บทที่12 ทําตามที่คุณชายบอก

“แค่กๆ!”

หยางเจียวเจียวพูดไม่ออก ร่างกายตะเกียกตะกายไม่หยุด แต่ มือของหลินซุยก็ไม่ขยับสักนิด

เหมือนดั่งคีมเหล็กที่หนีบเข้าด้วยกันแล้วจะไม่มีวันปล่อยอีก

เพียงเวลาสั้นๆ สีหน้าของหยางเจียวเจียวแดงจนถึงขีดสุด ในตอนนี้ เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกถึงความอันตรายถึงตายเป็นครั้ง แรก

ใกล้มากและเป็นจริงมากถึงเพียงนี้ แต่ว่า ต่อหน้าของเสือที่กำลังโมโห เธอทำไม่ได้แม้กระทั่ง อ้อนวอนขอร้อง

“คนที่ดูถูกคุณชาย สมควรตายทั้งสิ้น!

น้ำเสียงของหลินขุยน่ากลัว ทำเอาหยางเจียวเจียวตัวเย็น เฉียบ

หันไปมองเย่เทียนเห็นว่าเขาไม่มีท่าทีอะไร จึงได้เปลี่ยนท่าที

“ถือว่าเธอเป็นผู้หญิงและยังสาว ครั้งนี้จะปล่อยเธอไป ถ้ามี ครั้งหน้าอีก ถูกฆ่าอย่างไร้ความปรานีแน่!”

พูดแล้วกระตุกแขนขวาเบาๆที่หนึ่ง ร่างกายของหยางเจียว เจียวก็ลอยออกไปอย่างกับเชือกของว่าว ตกลงกับพื้น น่าสมเพชอย่างที่สุด

หลินขุยไม่มองเธอด้วยซ้ำ หันหลังเดินไปยังรถจี๊ป

ก็แค่คุณหนูที่ถูกตามใจจนเสียคนก็เท่านั้น กระตุ้นสักหน่อย ก็ได้แล้ว

แต่ถ้ายังโง่ไม่รู้จักคิดอีก…….

ผู้หญิงที่หลินขุยเคยฆ่าก็ไม่น้อยเหมือนกัน…..

“แค่กๆ…”

หยางเจียวเจียวสองแขนกุมคอไว้ หายใจเข้าลึกๆหลายที่กว่า จะดีขึ้น

ถึงแม้ว่าจะยังตกใจไม่หาย แต่ในสายตาก็แสดงออกถึงไฟ

แห่งความโมโห ใบหน้าเล็กๆก็ค่อยๆดุร้ายขึ้น

“อ๊าก พวกแกสมควรตาย ฉันจะฆ่าพวกแก ฆ่าพวกแก!”

ในฐานะที่เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหยาง ตั้งแต่เล็กจนโต

เคยได้รับการดูถูกรังแกแบบนี้เมื่อไหร่กัน?

เธอทนไม่ได้ สักวินาทีก็ไม่ได้

ในใจมีเพียงความคิดเดียว จะต้องฆ่าบ้านนอกสองคนนี้ให้ได้

ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม

“กล้าทำอย่างนี้กับฉัน ฉันจะให้พวกแกชดใช้

ในใจคิดร้ายแล้วหยางเจียวเจียวก็ไม่สนใจอย่างอื่นเข้าไปในรถแล้วก็สตาร์ตรถ

เสียงคำรามของเครื่องยนต์ดังขึ้นอีกครั้ง รถ Porsche เหมือนดั่งลูกศรธนู พุ่งเข้าไปในหลินขุยและเย่เทียนอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าๆๆ ไม่นานแกก็จะเสียใจ นี่ก็คือผลลัพธ์ที่มามีปัญหากับ ฉัน!”

