ตอนที่ 9 กรุ๊ปเลือดที่หายาก

ตอนที่ 9 กรุ๊ปเลือดที่หายาก

ในเวลาหกโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น แขไข กลับไปที่บ้าน พี่ เลี้ยงกำลังเตรียมอาหารเช้าวันนี้ในครัวและทักทายเธอ อย่างไม่มีอะไรพิเศษ แค่เพียงทักทายอย่างลวกๆไป “คุณ หนูสองกลับมาแล้ว”

“คนอื่นล่ะ?”

“คุณท่านอยู่ในห้องทำงาน ภรรยาเขายังไม่ตื่น”

แขไขพยักหน้า หันหลังกลับและเดินไปที่ห้องทํางานชั้น สอง เธอเคาะประตู หลังจากได้ยินคำอนุญาต เธอก็ผลัก ประตูเข้าไป หลังจากเห็นเธอ ขจรจิตก็หยุดนิ่ง และยิ้ม อย่างรวดเร็ว “ไข่หวาน กลับมาแล้ว”

แขไขมองใบหน้าที่อยู่ตรงหน้า เห็นได้ชัดว่ามันเป็น ความสัมพันธ์เพียงสายเลือด แต่เธอกลับสัมผัสได้ไม่ถึง ครึ่งด้วยซ้ำ เมื่อเธอเห็นเขาเธอจะนึกถึงความโชคร้ายใน วัยเด็กและความทุกข์ของแม่ของเธอ

ในฐานะพ่อ ขจรจิตไม่เคยให้ร่องรอยความรักของพ่อ แก่เธอ ในฐานะสามีขจรจิตเขาก็ไม่เคยทำตามสัญญาที่ เขาทำไว้ให้กุลยา
เธอสงบลงและพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง “ฉันจะ แต่งงานกับวิณ วันนี้ต้องนำทะเบียนบ้านไป

“อะไรนะ?” ขจรจิตยังคงงุนงง “ไม่ใช่ว่าพวกเธอเพิ่งเจอ กันเหรอ ทำไมเร็วขนาดนี้…”

“เร็วเหรอ” แขไขลดเปลือกตาลงและพูดอย่างประชด ประชัน “ป่าพรก็อยากให้เร็วหน่อยไม่ใช่หรือไง คืบหน้า เร็วขนาดนี้พวกคุณน่าจะดีใจกัน”

“อันนี้….………….ตก็พูดอะไรไม่ออก อย่างไรก็ตามเมื่อ คิดว่าเธอได้จับวิณไว้แล้วภายในใจก็รู้สึกตื่นเต้นอย่าง หยุดไม่อยู่ แล้วก็เปลี่ยนคำพูดทันที “พวกเธอยังวัยรุ่นกัน ฉันน่ะมันแก่แล้ว การแต่งงานที่รวดเร็วเดี๋ยวนี้มีมากมาย ถ้าเธอยินยอม พ่อก็สนับสนุน!”

สนับสนุน?

เขาอยากให้เธอไปเอาใจวิณแทบตาย เอาใจวีรสกุล กรุ๊ปจำกัดอีกด้วย

“เอาทะเบียนบ้านมาเถอะ”

“โอเค ได้” ขจรจิตไม่พูดอะไร และรีบเอาสมุดบัญชีออก จากตู้ทันทีและมอบให้เธอ “ไข่หวาน เธอเป็นลูกสาวที่ดี ของพ่อจริงๆ การป่วยของแม่เธอ เธอสบายใจได้ ฉันจะให้ป้าพรจัดการให้อย่างแน่นอน!”

“ไม่ต้องแล้ว วิณบอกว่าเขาจะจัดการให้” แขไขรับ ทะเบียนบ้านมา และมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกหก และพูดขึ้น “พ่อ เพราะคุณเป็นคนส่งให้ฉันไปแต่งงานกับ วิณ คุณจําเอาไว้”

ขจรจิตไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆเธอถึงพูดเช่นนั้น แขไขก็ได้ เดินออกจากห้องทํางานไป

