บทที่ 10

จอมขวัญเดินลงมาข้างล่างพร้อมหลานสาวหลังเข้าไป เปลี่ยนเสื้อภาพชุดใหม่เรียบร้อย แต่ยังไม่ทันก้าวเท้าถึง บันไดขั้นสุดท้าย สายตาก็มองตรงไปทางหญิงสาวผู้มา ใหม่ ริมฝีปากแดงสดพร้อมสายตาไม่เป็นมิตรมองเหยียด มาตรง ๆ เธอไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่เข้าใจท่าทีนั้นเธอเองเชิด หน้าขึ้นไม่สนใจ

“ทำไมหล่อนยังอยู่ที่นี่” รีเบคกาถามน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

“ที่นี่เขาให้ทักทายคนอื่นแบบนี้หรือคะ มารยาทเป็นเรื่อง สำคัญนะคะ”

หญิงสาวฉะกลับอย่างไม่ไว้หน้า กิริยาตั้งแต่พบกันครั้ง แรก จนมาถึงตอนนี้หล่อนไม่เคยพูดให้เกียรติเธอเลย

“นังนี่” รีเบคกาตั้งท่าหาเรื่องแต่ถูกขัดขวางไว้

“มาทำไมแต่เช้า”

เสียงดุดังจากด้านหลัง สายตาคมมองแผ่นหลังเล็ก แล้วกระตุกยิ้มเดินไปหยุดใกล้จนแทบชิดร่างบอบบาง กลิ่นหอมจากกายเธอทำเขาตื่นตัวอีกแล้ว
“รีเบคกาคิดถึงคุณค่ะ” หล่อนเดินแทรกสองน้าหลาน เข้าไปเกาะแขนมาร์ติโน่

จอมขวัญใจเต้นแรงนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนไม่กล้า หันกลับไปมอง รีบจูงหลานสาวไปห้องนั่งเล่นเพื่อสงบสติ อารมณ์ตัวเอง

มองชายหนุ่มเดินทางกับเข้าบ้านก่อนจะลุกขึ้นเดินตาม ไป กับข้าวที่เธอทำถูกเตรียมไว้บนโต๊ะอาหาร

“ของพวกนี้มันอะไรกัน” รีเบคกาถามเสียงดังสีหน้าไม่ พอใจที่บนโต๊ะอาหารมีแต่อาหารเอเชีย

ป้าโอลิเวียเดินเข้ามารายงาน “พอดีคุณจอมขวัญเป็น แขกเอเชียที่นี่คนแรก เธอเลยลงครัวทำอาหาร ดิฉันคิด ว่าอยากให้ลองชิมเลยตั้งเป็นอาหารเช้านี้ค่ะ”

“เอาไปเททิ้งให้หมด”

“หยุด ถ้าคุณไม่อยากกินก็กลับไปซะรีเบคกา” เสียงเข้ม ตวาดมองหน้าหล่อนนัยน์ตาดุดันจนอีกฝ่ายสงบปากสงบ

รีเบคกาไม่กล้าหือต่อยอมนั่งลงแต่โดยดี แต่ยังมีสีหน้า ไม่พอใจอยู่ ยิ่งเห็นคนเดินเข้ามายิ่งแล้วใหญ่
จอมขวัญมองมาร์ติโน่ที่กำลังกินอาหารที่ตนทำ “อร่อย

ไหมคะ”

“ไม่แย่ ถึงหน้าตาจะพิลึกไปหน่อย”

“ชิ! อร่อยก็บอกอร่อยสิ”

ภาษาที่ทั้งคู่พูดกันทำให้คนฟังฟังไม่รู้เรื่องพร้อมขมวด คิ้ว “อยู่ที่นี่ให้ใช้ภาษาอังกฤษ”

รีเบคกาชักสีหน้าไม่พอใจลุกขึ้นเดินออกจากห้อง จอม ขวัญมองก่อนจะลุกเดินตามเพราะกลัวอีกฝ่ายจะทําร้าย หลาน แต่พบว่าอีกฝ่ายหลบไปคุยโทรศัพท์ ส่วนเธอก็เดิน เข้าไปนั่งเล่นกับแพรวา

นั่งรออยู่นานก็เห็นมาร์ติโน่เดินผ่านมาพร้อมลูกน้องของ เขาอีกสองคน ร่างบางลุกขึ้นเดินตามด้วยที่ร่างหลานสาว ก้าวตามหลังไปติด ๆ

“คุณมาร์ติโน่ คุณจะไปไหน ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ นะ” จอมขวัญเดินไปจับแขนก๋ายำพอเขาหันกลับมามอง ดวงตาสีเข้มคู่นั้นทำเธอใจเต้นแรงอย่างน่าแปลก

