บทที่13 ความลับของซูปั้นเซี่ยซู

ซูล่อยกมือขึ้นลูบหน้าผากของเซียวซูไป์ เพราะว่าความ สูงไม่ถึง ก็เลยต้องเขย่งเท้า

“ตัวก็ไม่ได้ร้อนนิ ทำไมถึงได้พูดจาเรื่อยเปื่อย ถ้าเกิดว่า เจอกันครั้งแรกแล้วชอบเลย ถ้ายังงั้นคนที่ข้าซูล่อชอบ นั้น ก็คงต่อแถมตั้งแต่เขตใต้เมืองไปถึงจนเขตเหนือเมือง เลยสิ”

เซียวชูไปไม่ฟัง ยังคงมุ่ยปากเหมือนดั่งเก่า “ข้าไม่สนใจ เจ้าคือชายาของข้า พ่อบ้านบอกว่าเมื่อเข้าพิธีอภิเษก สมรสแล้วจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ เจ้าห้ามไปชอบ คนอื่น ห้าม ห้าม! ”

นี่เป็นครั้งแรกที่ซูล่อเจอเซียวซูไป่สร้างความขัดแย้งกับ ตนเองแบบนี้ หล่อนถอนหายใจออกมา แล้วก็ปลอบโยน เขาว่า

“เอาเถอะๆ จะเชื่อฟังเจ้าทั้งหมดนั่นแหละ ห้ามก็ได้ พอ ใจรึยัง พวกเรากลับไปได้แล้วใช่ไหม”

พอกลับมาที่จวนองค์ชายเจ็ด อารมณ์ขุ่นเคืองของเซียว ชูไป่ก็ยังคงไม่หายไป แล้วก็ใช้อารมณ์เด็กๆ ในการขัง ตนเองไว้ในห้อง

“ข้าอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ !
ซูล่อปิดประตูไม่ต้อนรับแขก ค่อนข้างจะไม่มีทางเลี่ยง ได้แต่สั่งให้พ่อบ้านหลี่เตรียมอาหารเย็นไว้ให้เซียวซูไป ด้วย หลังจากนั้นตนเองก็ไปจัดการ “สินสอดทองหมั้น” ที่ วันนี้เอากลับมาจากจวนเจ้าพระยาหวู่อัน

ได้มีการให้พ่อบ้านหลี่ได้นับไว้ล่วงหน้าก่อนแล้ว ใน สินสอดทองหมั้นนั้นของชิ้นเล็กชิ้นใหญ่รวมกันก็แสนกว่า ตำลึง บวกกับที่ดินร้านค้าในเมืองหลวง ก็ถือว่าไม่ใช่เงิน ก้อนเล็กๆ เลย

ซูล่อรู้สึกว่าการได้เงินก้อนนี้มานั้นไม่ง่ายเลย จะใช้มั่ว ชั่วไม่ได้ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการซื้อข้ารับใช้ใน จวน

“พ่อบ้าน ที่เมืองหลวงแห่งนี้มีที่ไหนสามารถซื้อตัวข้ารับ ใช้ ที่น่าเชื่อถือได้บ้างหรือไม่? ”

พ่อบ้านหลี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “อยู่ที่เขตใต้เมืองน่ะขอรับ มี อยู่คนหนึ่งที่ชื่อว่าร้านหอลิ่นหนานทำธุรกิจเกี่ยวกับสิ่งนี้ อยู่ แต่ว่าที่นั่นมันมีทั้งคนดีละคนเลวปะปนกัน แถมยังติด กับบ่อนที่พวกอันธพาลชอบมารวมตัวกันอีก พระชายา ไปที่นั่นข้าว่าน่าจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ให้ทาสเป็นคนทำ เรื่องนี้เองเถอะขอรับ”

ซูล่อส่ายหน้า ท่าทางดูแน่วแน่เป็นอย่างมาก
“ไม่ ข้าจะไปด้วยตัวของข้าเอง”

พ่อบ้านหลี่ยังคงอยากพูดโน้มน้าวอยู่ แต่ว่าในเมื่อซูล่อ ยืนยันดังนี้ สุดท้ายก็จำเป็นต้องจำยอม

แต่ว่าเรื่องที่ต้องไปหาซื้อตัวทาสนั้นยังไม่รีบร้อนเท่า ไหร่นัก เพราะว่าคืนนี้ซูล่อยังมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้นให้ทำ

ช่วงหัวค่ำ ซูล่อจัดการเรื่องหยุมหยิมในจวน พอกลับมา ที่ห้อง แสงเทียนระยิบระยับอยู่ในห้องเวลานี้ เผยให้เห็น ความสงบและมีความสุขของผู้ชายที่นอนตะแคงอยู่

ความจริงแล้ว หน้าตาของเซียวชูไปนั้นหล่อเหลามาก โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น มันดูเรียวยาวและแคบราวกับนก ฟินิกซ์ แถมยังดูเหมือนมีดวงดาวที่สว่างไสวซ่อนอยู่

ราวกับว่ากำลังฝันถึงอะไรที่รสชาติโอชะอยู่ เซียวซูไป๋ จับปากของตนเอง แล้วก็มีน้ำลายไหลออกมา “อร่อย……….

