บทที่ 8 กระหน่ำชำระเงิน

ผู้จัดการเหลียงตัวสั่นสะท้าน เขาหันกลับมา สีหน้าจริงจังแต่เดิม รีบเปลี่ยนเป็นยิ้มเยินยอขึ้นมาทันที “เจ้านาย คุณมาได้อย่างไร”

เสียงที่ดังขึ้นมาก็คือประธานของมอลล์เทียนเคอ: เทียนเตอ

ไม่ผิด มอลล์เทียนเคอถูกตั้งตามชื่อของตนเองเทียนเคอ

ท่ามกลางแขกที่กำลังรอชมเรื่องสนุก แน่นอนว่ามีผู้คนระดับ ไฮเอนด์บางคนที่มักจะเข้าและออกที่นี่และจดจำตัวตนของเทียน เคอได้ และเริ่มกระซิบกระซาบกันขึ้นมา

“จบแล้วจบแล้ว เรื่องที่แต่เดิมทุบตีก็จบไป ตอนนี้เจ้าของกัน มาที่นี่พอดีซะงั้น”

“นั่นสิ ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าเจ้าของเทียนเคอโหดเหี้ยมไร้ความ ปรานีขนาดไหน? แม้แต่หน้าตาของทั้งสี่ตระกูลก็ยังต้องดูว่าเขา มีอารมณ์จะไว้หน้าหรือไม่

คนเหล่านี้ไม่กลัวเรื่องเอะอะ แต่กลับยิ่งดูยิ่งสนุก ถึงแม้ดู ภายนอกจะมีท่าที่เห็นอกเห็นใจมู่หยุน แต่สีหน้ากลับมีความสุข บนความทุกข์ของผู้อื่น

ในเวลานี้ซุนเฉิงรีบเดินออกมาจากฝูงชน พี่เทียน เทียน ผม เอง

เทียนเคอหันไปมองซุนเฉิง เขานิ่งคิด “นายเป็นใคร?”
ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของซุนเฉิงก็ชะงักไปทันที เขารีบ เอ่ย “ผมซุนเฉิง ตระกูลซุน วันนั้นที่งานปาร์ตี้ค็อกเทลพวกเรา ยัง..”

“ไม่รู้จัก”

เทียนเคอตอกกลับอย่างเย็นชาและมองไปที่ผู้จัดการเหลียง อีกครั้ง “คุณจัดการเรื่องแบบนี้งั้นเหรอ? นี่คือสิ่งที่คุณทำกับ แขก?”

“เจ้านาย คุณฟังผม ไอ้เด็กนี่ไม่มีเงินจ่าย”

ผู้จัดการเหลียงกล่าวพร้อมกับชี้ไปที่มหยุน “เด็กนี่ไม่เพียงแต่ ไม่เกรงกลัว กลับยังไม่ยอมจ่ายเงิน แถมเงินชดใช้ก็ไม่ยอมจ่าย ท่าที่หยิ่งผยองอย่างมาก

“ฉันรู้”

“คุณรู้?” ผู้จัดการเหลียงอยู่ในความงุนงง

“ใช่ ฉันมาที่นี่เพื่อจ่ายเงิน

เทียนเคอเอ่ย เมื่อมองไปที่หยุน ท่าทางของเขาก็ค่อยๆ ตื่น เต้นมากขึ้นเรื่อยๆ

สามปีแล้ว นับตั้งแต่ออกจากค่ายกองทัพหยุนเทียน ไม่มีวัน ไหนวินาทีไหนที่เขาไม่คิดถึงช่วงเวลา ในตอนนั้น นั่นเป็น ประสบการณ์ที่เขาไม่มีวันลืมลงได้

หากชีวิตของกองพลทหารเป็นประสบการณ์ที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา อย่างนั้นหยุน ก็คือคนที่เขาศรัทธาอย่างสูงสุด

เป็นบุคคลที่เขาบูชาใบชีวิตนี้

เขาเดินเข้าไปหน้าหยุนทีละก้าวๆ ด้วยท่าทางเคร่งขรึม กรอบตาของเทียนเคอกลายเป็นสีแดง ครูต่อมา ในที่สุดเขาก็ เอ่ยสําลักขึ้นมา “พี่หยุน”