หยางเจียวเจียวเหยียบคันเร่งจนสุด สายตาบ้าคลั่ง

ในตอนนี้ หลินขุยหันหลังให้เธอ และยังเป็นระยะห่างที่สั้น ดู แล้วแทบจะไม่มีที่ให้หลบ

ตามความเร็วของรถ Porsche หลังจากที่ชนหลินขุยแล้ว แน่นอนว่าจะไปชนเข้ากับรถจี๊ปและเย่เทียนที่อยู่บนรถแน่นอน

ถึงตอนนั้น จะต้องเป็นอุบัติเหตุที่ร้ายแรงอย่างแน่นอน

หยางเจียวเจียวถูกเลี้ยงดูอย่างตามใจจนชินแล้ว ทำอะไรเลย ไม่เคยคิดถึงผลลัพธ์ที่ตามมา

แม้ว่าจะเป็นสองชีวิต แต่ในสายตาเธอก็เหมือนกับหญ้า อย่าง มากก็แค่จ่ายหนักหน่อยก็เท่านั้น

เรื่องที่สามารถใช้เงินจัดการได้ สำหรับเธอแล้วไม่ใช่เรื่องด้วย

แต่เธอคงคิดไม่ถึงว่า ใครบางคน เธอไม่สามารถมีปัญหาด้วย

ได้!

“ไม่รู้จักเจียมตัว!”
ในเวลาชั่วพริบตา ในตอนที่รถกำลังจะชนเข้ากับหลินซุย เห็น เพียงเขาที่หันกลับมาอย่างไร้อารมณ์ ภายใต้สายตาที่แปลกใจ ของหยางเจียวเจียว ใช้กำปั้นหนึ่งพุ่งเข้าใส่รถที่มุ่งมาตรงหน้า อย่างไม่คิดอะไรด้วย

“ไอ้คนนี้คงไม่ได้ตกใจจนบ้าแล้วหรอกนะ?”

นี่คือสิ่งที่หยางเจียวเจียวรู้สึกเป็นอย่างแรก

ยังไงซะ ถ้าเป็นคนธรรมดา คงไม่ใช้กำปั้นปะทะกับรถที่พุ่งเข้า ใส่หรอก

ถ้าเป็นคนธรรมดา ต่างก็รู้ดีว่าเลือดเนื้อจะปะทะกับเหล็กได้ยัง

“หี! แกหาเรื่องตายเอง จะมาโทษฉันไม่ได้นะ!!

หยางเจียวเจียวยกยิ้มมุมปากอย่างไร้ความรู้สึก

ยีตาเล็กน้อย เหมือนจะเห็นร่างกายของหลินขุยที่พุ่งบินเข้ามา

เพียงแต่ว่า วินาทีต่อมา ทุกสิ่งก็เปลี่ยนกะทันหัน

ปิ้ง!

เสียงที่ดังมาก อาจจะดังกว่าสถานการณ์เมื่อกี้ด้วยซ้ำ

รถ Porsche ถูกกำปั้นของหลินขุยทุบจนเป็นรอยบุบ

สองขาของหลินขุยยังอยู่กับพื้นอย่างเดิม ส่วนรถ Porsche ก็ หยุดลงในทันที
การตั้งอย่างแรงทำเอาล้อหลังหมุนจนลอย เกือบจะคว่ำหน้า

หยางเจียวเจียวถึงกับตะลึง ภายการที่ได้ป้องกันตัว ทําเอาเธอชนเข้ากับกระจกร่างกายถูกหนีบไว้ ขยับตัวไม่

“นี่ นี่เป็นไปได้ยังไงกัน?

ร่างกาย สีหน้าเต็มด้วยความประหลาดใจ

ก่อนหน้านี้ เธอเคยเห็นในบ้านใช้กำลังมากกว่าคน

ธรรมดา

แต่ว่า คนปะทะกับรถความเร็วสูงอย่างหลินขุย แล้วยัง ไม่

นี่ นี่เป็นกำลังมนุษย์สามารถใช้ได้จริงๆหรอ?

หรือนี่เป็นคนหรอ

ในกำลังตกใจ อยู่ๆรู้สึกรถเขย่า เงยหน้ามองดู ตกใจคางหลุด

เห็นรอยเลือดวางลงฝากระโปรงฝั่ง จากกัปต

เอี๊ยด

ตามมาด้วยเสียงเสียดสีที่แสบรถสปอร์ตหลายหลิน
“ไปให้พ้น!”

น้ำเสียงหลินขุยทุ้มต่ำ สองแขนสะบัด รถทั้งคันถูกโยนไปยัง

กลางถนน

“อ๊าก!!!”

