ตอนที่ 1 ช็อค…

ตอนที่ 1 ช็อค! เป็นงานรายได้หกหลักจริงๆ…

ปี 2014 ณ เมืองจินหลิงประเทศจีน

ดวงอาทิตย์ที่ร้อนระอุในเดือนมิถุนายนแผดเผาผืนแผ่น ดินราวกับว่ามันพยายามระเหยน้ำทุกหยาดหยดไปจากพื้น ถนนยางมะตอย

ลู่โจวฟังเสียงแตรรถที่กำลังดังก้องอยู่ข้างหู มองดูผู้คนที่ กำลังเดินพลุกพล่านอยู่กลางถนน เขากำลังยืนจ้องมองตรงไป ตามท้องถนนอยู่หน้าศูนย์ไชน่ายูนิคอม แม้ว่าอากาศเย็นๆจะ พัดผ่านแผ่นหลังเป็นครั้งคราว แต่ชุดคอสตูมหนาๆที่เขาสวม อยู่ทำให้เขาสัมผัสความหรูหราฟุ่มเฟือยของเครื่องปรับอากาศ ได้ยากเย็นยิ่ง

บางคนอาจถามว่า ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่

แน่นอนมันก็เพื่อเอาชีวิตรอด…

เอาล่ะ มาอธิบายกันหน่อย

ไชน่ายูนิคอมร่วมมือกับโทรศัพท์วีโว่โปรโมทธุรกิจใน ช่วงวันหยุดฤดูร้อน พนักงานได้รับค่าจ้าง 60 หยวนต่อชั่วโมง โดยการยืนสวมชุดคอสตูมอยู่นอกประตู และเขาจะได้รับเงิน เพิ่มขึ้นสองเท่าหากยืนแจกใบปลิวด้วย โดยไม่ต้องพูดถึงการที่เขาไม่ต้องทุกข์ทรมาณกับสายตาที่ผู้คนกลอกมามอง เนื่องจากอุณหภูมิด้านนอกสูงกว่าสามสิบองศา เขาจะได้รับเงิน เพิ่มอีกชั่วโมงละ 10 หยวน รวมทั้งสิ้นเป็นเงิน 70 หยวนต่อ ชั่วโมง

หลังจากจู่โจวได้ยินเรื่องเงินเดือน เขาก็รับงานมาโดยไม่

ลังเล

วิเคราะห์กันอย่างมีเหตุผล ถ้าปกติเขาทำงานวันละห้า ชั่วโมง นั่นจะเท่ากับ 350 หยวนต่อวัน ถ้าเขาทำงานสามสิบวัน ต่อเดือน นั่นจะเป็นเงินถึง 10,500 หยวน

ใครจะคาดคิดล่ะว่าตำแหน่งงานที่มีรายได้หักหลักจะอยู่ ที่ทางเข้าตึกไชน่ายูนิคอม

แน่นอนจู่โจวรู้ว่าแม้แต่บริษัทหัวเหว่ยที่ร่ำรวยและทรง อำนาจก็เป็นไปไม่ได้ที่จะจ่ายค่าโปรโมทโฆษณาทุกวัน ไม่ต้อง

พูดถึงบริษัทอย่างวีโว่เลย

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะทำงานแค่หนึ่งสัปดาห์ เขาก็ยัง ได้รับเงินถึง 2600 หยวน

ขณะที่จู่โจวรู้สึกเบื่อหน่ายจนนั่งนับจำนวนใบไม้บนต้น หลง ชายอ้วนผิวคล้ำที่กำลังปาดเหงื่อบนหน้าก็เดินเข้ามาหา เขา

ชายอ้วนคนนี้ชื่อตาไห่ เขาก็เหมือนกับจู่โจวที่เรียนเอก คณิตศาสตร์ในมหาลัยจินหลิง อย่างไรก็ตามต้าไม่แก่กว่า สองปี เขาเรียนอยู่ปีสามและกำลังขึ้นปีสี่ในอีกไม่กี่เดือน เขาเป็นผู้จัดการของบรรดานักศึกษาที่ทำงานพาร์ทไทม์ และก็เป็น เขานี่เองที่แนะนำจู่โจวให้ทำงานสวมชุดคอสตูม