เมื่อประตูปิดลง เธอก็หยุดเดิน เธอกำมือแน่น ย้อน นึกถึงเวลาสิบปีที่ได้อยู่ที่ ตระกูลดาวริศกุล สิ่งที่เธอ ปรารถนาคือความเรียบง่ายครอบครัวที่มีความรักและ ชีวิตธรรมดาแต่สิ่งที่ธรรมดาเหล่านี้เธอไม่เคยได้รับมัน เลย

เธอไม่ต้องการที่จะแบมือขอทานอีกแล้ว เธอจะต้อง แข็งแกร่งขึ้น แค่เพียงแข็งแกร่งขึ้นเธอก็จะควบคุมตระกูล ดาวริศกุลได้

2ชั่วโมงถัดมา รถของวิณก็มาปรากฏที่หน้าบ้าน แขไข กลัวว่าคนอื่นจะมาเห็นเข้า จึงให้เขาจอดตรงด้านข้าง ถนน
ประตูรถถูกเปิดออกจากด้านนอก กลิ่นของหญิงสาวก็ ลอยเข้ามา แขไขก็ก้าวเข้าไปในรถ และมองไปที่ชายที่ อยู่ด้านข้าง เธอยังมีความยับยั้งชั่งใจและความประหม่า อยู่

คนแปลกหน้าสองคนกำลังจะแต่งงาน

วิณสังเกตเห็นเธอกำลังจ้องมอง ดวงตาสีดำก็สบตากับ เธอ “หล่อเหรอ”

แขไขก็หันไปมองทางอื่นทันที เธอยกมือขึ้นและลูบหู เพื่อให้เส้นผมของเธอร่วงหล่นลงมาเพื่อปกปิดความตื่น ตระหนกและเริ่มพูดคุยว่า “เราจะไปที่อำเภอเลยหรือ ไม่?”

“ไปโรงพยาบาลก่อน”

“โรงพยาบาล?”

ราวกับว่าเขาอ่านความคิดเธอออก ชายคนนั้นจึงเหลือบ มองเธอ “ตรวจสุขภาพก่อนแต่งงาน”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถก็หยุดอยู่ที่หน้าโรงพยาบาล เอกชนที่มีชื่อเสียงของเมือง โรงพยาบาลสว่างสุข
เมือง ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในเมืองใหญ่ระดับ โลกในประเทศจีนมี โรงพยาบาลระดับสามดาวอยู่หลาย แห่ง แต่มีเพียงโรงพยาบาลสว่างสุขเท่านั้นที่ไม่เหมือน ใครที่นี่มีทักษะและคุณสมบัติทางการแพทย์ที่ดีเยี่ยม กล่าวกันว่าชาวต่างชาติที่มีชื่อเสียงจํานวนมากจะมา ที่นี่เพื่อทําการรักษา แน่นอนว่าค่าใช้จ่ายก็สูงมาก จะ เป็นห้องส่วนตัวพร้อมด้วยพยาบาลดูแลระดับมืออาชีพ ราคาที่ถูกที่สุดต่อหนึ่งวันคือหลายพันบาท สถานที่ที่คน ธรรมดาไม่สามารถอยู่ได้

ทั้งสองขึ้นลิฟต์และเธอคิดว่าพวกเธอกำลังจะไปที่ แผนกตรวจสุขภาพ แต่กลับอยู่อยู่ตรงหน้าประตูของ คณบดี และเดินตามวิณเข้าไป พวกเขาเห็นชายคนหนึ่ง สวมเสื้อคลุมสีขาวนั่งอยู่บนโซฟาในห้องทำงาน เมื่อเห็น ว่าพวกเขาเข้ามาก็ลุกขึ้นเข้ามาทักทายวิณอย่างสนิท สนม “ในที่สุดก็มาถึง กำลังจะผ่าตัดแล้ว ฉันล่ะกลัวมา ไม่ทัน”

พูดจบ ก็จ้องมองมายังแขไขที่อยู่ข้างกาย เด็กหญิงตัว เล็กผมยาวใบหน้าขาวสะอาด เธองดงาม ร่างกายสวม เสื้อเชิ้ตสีขาวและกระโปรงยีนส์สั้นและรองเท้าผ้าใบ สีขาวคู่หนึ่ง เธอยังดูเด็กและบริสุทธิ์มองแล้วดูเหมือน นักเรียนมัธยมปลาย