ซูล่อเผลอหลุดหัวเราะออกมา หยิบผ้าห่มด้านข้างมาห่ม ให้กับเขา หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปหลังม่านกัน ตอนที่เดิน ออกมาอีกครั้งนั้น ร่างกายของหล่อนก็ได้สวมใส่ชุดพราง ตัวในเวลากลางคืน
หล่อนมาหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะ เป่าเทียนให้ดับ หลังจากนั้น ก็ปิดประตูห้องเบาๆ

ซูล่อเงยหน้าขึ้นมา มองดูดวงดาวที่สว่างไสวใต้เวหา

ความเด็ดเดี่ยวและความเย็นชาไหลผ่านดวงตาของ หล่อน

ย้อนกลับไปนึกถึงตอนก่อนหน้านี้ที่ได้พบกับข้ารับใช้ที่ แอบวางยาโดยบังเอิญที่จวนเจ้าพระยาหวู่อัน ซูล่อก็ยิ่ง รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ หล่อน จำเป็นต้องไปตรวจ สอบที่จวนเจ้าพระยาหวู่อันด้วยตนเองให้ได้

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างหนึ่งก็ได้กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ ด้านนอกของจวนเจ้าพระยาหวู่อัน

ซูล่อปกคลุมตนเองด้วยผ้าสีดำ ดวงตาที่เยือกเย็นนั้นหรี่ ลง สำรวจสถานการณ์ของผนังพื้นที่หลังบ้านของจวนเจ้า พระยาหวู่อัน

รอทีมลาดตระเวนเดินออกไปจากตรงนั้น หล่อนมองหา โอกาสเหมาะเจาะ และกระโดดลงจากกำแพง

ซูล่อถอนหายใจยาว หล่อนแอบคิดว่าร่างของบุตรีหลวง นี่ช่างอ่อนแอจริงๆ แค่ข้ามกำแพงหน่อยก็รู้สึกเหนื่อยจน ไม่ไหวแล้ว หลังจากวันนี้ไปต้องบำรุงรักษาให้หน่อย แล้วก็ใบหน้าที่ขี้ริ้วขี้เหร่นี่อีก มีเวลาต้องจัดการ มันบ้างแล้ว

และแล้วก็มาถึงลานบ้านของฮูหยินเล็กจ้าวอย่างคุ้นเคย ซูล่อพุ่งตัวไปที่มุมของกำแพง ผ่านหน้าต่าง สังเกตความ เคลื่อนไหวภายใน

ฮูหยินเล็กจ้าวพึ่งจะถูกยายหลินประคองเดินเข้ามา หลัง จากนั่งลงแล้วประโยคแรกที่พูดออกมานั้น ทำให้ซูล่อตื่น ตกใจเป็นอย่างมาก

“สุขภาพของคุณหนูรองเป็นอย่างไรบ้าง ได้ส่งยาบำรุง ครรภ์ไปตรงเวลารึเปล่า? ”

ที่จริง ที่ซูปั้นเซี่ยซูพยายามอย่างหนักที่จะได้แต่งงาน กับองค์ชายรัชทายาท นั่นก็เพราะว่าหล่อนตั้งท้องนั่นเอง คิดดูแล้ว เด็กคนนี้น่าจะเป็นลูกขององค์ชายรัชทายาท สินะ

ซูล่อคิดแบบนั้น ได้ว่าพอได้ยินเสียงฮูหยินเล็กจ้าวดัง ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง คำพูดดูระมัดระวังเล็กน้อย

“ใช่สิ ทางนั้นได้จัดเตรียมหมอไว้ดูแลพร้อมแล้วใช่ ไหม? ”

ยายหลินตอบด้วยเสียงแผ่วเบา
“จัดเตรียมไว้เรียบร้อยทั้งหมดแล้วเจ้าค่ะ ฮูหยินเล็ก วางใจเถอะค่ะ คุณหนูรองตั้งครรภ์ได้หนึ่งเดือนแล้ว เจ้าค่ะ”

ฮูหยินเล็กจ้าวยิ้มเยาะ “องค์ชายรัชทายาทจัดให้นาง ข้าหลวงมา ก็เพื่อที่จะต้องการรู้ให้แน่ชัดถึงเวลาในการ ตั้งครรภ์ของเด็ก พวกเราต้องระวังหน่อยนะ ต้องไม่ให้คน อื่นพบเบาะแส เด็กคนนี้ จำเป็นต้องเป็นลูกขององค์ชาย รัชทายาทเท่านั้น!

ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของซูล่อ หลัง จากนั้นก็มีการหัวเราะเยาะมาแทนที คุณหนูรองของจวน เจ้าพระยาผู้สง่างาม ถึงแม้ว่าจะยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ตั้ง ครรภ์ก่อนออกเรือนนะ ฟังจากน้ำเสียงของฮูหยินเล็กจ้าว แล้ว เกรงว่าบิดาผู้ให้กำเนิดเด็กคนนี้จะยังเป็นเบาะแสอื่น ได้อีกนะ

นึกไม่ถึง ว่าการที่หล่อนมาที่จวนนี้ในครั้งนี้ จะได้ยิน ความลับที่ใหญ่โตขนาดนี้

น่าสน น่าสนใจจริงๆ….