บทที่ 7 คำสัญญาของ

คิดไม่ถึงว่าคุณนายใหญ่หลินจะมาหาด้วยตัวเอง แถมยังพาพวก

หลินเฉิงเจี้ยมาด้วย ทำเอาคู่สามีภรรยาหลินเจี้ยนให้ตกตะลึงไป ตามๆกัน รีบเชิญเธอเข้ามานั่งข้างในอย่างรวดเร็ว คุณนายใหญ่หลินมองหนึ่งด้วยสายตาเย็นชา ไอ้คนไร้

ประโยชน์ เป็นความคิดของแกสินะ?”

จูหมิงยิ้มนิ่งๆ “คุณย่าครับ เกี่ยวอะไรกับผมด้วย? เสี่ยวเขื่อ เป็นคนเจรจาโปรเจกต์มา กลับถูกท่านเปลี่ยนคนไปซะอย่างนั้น สุดท้ายจะมาลงที่ผมงั้นเหรอ?”

คุณนายใหญ่หลินยิ้มอย่างเย้ยหยันได้ ดูแล้วฉันคงประเมิน แกตาไป แต่ฉันขอบอกแกสักหน่อยนะว่า อย่าคิดเพ้อฝันไปเอง แล้วกัน ธุรกิจของตระกูลหลินจะไม่มีส่วนของแกแม้แต่นิดเดียว”

จูหมิงแทบจะขาออกมา ตระกูลหลินแทบไม่ได้อยู่ในสายตา ของเขาเลยแม้แต่น้อย

“ท่านวางใจได้ ผมไม่มีความสนใจในธุรกิจของตระกูลหลิน

เลยแม้แต่นเดียวอยู่แล้ว”

“ก็หวังว่าแกจะจำคำพูดของแกให้ดีแล้วกัน”คุณนายใหญ่ หลินพยักหน้า มองไปทางหลินเสี่ยวเข่อ สีหน้ายังคงเย็นชาอยู่

“เสี่ยวเข่อ การเปลี่ยนคนรับผิดชอบเป็นความผิดของฉันเอง ย่าขอโทษแกด้วย ตอนนี้ขอรบกวนแกช่วยไปพูดกับหานหยุงให้หน่อยว่าเขาจะกลับมาร่วมมือกันต่ออีกได้ไหม ฉันรับปากเลยว่า จากนี้ไปแกจะมีสิทธิ์ในการรับผิดชอบโปรเจกต์ทั้งหมด

เพิ่งจะพูดจบ พวกหลินเฉิงเจียกับสองสามีภรรยาหลินเจี้ยนให ก็อึ้งตกใจ คิดไม่ถึงว่าคุณนายใหญ่หลินจะใช้น้ำเสียงเชิงขอร้อง แบบนี้ แถมยังขอโทษเสี้ยวเข่ออีกด้วย

“ย่า หนูจะลองพยายามอย่างถึงที่สุด แต่ไม่กล้ารับปากว่าจะ ไหวไหม ถึงยังไงก็……… หนูจะลองดูแล้วกัน ! “หลินเสี่ยวเอ แอบมองจูหมิง เขาพยักหน้ายิ้มๆ จู่ๆ ก็รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นมา อย่างบอกไม่ถูก

เหล่าคนตรงนั้นรู้สึกตึงเครียดขึ้นมา สายตาจ้องมองท่าทาง ของหลินเสี่ยวเข่อที่กำลังล้วงมือถือออกมา

“ฮาโหล คุณหานหยุง ใช่ไหมคะ? ฉันคือหลินเสี่ยวเข่อจาก บริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื้อเองค่ะ ใช่ค่ะ..…………….

“คุณหลินเสี่ยวเขือเหรอครับ? ตอนนี้คุณมีสิทธิ์ในการรับผิด ชอบโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกแล้วใช่ไหม? ได้เลยครับ บ่ายสองโมง ผมจะไปเซ็นสัญญากับพวกคุณที่บริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื้อ นะครับ”

คือ เร็วขนาดนี้เลยเหรอ? คิดไม่ถึงว่าไม่ต้องพูดอธิบายสัก ประโยคเดียว?

