บทที่13 คุกเข่าขอโทษ

“เดี๋ยว” หย่วนเซอหวู่บอกว่าจะโทรให้คนใดคนหนึ่ง

“ได้ เธอโทรไปเถอะ เรียกคนมาเยอะก็ยิ่งดี ฉันจะทำให้เธอ หน้าแตก”หลินหวั่นนิ่งไปด้วย พูดไปด้วย

“สาวๆ ผมคิดว่าพวกเธอออกไปดีกว่านะ ในเมืองไห่เทียน ตระกูล มีอำนาจใหญ่ ขัดใจพวกเขาไม่มีผลดีหรอก รีบๆไป เถอะ เจ้าของร้านส่ายหัว เขาคิดว่าสาวสมัยนี้ก็หน้าชื่อใจคด แล้วเกิน

“เสี่ยวเข่อ ไม่ต้องรีบนะ เธอนั่งเฉยๆเถอะ วางใจฉันหย่วน เซอหวู่กดหมายเลขโทรออก

หลินเสี่ยวเขือเห็นเธอกำลังโทรอยู่ ก็ฟังเสียงเรียกเข้า

โทรศัพท์ของเธอ

“ฮัลโหล เรื่องไรครับ

เสียงดังออกมาจากโทรศัพท์ หลินเสี้ยวเข่อก็ผิดหวังเลย ไม่ใช่ เสียงของจจูหมิง

“ฉันกับเสี่ยวเข่อตอนนี้อยู่ที่มันดาลา ร้านกาแฟในชั่ว เจ้าของร้านจะโยนเราสองคนออกไป ทำยังไงดี พวกเราหวาด กลัวมาก”

“รับทราบแล้วครับ ไม่ต้องกังวลครับ”
โทรเสร็จแล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ทุกคนหมด มันต้องแค่ หลอกเฉยๆ เพราะว่าอยู่ในเมืองไห่เทียน

ไม่มีใครกล้าไปขัดใจตระกูล หรอก

“เจ้าของร้าน ตอนนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี เร็วๆหน่อยสิ”หลินหวั่นนิ่ง ทำสีหน้าไม่พอใจ

“เข้าใจแล้วครับ ตอนนี้ก็…” เจ้านายจวงหลิวยังพูดไม่เสร็จ ก็ มีคนโทรมา เขาก็ต้องมือหนึ่งรับโทรมือหนึ่งทำท่ามือ

บอดี้การ์ดเดินไปจับแขนของหย่วนเซอหวู่ เตรียมจะโยนเธอ

ออกไป

“ฮ่าๆ แกล้งอีก ไอนัง ไม่รู้สึกว่ามันขายหน้าหรอ” หลินหวั่นนิ่ง สามหญิงหัวเราะอย่างเสียงดัง

“หยุด!!!!!”เจ้าของร้านจวงหลิ่วกรีดร้องออกมา ทุกคนตกใจ

หมด

“คุกเข่าขอโทษ เร็วๆสิ คุกเข่าเดี๋ยวนี้” เจ้าของร้านตกใจมาก เหมือนเห็นผีในตอนกลางวันด้วยด่าด้วย กับผู้คุมกันทั้งสอง คุกเข่าอยู่หน้าสองสาว เหงื่อออกเต็มหน้าอย่างกังวล

“ขอโทษครับ ขอโทษครับ คือความผิดของผม ขอคุณสาวอย่า ให้อภัยผม ผมกราบให้คุณ

พูดเสร็จก็กราบกี่ครั้งอย่างแรงๆ กลัวไม่แรง ทำเสียงพื้นดัง มาก ทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกหวาดกลัว เกิดอะไรขึ้น
คนที่อยู่ในร้านตกใจหมดเลย โดยเฉพาะหลินหวั่นจึงสาม หญิง

“เจ้าของร้าน แกสื่อสารอะไรผิดหรือเปล่า แก…”หลินหวั่นจึง ถามด้วยเสียงเบาๆ

แต่เจ้านายเหมือนไม่ได้ยินเสียงของเธอ กราบอยู่อย่างเดียว ขออภัยด้วยหย่วนเชอหวู่สองหญิง

“ซึ่งมันเถอะ ฉันให้อภัยแก ก็แค่อยากสอนให้พวกแกเข้าใจ อย่ามองคนด้วยตาเปล่า พวกแกเป็นคนอุตสาหกรรมบริการ อย่าทำดีแค่หน้าคนมีอำนาจ ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีๆก็พอแล้ว ไปให้พ้น

