ตอนที่ 3 อัจฉ…

ตอนที่ 3 อัจฉริยะที่แท้จริงจะไม่มีวันเสียเวลา โดยเปล่า ประโยชน์

“เริ่มภารกิจ!”

ลู่โจวหลับตาแล้วเอ่ยเสียงเบา เขาพูดไปอีกสองครั้งเพื่อ

ว่ามันไม่พอ

เมื่อเขาลืมตา เขาก็เห็นตัวหนังสือถึงโปร่งใส่ลอยอยู่ตรง

หน้า

ภาคกิจสามเริ่มต้นขึ้น : เวลาปัจจุบัน : 0 ชั่วโมง เวลาจะ ถูกหยุดลงเมื่อออกจากห้องสมุด

จู่โจวรู้สึกตกใจกับตัวหนังสือที่จู่ๆ ก็ปรากฏตรงหน้า เขา หันไปมองรอบๆอย่างระแวดระวัง และเมื่อเขาเห็นนักศึกษาคน นึงเดินผ่านตัวหนังสือกึ่งโปร่งใสไปหน้าตาเฉย เขาก็เริ่มโล่ง อก

กลายเป็นว่านอกจากเขาแล้วไม่มีใครเห็นตัวหนังสือของ

ระบบอีก

อย่างไรก็ตาม ใช้เวลา 24 ชั่วโมงอ่านหนังสือสักสองเล่ม ในห้องสมุด ภารกิจก็น่าจะสำเร็จใช่ไหม?

จู่โจวเดินไปตรงหมวดคณิตศาสตร์เพราะมันดีกว่าไม่ได้อะไรเลย เขากำลังจะเลือกหยิบหนังสือมาอ่าน แต่จู่ๆเขาก็เห็น ว่าบนหนังสือมีสัญลักษณ์ตัวเล็กติดอยู่ ไม่เพียงแค่นั้น สัญลักษณ์ตัวเล็กยังดูมีแบ่งเป็นสีๆตามกฎเกณฑ์ของมัน มันมี ตั้งแต่สีแดงไปจนถึงสีเทาตามตัวเลขจำนวนมากไปตัวเล็ก จํานวนน้อย

การวิเคราะห์พื้นฐานสมัยใหม่ของดดอนน์ 10]

[Linear-Algebra (Greub) 0]

[การบรรยายคณิตวิเคราะห์ใหม่ 100]

[…]

อะไรเนี่ย?!

จู่โจวพลันนึกถึงรางวัลของภารกิจสาม แต้มประสบการณ์ ของภารกิจนี้จะได้รับโดยขึ้นอยู่กับคะแนนคุณค่าของหนังสือ

กล่าวอีกนัยนึง ถ้าเขาแค่อยู่ในห้องสมุดเฉยๆ เขาก็จะได้ รับแค่ตั๋วเสี่ยงโชคเท่านั้น

อัจฉริยะที่แท้จริงจะไม่เสียเวลาของตนเอง โดยเปล่า ประโยชน์ที่ห้องสมุด!

จู่โจวกลืนน้ำลายเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

อย่างไรก็ตามมีเรื่องนึงที่เขาไม่เข้าใจ ทำไมหนังสือ คณิตศาสตร์ขั้นสูงถึงมีคะแนนคุณค่าต่ำแบบนี้ ทั้งๆที่หนังสือ คณิตศาสตร์เริ่มต้นถึงมีคะแนนคุณค่าสูง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหนังสือวิเคราะห์พื้นฐานสมัยใหม่ ของ ตอนน์ ที่เป็นผลงานชิ้นเอกและได้รับการแนะนำอย่างสูง จากอาจารย์ของเขาว่า ต้องอ่าน มันเป็นเรื่องที่ยากมากที่ นักศึกษาจะเข้าใจตำราเล่มนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน อย่างน้อย ต้องมีความคุ้นเคยกับการวิเคราะห์เชิงจริงรวมไปถึงฟังก์ชั่ นพื้นฐานถึงจะเข้าใจหนังสือเล่มนี้ได้

เขาพลันนึกได้ว่าในแถบคุณสมบัติของเขา ระดับ คณิตศาสตร์ของเขาคือ 0 ใบหน้าของเขาปรากฏร่องรอย ความโศกเศร้าออกมาเล็กน้อย

ไม่น่าแปลกใจเลย!

บางทีไอ้คะแนนคุณค่าเนี่ยอาจจะขึ้นอยู่กับระดับความรู้ ปัจจุบันของเขา?

