บทที่ 8 ขายโสม

วันที่สอง เซี่ยหยางมาที่หมู่บ้านเกาตี้แปลงผักสิบหมู่ที่ ตัวเองเช่าไว้ มองดูคนพวกนี้กำลังเก็บกวาดผักพวกนั้นที่ ขายไม่ออกมานาน จึงอดทึ่งกับการทำงานของตาแก่ข่าย เลี้ยงไม่ได้

“แปลงผักจะต้องใช้เวลาสองวันถึงจะย้ายเกลี้ยง เรื่อง แบบนี้ใจร้อนไม่ได้”ชายเลี่ยงที่เห็นเซี่ยหยางเดินมา ถึง หน้าของตนเอง จึงปั้นหน้าพูด

“ลำบากทุกคนแล้ว”เซี่ยหยางหัวเราะแล้วพูดขึ้นมา ว่า”ไม่รีบหรอกครับ สองวันนี้ผมจะเข้าไปซื้อเมล็ดพันธุ์มา ปลูก”

“เมล็ดพันธุ์? “ช่ายเลี่ยงถามอย่างสงสัย“แกจะปลูก อะไร? –

“ถึงเวลาลุงก็รู้เองนั่นแหละ”เซี่ยหยางทำท่าขาย ใบตราส่งของ (อุบเรื่องที่สำคัญหรือน่าสนใจที่สุดเอาไว้ แล้วปล่อยให้อีกฝ่ายรออย่างกระวนกระวาย) ยิ้มตาหยี เดินกลับหมู่บ้านไป

หลังจากกลับมาที่หมู่บ้านแล้ว เขาได้ยินมาว่า ตำบลข้าง เคียงมีสถานที่เพาะปลูกต้นกล้าขององุ่น เขาขี่มอเตอร์ ไซต์มาดูสถานที่เพาะอนุบาลต้นกล้า รู้สึกค่อนข้างพอใจ จึงซื้อต้นกล้าองุ่นแดงในคราวเดียวหนึ่งหมื่นต้น อีกฝ่ายทําการจัดส่งถึงบ้านในสามวันให้หลัง

พอจัดการเรื่องนี้เสร็จ เขาก็ไปซื้อเมล็ดพันธุ์มันฝรั่งกับ บรรดาผักใบเขียวรวมถึงแตงกวา กลับมาถึงหมู่บ้านใน ช่วงค่ำมืด ระหว่างทางเจอเข้ากับรถกระบะขนผักของร้าน ฝูหมั่นโหลว ครั้งนี้มาด้วยกันทั้งหมดสามคัน

“พรุ่งนี้เช้าค่อยมาขนไม่ใช่หรอครับ? ทำไมถึงมาอีก แล้วล่ะ? “เซี่ยหยางถามอย่างสงสัย

“พรุ่งนี้มีคนจัดงานแต่งที่ร้านฝูหมั่นโหลวครับ กลัวว่า พวกผักจะส่งมาทัน ฉะนั้นจึงถือโอกาสมาขนไปให้มัน จบๆ! “คนขับรถพูดอย่างสุภาพ”เถ้าแก่เซียครับ รบกวน คุณหน่อยนะครับ”

“เห้อ เถ้าแก่อะไรกัน”เซี่ยหยางแก้มแดงเล็กน้อย ไม่คุ้น ชินที่ถูกคนอื่นเรียกแบบนี้ เรียกผมว่าเสี่ยวเซี่ยหรือเซี่ย หยางก็พอครับ

นี่เป็นผักและเห็ดชุดที่สองที่เซี่ยหยางปลูกในบ้านของ ตัวเอง ปลูกสองหมู่เต็มๆ รถกระบะทั้งสามคันต้องขนกัน สามรอบถึงจะขนกันหมด ดูตามราคาใน ณ วันนี้ ครั้งนี้ เขาได้เงินมาทั้งหมดหกแสนกว่า เพราะว่าจำนวนเยอะ เกินไป จึงใช้วิธีการโอนเงินโดยอินเทอร์เน็ตแบงก์กิ้ง หลัง จากที่เงินเข้าบัญชีแล้ว เซี่ยหยางก็ส่งบรรดาคนขับ แล้ว ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน
เข้าวันที่สอง หลังจากที่เขาตื่นนอนก็เข้าไปรดน้ำให้กับ โสมในโลกแผ่นหยก แล้วจึงไปเรียกหลี่เอ้อนมา

