บทที่013 บ้านที่เต็มไปด้วยวัตถุโบราณ

บทที่013 บ้านที่เต็มไปด้วยวัตถุโบราณ

ในขณะนี้เวินเทียนเทียนได้เห็นวัตถุโบราณมากมาย เธอเหมือนปลาที่ว่ายน้ำอยู่ในมหาสมุทร มองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น มองไปจับไป

วัตถุโบราณเหล่านี้มีมาตั้งแต่สมัยสามก๊ก และยังมีใน สมัยราชวงศ์ตอนปลาย ของพวกนี้อยู่ภายในห้องรับแขก มากกว่าสิบชิ้น และใบเสนอราคาของแต่ละชิ้นมีมูลค่า มากกว่าสิบล้าน

เวินเทียนเทียนสายตาลุกวาว ทันใดนั้นเธอหันไปเห็น ทองสัมฤทธิ์ฟางจุนที่วางอยู่บนมุมโต๊ะ!

ซึ่งมีความสูงมากกว่าครึ่งเมตร คอยาว เท้ากลม ทั้งสี่ ด้านตกแต่งด้วยลายมังกรขาเดียว

ประติมากรรมรอบๆ ของหัวมังกร ก่อนหน้านี้เป็นเทียน เทียนเคยเห็นทองสัมฤทธิ์ฟางจุนชิ้นนี้ในทีวี เป็นตัวอย่าง ทองสัมฤทธิ์ที่มีอยู่ในคลังทองสัมฤทธิ์ที่เอามาหล่อรวม ไว้ด้วยกัน เป็นงานที่ประณีตละเอียดอ่อน รวมทั้งเป็นการ หล่อทองสัมฤทธิ์ขึ้นสูง

เวินเทียนเทียนจำได้ว่าครั้งล่าสุดในทีวีใบเสนอราคา มูลค่ามากกว่าห้าร้อยล้าน……
เธอเดินมองด้วยสายตาลุกวาว ยื่นมือไปจับแต่ก็ดึงมือ

กลับมา

ของล้ำค่าแบบนี้จะเอามือไปแตะสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้

เธอมองไปรอบๆ เห็นแม่บ้านเดินอยู่ เธอจึงรีบวิ่งไปหา แม่บ้าน

“คุณพ่อบ้าน คุณพ่อบ้าน!”

แม่บ้านได้ยินเสียงเรียกของเธอจึงหันกลับมาถามว่า

“คุณหนูเจี่ยงมีอะไรเหรอครับ?”

ใบหน้าเขาดูเฉยเมย ไม่มีอารมณ์และความรู้สึกใดๆ แต่ เขาก็ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่

เวินเที่ยนเทียนนึกถึงใบหน้าของสองบอดี้การ์ดที่จับเธอ ไปขังไว้ในห้องมืดนั้นแล้วช่างต่างกับคนนี้มาก

“มีถุงมือไหมคะ?”

“มีครับ เดี๋ยวผมจะไปเอามาให้นะครับ”

พูดจบเขาก็เดินออกไปเอาถุงมือ”เดี๋ยวก่อน!”

เงินเทียนเทียนเรียกให้เขาหยุดแล้วถามต่อ

“ฉันสามารถเข้าดูวัตถุโบราณในห้องได้หรือเปล่า?” เธอชี้ตรงไปที่โต๊ะที่วางทองสัมฤทธิ์ฟางจุน

“ได้ครับ ของพวกนั้นเอามาตั้งโชว์ให้ดูอยู่แล้วครับ”

เมื่อพ่อบ้านเดินออกไปเวินเที่ยนเทียนก็ดีใจขึ้นมาทันที เธอเดินเข้าไปดูทองสัมฤทธิ์ฟางจุนด้วยความตื่นเต้น

ไม่นาน พ่อบ้านก็นำถุงมือสะอาดคู่หนึ่งมาให้เธอ เธอ สวมถุงมือและดูวัตถุโบราณด้วยความตื่นเต้น

พ่อบ้านหันไปมองเธอ

ดูไปดูมาเธอก็ยังนิสัยเด็กอยู่เหมือนกัน แก้มที่แดงปริ่ม สองมือสวมถุงมือแล้วลูบไปมาที่ทองสัมฤทธิ์ฟางจุนอย่าง ตื่นเต้น

ถึงอย่างไรก็ตามเขาก็ดูออกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีเจตนา อื่นแอบแฝง
สายตาคู่นั้นที่มองเธอเป็นหญิงสาวขาวบริสุทธิ์

คิดไปคิดมา จากนั้นเขาก็เดินเอาเอกสารที่อยู่ในมือ

เข้าไปในห้องหนังสือ

จี้จึงเป็นกำลังนั่งดูเอกสารของบริษัทอยู่ภายในห้อง ถึง แม้ว่าช่วงนี้เขาไม่ได้เข้าไปบริษัทด้วยตัวเอง แต่ในทุกๆ วันเขาก็ใช้เวลาดูข้อมูลอยู่บ่อยๆ

พ่อบ้านได้ยื่นเอกสารให้เขา จากนั้นยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นมาว่า

“เมื่อสักครู่คุณหนูเจี่ยงให้ผมไปเอาถุงมือมาให้ ตอนนี้ เธอกำลังสำรวจทองสัมฤทธิ์อยู่ที่ห้องรับแขกครับ”

จี้จึงเชินถามกลับว่า “เธออยากได้เหรอ?”

“ผมคิดว่าคุณหนูเจี่ยงมีความสนใจทางด้านโบราณวัตถุ

ครับ”

จี้จึงเชินเงยหน้าขึ้น ก่อนหน้านี้ในข้อมูลส่วนตัวของเธอ ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้น

“เธออยากจะทําอะไรก็ตามใจเธอก็แล้วกัน แต่ให้คนจับตามองเธอไว้ก็พอ”
“ครับ คุณผู้ชาย”

เมื่อพ่อบ้านเดินออกไป จี้จึงเป็นก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ แต่อ่านเท่าไหร่ก็ไม่รู้เรื่อง เพราะใจของเขาตอนนี้คิดแต่ เรื่องของเวินเทียนเทียน

ผู้หญิงคนนั้นชอบเล่นโบราณวัตถุเหรอ?

งานอดิเรกนี้ทำไมถึงไม่ปรากฏในข้อมูลของเธอ

แต่เมื่อนึกถึงใบหน้ากลมๆ ของเธอที่กำลังตั้งใจสำรวจ ทองสัมฤทธิ์นั้นแล้วก็…

จะเป็นไปได้อย่างไร?

เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องไป