คะแนนคุณค่ามีอยู่สองด้าน ยกตัวอย่างเช่นหนังสือการ คาดคะเนของมัน มันเป็นหนังสือที่สำคัญในแวดวงวิชาการ มี ทฤษฎีทางคณิตศาสตร์นับพันที่ถูกสร้างขึ้นมา โดยมีการคาด คะเนของมันเป็นพื้นฐาน มันจึงมีคุณค่าสูงมาก อย่างไรก็ตาม สำหรับตัวสู่โจว มันเป็นเรื่องที่ยากมากที่เขาจะเข้าใจการคาด คะเนของมัน มันไม่มีส่วนช่วยเหลือทางการศึกษาของเขา ดัง นั้นคุณค่าของมันจึงเป็นศูนย์

จู่โจวเข้าใจคะแนนคุณค่าแล้ว เขาจึงไม่ลังเลเลยที่จะ เลือกหยิบหนังสือ การบรรยายคณิตวิเคราะห์ใหม่

โดยบังเอิญเขาจะมีสอบคณิตวิเคราะห์ 2 ในอีกสองสัปดาห์ เขาไม่ค่อยเข้าใจจุดยากๆ บางจุด ดังนั้นจึงนับได้ว่า เป็นการทบทวนบทเรียน

เมื่อเขาพบที่นั่ง เขาก็นั่งลงแล้วเริ่มอ่านหนังสือคณิต วิเคราะห์

พูดตามตรงเขาไม่ค่อยชอบเรียนคณิตศาสตร์มากนัก แต่ เขาสามารถทนอ่านหนังสือได้อย่างน่าแปลกใจ

เขาไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะผลกระทบของระบบไหม แต่เขา รู้สึกว่าตนเองค่อยๆเข้าสู่ห้วงสมาธิ เขาแทบจะลืมเลือนทุกสิ่ง รอบข้าง เขาสัมผัสได้แต่ตัวเขากับหนังสือเท่านั้น ไม่มีอะไร อย่างอื่นเลย

เวลาค่อยๆไหลผ่านไปอย่างช้าๆ ผู้คนในห้องสมุดก็น้อย ลงเรื่อยๆ ส่วนโจวกำลังจดจ่ออยู่กับหนังสือ โดยไม่ได้สนใจ เรื่องอื่นเลย เขายังคงจมอยู่ในมหาสมุทรแห่งความรู้ในหนังสือ อย่างล้ำลึก

มีคนมาสะกิดไหล่เขาเบาๆจนทำให้เขาหลุดออกจากห้วง

“นักศึกษา มันสี่ทุ่มแล้ว ห้องสมุดจะปิดแล้ว” บรรณาลักษ์

สมาธิ

กล่าว

จู่โจวรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะสอดที่คั่นหนังสือไว้ในตำรา เขา กล่าว “โอ้ ขอโทษครับ ผมลืมดูเวลา ผมจะเก็บของเดี๋ยวนี้

“ไม่ต้องรีบร้อน ฉันทำงานอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันเห็นนักศึกษาตั้งใจอ่านหนังสือคณิตศาสตร์ บรรณารักษ์กล่าว

“ผมยังยืมหนังสือได้อยู่ไหม? ผมอยากยืมหนังสือเล่มนี้ จู่โจวกล่าว เขายังคงติดใจภาวะห้วงสมาธิเมื่อกี้ แถมเขายัง รู้สึกค้างคาอีกด้วย

เขาไม่เคยเสพติดการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์มาก่อน

เขารู้สึกหยั่งกับว่าเขากำลังอ่านนวนิยาย ไม่ใช่ตำราเรียน เป็นนวนิยายที่บันทึกชีวิตของคณิตศาสตร์

บรรณารักษ์เห็นว่าเขาสุภาพแค่ไหน เธอจึงกล่าวอย่าง รวดเร็ว “ไม่เป็นไร ถ้าเธอต้องการ เธอก็ยืมไปได้ คอมพิวเตอร์ ยังคงเปิดทิ้งไว้อยู่ ฉันจะช่วยเธอดำเนินการเอง เธอได้เอาบัตร ห้องสมุดมาด้วยไหม?”

ลู่โจวกล่าวอย่างจริงใจ “ผมเอามา….ขอบคุณครับ!”

“ไม่มีปัญหา!”

จู่โจวยัดหนังสือ ใส่กระเป๋าแล้วรีบออกจากห้องสมุด เขาเดินผ่านหน้าจอโฮโลแกรม เวลาภารกิจก็หยุดลง

อย่างไรก็ตามจู่โจวไม่ได้สนใจเลย เขาไม่อยากเสียเวลา แม้แต่วิเดียว เขาอยากกลับไปสัมผัสกับประสบการณ์การอ่าน ที่แสนวิเศษโดยเร็ว

เมื่อเขากลับมาถึงหอพัก เขาก็เห็นว่าเพื่อนร่วมห้องอีก สองคนได้กลับมาแล้ว และพวกเขากำลังเล่นเกม LOL กันอยู่
หวงกวงหมิงได้ยินเสียงเปิดประตู แต่เขากำลังต่อสู้กัน อย่างเข้มข้นพร้อมกับเพื่อนร่วมทีม เขาจึงกล่าวโดยไม่แม้แต่จะ หันมามอง “สหายโจว ลีคไหม?”