“จู่โจว นายโอเคไหม? เราหาคนมาแทนนายไหม? นาย ไปพักข้างในสักหน่อยเถอะ” ผ้าไห่กล่าว ร่างกายของเขาไม่ ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อความร้อนที่น่าสะพรึงแบบนี้ ตอนนี้ทั้ง ร่างกายของเขากำลังเปียกโชกราวกับคนที่พึ่งขึ้นมาจากน้ำ

แม้ว่าเขาจะอยากไปพักมาก แต่จู่โจวก็ส่ายหน้า “ฉันไม่ เป็นไร ฉันยังทนได้อีกแปปนึง

“นายไม่เป็นไรจริงเหรอ? นายยืนอยู่นี่มาทั้งบ่ายแล้วนะ” ต้าไม่กล่าวด้วยสีหน้าเป็นห่วง

เขากลัวจริงๆว่าหมอนี่จะเป็นฮีทสโตรก

“ฉันไม่เป็นไรจริงๆ นายไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” ลู่โจวกล่าว จากนั้นเขาก็ส่ายหน้าอย่างหนักแน่นแล้วกล่าวเสริม “ฉันจะ ครบชั่วโมงแล้ว ฉันอยู่มานานแล้ว ทำไมฉันจะอยู่อีกชั่วโมงไม่ ได้ล่ะ นายไม่คิดงั้นเหรอ?”

ต้าไหมองดูลู่โจวแล้วกล่าวอย่างลังเล “ก็ได้ๆ งั้นฉันไม่ ห่วงนายแล้ว”

“นั่นแหละ ไปทำงานของนายเถอะ”

เมื่อต้าให้เห็นว่าจู่โจวหนักแน่นแค่ไหน เขาก็ไม่เซ้าซี้อีก อันที่จริง ต้าให้รู้สึกโชคดีด้วย

เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะหาคนที่เต็มใจมาทำงานท่ามกลางอากาศร้อนๆ มีคนทำงานพาร์ทไทม์ค่อนข้างมาก แต่ ส่วนใหญ่ไม่ได้ขยันเหมือนจู่โจว ไม่งั้นมันอาจทำให้ต้าไม่เป็น คนสวมชุดคอสตูมยืนกลางแดดร้อนจ้าด้วยตัวเอง

หลังจากชายอ้วนเดินจากไป โจวก็หันหลังกลับมองต้น หว่างที่อยู่ด้านนอกศูนย์ไชน่ายูนิคอม

ทันใดนั้นเองโจวก็รู้สึกว่าวิสัยทัศน์เบื้องหน้ามันดูแปลก

ทำไมผู้คนบนท้องถนนถึง…กำลังบินขึ้นท้องฟ้า ขาเขารู้สึกอ่อนแรง ทั้งร่างกายของเขากำลังทิ้งตัวลงกับ

ไป

พื้น

ด้วยสติที่ยังหลงเหลืออยู่น้อยนิด เขาได้ยินเสียงฝีเท้าก้าว เข้ามาหาเขาอย่างเร่งรีบ อีกทั้งยังมีเสียงตะโกนดังมาจากศูนย์ ไชน่ายูนิคอม

“มาสคอตที่หน้าประตูเป็นลมแดดแล้ว!”

“รีบถอดหมวกแล้วเอาน้ำให้เขาดื่มเร็ว!

“บ้าเอ้ย จู่โจว โปรดบอกฉันทีว่านายไม่เป็นไร!” “ไม่มีการสตอบสนอง แย่แล้ว รีบส่งเขาไปโรงพยาบาล!

“พาขึ้นรถฉันเร็ว!”

แสงสุดท้ายจางหายไปจากสายตาเขาจนพาเขาเข้าสู่ความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุด…

จู่โจวเป็นนักศึกษาเอกคณิตศาสตร์ปีหนึ่งในมหาลัยจิน หลังและกำลังจะขึ้นปีสองในอีกไม่กี่เดือน ตอนแรกเขาสมัคร เข้าเรียนวิศวกรรมซอร์ฟแวร์ แต่เขาขาดคะแนนไปไม่กี่คะแนน จากที่กำหนดไว้ สุดท้ายเขาจึงได้แต่ยอมเข้าสาขาที่ไม่เป็นที่ นิยมอย่างคณิตศาสตร์

บางครั้งจู่โจวก็อดถามตัวเองไม่ได้ เขาต้องเรียนเอกวิชา ที่น่ากลัวเป็นเวลาถึงสี่ปีเพื่ออะไร?

ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีคำตอบ

การเรียนเอกวิชาคณิตศาสตร์มีอยู่สองเส้นทางมาตรฐาน ไม่ว่าจะเป็นการเรียนต่อต่างประเทศหรือเรียนต่อปริญญาโท ปริญญาเอก) หรือการเปลี่ยนไปเรียนวิชาเอกอื่น

อันที่จริงเราสามารถทำงานให้กับมหาวิทยาลัยเช่นกัน แต่ ในฐานะนักศึกษาปริญญาตรีมันเป็นไปไม่ได้ นอกจากว่าเราจะ ใกล้ชิดกับอาจารย์มาก อย่างไรก็ตามแม้ว่าเราจะมีงานทำ แต่ มันก็เป็นแค่งานเบ็ดเตล็ดเท่านั้น ไปเรียนปริญญาโทแทนยังจะ ดีกว่าเสียอีก

อย่างไรก็ตามสำหรับลู่โจวแล้วการจะจบสูงกว่าปริญญา

โทนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลย

ครอบครัวของลู่โจวอาศัยอยู่ในเจียงหนึ่ง หรือกังเหลง)แม้ว่าชื่อเมืองจะฟังดูคล้ายกับจินหลิง แต่ระยะทางมันอยู่ห่าง กันหลายพัน พ่อชนชั้นกลางของเขาทำงานอยู่ที่โรงงาน แปรรูปโลหะในเจียงหนึ่ง ส่วนแม่ของเขาป่วยเกษียณอยู่บ้าน แถมยังจำเป็นต้องใช้เงินดูแลสุขภาพค่อนข้างมาก

ทั้งครอบครัวของเขาพึ่งพารายได้จากพ่อ นอกจากนี้เขา ยังมีน้องสาวที่กำลังเรียนมัธยม และมันจะสิ้นเปลืองเงินมากขึ้น อีกเมื่อน้องสาวขึ้นมหาลัย

เจตนาของพ่อคือการไม่ให้จู่โจวต้องมากังวลเรื่องเงิน ท่านต้องการให้ลูโจวศึกษาต่อจนจบปริญญาเอก

อย่างไรก็ตามจู่โจวรู้อย่างชัดเจนว่านี่มันเป็นไปไม่ได้

เนื่องจากเขาได้ก้าวเข้าสู่สังคมไปครึ่งก้าวแล้ว เขาจำเป็น ต้องพิจารณาปัญหาอื่นที่สอดคล้องกับความเป็นจริงมากกว่านี้

ถ้าจะให้เจาะจงมากกว่านั้นก็คือ เขาจำเป็นต้องพิจารณา ปัญหาเรื่องเงินของตน

เขาไม่อยากเป็นภาระให้ครอบครัวหรือเป็นตัวฉุดแข็งฉุด ขาอนาคตของน้องสาว ดังนั้นนับตั้งแต่ที่เขาเข้ามหาลัย เขา อยากเป็นอิสระทางการเงิน ในขณะที่คนอื่นๆออกไปฉลองร้อง คาราโอเกะที่คลับหรือกำลังเรียนอย่างหนักที่ห้องสมุด เขา กำลังแจกใบปลิว ติดตั้งเร้าเตอร์และส่งอาหาร

บางครั้งเขาก็อดถามตัวเองไม่ได้ว่าเขาเรียนมหาลัยไป ทำไม งานที่เขาทำนั้นไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะความชำนาญอะไร เลย แม้แต่นักเรียนมัธยมก็ทำได้ บางทีนักเรียนมัธยมอาจทําได้ดีกว่าด้วย อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่เป็นลมแดดง่ายๆ จากการยืนนอกห้องแอร์ไม่กี่ชั่วโมง

คำถามนี้มันก็เหมือนกับคำถาม อาชีพหลักของเอก คณิตศาสตร์ ก่อนหน้านี้ มันไม่มีคำตอบเช่นกัน

ในเวลานี้เขาล้มลงแล้ว…

เมื่อเขาได้สติ จู่โจวก็ตกตะลึงเมื่อเห็นว่าตนเองอยู่ ท่ามกลางสีขาวที่ไกลสุดลูกหูลูกตา

ที่นี่…คือที่ไหน?

