บทที่ 19 ลักพาตัว

ณ วิลล่าส่วนตัวของป้ายชื่อในซานเมือง

ป้ายเหลียนฮัวเพิ่งขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ ร่างที่เซ็กซี่งดงามยัง เหลือหยดน้ำอยู่ เดินผ่านไปต่อหน้าของจูหมิง แล้วนั่งที่เก้าอี้ อาบแดดที่อยู่ข้างๆ ข้างๆมีมะม่วงสดวางด้วย

“เหลียนฮัว อย่าพูดอะไรที่ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว คุณอยากได้ อะไรก็บอกตรงๆ แต่คุณก็ต้องรู้ว่า ตอนนี้ทายาทของตระกูล คือ เย้น ถ้าพี่ไม่กลับมา มันอาจจะเป็นผลที่หลาย ๆ คนอยากเห็น จู หมิงอยู่อย่างนิ่ง

ป้ายเหลียนฮัวยิ้มและขยิบตาให้เขา เสื้อคลุมอาบน้ำหลุดลง ไปสองนิ้ว แสดงให้เห็นสีขาวกลมกล่อม การเต้นของหัวใจของ หมิงเร็วขึ้น เขาถอยสายตากลับอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็สาปแช่ง ในใจ ป้ายเหลียนฮัวนี้จัดการได้ยากจริงๆ แม้แต่เธอ ใจร้อนกว่า เขาอีกแต่ก็แสดงออกมานิ่งกว่าเขาอีก ในช่วงกลางยังใช้ร่างที่ เซ็กซี่ทําให้เขาคิดมากอีก

ณ ขณะนี้มีคนโทรมา ป้ายเหลียนฮัวกอดแฮนด์ฟรีเลย ไม่กลัว ว่าจูหมิงจะได้ยิน

“ประธานฝ่ายครับ สถานการณ์ฉุกเฉิน แขกที่จองที่ นั่งVIPโดยคุณบอก เธอบอกว่าเพื่อนของเธอถูกลักพาตัวและ กําลังขอความช่วยเหลือจากผม ขอให้คำสั่งครับ ”
ป้ายเหลียนฮัวคิดในใจว่า VIPของหลินเสี่ยวเข่อคือผู้ช่วยของ จูหมิงที่ชื่อว่าจูเซ่อมาจองให้ และสายตาที่ดูหมิงมองหลินเสี่ยว เย่อก็ไม่ธรรมดา สองคนนี้มีอะไรกันหรือ?

“ฮ่า ฉันรับผิดชอบแค่เรื่องจองที่ เรื่องส่วนตัวของแขกไม่เกี่ยว กับพวกเรา แค่นี้แล้วกัน” พูดเสร็จก็วางสายเลย แล้วยิ้มจางๆ ให้ จูหมิง

คุณชายสามคะ ได้ยินข่าวว่าคุณจะออกจากตระกูลจู เพราะ อะไรคะ มีอะไรที่ทำให้คุณหลงใหลมากกว่าความมั่งคั่งมหาศาล ของตระกูลจูหรือไม่? ”

จูหมิงรู้สึกอารมณ์เสีย ป้ายเหลียนฮัวพูดนั้นพูด สุดท้ายก็ไม่ ได้คําตอบ ไปเดินเล่นๆได้กว่า ทำให้เธอกังวลด้วย

หลังจากที่พูดเสร็จก็ไม่สนใจป้ายเหลียนฮัวพูดอะไรและเดิน

ออกไปเลย เพราะถ้าอยู่ที่นี่อีก เขากลัวตัวเองจะทำผิด ร่างที่

เซ็กซี่ของป้ายเหลียนฮัว ทำให้เขานึกถึงหลินเสี่ยวเข่อ

เสี่ยวเข่อ เธอบอกว่าเธออยากมีลูกไม่ใช่หรือ เธอยังสบายดี

ไหม?