หานหยุงคนนี้ให้เกียรติหลินเสี่ยวเขือมากๆ! เหล่าคนตรงนั้น ต่างพากันอึ้งตกใจ
คุณนายใหญ่หลินรู้สึกดีใจ พูดกำชับซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้หลิน เสี่ยวเชอรีบกลับไปบริษัทตอนบ่ายโมง ก่อนจะพาคนกลับไป

“เสี่ยวเข่อลูกรู้จักกับหานหยุงเหรอ? ทำไมเขาถึงดูถูกชะตาลูก ขนาดนี้?”สองสามีภรรยาหลินเจี้ยนให้สีหน้าตกใจ หลินเสี่ยวเข่อไม่ได้สนใจพวกเขา จูงจูหมิงเข้าไปในห้องนอน

ทันที จากนั้นก็ใช้สายตาที่เหมือนกับสอบสวนผู้ต้องหาจ้องมอง

เขา”พูดมาสิ คุณสามีว่าจริงๆคุณมีความสัมพันธ์อะไรกับหาน

หยุ่งกันแน่?”

“อา อ้อ เพื่อนกันไง! “จูหมิงตื่นตกใจไม่น้อย

“พูดอธิบายอย่างตรงไปตรงมากับฉัน ห้ามโกหก ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่ให้อภัยคุณเด็ดขาด! “หลินเสี่ยวเข่อท่าทางดุร้าย สีหน้าท่าทางแบบนี้ดูน่ารักสุดๆ แต่ในสายตาของจูหมิงกลับดู ตกใจไม่น้อย กลัวว่าหลินเสี่ยวเข่อจะโกรธขึ้นมาจริงๆ

“เอ่อคือ เมื่อก่อนผมเคยช่วยเขาไว้นะ เขาก็ค่อนข้างเป็นคนที่ ให้ความสำคัญกับความรู้สึก ก็เลย………หมิงยิ้มแห้งๆ

“เหอะ ช่างคุณแล้วกัน ! “หลินเสี่ยวเข่อทำปากจูบลงไปที่ริม ฝีปากของเขาอย่างหนักหน่วง แต่คำอธิบายนี้ก็สมเหตุสมผลอยู่ เหมือนกัน

พอจูหมิงเห็นเธอไม่โกรธจริงๆแล้ว จึงกล้ากอดเธอ พร้อมกับ พูดถามออกมาเบาๆ “เสี่ยวเข่อ คุณกับปู่เคยพูดอะไรกันเหรอ เจ้า หญิงอะไร?”
พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกหลินเสี่ยวเขื่อผลักออกไปก่อน ไม่ต้อง ถามแล้ว ไม่ใช่เรื่องของคุณ

สุดท้ายแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่? จูหมิงเกาหัว ยิ่งอยากรู้มาก กว่าเดิม

เนื่องจากการเซ็นสัญญาในช่วงบ่ายสำเร็จไปได้ด้วยดี บริษัท รับเหมาก่อสร้างหลินซื้อจึงจัดงานเลี้ยงฉลองขึ้น มีเพียงแค่คนที่ ดำรงตำแหน่งของบริษัทเท่านั้นถึงจะเข้าร่วมได้ แต่จูหมิงก็อยู่ นอกเหนือการเชื้อเชิญ หลังจากเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีและ การดื่มฉลองผ่านไปแล้วนั้น คุณนายใหญ่หลินก็ประกาศว่าผู้ที่ รับผิดชอบโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกคือหลินเสี่ยวเข่อ จากนั้นก็พูด ชื่นชมอยู่สักพัก

เหล่าพนักงานในบริษัทเมื่อได้เห็นดังนั้น ก็พากันสุภาพ อ่อนน้อมกับหลินเสี่ยวเข่อ เหมือนกับว่าเธอเป็นคนหลักคน สำคัญของงานเลี้ยง

พวกหลินเฉิงเจี๋ย หลินหวั่นนิ่งแม้ว่าจะไม่สบอารมณ์ แต่สีหน้า ก็ทําอะไรไม่ถูกอยู่ดี

“ดูเธอภูมิอกภูมิใจ ก็แค่ผู้รับผิดชอบคนหนึ่งเท่านั้น จะช้าจะ เร็วยังไงบริษัทก็ต้องตกเป็นของฉันอยู่ดี ใช่สิหวั่นจึงเธอใกล้จะ แต่งเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวยแล้วไม่ใช่เหรอ? ไปทำให้มันเห็น ทำให้มันรู้ว่าผู้หญิงที่สวยที่สุดในตระกูลนี้ก็คือเธอ” หลินเฉิงเจี้ย ยุยงหลินหวั่นฉิง

“ได้! ”
หลินหวั่นจึงตอบรับกลับมาหนึ่ง ยกแก้วเดินตรงไป ดึงดูด ความสนใจของทั้งงานทันที