ไม่มีใครตอบ

ด้วยความจําที่คลุมเครือ เขาจำได้ว่าตนเองเป็นลมแดด อยู่ที่ศูนย์ไชน่ายูนิคอม และก็มีใครบางคนพาเขาขึ้นรถส่งโรง พยาบาล อย่างไรก็ตามสถานที่แห่งนี้ดูไม่เหมือนโรงพยาบาล เลยสักนิด มันดูไม่เหมือนโลกแห่งความจริงด้วยซ้ำไป

ในขณะที่จู่โจวเริ่มรู้สึกเป็นกังวลกับสถานการณ์ในตอนนี้ จู่ๆหน้าจอกึ่งโปร่งใสก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า เขารู้สึกกลัวมากจน กระโดดถอยไปด้านหลัง

ระบบ…ไฮเทค? มันคืออะไรเนี่ย?!

จู่โจวช็อคมากเมื่อเห็นตัวหนังสือสีดำที่ค่อยๆปรากฏบน หน้าจอกึ่งโปร่งใส จากนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นทันที

เป็นไปได้ไหมว่า…ฉันถูกเลือก โดยระบบในตำนาน?
เขาเคยอ่านนิยายออนไลน์ทำนองนี้มาก่อน

โจวกลืนน้ำลายดังอีก เขาถาม “ระบบ…นายทำอะไร

ได้?”

แม้ว่าจะไม่มีเสียงลึกลับมาตอบคำถามเขา แต่หน้าจอโฮ โลแกรมกึ่งโปร่งใสก็ปรากฏข้อความขึ้นมา

ระบบไฮเทค :

ระบบนี้มีไว้เพื่อพัฒนาระดับการศึกษาของผู้ใช้ เกี่ยวกับ ความลับของระบบ โปรดค้นหาด้วยตัวเอง สำหรับความ สามารถของระบบ ระบบจะมอบอธิบายรายละเอียดให้แก่โ

อินเตอร์เฟสหลักของระบบมีดังนี้ :

X แก่นแท้ของวิทยาศาสตร์ (แก่นแท้ของผังต้นไม้ เทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์มุ่งเน้นไปที่ทฤษฎี ขีดจำกัดสูงสุด คือระดับสิบ แต้มประสบการณ์จะได้รับจากภารกิจเท่านั้น มัน ไม่สามารถแลกเปลี่ยนจากแต้มทั่วไป ผังต้นไม้เทคโนโลยีและ วิทยาศาสตร์ที่สมบูรณ์จะปลดล็อคตัวเลือกแห่งยุคอนาคต รวม ไปถึงภารกิจวิศวกรรมขนาดใหญ่)

A คณิตศาสตร์ : พื้นฐานของวิชาทั้งมวล มันจะเป็นตัว กําหนดขีดจํากัดของวิชาวิทยาศาสตร์แขนงอื่น

B ฟิสิกส์ : ช่วยให้ท่านเข้าใจเอกภพ

C ชีววิทยา : ช่วยให้ท่านเข้าใจตนเอง
D วิศวกรรม : ปรับแต่งเครื่องมือ ปรับแต่งสภาพแวดล้อม และปรับแต่งโลก

E วัสดุศาสตร์ : วัสดุและวิศวกรรมไม่สามารถแยกออก

จากกัน

F วิทยาการพลังงาน : จากเชื้อเพลิงซากดึกดำบรรพ์ไปสู่ เลี่ยม3 จากแบตเตอรี่ลิเธียมสู่แบตเตอรี่ปฏิสสาร จากการส่ง ผ่านข้อมูลแบบไร้สายสู่การส่งผ่านข้อมูลระยะไกลโพ้นผ่าน พลังงานเลเซอร์ ล่อเลี้ยงชีวิตทั้งมวลโดยใช้เอนโทรปี พัฒนา แหล่งพลังงานของทะเลแห่งหมู่ดาวที่อยู่ไกลโพ้น…

G วิทยาการสารสนเทศ : พันธุศาสตร์คือรหัสของพระเจ้า แต่ทว่าเป้าหมายสูงสุดของรหัสคือการสร้างพระเจ้า

* สาขาเทคโนโลยี : นี่เป็นสาขาแยกย่อยของผังต้นไม้ เทคโนโลยี หลังจากปลดล็อคสาขาเทคโนโลยีเฉพาะ มัน จําเป็นต้องใช้แต้มประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ หนึ่งแต้ม ประสบการณ์แลกแต้มทั่วไปได้หนึ่งแต้ม