หลินเสี่ยวเข่อจะล่มสลายแล้ว เธอยังไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบ นี้ บทสนทนาของพวกคนชั่วทำให้เธอรู้สึก เกลียดและกลัว แต่ ใจเย็น ๆแล้วก็คิดไม่ออกว่าทำไมถึงโดนลักพาตัว เธอก็ไม่ได้ ทำให้ใครขุ่นเคือง และบ้านเธอก็ยากจนด้วย

ถูกบีบอัดในรถตู้ที่ร้อนอบอ้าว โดยหัวของเธออยู่บนเบาะหนัง พลาสติกที่มีกลิ่นเหม็น มือของเธอรู้สึกเจ็บปวดเพราะถูกมัดและที่จะทนไม่ได้ เธอคิดถึงจูหมิงมากในขนาดนี้ น้ำตาเต็มตาของ เธอทันที

ที่รัก คุณอยู่ไหน ฉันจะตายแล้ว คุณรู้หรือไม่

เวลาที่เธอคิด เธอถูกหามออกจากรถแล้ว โดนปิดตาและมอง ไม่เห็นด้วย แค่ได้ยินเสียงเปิดประตู จากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าที่ กระตือรือร้น ประมาณ2นาทีผ่านไป โดนทิ้งอยู่บนพื้น

ผ้าปิดตาโดนฉีกขาด รอยยิ้มที่น่ากลัวของจ้าวหย่วนก็แสดง ต่อหน้าเธอทําให้เธอตกใจหมดเลย เธอไม่ได้คิดว่าจะเป็นคนนี้ วินาทีถัดไป เทปที่ปิดปากของเธอก็โดนฉีกขาดเช่นกัน

“เล็กน่ารัก เคยพูดกับแกว่าอย่าหยิ่ง ในเมืองไห้หนคือบ้าน ฉันเอง แกทำรุกรานฉัน แกอยากหนีไปไหนก็ไม่ได้เหรอ”

หลินเสี่ยวเข่อกลัวมาก เธออยากถอยหลัง แต่ทั้งมือและเท้า

ถูกผูกไว้บิดอยู่นานแต่ก็ไม่ขยับเลยสักนิด

“ไม่! จ้าวหย่วนแกไม่รู้หรือว่าฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลินหวั่น นิ่ง แกกล้าทำแบบนี้กับฉัน แกไม่กลัวฉันเรียกตำรวจเหรอ? ”

จ้าวหย่วนดูเหมือนได้ยินอะไรที่ตลกเป็นพิเศษ ท้องของเขา ปวดเพราะหัวเราะ

“แกก็ลองทำดูสิ รอฉันเล่นกับเธอให้สนุกก่อน แล้วถอดเสื้อ ของแกและทิ้งออกไปข้างนอก แกรองดูว่าแกเรียกตำรวจมี ประโยคหรือไม่ จำไว้ ในเมืองไม่หยูน ฉันก็คือพระราชา ฉัน อยากทำอะไรก็ทำอะไรเลย ใช่มั้ยทุกคน”
“ใช่ๆ สาวๆ แกก็ทำตามที่คุณชายจ้าวสั่งเถอะ เพื่อที่จะไม่ลาก ทั้งครอบครัว”

“คุณชายจ้าวหล่อและรวย เล่นกับเขาไม่ดีเหรอ ถ้าแกยัง ขัดขืนอีก ผลของแกจะเป็นอย่างร้าย

“ในเมืองไหน คำสั่งของคุณชายจ้าวมีใครกล้าเถียง แกก็ ทำท่ารอเล่นให้สนุกเถอะ คุณชายจ้าวอาจะจะให้แกได้เงินเยอะ

หลินเสี่ยวเข่อหมดหวังแล้ว จ้าวหย่วนกล้าพูดแบบนี้ มีคนช่วย เขาแน่ๆ แต่เธอยอมตายก็ไม่ยอมที่ต้องทนรับการทำร้ายแบบนี้ นึกถึงหยวนเซอหมู่ทันใดนั้นก็มีความคิด

“จ้าวหย่วนแกกล้าเหรอ แกลองคิดดีๆ ทำไมวันนี้ฉันได้นั่งข้าง หน้าคนนั้นที่อยู่ชั้นสอง แกกล้าทำฉันแบบนี้ เคยคิดผลที่ได้รับ ไหม”