“เสี่ยวเข่อมาสิ พี่ขอดื่มฉลองให้กับเธอสักแก้ว เธอลำบาก จริงๆเลยนะ ตากแดดตากลมไปไซต์ก่อสร้างทุกวัน ไม่ต้องพูดถึง เรื่องเลี้ยงพ่อแม่ แถมยังเลี้ยงสามีไร้น้ำยาคนนี้ของเธออีก ช่าง สําบากจริงๆ”

พอพูดจบ ผู้คนก็เริ่มพากันซุบซิบขึ้นมาทันที ปนๆรอยยิ้มเยาะ เย้ย

“นี่ ยังโกรธอยู่เหรอ? นี่ไม่ใช่เรื่องจริงหรือไง? ความสามารถ ของผู้หญิงไม่ได้เอามาสู้ดิ้นรนในการทำงานหรอกนะ มีหน้าที่ การงานที่ดีแล้วมีชีวิตการแต่งงานที่ดีไหม? ฉันกลัวว่าเธอจะดีใจ จนลืมตัว จึงมาเตือนเธอสักหน่อย ผู้หญิงที่สวยที่สุดในตระกูลนี้ คือหลินหวั่นฉิง คนที่มีชีวิตการแต่งงานที่ดีที่สุดก็คือหลินหวั่นถึง แล้วเธอล่ะสู้อะไรได้บ้าง?”หลินหวั่นฉิงยิ่งพูดยิ่งโกรธ

จูหมิงกำลังจะพูดโต้กลับ แต่ถูกหลินเสี่ยวเข่อกดมือเอาไว้ ก่อน

“เหอะๆ ยังอยากจะโกรธฉันอีกเหรอ? เธอคู่ควรเหรอ? ฉัน ใกล้จะเป็นคนที่จะได้แต่งเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวยอย่างตระกูล แล้ว เธอได้ยินไหม? ฉู่เหวินเทียบกับไอ้ลูกเขยที่น่าสมเพชของ เธอแล้ว ใครเป็นมังกร ใครเป็นหนอนก็น่าจะรู้นะ? คุณปู่บอกว่า มีแค่มังกรเท่านั้นที่จะคู่ควรกับเธอ บอกว่าเธอเป็น…….

“พอสักที หยุดพูดได้แล้ว”หลินเสี่ยวเข่อใบหน้าเย็นชา
“เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอบอกให้ฉันหยุดพูด แล้วฉันต้อง หยุดงั้นเหรอ? ถ้ากล้ามาซื้อกับฉัน แค่ฉันพูดประโยคเดียว ตระกูลฉีก็จัดการกับเธอได้แล้ว เธอเชื่อไหมล่ะ? เธอไม่ให้ฉันพูด ฉันก็จะพูด มา ทุกคนฟังไว้นะ”หลินหวั่นจึงโกรธจนถึงขีดสุดแล้ว

ผู้คนต่างเงียบลงทันที รอเธอพูดต่อด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

“ตอนที่ยังอยู่ รักประคบประหงมน้องเสี่ยวเข่อสุดๆ บอกว่า เธอเป็นเจ้าหญิงของตระกูลพวกเรา ต้องหาผู้ชายที่เป็นมังกร ท่ามกลางมังกรถึงจะคู่ควรกับเธอ แถมยังวางแผนจัดงาน แต่งงานที่สุดแสนจะสมบูรณ์แบบให้กับเธออีก บอกว่าต้องใช้ม้า ขาว8ตัวมาลาก รถม้าทองคำที่ฝังไปด้วยเพชรมากมายมา ต้อนรับ จัดงานแต่งงานที่วันเส็ง พลาซ่าที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมือง ต้องให้ผู้ชายคนนั้นเล่นเปียโน ถือมงกุฎคุกเข่าข้างเดียวขอเธอ แต่งงานต่อหน้าผู้คนมากมาย ใช่แล้ว บนมงกุฎต้องประดับด้วย อัญมณีสีน้ำเงินจิตใจแห่งท้องทะเลที่เจ้าหญิงไดอาน่าได้เก็บ สะสมไว้อีกด้วย”

“มันช่างน่าขำจริงๆหลินเสี่ยวเข่อ รถม้าของเธอล่ะ? เจ้าชายที่ เล่นเปียโนล่ะ? ของสินสอดก็ไม่มีสักชิ้นเลยไม่ใช่หรือไง?”