ยกตัวอย่าง : พันธุศาสตร์ระดับ 1 จำเป็นต้องใช้ชีววิทยา ระดับ 1 แต่ท่านสามารถปลดล็อคพันธุศาสตร์ระดับ 1 ด้วยการ ใช้แต้มทั่วไปหนึ่งร้อยแต้ม (0/1000)

พันธุศาสตร์ระดับ 2 ต้องใช้ชีววิทยาระดับ 2 วิศวกรรม ระดับ 1 และหนึ่งพันแต้มประสบการณ์ ท่านถึงจะสามารถเลื่อน ระดับพันธุศาสตร์จากระดับหนึ่งไปสู่ระดับสอง (0/?)
พิมพ์เขียวเทคโนโลยี : พอเห็นชื่อก็จะทราบความหมาย แฝง พิมพ์เขียวเทคโนโลยีที่เข้าใจได้ง่าย มันมีโปรเจ็คขนาด เล็กอย่างนาโนซิปไปจนถึงโปรเจ็คขนาดยักษ์อย่างทรงกรมได สัน (ถ้าท่านเติมเต็มความต้องการการผลิต ท่านจะสามารถทำ ตามขั้นตอนของพิมพ์เขียวจนผลิตได้สำเร็จ)

แต้มทั่วไป : สามารถนำมาใช้เพื่อเปิดใช้งานรางวัล ภารกิจ หรือใช้สองร้อยแต้มเพื่อสุ่มภารกิจใหม่ขึ้นมา สามารถ นำมาใช้เพื่อแก้ปัญหาที่แก้ได้ยากของเทคโนโลยี (ราคาแก้ไข ปัญหาขึ้นอยู่กับระดับสาขาวิชา ระดับความยากของ เทคโนโลยี และความยากลำบากในการแก้ปัญหา

ภารกิจ : สุ่มสามภารกิจทุกครั้ง ท่านสามารถเลือกทำ ภารกิจหนึ่งในนั้น เมื่อทำภารกิจสำเร็จ ท่านจะได้รับรางวัลที่ เหมาะสม หลังจากทำภารกิจสำเร็จ หน้าภารกิจจะถูกรีเซ็ตทันที

ลู่โจวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขาทำหน้ายังไง เขาคิดว่า คณิตศาสตร์มันไม่มีประโยชน์ แต่ระบบบอกว่าคณิตศาสตร์ เป็นบิดาของสาขาวิชาทั้งมวล รสชาติของปลาเค็มพลิกตัว ทําให้เขาพูดไม่ออก

(ผู้แปล : ปลาเค็มพลิกตัว แปลประมาณว่า คนที่เคย ลำบากกำลังเจอจุดเปลี่ยนของชีวิตทำให้ชีวิตดีขึ้น)จู่โจวกำลังจะพบกับบางสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งขึ้น หลังจากคำแนะนำหายไป แผงคุณสมบัติก็ปรากฏขึ้นมา

ระบบไฮเทค :

โฮสต์ : จู่โจว

วิทยาศาสตร์แขนงหลัก :

A คณิตศาสตร์ : ระดับ 0 (0/1000)

B ฟิสิกส์ : ระดับ 0 (0/1000)

C ชีววิทยา : ระดับ 0 (0/1000)

D วิศวกรรม : ระดับ 0 (0/1000)

E วัสดุศาสตร์ : ระดับ 0 (0/1000)

F วิทยาการพลังงาน : ระดับ 0 (0/1000)

G วิทยาการสารสนเทศ : ระดับ 0 (0/1000)

แต้มทั่วไป : 0

ภารกิจ : ไม่มี

“แม้ว่าฉันจะไม่ใช่นักเรียนดีเด่น แต่ฉันก็ยังเรียนอยู่ใน หนึ่งในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุด เลขศูนย์ทั้งแถบแบบนี้มันดูถูกกันทันทีไปหน่อยไหม?”

จู่โจวไม่รู้ว่าเขาจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีหลังจากเขาเห็นเลข ศูนย์ทั้งแถบ

ระบบนี้ต้องมีอะไรผิดพลาด

ในขณะที่จู่โจวกำลังคิดเรื่องนี้ ไหล่ของเขาก็เริ่มสั่นอย่าง แรง และจิตสำนึกของเขาก็ถูกดึงออกไปจากมิติสีขาวบริสุทธิ์ทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