บทที่ 2 ฉันมีลูกเจ็ดคน

สายตาที่มองมาของผู้คน เปียซึ่งเหยาชนแล้ว เธอขมวดคิ้ว เล็กน้อย เงยหน้าขึ้นและกวาดสายตามอง คนที่มาสัมภาษณ์ใน วันนี้

ผู้คนที่เห็นสายตาของเปียซึ่งเหยา หลายคนหลบสายตาอย่าง ไม่รู้ตัว ผู้หญิงคนนี้สวยเหมือนภาพลวงตา รวมทั้งร่างกายของ เธอก็เหมือนแผ่รังสีอันยิ่งใหญ่ออกมา ทำให้ไม่มั่นใจและไม่กล้า สบตา

เมื่อเห็นทุกคนที่พากันหลบสายตา เปียซึ่งเหยาถึงค่อยๆลด สายตาลง เพียงแต่ สายตากลับไปสะดุดอยู่ที่หลินหมิง เธอเบิก ตาโพลงด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง ทำไมถึงเป็นเขา

ทั้งคู่สบตากัน เข้าใจความหมายผ่านสายตาที่ตกใจอยู่

“สัมภาษณ์งานเสร็จแล้ว รอฉันที่ข้างนอก! ”

ภายใต้ความตกใจ และสายตาสับสนของทุกคน เป้ยซึ่งเหยา ได้เดินมาข้างๆหลินหมิง ฟังเสียงตรง ริมฝีปากแดงยั่วยวนพูด ประโยคนี้เสร็จ ต่อมาก็ได้เดินจากไป

ไม่รู้ทำไม หลังจากได้เจอเปียซิงเหยาอีกครั้ง ใจของหลินหมิ งก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

หลังสัมภาษณ์งานเสร็จ หลินหมิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ วันนี้ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ผลการสัมภาษณ์ ไม่เป็นอย่างที่คิด15

“หลินหมิง! ”

ในขณะที่หลินหมิงเดินออกจากประตูสำนักงานกฎหมายหลง ด้านข้างก็ได้มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมา

เสียงยังคงเย็นชาเหมือนเดิม แต่ฟังจากเสียงก็รับรู้ได้ถึงความ ตื่นตระหนกและทําตัวไม่ถูก

หลินหมิงเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นเปียซึ่งเหยายืนอยู่ด้านข้างตัว เอง สองมือกอดอกไว้ ใช้สายตามองตัวเองอย่างพิจารณา

“นึกไม่ถึงจริงๆว่าจะเจอเธอที่นี่”หลินหมิงมองเธอ และยิ้ม พูด ทักทาย

“นายมากับฉัน ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”

เป้ยชิงเหยากัดริมฝีปาก ด้วยสีหน้าลังเล สุดท้ายก็พูด ประโยคนี้ออกมา

หลินหมิงฟังแล้ว ไม่เข้าใจ แต่สุดท้ายก็เดินตามไป

หรือว่าเธอจะยังลืมเขาไม่ได้?

ทั้งสองได้เดินมาถึงใต้บันได เปียซิงเหยา โผล่หัวออกไปมอง รอบๆ ด้วยสีหน้าหวาดระแวง เหมือนกลัวคนอื่นจะรู้

ท่าทางเธอแบบนี้ ในสายตาของหลินหมิงแล้ว ยิ่งทำให้หลินห มิงมั่นใจในความคิดของตัวเอง

ผู้หญิงคนนี้ น่าจะยังมีใจให้เขา
“หลินหมิง ฉันมีลูกแล้ว…… อีกอย่างยังมีถึงเจ็ดคนด้วย! ขณะที่หลินหมิงกำลังเปิดปากพูด เปียซิงเหยาก็กลับหลังหัน มา จ้องหน้าเขาและพูดประโยคนี้ออกมา

พอได้ยินสาวงามตรงหน้านี้พูดขึ้น หลินหมิงอดไม่ไหวที่จะ ขมวดคิ้วเป็นปม

มีลูกแล้วยังจะมาสารภาพรักอีกหรอ?

คุณมีลูกแล้วเหรอ? งั้นก็ยินดีด้วยนะครับ ”

ใบหน้าของหลินหมิงไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมา เพียง แต่พอได้ยินว่าเปียซิงเหยามีลูกแล้ว อีกอย่าง ยังมีถึงเจ็ดคนอีก ด้วย

ในใจก็อดไม่ได้ที่จะมีความคิดไม่ดีผุดขึ้นมา เจ็ดคนเธอเก่งมากที่คลอดออกมาได้

มองผู้หญิงตรงหน้านี้ หนึ่งปีก่อน ที่ได้รู้จักเธอ หุ่นของเธอ ตอนนั้นกับตอนนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย และยังสวย เหมือนเดิม

ไม่ได้ดูเหมือนคนท้องเลยด้วยซ้ำ

เวลาแค่ปีเดียวคลอดได้ถึงเจ็ดคน ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคือลูก

แฝด

เพียงแต่ ประโยคต่อไปของผู้หญิงคนนี้ ทำให้หลินหมิง ขาอ่อนล้มลงไปกับพื้น
ทั้งเจ็ดคน เป็นลูกของนาย…..

เป้ยงเหยาพูดด้วยเสียงเบา แต่มันชัดเจนมาก ในหูของหลิน หมิง ทำให้เขาสมองของเขาหยุดทํางานไปชั่วขนาน

“นี่คุณ อย่ามาล้อเล่นได้มั้ย? พวกเราเคยนอนด้วยกันแค่ครั้ง เดียว คุณมั่นใจได้ไงว่าเป็นของผม? “สีหน้าของหลินหมิง แสดงออกว่าไม่เชื่อ

“ฉันมั่นใจ เพราะว่า ฉันเคยมีแค่กับนาย……..

ฟังเปียซึ่งเหยาพูดเสร็จ สมองของหลินหมิงได้หยุดทำงาน ของจริง