“เธอรอก่อนเถอะ ฉันจะทำให้ทั้งโลกได้เห็นว่า ใครคือเจ้าหญิง ที่แท้จริง เรื่องพวกนี้สามีไร้น้ำยาของเธอทำไม่ได้หรอก แต่มีคน ทำได้นะ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ทำให้เธอ เธอจะอิจฉาฉันจนถึงขั้น

ฆ่าตัวตายเลยก็ได้ ฮ่าๆ ” ฮาๆ! จู่ๆทั้งงานเลี้ยงก็หัวเราะออกมาอย่างอึกทึกคึกโครมต่างพากันมาทีหลินเสี่ยวเข่อกับสามี

“ข่าจะตายอยู่แล้ว อยากจะหาเจ้าชายสักคน แต่ผลที่ได้คือ แต่งงานกับไอ้คนไร้ประโยชน์”

“มโนเกินไปนะ น่าเสียดายที่ความจริงมันโหดร้ายเหลือ เกิน! แต่ตระกูลจะสามารถทำให้หลินหวั่นจึงได้แน่นอน ถ้า เป็นอย่างนั้นเธอจะอิจฉาตายแน่ๆเลย”

“เธอดูสภาพแบบนั้นของเธอสิ เหมาะจะเป็นเจ้าหญิงตรงไหน? สามีน่าสมเพช นนะเหรอ? ถ้ย!

“เจ้าหญิงของตระกูลหลิน ในตอนนี้ก็คือหลินหวั่นนิ่ง คิดๆดูสิ ว่าตระกูลฉู่สูงส่งร่ำรวยขนาดไหน จู่ๆ ช่างเหมาะสมกับมังกร ท่ามกลางฝูงมังกรจริงๆ”

จูหมิงรู้สึกช็อกอยู่ในใจ จู่ๆก็นึกถึงสมุดภาพที่หลินเสี่ยวเขื่อ ฉีกขาดเป็นชิ้นๆ ในนั้นเป็นสถานที่จัดงานแต่งงานที่เธอวาดเอง กับมือฉันเหรอ? มิน่าล่ะเธอถึงไม่อยากให้ตนเองรู้ กลัวว่าถ้าเขารู้ แล้วจะรู้สึกไม่ดี

หลินเสี่ยวเขือยังคงไม่ขยับเขยื้อน แต่น้ำตากลับค่อยๆอุ่นขึ้น หยดลงบนแก้มเรื่อยๆ

“เสี่ยวเข่อ พวกเรากลับบ้านกันเถอะ”จูหมิ่งคว้ามือของเธอเอา ไว้ ในใจกลับรู้สึกเจ็บปวดเพราะน้ำตาของเธอ ทีละหยดๆ

กลับมาถึงบ้าน หลินเสี่ยวเข่อขังตัวเองไว้ในห้อง ไม่ว่าจูหมิง จะเคาะประตูยังไงก็ไม่เปิดออก
จูหมิงทั้งเป็นห่วงทั้งกระวนกระวาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย แม้แต่น้อย

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง หลินเสี่ยวเข่อถึงเปิดประตูออกมา ดวงตา กลมโตที่สวยงามบวมแดงเป็นลูกพืช แม้ว่าน้ำตาจะคลอเบ้าอยู่ แต่ก็ยังพยายามฝืนยิ้มให้กับจูหมิง

“คุณสามี คุณอย่าไปสนใจเลย นั่นมันเป็นความฝันสมัยเด็ก ทั้งนั้น”

“ขอโทษนะ! “จูหมิงกอดเธอไว้แน่น นี่เป็นโลกทั้งใบของเขา

“ไม่มีอะไร คุณสามี คุณไม่มีอะไรที่ต้องขอโทษฉัน นั่นมันเป็น เพียงแค่ความฝันความฝันหนึ่งที่ให้กับฉันเท่านั้น ฉันรู้ตั้งนาน แล้วว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน ตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรแล้วล่ะ แล้ว ก็ไม่คิดให้คุณมีอนาคตอะไรมากมายด้วย ต่อให้คุณหางานไม่ ได้ทั้งชีวิตนี้ก็ไม่เป็นไร ฉันแค่อยากลืมตาขึ้นมาเห็นคุณในทุกๆ วันเท่านั้นก็พอแล้ว คุณว่ามันไม่ดีหรือไง?”หลินเสี่ยวเขือน้ำเสียง สะอึกสะอื้น

“ครับ! “พอได้ยินเสียงที่ร้องจนแหบแห้งของเธอ จูหมิงก็ เหมือนมีมีดมาทิ่มแทงหัวใจ