รชต ตบฝ่ามือของวิณอย่างลับๆ “คนนี้เหรอ? ฉันว่า ยัง ไม่บรรลุนิติภาวะ”
วิณจ้องมองเขาและเตือน “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”

รชตยิ้มและยื่นมือของเขาออกมา “สวัสดีสาวน้อย ฉัน อรชต เป็นเพื่อนของวิณ เธอเรียกฉันว่าพี่โชตก็ได้ นะ”ชายคนนี้หล่อเหลามาก ผิวสีขาวดูเปล่งปลั่ง ถ้าหาก วิณคือผู้ชายคนแข็งแกร่ง ชายคนี้ก็จะเป็นสิ่งที่ตรงกัน ข้ามกับเขา คนคนี้ดูอบอุ่น

แขไขจับมือของเขาอย่างรวดเร็ว “สวัสดี ฉันชื่อแขไข หรือไข่หวาน”

โชตนิ่งไป และหัวเราะออกมา “ชื่อน่ารักมาก

วิณมองไปที่มือของทั้งสองที่จับกันไว้ และขมวดคิ้ว “ไป เถอะ ไปตรวจสุขภาพ”

ได้มีการกล่าวว่าการตรวจร่างกายนั้นเป็นรายการพื้น ฐานสําหรับบางอย่าง อย่างไรก็ตามภายใต้หน้ากากมี เพียงการเจาะเลือดเท่านั้นที่เป็นไฮไลท์ รชตโกหกเธอว่า ต้องแยกกันตรวจกับวิณ และเขาพาเธอมาที่ห้องตรวจ

กระบวนการการตรวจสอบ ในขั้นตอนสุดท้าย พยาบาล ก็เก็บตัวอย่างเลือดจากเธอ “คุณแขไข นั่งรอที่นี่ครู่หนึ่ง เดี๋ยวฉันจะกลับมา”
แขไขพยักหน้า “โอเค รบกวนคุณแล้ว”

ในขณะที่เธอกำลังรอ ตัวอย่างเลือดก็ได้ถูกส่งไปถึงมือ ของโชตแล้ว ตัวอย่างเลือดถูกส่งไปยังเครื่องทดสอบเมื่อ มองไปที่ข้อมูลข้างต้นรชตก็พิจารณาอย่างละเอียดและ ยืนยันว่า “เป็นกรุ๊ปเลือด DEIGO”

วิณถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เดี๋ยวฉันจะพาเธอไป จดทะเบียน”

รชตขมวดคิ้ว หลายปีที่ผ่านมาที่รู้จักกัน เขาเข้าใจ ลักษณะของคนคนนี้เป็นอย่างดี “คุณจะแต่งงานกับเธอ จริงเหรอ? การแต่งงานไม่ใช่เรื่องล้อเล่น แม้ว่าผู้หญิงคน นั้นจะดูเรียบง่าย แต่ผู้คนก็มักจะเปลี่ยนไปเสมอ คุณยัง ไม่รู้จักเธอ….”

“ฉันไม่ได้ต้องการที่จะรู้จักเธอ” วิณเปลี่ยนสีหน้า ทันทีและขัดจังหวะการสนทนาของเขา “ฉันแค่อยาก ให้เธอเป็นคนพิเศษ การแต่งงานคือหลักประกันและค่า ตอบแทนของเธอ”

รชตพูดไม่ออกและผ่านไปครู่หนึ่งก็พูดว่า “การใช้สิ่งนี้ เป็นค่าตอบแทน มันค่อนข้างแพงไป คุณคิดดีแล้วหรือ?”

“ถ้าหากไม่แต่งงาน ฉันก็ไม่ได้รับรู้การเคลื่อนไหวของเธอ แทนที่จะกังวลกับเธอทุกวินาที สู้ให้อยู่ข้างกายเธอ ไปเลยไม่ดีกว่าหรือไง”

รชตเข้าใจนิสัยของเขา รู้ว่าการโน้มน้าวใจนั้นไม่มี ประโยชน์ดังนั้นจึงไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ เขาตบไหล่ของ ชายคนนั้นและถอนหายใจ “หากต้องการความช่วยเหลือ ก็บอกฉันได้เลย”

“โอเค”