เวลาที่หย่วนเซอหวู่พูดเหมือนราชินี

“ครับครับ ขอบคุณที่คุณสอนให้ผม ขอบคุณครับ” เจ้าของ ร้านเหมือนได้รับความรอด เวลาลูกขึ้นหลังของเขาเปียกด้วย

“สองคนนี้วันนี้ไม่ต้องจ่ายเงิน อยากกินอะไรก็สั่ง ก็คิดเป็น ของขวัญเล็กๆของผม ต้องการอะไรสั่งได้ทุกเวลาครับ” พูดเสร็จ ก็หนีเลย ไม่สนใจเสียงเรียกของหลินหวั่นฉิงด้วย

หลินหวั่นถึงสามหญิงยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าไม่ดีเลย “เซอหวู่ นี่คือเกิดอะไรขึ้น

“เสี่ยวเข่อ อันนี้ เป็นคนมีอำนาจใหญ่ที่ฉันเคยรู้จัก สามารถ พูดให้เธอ แต่เธอไม่ต้องกลัว วันนี้ฉันจะป้องกันเธออย่างดี หย่วนเซอหวู่ดูลึกลับมาก
คำพูดสุดท้ายนี้ทำไมรู้สึกเคยได้ยิน

หลินเสี่ยวเข่อจะร้องไห้ คิดถึงจูหมิงแล้วรู้สึกเสียใจมาก ตอนนี้ เขาอยู่ไหน

“โอเค แกทําได้ดีมาก ต้องป้องกันเธอให้ดี แม้แต่หายผมนิด หน่อยก็ไม่ได้”

“ครับ คุณนาย ผมจะทำให้ดีครับ” เสียงของคนนั้นเร่งรีบขึ้น มาทันที

“ไม่ต้องห่วง ถ้าแกทำได้ดี ผมต้องมีของดีให้

จูหมิงวางสายโทรศัพท์ สีหน้าแย่มาก

ณ ตอนนี้ คนใช้คนหนึ่งเดินมาถึงหน้าประตู บอกว่าคุณท่าน เรียกเขา

จูหมิงตอบกลับ เปิดรูปภาพที่อยู่ในโทรศัพท์ รูปภาพที่เข้าตา คือรูปถ่ายของเขากับหลินเสี่ยวเข่อหมดเลย ใบหน้าของเขาอด ไม่ได้ที่จะอ่อนลง หายใจเข้าลึกๆ ปิดโทรศัพท์ แล้วเดินออกจาก ห้อง

เดินไม่กี่ก้าว ก็ถึงห้องโถงห้องหนึ่ง

ห้องโถงแต่งแบบเก่าสวย ห้องว่างทั้งหมดถูกคั่นด้วยฉากบัง ลม บนฉากบังลมคือ ของคนสมัยอดีต อ่านไม่ค่อยออก หนึ่งห้อง หนึ่งโต๊ะ เก้าอี้ไม้สีแดงสองแถว สง่างามแบบเก่าๆ

ชายชราผมหงอกยืนอยู่ใจกลางห้องโถง แม้ว่าเขาจะอายุมากแต่รูปร่างของเขาก็สูงและตรงเหมือนหลวม ๆ ไม่แสดงร่องรอย ของความเก่าแก่และมีพลังมหาศาล

“จูหมิง แกคิดวิธีขึ้นมาได้ยัง

จูหมิงคุกเข่าทันที เคารพมาก

“คุณปู่ครับ ผมมีเรื่องจะพูด ถ้าสมมุติว่าผมช่วยคุณพี่ออกมา ได้ ขออนุญาตให้ผมออกจากบ้าน มีชีวิตที่ตัวเองอยากได้

คุณท่านจูยิ้มและโบกมือ

“เรื่องนี้มันไปไม่ได้ พูดวิธีของแกมาก่อนเถอะ

“ไม่ครับ คุณปู ไม่ว่าตระกูลมีเรื่องอะไร ผมล้วนยอมช่วย แต่ เรื่องแต่งงานขออนุญาตให้ผมตัดสินใจเองได้ไหม ถ้าคุณ อนุญาต ผมสามารถทำทุกอย่างให้คุณได้

“ฮ่าๆ ไม่คิดว่าแกยังเป็นคนรักเดียวใจเดียว นี่คล้ายกับ…อืม ได้ ปู่สัญญากับแก หลังจากช่วยพี่ชายของแกออกมาแล้วจะ พิจารณา”

จูหมิงดีใจมาก สามวันแล้ว ขอเขาสามวันแล้ว ในที่สุดก็ได้

แล้ว

“พูดแบบวิธีของแกสิ”

