บทที่ 12 ภารกิจตั้งชื่อให้ลูก

มองหญิงสาวที่สวยงามอย่างเหลือเชื่อตรงหน้า หลินหมิงไม่ กล้าจินตนาการจริงๆ ผู้หญิงที่สวยและเยือกเย็นคนนี้ก็ยังมีความ เขินอายเช่นนี้ได้ ก็เรียกว่าไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงตัวเล็กๆธรรมดา ทั่วไปคนหนึ่ง

ท่าทางแบบนี้ของเปียซิงเหยา ทำให้หลินหมิงรู้สึกจักใน หัวใจ

แต่ว่า เขายังก็ฝืนสะกดกลั้นความกระสับกระส่ายภายในใจ นั้นเอาไว้

“ชิงเหยา ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณเรื่องหนึ่ง” หลินหมิงม องหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ จึงเอ่ยปากพูดขึ้นมา

“เรื่องอะไร” เปียซิงเหยาเงยหน้ามองไปทางหลินหมิง

“ถ้าไม่อย่างนั้น ต่อไปผมก็จะอยู่ที่ในบ้านเลี้ยงลูก เหลือเงิน พอที่จะจ้างแม่บ้านเลี้ยงเด็กพอดี ทางฝ่ายทนายนั้น ผมก็จะไม่ไป ที่สำนักงานทนายนั้นแล้ว” หลินหมิงนิ่งเงียบไปชั่วครู่ สุดท้ายก็ ยังเอ่ยปากพูดออกมา

นี่คือหลังจากผ่านการคิดทบทวนมาแล้ว แต่ว่าตอนนี้กลับ กําลังขอคําแนะนําจากเปียซิงเหยา

ได้ยินคำพูดของเขา คิ้วสวยของเปียซึ่งเหยาก็ขมวดขึ้นมา อย่างไม่อาจควบคุมได้ มองดวงตาของหลินหมิง ทันใดนั้นก็เกิดความตื่นตกใจ นอีก รีบหลบสายของตนเอง

ดวงตาที่สว่างสุกใสน่าหลงไหลนั้น เป็นจุดที่ดึงดูดความ สนใจเธอมากที่สุด

“หลินหมิง ฉันคิดว่า คุณควรจะไปนะ ทางฝ่ายทนายทางนั้น ฉันจะช่วยพูดให้คุณ ทำให้คุณกลายเป็นผู้ช่วยทนายฝึกหัด สำหรับเรื่องลูก ให้พี่เลี้ยงเด็กมาดูแลเถอะ”

ได้ยินความคิดที่จะปล่อยวางงานทนายเพื่อลูกของหลินหมิง ในใจของเปียซิงเหยาก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความรู้สึกโทษตัวเองขึ้น

มา

ตนเอง ไม่ควรจะบอกอีกฝ่าย ว่าเธอมีลูกเจ็ดคนแล้ว

“ก็ได้ ผมเชื่อคุณ คุณว่ายังไงก็อย่างนั้น แต่ ผมมีข้อเรียกร้อง หนึ่งข้อ” หลินหมิงพูด

เป้ยชิงเหยาตกตะลึง “ข้อเรียกร้องอะไร”

“ต่อไป ผมจะพักอยู่ที่นี่” หลินหมิงอกผายไหล่ฝังอย่างมั่นใจ แสดงท่าทางว่าผมก็คือผู้นำครอบครอบครัวนี้

เป้ยชิงเหยาลังเลอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายก็พยักหน้าตกลง ได้ แต่ว่า คุณได้แค่นอนที่โซฟา ในบ้านไม่มีเตียงอื่นแล้ว

แก๊ก!

พอหลินหมิงได้ฟัง ก็ดีดนิ้วทันที ใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้มอ่อนๆ “ok! ”
“ใช่แล้ว ผมยังไม่รู้ชื่อกับเพศของลูกทั้งเจ็ดคนของผมเลย มา แม่ของลูก คุณมาบอกให้ผมฟังหน่อย

ได้ยินหลินหมิงเรียกว่าแม่ของลูกอีก บนใบหน้าของเปียซึ่ง เหยาก็แดงเรืออย่างไม่อาจควบคุมได้

การเรียกแบบนี้ มันดูไม่เข้าท่า แต่ก็เลี่ยนจนทนไม่ได้!

ที่แท้ปากของอีตาหมอนี่ก็ยังหวานเหมือนเดิม

ภายในใจ ยังเกิดความรู้สึกบางอย่างที่เรียกว่าความสุขขึ้นมา

มาถึงห้องนอน มองเห็นสิ่งเล็กๆที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงทั้ง เจ็ด เปียซินเหยาแอบยืนมอง ลูกทั้งเจ็ดคนอย่างอ่อนโยนและ จริงจัง เอ่ยเสียงเบาๆว่า “ความจริงแล้ว ชื่อผมยังไม่ได้ตั้ง

“จากด้านในสุดไปด้านนอกสุดก็คือพี่คนโตไปถึงน้องคนที่เจ็ด ตามลำดับ ลูกคนโตและลูกคนที่สามเป็นลูกชาย คนที่สอง สี่ ห้า หกและเจ็ดเป็นลูกสาว”

“ยังไม่ได้ตั้งชื่อเหรอ” หลินหมิงชะงัก เอ่ยถาม “อย่างนั้นปกติ คุณเรียกพวกเขาว่ายังไง ต้องมีเรียกชื่อบ้างสิ

“ก็ คนโต คนรอง คนที่สาม คนที่สี่ …….

เป้ยชิงเหยารีบเอ่ยตอบ แต่ว่า ยิ่งพูดเสียงของเธอก็ยิ่งเบาลง จนสุดท้ายก็เบาจนไม่ได้ยินเลย

เธอแอบชำเลืองมองหลินหมิงที่คิ้วขมวดเข้าหากันแน่นอีกด้วยสีหน้าเคร่งขรึม กังวลว่าเขาจะพูดกับเธอด้วยสาเหตุนี้

“ถ้าอย่างนั้น พวกเรามาตั้งชื่อลูกด้วยกันเถอะ”

มองเห็นหลินหมิง มีท่าทางขึงขัง เปียซึ่งเหยาก็รีบพูด เหมือน กลัวว่าหลินหมิงจะโกรธ

“อ้อ…ได้ เมื่อฉันก็กำลังคิดเรื่องซื้อของลูกอยู่ แต่ว่า ตอนนี้

ฉันก็ยังคิดชื่อที่เพราะมีความหมายดีๆไม่ออก อย่างนั้นพวกเรา นั่งลงค่อยๆคิดกันเถอะ

“หลินหมิงมองไปยังเบี้ยซึ่งเหยา เผยให้เห็นรอยยิ้มโชว์ฟัน

ขาวเต็มปาก

“ได้!”เป้ยซิงเหยา พยักหน้า

“ติ๊ง!”

“เปิดภารกิจรอง เพื่อตั้งชื่อให้ลูก!”

“คำแนะนำระบบ ชื่อที่ดีเป็นตัวแทนของชีวิตที่สวยงาม เจ้า ภาพได้โปรดตั้งชื่อที่มีความหมายที่สวยงามสำหรับเด็กแต่ละคน จากนั้นระบบจะออกแพ็คเกจของขวัญสุดพิเศษให้กับเจ้าภาพ ตามสถานการณ์