“มีเรื่องอะไรหรอครับพี่หยาง? “เมื่อคืนทำเอาหลี่เอ้อนิ้ว เหนื่อยมาก เข้ามาจึงยังไม่ได้ตื่นเต็มที่ เขาเอ่ยถามด้วย ตาที่ยังสะลึมสะลืออยู่

“เราเช่าที่ดินที่อยู่ตรงข้ามของชายเลี่ยงมาสิบหมู่ อีกทั้ง ยังไปเซ็นสัญญาทุกอาทิตย์ต้องส่งผักให้ร้านฝูหมั่นโหล วหนึ่งครั้ง ลำพังเราสองพี่น้องก็ทำไม่ไหวกันแล้ว” เซี่ย หยางยื่นบุหรี่ให้เขาสูบหนึ่งม้วน แล้วพูดขึ้นมาว่า “เรา ต้องหาคนมาช่วย เพราะฉะนั้นที่เรียกนายมาตั้งแต่เช้า จะ ให้นายช่วยไปหาบ้านที่มีความสัมพันธ์ค่อนข้างดีกับเรา ขอแค่ไม่มีผลกระทบอะไรกับการทําเกษตรของพวกเขา ทุกบ้านเรียกมาคนสองคนก็พอแล้ว ฉันจะให้คนละสาม พันต่อเดือน”

“สามพัน? “หลี่เอ้อนิ้วถลึงตาโต แล้วพูดขึ้นมาว่า “พวก เขาปลูกผักขายได้ปีละแค่เจ็ดแปดพันหยวน เดือนหนึ่ง ให้สามพัน ไม่แย่งกันมาเลยหรอ? ฉันคาดว่าคงจะมากัน คราวเดียวเป็นสิบคนแน่ เราเลี้ยงไม่ไหวหรอกมั้ง?

“ไม่มีปัญหา”เซี่ยหยางหัวเราะเสียงดัง”กำนันบอกแล้ว ไม่ใช่หรอ ว่าให้ฉันพาชาวบ้านรวย อีกทั้ง เดือนหนึ่งเอา เงินออกมาสามถึงห้าหมื่นไม่มีปัญหาหรอก”
“อิๆ งั้นผมก็วางใจไปเรียกคนมาแล้วนะ! “หลี่เอ้อนิ้วถู มือ“คราวนี้ผมว่าชื่อเสียงร่ำรวยของจางผู้กุ้ยคงจะรักษา ไว้ไม่ได้แล้วล่ะ คงจะอิจฉาพี่แน่ๆ!”

เวลาช่วงกลางวัน เซี่ยหยาง กินข้าวเที่ยงแล้ว หญิงชาย ประมาณสิบห้าสิบหกคนรวมกลุ่มกันเดินเข้ามาที่ลาน หน้าบ้านของตนเอง เป็นญาติพี่น้องที่อายุมากกว่า เป็น พวกบรรดาลุงป้าน้าอา ต่างเข้ามาเพื่อถามยืนยันว่าพวก เขาทํางานให้จะได้ค่าตอบแทนจริงหรือไม่

“แน่นอนครับ! “หลังจากที่ทุกคนคลายข้อสงสัยแล้ว เซี่ยหยางก็พูดเสียงดังว่า “ทุกคนล้วนเป็นเพื่อนบ้านญาติ พี่น้องกัน ผมฐานะดีขึ้นมาแล้วเลยคิดถึงพวกคุณ ถ้าหาก ทุกคนไม่เชื่อ ตอนนี้ผมสามารถเอาเงินเดือนให้ทุกคน ก่อนได้! ”

“โอ้โห งั้นนายจ่ายมาสิ! ”

“พูดบ้าอะไรน่ะ! เซี่ยหยางไม่ได้เป็นคนชอบพูดเรื่อย เปื่อยนะ! ”

“เซี่ยหยาง ป้าจะทํากับเธอเอง! ”

“ได้ครับ! “เซี่ยหยางตบโต๊ะ แล้วพูดขึ้นอย่างใจป้าใน ทุกเดือนมีวันหยุดสองวัน ทำงานวันละแปดชั่วโมง เงิน เดือนจะออกทุกสิ้นเดือน จากนี้ไปการทำงานของทุกคนฟังคําสั่งจากเอ้อนิ้ว ตอนนี้เขาคือผู้ช่วยของผม!