จ้าวหย่วนงงสักพัก สีหน้าน่ากลัวมาก ถ้าไม่พูดถึงเรื่องนี้ยังดี แต่พูดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้เขารู้สึกโกรธมาก

“ไอ้กะหรี่ มึงก็แค่เป็นเสือปลอม มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่ามึงเป็น คนแบบไหน มึงก็แค่เป็นเชยจังของเมืองไห่เทียน และมีผัวที่เป็น ขยะด้วย จะโกหกกูอีก? ไอ้เหี้ย ตอนแรกนึกว่าจะทำเบาๆ แต่ ขณะตอนนี้ ถ้าไม่ใช้แส้สอนมึง มึงจะไม่ยอมฟัง ทุกคน พวกแกก็ ดูรออยู่ที่นี่ รอกูสนุกเสร็จแล้ว พวกแกก็เล่นได้”

“ขอบคุณครับคุณชายจ้าว คุณชายจ้าวเยี่ยมมาก!” พวกผม เหลืองตื่นเต้นทันที สายตามองไปทางหลินเสี่ยวเข่อ เหมือนจะ กินเธอ
หลินเสี่ยวเบ่อตกใจและหมดหวังเลย ข้อคิดของเธอสุดท้ายก็ คือหาโอกาสฆ่าตัวตาย

ณ ขนาดตอนนี้ โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น จ้าวหย่วนด่าและรับ

สาย

“จ้าวหย่วน แกมักสาวคนหนึ่งใช่ไหม?”จ้าวซึ่งซานเหงื่อออก อย่างกังวล เขาเพิ่งได้รับข่าว

“พ่อ คุณรู้ได้ไง?”

“ไอ้โง่! มึงจะต้องการทำให้ตระกูลจ้าวแตกใช่ไหม ปล่อยเธอ เดี๋ยวนี้ เร็วๆ!”จ้าวงซาน แทบจะครามออกมา

จ้าวหย่วนงงแล้ว เขา ไม่เคยได้ยินเสียงของพ่อที่รีบขนาดนั้น แต่วันนี้เขาเสียเปล่าเยอะมาก ถ้าเขาไม่ระบายกับหลินเสี่ยวเขื่อ เขาจะยอมได้งั้น

“พ่อ พ่อเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ผมเคยไปตรวจแล้ว เธอไม่มี อะไรหรอก พ่ออยากกลัว พรุ่งนี้ผมสั่งให้เรียบร้อยแล้ว”

“ ไอ้โง่ ปล่อยคนเร็วเดี๋ยวนี้ คำพูดที่ของพ่อแกก็ไม่ขอแล้วใช่ ไหม เธอรู้จักคนใหญ่คนโตที่เราไม่สามารถมีเรื่องได้ ปล่อยเธอ เดี๋ยวนี้”

” พ่อ มีคนที่เราไม่สามารถมีเรื่องได้หรือ พ่อคิดเยอะเกินไป หรือเปล่า ผมเคยไปถามตระกูลป้ายแล้ว พวกเขาไม่ถามอยู่แล้ว พ่ออย่ามายุ่ง วันนี้ผมต้องสนุกก่อน

จ้าวหย่วนวางสาย ด่าพ่อในใจ ยิ่งแก่ยิ่งกลัว ทำอะไรไม่ได้เลย ต้องเปลี่ยนเป็นพวกเขาแทน

ทุกคน ไปถอดเสื้อของเธอหมดเลย วันนี้ต้องได้ให้สนุก ไอ้ เหี้ย กูไม่เชื่อแล้วว่า ในเมืองไม่หยุนย่อมมีผู้หญิงที่กูทำอะไรไม่

พวกผมเหลืองตื่นเต้นทันที กำลังจะไป ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียง ปลุก “หิ่ง”

จ้าวหย่วนตกใจ ใครตัวหนาขนาดนี้ บุกเข้าไปในวิลล่าของ เขาจริงๆ กำลังจะเรียกคนออกไปข้างนอกดู