เขาเน้นเสียงคำว่า “กจนเกินจริง มันคือคำเชิญที่พวกเขา เอาไว้เชิญคนมาร่วมต่อสู้บนสนาม Summoner’s rift

(ผู้แปล : เป็นแมพของเกม LOL)

“วันนี้ไม่ดีกว่า ฉันยังมีเรื่องต้องทำ พวกนายเล่นกันเลย

สือช่างเถิงดันอีกฝ่ายกลับไปแล้ว เขาจึงมีเวลาว่างอยู่บ้าง เขาหันกลับมามองแล้วเห็นจู่โจวกำลังนั่งอ่านหนังสือที่หยิบ ออกมาจากกระเป๋าสะพาย เขาร้องตะโกนทันที “อะไรวะนั่น! โจว นายชอบเรียนหนังสือตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

หลิวรุ่ยได้ยินว่าจู่โจวกำลังอ่านหนังสือ เขาจึงบังคับตัว เองให้มามองที่โต๊ะลูโจว

จู่โจวหัวเราะ มันเป็นเรื่องที่อธิบายได้ยากมาก เขาจึง เรื่องมาแก้ตัว “ไม่ใช่ว่าใกล้สอบแล้วเหรอ? ฉันยังไม่เข้าใจอยู่ หลายจุด ถ้าฉันไม่ทบทวนบทเรียนตอนนี้ มันจะสายเกินไป ฉัน จะลีคกับพวกนายหลังสอบเสร็จ

“โคตรพยายาม! แค่เอาให้ผ่านก็พอ!” หวงกวงหมิงกล่าว ขณะคลิกเมาส์ตีป้อมฝั่งตรงข้ามอย่างเมามันส์

ถ้าจู่โจวจำได้ถูก หวงกวงหมิงก็เคยพูดแบบนี้ในเทอม ก่อน แม้ว่าคะแนนสอบ คณิตศาสตร์ ของหวงกวงหมิงจะได้ 90คะแนน แต่มันก็ห่างจากอัจฉริยะอย่างหลิวรุ่ยแค่ 1

เท่านั้น

ทุกคนต่างก็แอบขยันกัน

ลุ่โจวหัวเราะแล้วไม่ได้พูดอะไรมาก เขาพลิกไปหน้าที่คั่น

เอาไว้แล้วจดจ่อกับไปกับหนังสือ

สิบวินาทีผ่านไป

หนึ่งนาทีผ่านไป

ห้านาทีผ่านไป

เขาได้ยินเสียงแห่งชัยชนะดังมาจากด้านหลัง จู่โจวพลิก อ่านไปได้ไม่ถึงสองหน้าดี เขาก็พลิกกลับแล้ว ไม่มีค่ไหนเลยที่ เขาอ่านแล้วเข้าหัว

“ฮ่าๆ! ซิลเวอร์ส! ฉันแรงค์อัพแล้ว!! หวงกวงหมิงกล่าวอ

ย่างอวดดีก่อนจะเอนกายพิงเก้าอี้

“ฉันแบกนาย นายมันกาก” สื่อช่างถึงเอนตัวพิงเก้าอี้แล้ว

บิดขี้เกียจ

“นายไม่ได้แบกฉัน ฉันฆ่ามาสก์แมน ในเสี้ยววิด้วยเลอปร องที่น่าทึ่งของฉัน”

“น่าทึ่งบ้านนายสิ เลิกคุยโวกับฉากโชคช่วยได้แล้ว ฉัน แบกนายตั้งแต่ elo hell 1 ฉันต้องเล่นไอดีไก่เพื่อพาไอดีกากๆ ของนายขึ้นซิลเวอร์ นายลืมชนะครั้งแรกของเมื่อวานไปแล้ว ด้วยซ้ำ!”
(ผู้แปล : elo hell เป็นศัพท์ของ LOL น่าจะหมายถึงแพ้ วๆ ส่วนชนะครั้งแรกท้ายประโยค น่าจะเป็นแบบ เล่นทั้งวัน แพ้ทั้งวัน จนมีเพื่อนมาชนะ น่าจะประมาณนี้ครับ)

ไม่มีทางที่จู่โจวจะเข้าสมาธิได้เลย

มันไม่ใช่เพราะเสียงคุยของเพื่อนร่วมห้อง เขาแค่ไม่ สามารถเพ่งความสนใจไปที่หนังสือ สภาพจิตใจเขาตอนนี้ คล้ายกับสภาพจิตใจตอนเขาทบทวนหนังสือตามปกติ แค่มี อะไรนิดหน่อยก็รบกวนกระบวนการคิดของเขาแล้ว

ย้อนกลับไปที่ห้องสมุด ที่นั่นก็มีเสียงคุยเสียงความ เคลื่อนไหว แต่เขายังสามารถจดจ่อเข้าไปสู่โลกแห่งตำราได้ อย่างเต็มที่

ลู่โจวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้ววางหนังสือ การบรรยาย คณิตวิเคราะห์ใหม่

บางทีมันอาจเป็นพลังของระบบใช่ไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