การกอดนี้ แสดงให้เห็นถึงมิตรภาพของคนทั้งสองคนได้อย่าง

ชัดเจน

นี่คือความสุขของการได้พบกันอีกครั้ง นี่คือมิตรภาพระหว่าง ลูกผู้ชาย

แขกที่อยู่รอบๆ ส่งเสียงฮือฮาขึ้นมา คิดไม่ถึงว่าคนผู้นี้จะมี ความเป็นมา ใหญ่โตขนาดนี้ ประธานเทียน เทียนเคอถึงกับต้อง มาจ่ายเงินให้ด้วยตนเอง ช่างเป็นความยุ่งเหยิงของพวกชั้นสูง

จบกัน แค่ครู่เดียวก็ไม่มีเรื่องสนุก ให้ดูแล้ว ไม่ต้องพูดถึงผู้ จัดการเหลียงที่หาเรื่องใส่ตัว มีเทียนเคอคุ้มให้ ต่อให้เจ้าเมือง มาเอง ยังต้องไว้หน้า

“เป็นแบบนี้ได้ยังไง … ซุนเฉิงเดินมาหาผู้จัดการเหลียง เขา ไม่เคยคิดฝันเลยว่า ยุนจะรู้จักกับประธานของมอลล์เทียนเคอ

ผู้จัดการเหลียงตกอยู่ในความงุนงง สมองของเขากำลังสับสน ยุ่งเหยิง ในหูมีเสียงแว่วไปมา

ต้องรู้ด้วยว่า ทั้งเมืองเจียง คนที่สามารถเชิญเทียนเคอได้มี เพียงหยิบมือ อีกทั้งคนๆ นี้ยังถึงกับต้องให้เจ้านายของตนมาจ่ายเงินให้ด้วยตนเอง

ยิ่งไปกว่านั้นทั้งคู่ดูเหมือนว่าจะสนิทกันอย่างยิ่ง

“มันจบแล้ว ตายแน่แล้วคราวนี้

คิดไป ผู้จัดการเหลียงก็มองซุนเฉิงอย่างเคียดแค้น จนแทบจะ อยากพุ่งเข้าไปแทงเขา ไม่ช่วยแทงเขา

ลูกเขยขอทานแต่งเข้าบ้านเจ้าสาวบ้าบออะไรกัน ทหารเพิ่ง กลับมาบ้าอะไร

นายเป็นคนวางกับดักนี้ ฉันกับนายมีความแค้นต่อกัน

มู่หยุนตบไหล่เทียนเคอ “พอแล้ว หลังจากนี้มีเวลาค่อยคุยกัน จ่ายเงินให้ฉันก่อน นายก็รู้ฉันมีนิสัยไม่ชอบพกเงิน

เทียนเคอเช็ดน้ำตาแล้วยิ้มร่า “ได้เลย” จากนั้นเขาก็หันไปหา

แคชเชียร์และพูดขึ้น “ลงบัญชีฉัน”

“ค่ะเจ้านาย” แคชเชียร์รีบตอบรับทันที นิ้วมือของเธอกดลง บนแป้นพิมพ์อย่างสั่นเทา ในใจแอบคิดว่าตนแย่แล้วไม่รู้ว่าเขา จะแก้แค้นตนเองไหม หากเขาเอ่ยกับเจ้านายขึ้นมา เขาไม่เพียง แต่อยู่ที่มอลล์เทียนเคอต่อไม่ได้ แม้กระทั่งทั่วเมืองเจียงก็ไม่มีที่ ให้ซุกอยู่แล้ว

ประธานเทียน ขอโอกาสให้ผมสักครั้ง ผมผิดไปแล้ว” ผู้ จัดการเหลียงมาตรงหน้าเทียนเคอ จากนั้นจึงคุกเข่าลงและ ร้องไห้น้ำตานอง
เขาไม่ได้รู้ว่าตนเองผิด แต่กำลังหาหนทางรอดอยู่ต่างหาก

เทียนเคอแค่นเสียงเย็นและเอ่ย “ขอร้องฉันไปก็ไร้ประโยชน์

จู่ๆ ผู้จัดการเหลียงก็ได้สติขึ้นมาทันที เขาหันกลับมาและ ดกับมหยุน “พี่ชาย คุณเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ยกโทษให้ผู้น้อย อย่างผมเถอะ ขอร้องคุณล่ะ” มีขณะเอ่ยพูดเขาก็ก้มหัวลงไม่หยุด หน้าผากที่กระทบลงกระเบื้องหยกขาวเกิดเป็นเสียงดังปีกปีกปีก

ไม่นานนัก กระเบื้องสีขาวก็กระเซ็นไปด้วยเลือดจนน่าตกใจ “พี่…..ช่างมันเถอะค่ะ” หวางเป็นหวั่นใจอ่อนขึ้นมา

หยุนยังคงยืนอยู่อย่างนั้น ปล่อยให้ผู้จัดการเหลียงคำนับต่อ ไป หลังจากนั้นไม่นาน เขาจึงค่อยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา นาย หาเรื่องฉันอันที่จริงไม่ใช่เรื่องอะไร นายเอาคนมาจัดการฉัน ฉัน เองก็เข้าใจได้”

“แต่นาย…ไม่ควรมีความคิดใดๆ ต่อเยนหวั่น!”