“โอ้ เอ้อนิ้วเป็นถึงผู้ช่วยแล้วหรอ! ”

“อิๆ”หลี่เอ้อนิ้วฉีกยิ้มกว้าง แล้วเริ่มย้ำคำพูดของ

เขาทํางานกับพี่หยางได้เงินแน่ๆ!

การรับสมัครหาคนงานใช้เวลาคุยไปสองชั่วโมง ตัดสิน ให้ทุกคนเริ่มทำงานกันพรุ่งนี้

ทุกคนต่างแยกย้ายกันออกไป เซี่ยหยางเริ่มแบ่งงานให้ กับหลี่เอ้อนิ้ว

แปลงผักของตนที่ดินทั้งหมดสองหมู่จะใช้ปลูกแตงกวา ที่ดินสิบหมู่ที่เช่ามาจะทำการปลูกองุ่นกับมันฝรั่ง และพืช ผัก

ข้อกำหนดที่สำคัญที่สุดคือ การใช้น้ำในอ่างเก็บน้ำถัด จากแปลงผักเพื่อการชลประทาน! ปริมาณการรดน้ำ ต้องสม่ำเสมอที่สุด!!

หลังจากที่หลี่เอ้นิ้วเข้าใจแล้ว เซี่ยหยางก็ยื่นเงินสาม หมื่นให้กับเขา แล้วพูดขึ้นมาว่า“เอ้อนิ้ว ลำบากหน่อยนะ หลังจากนี้ไปถ้าได้เงินมานายได้ส่วนแบ่งแน่ เงินนี่นาย เอาไปก่อน ค่าใช้จ่ายในการทำงาน นายใช้จ่ายอะไรไป ใช้ได้เลยนะ ไม่ต้องทำบัญชี”
“เห้อ! “หลี่เอ้อนิ้วตบหน้าอกของตัวเองเป็นการ ยืนยัน“พี่หยาง ผมรับรองว่าต้องทำงานให้เสร็จเรียบร้อย ครับ! ”

ตอนนี้เซี่ยหยางแทบจะชี้นิ้วในการบังคับสั่งการ เขา นอนกลางวันอย่างสบายใจ รอจนถึงตอนกลางคืน ค่อย ไปเริ่มทํางานของตนเอง

ในคืนนี้ เขารดน้ำให้บรรดาผักที่อยู่ข้างๆอ่างเก็บน้ำ โดย ทั้งหมดใช้น้ำที่หาบมาจากโลกแผ่นหยก ผ่านการทํางาน มาสองคืน เขาใช้แรงของเขาเพียงคนเดียวกามารถหาบ น้ำมาใส่อ่างเก็บน้ำสองสามอ่างมาจนเต็ม น้ำแร่น่าจะ ราวๆสามสิบตันได้

เช้าของวันที่สาม หลังจากที่เขามองดูทุกคนเริ่มทำงาน กันอย่างขยันขันแข็ง เซี่ยหยางรู้สึกพอใจมาก คิดว่าได้ เวลาปลูกของที่ล้ำค่าแล้ว

เซี่ยหยางขี่รถเข้ามาในตัวอำเภอ วิ่งไปทางร้านขายพันธุ์ พืชของยาจีน อยากจะซื้อเมล็ดโสมกับชายชราเพื่อกลับ ไปปลูกทุ่งสวรรค์ รถจอดนิ่ง เขาเดินเข้าไปด้านใน ไม่ เห็นชายชราคนก่อนแล้ว เห็นเพียงสาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้ม คนหนึ่ง

“สวัสดีครับ”เซี่ยหยางเดินเข้าไป แล้วถามอย่างแปลกใจ ไปว่า “ขอโทษนะครับเถ้าแก่อยู่ไหมครับ? ”
“คุณมีอะไรหรอคะ? “หญิงสาวสวยในชุดกระโปรง ยาวสีขาวเหลือบมองกลับมา เหลือบมองที่เซี่ยหยางแล้ว ก้มศีรษะลงเพื่อยุ่งกับตัวเองต่อไป และพูดไปว่า “พ่อไม่ สบายนะคะ คุณต้องการซื้ออะไรบอกกับฉันก็พอค่ะ แต่ ทางที่ดีเร็วหน่อยนะคะ ฉันจะรีบปิดร้านแล้ว”

