทบทวนตัวเองอีกครั้ง แต่สำหรับหินนั้น กระเป๋า สะพายหลังที่เตรียมมาไม่ได้มีหนังสือแม้แต่น้อยมีเพียงเสื้อผ้า อยู่ไม่กี่ชุดเท่านั้น เพราะหลังจากสอบเสร็จ หินต้องไปสนามบิน เพื่อขึ้นเครื่องไปต่างเมืองทันที

เมื่อถึงสนามสอบหินพบว่านี่ก็คือโรงเรียนที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง โรงเรียนหนึ่งในเมือง บรรยากาศในโรงเรียนเต็มไปด้วยความ กดดัน เพราะนี่ถือเป็นการสอบรอบสุดท้ายของการเอ็นทรานซ์ เข้ามหาลัย ถ้าสอบไม่ได้ก็ต้องรอสอบอีกทีปีหน้าพร้อมรุ่นน้อง และเราจะเรียนช้ากว่าเพื่อนหนึ่งปี

เหลือเวลาอีกเล็กน้อยก่อนที่การสอบจะเริ่มขึ้น หินจึงได้เช็ค ตารางสอบอีกครั้ง

ในตอนเช้า 8.00 – 11.00 จะเป็นการสอบ วิชาวิทยาศาสตร์ ซึ่งประกอบไปด้วย ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ หลังจากนั้นจะพัก 2 ชั่วโมง ก่อนที่จะเริ่มสอบอีกครั้งตอน 13.00 – 15.00 วิชาคณิตศาสตร์ และ 15.30 – 17.00 จะเป็นการสอบวิชาความถนัดเฉพาะด้านซึ่งของหินได้เลือกสอบความถนัดวิศวะ ไม่นานนักเสียงประกาศ ก็ดังขึ้นเพื่อแจ้งเตือนนักเรียนว่า ใกล้จะได้เวลาเข้าสอบแล้ว หิน จึงได้เดินไปยังห้องสอบ