ทันใดนั้นประตูก็ถูกระเบิด และระเบิดแฟลชสองลูกถูกขว้าง เข้ามา

ด้วยแสง “ปัง” แสงจ้าทำให้ตามองไม่เห็นอะไรเลย ทำให้ทุก อย่างเป็นสีขาวหมดเลย

นี่ไม่ใช่แฟลชบอมบ์เกรดทหารเหรอ? เป็นทหารหรือ? แสงจ้า สว่างวาบและเขาถูกเตะลงที่พื้น

หลายคนที่เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจพิเศษในเครื่องแบบลายพราง ปืนกลมาที่เขา สีหน้าน่ากลัว ทำให้ข้าวหย่วนรู้สึกตกใจอย่าง มาก

คุณคือใคร คุณไม่รู้หรอกว่าผมเป็นจ้าวหย่วน ลูกชายของ จ้าวซึ่งซาน”จ้าวหย่วนไม่มีสี่หน้าท้องตกใจอย่างมาก

“ตระกูลจ้าวคืออะไรวะ ทำให้คุณหลินขุ่นเคือง พวกตระกูล จ้าวจะหายไปใน เมืองไม่หยูนภายในวันเดียว ไป!”
ตำรวจที่เป็นหัวหน้าถ่มน้ำลายใส่หน้าด้วยท่าทางเหยียด

หยาม

จ้าวหย่วนหมดหวัง ทันที ตระกูลจ้าวอยู่ในเมืองไม่หยูนก็มี อำนาจใหญ่มาก แต่พวกนี้บอกว่าจะให้ตระกูลจ้าวหายไป ภายในหนึ่งวัน คนโตที่หลินเสี่ยวเขือรู้จักน่ากลัวขนาดนั้นเลย หรือ

หลินเสี่ยวเข่อกำลังไม่รู้จะทำอะไร แต่ได้ยินเสียงของหยวน เซอหวี วินาที วินาทีถัดไป เธอตะครุบหลินเสี่ยวเข่อ” อุ้ยเสี่ยว เข่อ แกยังโอเคไหม!”

“เซอหวู่ ขอบคุณมากที่แกช่วยฉัน พวกนี้คือ?”

หย่วนเซอหวู่ช่วยเธอลุกขึ้น แล้วค่อยบอกช้าๆว่าคือคนใหญ่ คนโตที่เธอรู้จักช่วย

“ใช่หรือ ขอบคุณเขาจริงๆ แต่ว่าเขาคือใคร ฉันอยากจะ ขอบคุณเขาโดยตรง

“อา… อาจจะไม่ค่อยได้นะ”หยวนเซอหวู่ไม่รู้จะพูดยังไงกับเธอ

“เซอหวู่ เรื่องนี้เธอต้องช่วยฉัน เขาไม่กลัวตระกูลจ้าว งั้นก็ต้อง ช่วยฉันหาดูหมิงได้แน่นอน ฉันต้องไปเจอเขาแน่ๆ มีแค่เขาที่ สามารถช่วยฉันได้แล้ว…….” หลินเสี่ยวเบ่อน้ำตาออกทันที

หย่วนเซอหวู่รู้สึกจะร้องไห้ เธอตอนนี้เป็นแบบนี้แล้ว ยังนึกถึงเขาอีก

“คุณชายครับ ขอโทษครับ! นี่เป็นความผิดของผม”จูเซ่ออู่ คุกเข่าที่พื้น ข้างนอกของเขาคือดูหมิง เขาตอนนี้โกรธมาก “ลุกขึ้นมาพูด”สีหน้าของจูหมิงน่ากลัวมากจูเชื่ออย่างตกใจ

ลุกขึ้นทันที

“เมียตัวเองผมสามารถปกครองได้ ขอให้แกไปพูดกับคุณปู่ ให้หน่อย เรื่องนี้ผมไม่ทำแล้ว

“คุณชายครับ คุณไม่สามารถ……” เชื่อเหงื่อออกอย่างตกใจ

แต่จูหมิงไม่ได้สนใจ เดินออกไปข้างนอกเลย ความรู้สึกผิด ไม่มีที่สิ้นสุดเพิ่มขึ้นในใจของเขา

เสี่ยวเข่อ อย่ากลัว ผมมาแล้ว