“ตาแก่นั่นเป็นพ่อของคุณหรอครับ? “เซี่ยหยางมองไป ที่สาวสวยตรงหน้าที่อายุมากกว่าเขาไม่กี่ปี แล้วพูดอย่าง ตกตะลึง ครั้งก่อนตอนที่ผมมาแกยังดีๆอยู่เลย อาการดี ขึ้นมาบ้างไหมครับ? เป็นหนักไหม? ”

ที่เป็นห่วงขนาดนี้ เป็นเพราะเซี่ยหยางจำได้ว่าน้ำแร่ใน โลกแผ่นหยกของเขาสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยได้

“ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เห็นได้ชัดว่าสาวสวยกำลังหาของใน ลิ้นชักอย่างรีบร้อน”เขาแก่แล้ว ต้องดูแลตัวเองหน่อย ฉัน จำได้ว่าในร้านมิโสมหนุ่มอยู่ ทำไมหาไม่เจอนะ? ”

พอนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองสนทนากับเด็กหนุ่มแปลก หน้ามากขนาดนี้ในขณะที่กำลังวุ่นๆอยู่ เหอเสี่ยวหย่า รู้สึกรำคาญใจมาก เธอขมวดคิ้วเป็นปมแล้วพูดขึ้นมา ว่า“ขอโทษนะคะ ตอนนี้ฉันต้องการความเงียบ คุณยังมี ธุระอะไรอีกไหมคะ? ถ้าไม่มีก็เชิญค่ะ”

เซี่ยหยางเมินเฉยต่อกิริยาท่าทางของเธอ มองดูสมบัติ ล้ำค่าของตำบลที่อยู่ภายในร้านแวบหนึ่ง หลินจือดอกนั้นคงจะมีอายุหลายร้อยปีแล้ว จึงพูดขึ้นมาว่า”พวกคุณ ขายพันธุ์พืชยาจีนไม่ใช่หรอครับ? ทำไมถึงไม่มีโสมหนุ่ม ล่ะ? ”

“พูดไปนายก็ไม่เข้าใจ”เหอเสี่ยวหย่าหาโสมไม่เจอ จึง หยิบยาจีนล้ำค่าออกมาอย่างละนิดหน่อย ใส่เข้าไปใน กล่องหรู แล้วพูดขึ้นมาว่า“ตอนนี้พ่อของฉันกำลังรักษา อยู่ที่บ้านของปรมาจารย์แพทย์แผนจีนท่านหนึ่ง ต้องการ โสมมาก ฉันต้องรีบเข้าไปดูในตัวจังหวัดว่าจะพอหาได้ ไหม ถ้าคุณสามารถหาให้ฉันได้ เงินไม่ใช่ปัญหา”

“นี่เป็นเบอร์มือถือของฉัน”เหอเสี่ยวหย่ายืนนามบัตร หรูใบหนึ่งให้กับเซี่ยหยาง หลังจากนั้นก็ปิดร้านไป หยิบ กุญแจรถเตรียมจะออกไป

เหอเสี่ยวหยา?

“ชื่อนิสัยเหมือนเจ้าตัวเลยแหะ! “เซี่ยหยางที่มองดูรูป ร่างเพรียวสูงอยู่หลายครั้ง กิริยาท่าทางหวานหยดย้อย ของเหอเสี่ยวหย่า เขาพูดมันในใจ

หลังจากนั้น เขาพลิกกลับไปอีกด้านหนึ่ง ก็เห็นเพียงผู้ อำนวยการบริษัทแห่งหนึ่ง

เยสเข้ ขาว สวย รวย อายุน้อย!
“เฮ้ คนสวย ผมมีโสมครับ! “เซี่ยหยางที่รู้สึกตัวได้ก็ รีบเรียกเธอไว้ แล้วพูดขึ้นมาว่า”ผมมีโสมหนุ่มครับ คุณ ต้องการใช้เท่าไหร่!

“คุณมีจริงๆหรอครับ? “เหอเสี่ยวหย่าที่มองประเมินดู เซี่ยหยาง แล้วพูด”มีเท่าไหร่รับซื้อเท่านั้น? ”

เซี่ยหยางพยักหน้าอย่างจริงจัง แล้วพูดครับ!”