เสียงตกใจกลัวของหยางเจียวเจียว แล้วตามด้วยเสียง กระแทก

Porsche กระแทกลงพื้น แยกเป็นส่วน รถที่ใหม่เอี่ยมนั้นและ

จนถึงที่สุดแล้ว

หยางเจียวเจียวพยายามปีนขึ้น บนใบหน้าบนแขนล้วนเต็มไป ด้วยรอยบาดแผล

กระโปรงขาดไปครึ่งหนึ่ง ปรากฏให้เห็นผิวที่ขาวผ่อง ไม่มี

ลักษณะของคุณหนูหลงเหลืออยู่แล้ว

“แก แกห้ามแตะฉัน พ่อฉันคือผู้นำของตระกูลหยาง หยางไห ซาน แก แกห้ามแตะต้องฉัน!

น้ำเสียงของหยางเจียวเจียงกำลังสั่น แต่ในใจก็ไม่พอใจ ความโกรธเกลียดที่มีต่อหลินขุยมากจนถึงที่สุด!

ตระกูลหยาง หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของทรงเฉิง ผู้ครองวงการ บันเทิงในทรงเฉิง เป็นรองแค่ตระกูลสวีเท่านั้น

ในฐานะที่เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหยางเคยได้รับการดูถูก รังแกแบบนี้เมื่อไหร่กัน?
ถึงแม้ว่าหลินขุยจะเก่งแค่ไหน แล้วยังไงละ?

ที่นี่คือทรงเฉิง ตระกูลหยางสั่งให้มันตายวันนี้ มันก็มีชีวิตรอด ไม่ถึงวันพรุ่งนี้

แต่เสียดาย หลินขุยไม่สนใจอะไรเลย เดินไปทางหยางเจียว เจียวทีละก้าว

ทุกก้าวเหมือนดั่งเสียงฟ้าผ่า ตั้งอยู่ในใจของหยางเจียวเจียว

“แกๆ พ่อฉันไม่มีทางปล่อยแกแน่ แกห้ามเข้ามานะ…”

จิตใต้สำนึกหยางเจียวเจียวทำเอาเธอก้าวถอยหลัง แต่ปากก็ ยังไม่ยอมแพ้

“อายุย!”

ในที่สุด เสียงนิ่งๆของเย่เทียนดังขึ้น หลินขุยถึงได้หยุดฝีเท้า

มองไปทางเย่เทียน รอรับคำสั่ง

“ผู้นำตระกูลหยาง หยางไห่ซาน น่าสนใจ!

น้ำเสียงเย่เทียนนิ่ง ฟังไม่ออกว่ารู้สึกยังไง

“ภายในวันพรุ่งนี้ ให้หยางไห่ซานพาเธอมาขอขมาที่คฤหาสน์ เทียนเชว่ ไม่อย่างนั้น รับผิดชอบผลลัพธ์เอง!”

เสียงของเย่เทียนนั้นไม่ได้ดัง แต่กลับมีความแข็งแกร่งอย่าง

ไม่น่าสงสัย

“อืม ทําไมฉันต้องฟังแก”
หยางเจียวเจียวถูกเลี้ยงดูอย่างตามใจมาตั้งแต่เด็ก เคยได้ยิน น้ำเสียงอย่างนี้ที่ไหนละ ทำเอาไม่พอใจขึ้นมา

“อย่าว่าแต่พ่อฉันมาขอขมา ถ้าหากให้เขารู้ถึงเรื่องเมื่อกี้ แก ตายแน่”

สำหรับพ่อแล้ว หยางเจียวเจียวมีความมั่นใจมาก

“คุณชายพูดยังไง เธอก็ทำตามที่พูด!!

หลินขุยพูดอย่างโมโห เทียบกับความอ่อนนุ่มของเยเทียนนั้น ราวฟ้ากับเหว

หยางเจียวเจียวตัวสั่น คำพูดที่ติดอยู่ที่ปากก็รีบกลืนลงคอไป หลินขุยถลึงตาใส่เธอ แล้วเดินไปทางเย่เทียน ก่อนจะขึ้นรถก็ ไม่ลืมที่จะพูดเตือนอีกรอบ

“จำไว้นะ พรุ่งนี้ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน จะต้องมาขอขมา! ถ้า หากไม่สามารถทำให้คุณชายพอใจได้ ผลลัพธ์ ตระกูลหยางของ พวกเธอแบกรับไม่ไหวแน่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