มังกรมีเกล็ดย้อน ใครสัมผัสเข้าย่อมพิโรธ หากเอ่ยถึงใครในโลกนี้ที่สามารถเป็นเกล็ดย้อนของมู่หยุน หวางเยนหนคือคนที่สำคัญที่สุดคนนั้น

ในช่วงเริ่มต้นของการแต่งงาน มู่หยุนทิ้งหวางเป็นหวั่นไปเข้า ร่วมกองทัพ ความรู้สึกผิดนี้ได้ฝังอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจเขาอย่าง ไม่มีวันลืม
ดังนั้น ในครั้งนี้ที่กลับมา เขาต้องที่จะชดเชยให้กับแม่ที่มี พระคุณเลี้ยงเขามาตลอดหลายปี รวมถึงภรรยาผู้โดดเดี่ยวของ คน

ตอนนี้แม่ของเขาไม่อยู่แล้ว ส่วนหวางเป็นหวั่นในฐานะภรรยา ของเขา ย่อมเป็นส่วนที่อ่อนโยนที่อยู่ลึกที่สุด ในใจของหยุน

ใครแตะต้อง คนนั้นตาย!

หวางเป็นหวั่นหน้าแดงขึ้น ในใจคิด ที่แท้ เขาโกรธแทนฉัน นี่เอง

เมื่อคิดได้เช่นนี้ หัวใจของหญิงสาวก็แทบจะละลาย

“พวกนาย เอาเหลียงส่งไปจัดการสั่งสอนให้ฉันที่ด้านหลัง หลังจากนี้อีกสิบวันให้ปฏิบัติตามกฎแต่เดิม” เทียนเคยเข้าใจ จิตใจของมู่หยุนทันที และประกาศลงโทษตายผู้จัดการเหลียง ทันที

ผู้จัดการเหลียงที่รู้ว่ากฎเดิมหมายถึงอะไรก็ตกใจกลัวจน และปัสสาวะราด น้ำตาไหลเปื้อนจมูกใบหน้าของเขา แต่ยังโอด ครวญไม่หยุด

“เจ้านาย ผมผิดไปแล้ว เจ้านาย ผมไม่กล้าอีกแล้ว ขอ.. ยังไม่รอให้เขาตะโกนจบประโยค เขาก็ถูกลากแขนปิดปาก ออกไปด้านหลังทันที

หลังจากเสียงกรีดร้องดังขึ้นทุกอย่างก็หยุดลง
ขณะนี้แขกที่กำลังดูความสนุกต่างแยกย้ายไปจ่ายเงินและ จากไปด้วยความเกรงกลัวว่าจะพลอยติดร่างแหไปด้วย

มู่หยุ่นและเทียนเคอคุยกันสองสามประโยคและแยกจากกัน

ในพริบตา

“พี่หยุน จากนี้ต้องติดต่อกันบ่อยๆ นะ” เทียนเคอโบกมือ ท่าทางไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

หลังออกจากมอลล์เทียนเคอ ดวงตาของซุนเฉิงก็ฉายแววโหด เหี้ยม ในใจคิด “เจ้านี่ถึงกับรู้จักประธานเทียนเคอ ไม่ได้การ เก็บเอาไว้ไม่ได้แล้ว”

ซุนเพิ่งรู้ว่าเขาทำให้หยุนขุ่นเคือง และต้องรีบชิงลงมือก่อน ทันใดนั้น เสียงแตรคำรามขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ระวัง!

มู่หยุนดึงหวางเยนทรันและซุนจิ้งไว้ด้วยมือคนละข้าง ปลาย เท้าแตะพื้นเล็กน้อยจากนั้นเขาก็พาคนทั้งสองถอยหลังไป 56 เมตร

จากนั้น เสียงดัง “ปัง” ก็ดังขึ้น รถ BMW สีดำกระแทกเข้ากับ กําแพงด้านนอกของห้างสรรพสินค้าอย่างแรง

ส่วนซุนเฉิง บังเอิญอยู่ระหว่างรถกับกำแพงพอดี

เลือดสดๆ ไหลรินไปทั่วพื้น