“ง่ายมากครับ ขอให้คุณสั่งลงไป บอกว่าจะให้พี่เย็น สืบทอดครอบครัวจู”

อะไร คุณท่านทำตาโตๆ พี่โตสุดไม่รู้ตายหรือยังมีชีวิตอยู่เอาลูกคนที่สองขึ้นไปทำอะไร เขาอยากสร้างอำนาจของตัวเอง หรอ

จูหมิงยิ้มเล็กน้อย “คุณปู่ครับ หมิงอิงโจง……

คุณท่านดูเหมือนเข้าใจอะไรแล้ว ดวงตาเป็นแบบประกาย ประ วัติของหมิงอิงโจงเขารู้

แค่ บอกว่าจูเย้นสืบทอดครอบครัวจู งั้นจูซิงก็จะไม่มีประโยชน์ อะไรเลย จะต้องทำให้คนดูแลผ่อนคลายยาม และสายตาของ ศัตรูก็จะมองไปทางจูเย็น แล้วจูหมิงก็จะช่วย อาจจะมีความหวัง ทําได้

ตระกูลจูเกือบจะควบคุมเศรษฐกิจเกือบครึ่งหนึ่งของเอเชีย แต่ ไม่ใช่ไม่มีคนแข่ง บริษัทข้ามชาติที่มีประเทศหมี่เป็นผู้สนับสนุน จับคนสืบทอดจูชิงไป ก็คืออยากให้คุณท่านทำเรื่องที่ไม่ดีต่อ ประเทศ แต่คุณท่านจูรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไร อยู่หลายสถานที่ก็ แค่เงียบไม่ทำอะไร เขาก็เลยทำอะไรไม่ได้

แต่พวกเขาไม่อยากฆ่าจูชิง แต่ก็ไม่อยากปล่อยเขาทำให้เดือด ร้อน เพราะฉะนั้นก็อยู่อย่างแบบนี้

“จูหมิง ก่อนที่ฉันยังไม่อนุญาต ห้ามติดต่อกับหลินเสี่ยวเขื่อ ถ้าสมมุติเจอ แกเข้าใจ”

จูหมิงตกใจ พยักหน้าอย่างหนัก

“ไปเถอะ ตามที่หน่วยข่าวกรอง พี่แกตอนนี้อาจจะอยู่เมืองไ หยูน ไปทำตอนนี้ อำนาจของตระกูลแกจะใช้ยังไงก็ได้”
เมืองไห้หน? จูหมิงรู้สึกตื่นเต้น

นั้นคือเมืองใหญ่ของประเทศหวา ระยะห่างกับเมืองไห่เทียน แค่ 200 กิโลเมตร สมุทเขาอยากไป ขับรถ 2 ชั่วโมงก็ไปที่หลิน เสี่ยวเข่อได้

ณ ห้องประชุมของบริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินชื่อ

“คุณย่าครับ แม้ว่าเราทำอะไรหลินเสี่ยวเข่อไม่ได้ แต่การที่ไป เข้าร่วมการประชุมอุตสาหกรรมการก่อสร้างก็ให้ผมไปสิ ให้เธอ ไปทำไม”หลินเฉิงเจียไม่พอใจมาก

แถมหลินเสี่ยวเข่อยังเอาเพื่อนสนิทหยวนเซอหวู่เป็นผู้ช่วยของ เธอ ทำแบบนี้ก็เหมือนสร้างอำนาจของเธอ ยิ่งทำให้เขาไม่พอใจ

“ฮี แกก็โง่หรือเกิน หาอะไรซักกะอย่างให้เธอไปที่อื่น แกก็จะ จับอำนาจจริงๆได้ แกลงคิดดูงานของ

ฝั่งตะวันตกของเมือง ใหญ่ขนาดไหน เธอคนเดียวไม่ไหวแน่ๆ แค่ต้องการเวลาที่เธอไม่อยู่แกสร้างแรงของตัวเอง

ยายก็จะช่วยเธอให้เป็นรองประธานฝ่ายโครงการ แล้วตอน

นั้นก็ช่วยจัดการเธอ”คุณนายใหญ่หลินฉลาดมาก

หลินเฉิงเจียเปล่งประกายออกมาจากดวงตา แต่ก็รู้สึกค่อน ข้างจะเศร้าโศก เพราะว่าเมืองไม่หยุนเป็นเมืองที่ใหญ่มาก เขา อยากไปเที่ยวตั้งนานแล้ว ได้ยินที่นั่นก็สวยมากด้วย

“ได้ครับคุณย่า คุณก็ดูให้ดีๆเถอะ”หลินเฉิงเจี่ยหัวเราะเยาะ ออกมา