“เอาให้ฉันมาก่อนสิบราก! “เหอเสี่ยวหย่าลูบมือถือ แล้วเอ่ยถามว่า “จะเอามาให้เมื่อไหร่คะ? ขายยังไง? ”

“เรื่องราคาเราค่อยว่ากัน”เซี่ยหยางแอบปาดเหงื่อ โชค ยังดีที่เธอเอาแค่สิบราก ภายในยี่สิบนาทีเดี๋ยวผมเอามา ให้ครับ”

“ได้! เดี๋ยวฉันจะรอคุณยี่สิบนาที! “เหอเสี่ยวหย่ากลับ มาที่ร้าน หลังจากนั้นก็เริ่มโทรศัพท์

“แต่ผมมีข้อแม้ ผมอยากได้เมล็ดพันธุ์ที่มีค่านิดหน่อย อย่างเช่นเห็ดหลินจือ? “เซี่ยหยางตามเข้ามา แล้วชี้ไปที่ เห็ดลิ้นจือดอกนั้น แล้วพูดขึ้นมาว่า“ผมสนใจกับเมล็ดเห็ด หลินจืออะไรพวกนี้

“ถ้าไม่เห็นโสมหนุ่มสิบรากก่อน งดคุยทุกเรื่อง! “เหอเสี่ ยวหย่าพูดด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ
“ได้ครับๆ ผมจะไปเอาตอนนี้แหละ”เขี่ยหยางทิ้งไว้หนึ่ง ประโยค จากนั้นก็รีบขี่มอเตอร์ไซต์ของตัวเองจากไป หา ที่ที่ไม่มีคนพบเห็นเข้าไปในโลกแผ่นหยก หลังจากนั้นก็ ขุดรากโสมอันอ้วนท้วมสมบูรณ์อย่างระมัดระวังออกมา

“น่าเสียดาย ที่มันมีขนาดใหญ่แค่แครอทหนึ่งหัว ถ้า หากปลุกต่ออีกสักสองสามเดือน พวกคุณจะต้องเจอ อภิมหาจักรพรรดิโสมในโลกปัจจุบันแน่”เซี่ยหยางถอน หายใจแล้วหยิบโสมใส่เข้าไปในกระเป๋า หลังจากนั้นก็ข มอเตอร์ไซต์อย่างสบายใจเฉิบไปที่ร้านขายยาจีน

“อ่ะ คุณดูคุณภาพก่อน”เซี่ยหยางยืนโสมไปวางไว้ตรง หน้าของเหอเสี่ยวหย่า หลังจากนั้นก็จุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ เดินมองสํารวจไปมาที่เห็ดหลินจือดอกนั้น

เหอเสี่ยวหย่าถ่ายรูปเห็ดหลินจือ หลังจากนั้นก็ส่งให้กับ เลขาของปรมาจารย์แพทย์แผนจีน ผ่านไปไม่นาน ก็มี โทรศัพท์โทรเข้ามา

“คนสวย ว่ายังไง? “เซี่ยหยางตรวจสอบว่าหลินจือเป็น ของแท้หรือไม่ เดินไปที่ข้างๆเหอเสี่ยวหย่าเพื่อเชยชมกับ รูปร่างอันสวยสะพรั่งของเธอ พอเห็นเธอวางสายลง ก็อด ถามขึ้นมาไม่ได้

“ฉันชื่อเหอเสี่ยวหย่า คุณเรียกชื่อฉันก็พอ”เหอเสี่ยวหย่าพูดอย่างเรียบเฉย”คุณไม่รู้สึกหรอว่าการเรียกคน สวยมันเฉยน่ะ? รออีกเดี่ยวเถอะ ปรมาจารย์แพทย์แผน จีนจะมาดูด้วยตัวเอง”

พูดถึงตรงนี้ เหอเสี่ยวหย่าก็อดที่จะประเมินดูเด็กหนุ่ม ตรงหน้าหลายครั้ง สวมเสื้อผ้าธรรมดา ขี่มอเตอร์ไซต์ จะ มองแนวนอนหรือแนวตั้งก็ไม่เหมือนคนที่เหนือกว่าแต่ อย่างใด

โสมที่ล้ำค่าขนาดนี้ อีกทั้งยังยากที่จะรวมกันให้ได้สิบ ราก เขาไปเอามาจากไหนกัน?