บทที่010 ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่เขา

บทที่010 ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่เขา

ทันทีที่ได้รับคำสั่งจากจี้จึ่งเป็น ลูกน้องก็ได้จัดการทุก อย่างอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงตอนบ่าย เงี่ยงหงซึ่ง และจาง ม้างหรูก็ถูกนำตัวมาที่บ้านพักส่วนตัวของจี้จึงเป็น

เวินเทียนเทียนมองจี้จึงเป็นที่นั่งลงอยู่นั้น เธอจึงรีบลุก ขึ้น

ทันใดนั้นเจี่ยงหงซึ่งและจางล้างหรูเดินเข้ามา สายตา ของทั้งสองมองไปที่เวินเที่ยนเทียนอย่างแปลกประหลาด ใจ

จี้จึงเชินหันไปมองเวินเทียนเทียน

เจี่ยงหงซึ่งเอามือไขว้หลัง

“จิ่งเชิน มีเรื่องอะไรถึงได้เรียกพวกเรามาตอนนี้?”

จี้จึงเชินเอนหลังลงบนเก้าอี้ แล้วหันสายตาไปยังเวิน ยน

“นี่คือภรรยาของผม ลูกสาวคุณบอกกับผมว่าเธออยาก จะเจอพ่อแม่”
ทันใดนั้นเป็นเทียนเทียนก็รีบเดินเข้ามา

ปฏิกิริยาของเงี่ยงหงซึ่งและจางล้างหรูเมื่อสักครู่แสดง ให้เห็นชัดเจนว่าไม่รู้จักเธอ

เวินเทียนเทียนดูเหมือนว่าจะจับฟางเส้นสุดท้ายแล้ว

“คุณเจียงคะ! คุณช่วยยืนยันกับเขาหน่อยว่าฉันไม่ใช่เจี่ ยงเนี่ยนเหยา ฉันไม่ใช่ลูกสาวของพวกคุณ!”

ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องรับแขกก็ได้เงียบลง

ผ่านมาครู่ใหญ่ เจี่ยงหงซึ่งถึงจะคว้ามือเวินเที่ยนเทียน เขายิ้มและพูดขึ้นมาว่า

“เนี่ยนเหยา ลูกพูดอะไรออกมา? ลูกบอกว่าลูกไม่ใช่

ลูกสาวพ่อกับแม่เหรอ?”

เวินเทียนเทียนได้ยินถึงกับตกใจจนตัวสั่น

“ไม่!”

เธอสะบัดมือเจี่ยงหงซึ่งอย่างแรง

“ฉันไม่รู้จักพวกคุณ! ฉันไม่ใช่เจี่ยงเนี่ยนเหยา!
เงินเทียนเทียนกลึงตาโตและถอยออกมาด้วยความ หวาดกลัว

เจี่ยงหงซึ่งมองเวินเทียนเทียนแล้วยิ้มตาหยี สายตาส่อง ประกายราวกับสุนัขจิ้งจอก

“เนี่ยนเหยา นี่ลูกยังโกรธอยู่ใช่ไหม?”

เขาพูดต่ออีกว่า “พ่อรู้ว่าลูกไม่อยากแต่งงาน แต่ก่อน หน้านี้ลูกเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าลูกชอบคุณ ? ตอนนี้ทั้งสองก็ได้แต่งงานกันแล้ว หายโกรธได้แล้วนะ ลูก”

“ไม่! ไม่ใช่!”

เวินเทียนเทียนส่ายหัวไปมา หันไปหาจางม้างหรูที่อยู่

ข้างๆ

“คุณหญิงเงี่ยง บอกพวกเขาไปสิคะว่าฉันไม่ใช่เจี่ยง เนี่ยนเหยา ฉันไม่ใช่..………..

จางม้างหรูหันไปมองเธออย่างลังเล ในที่สุดก็พูดออกมาว่า

“เนียนเหยา!”
ทันใดนั้นเจียงหง งก็พูดขึ้นเสียงดังเพื่อตัดบทเวินเทียน เทียน

“เลิกโมโหได้แล้ว! การแต่งงานครั้งนี้เป็นความยินยอม ของลูกเอง! หากลูกยังโวยวายแบบนี้อีกคุณจี้จะมองตระ กูลเจียงของพวกเรายังไง?”

จี้จึงเป็นนั่งมองด้วยสายตาเย็นชา

เจี่ยงหงซึ่งทำหน้านิ่งแล้วหันไปพูดกับจี้จึงเชินว่า “คุณ จี้ ให้เวลาผมสักครู่ ผมจะสั่งสอนเธอให้ดี ลูกสาวผมคนนี้ เป็นเด็กที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่”

“ไม่จริง…….

เวินเทียนเทียนเดินเข้ามาเพื่อพยายามจะอธิบาย

จี้จึงเชินหันไปมองหน้าเธอ เห็นเธอลุกลี้ลุกลนจนจะ ร้องไห้แล้ว ใบหน้าเธอซีดเซียวเหมือนมีอะไรในใจแต่พูด ออกมาไม่ได้

เขาขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจแต่ก็ต้องข่มใจไว้

“ถ้าอย่างนั้นก็เชิญคุณเจี่ยงสั่งสอนตามสบาย ผมก็ไม่ ชอบคนที่ไม่เชื่อฟัง
พูดจบเขาก็เดินออกไป

ประตูเปิดและถูกปิดลง ภายในห้องรับแขกเหลือแค่เงิน เทียนเทียน เจียงหงซิ่งและจางล้างหรูสามคน

เวินเทียนเทียนมองดูทั้งสองด้วยสีหน้าตึงเครียด

“ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่ลูกพวกคุณ ฉันไม่ใช่เจี่ยงเนียนเหยา

เจียงหงซึ่งเหลือบไปมองเธอ รอยยิ้มบนในหน้าเขา เปลี่ยนสีหน้าเป็นเย็นชา

“ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่!”

“แล้วทำไมคุณถึง…..

เจี่ยงหงซึ่งทำเสียงไม่พอใจ เชิดหน้าใสไม่มองแม้แต่ หน้าของเวินเทียนเทียน

“หากผมไม่พูดออกไปแบบนั้น ถ้าจี้จิ่งเชินจับได้ว่าคนที่ แต่งงานด้วยไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเจียง คุณคิดว่า พวกเราจะมีชีวิตรอดเหรอ?”

เวินเที่ยนเทียนตกตะลึงกับสิ่งที่ตนเองได้ยิน เพียง เพราะว่าพวกเขาอยากปกป้องตระกูลเจี่ยง เจี่ยงหงซึ่งจึงท่าเรื่องเช่นนี้ขึ้น?