“ตอนเย็นค่อยคุยกัน” ชายหนุ่มบอกปัด ยืนกอดอกมอง แก้มแดงเรื่อนัยน์ตาประกายวาววับ
รีเบคกามองอาการทั้งคู่ด้วยสายตาไม่พอใจ กระชับแข นมาร์ติโน่แสดงความเป็นเจ้าของ

“เจ้านายไม่พักสักหน่อยเหรอครับ เมื่อคืนแทบไม่ได้ นอนเลย” ลูเธอร์ถามเสียงดังพอให้คนบริเวณนั้นได้ยิน เขาพูดดึงความสนใจและทำได้สำเร็จ

“เอ่อ เจ้านายคุณเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยเหรอคะ ฉันเห็น เขากลับเข้าบ้านแล้วนะ” จอมขวัญถามเพราะเธอเป็น สาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาต้องตื่นเช้า

“ครับ แล้วก็ออกไปดูโรงงานต่อ กว่าจะได้กลับบ้านก็ ตอนเช้าแล้วครับ”

“แล้วงานเขายุ่งแบบนี้ตลอดเลยเหรอคะ”

“ไม่ครับ เฉพาะช่วงนี้พอดีเกิดเรื่องที่โรงงาน

“มึงจะขึ้นรถหรือเดินไปเองน๊ะ ไอ้ลูเธอร์” มาร์ติโน่ตวาด เกรี้ยวกราดให้ลูกน้อง

จอมขวัญค้อนให้คนเสียงดัง พอเห็นเขานั่งประจำที่ข้าง คนขับ หญิงสาวรีบเดินไปหาพร้อมเปิดประตูดึงแขนอีก ฝ่ายลงมานอกรถ เพราะถูกเบี่ยงประเด็น
“คุณ ลงมาคุยกันก่อน เรื่องหลานฉันจะเอายังไง”

“จะให้เอาตรงนี้เลยเหรอ ทูนหัวคุณไม่เกรงใจลูกน้องผม ก็เกรงใจหลานคุณบ้างสิ” ชายหนุ่มเท้าเอวสอบมองเรือน ร่างสมสัดส่วนตรงหน้านัยน์ตาเป็นประกายเสน่หา

“อร้าย ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น” จอมขวัญขู่ฟู่เป็น ลูกแมว อยากข่วนหน้ายียวนกวนประสาทให้เป็นรอยเล็บ ทั้งสิบนิ้ว

“อีกสองสามวันค่อยคุยกัน ผมไม่มีเวลา ระหว่างนี้อยู่ บ้านเฉย ๆ ไปก่อน”

“ฉันไม่ชอบอยู่เฉย ๆ คุณจ้างงานฉันก็ได้” เธอเอื้อมจับ แขนอีกฝ่ายรั้งเขาไว้

“ก็ได้ ผมจ้างคุณเป็นนางบำเรอ คอยปรนเปรอผมบน เตียง ขอเด็ด ๆ นะ ผมไม่ชอบอะไรที่แข็งเป็นท่อนไม้ อย่างเมื่อเช้าก็ไม่เอา แต่ถ้าชอบซาดิสม์ก็ยินดี”

ร่างบางถูกดันชิดประตูรถตามด้วยร่างกายแข็งแกร่งดุ หินผา ก้มกระซิบเสียงกระเส่าข้างหูเล็ก สูดอากาศหอม จากร่างบางเข้าปอด กลิ่นนี้ที่ทำเขาตื่นตัวตั้งแต่พบกัน ครั้งแรก

“มาร์ติโน่คะ ไปอี๋อ๋อกับมันทำไม” เสียงรีเบคกาดังแทรก ท่าทางเจ้าหล่อนไม่พอใจเดินมาแยกร่างจอมขวัญ ออกห่าง

“อี๋ย ฉันไม่อยากคุยกับคุณแล้ว เข้าบ้านกันข้าวต้มมัด” ร่างบางมองหน้าชายหนุ่มก่อนสะบัดเชิดหนีแล้วพาหลาน สาวเข้าบ้าน

มาร์ติโน่มองตามจอมขวัญเห็นเจ้าหล่อนเข้าบ้านไปแล้ว ถึงหมุนกายเปิดประตูรถ

“เดี๋ยวค่ะ ฉันขอไปด้วยได้ไหมคะ” รีเบคกาพูดด้วยน้ำ เสียงออดอ้อน

“ผมต้องทำงานไม่มีเวลานั่งเฝ้าคุณ กลับบ้านไปซะ นัยน์ตาเรียบเฉยมองหล่อนแกมสั่งก่อนก้าวขึ้นนั่งบนรถ ขับออกไป

รีเบคกามองตามด้วยความขัดใจก่อนจะสะบัดร่างกลับ ไปมองจอมขวัญและหลานเตรียมตัวเข้าไปชำระความ

“ดิฉันว่าคุณกลับไปเถอะค่ะ ถ้าคิดจะทำอะไรคนข้างใน บ้าน นายหัวคงไม่พอใจแน่”

“เสือก! ถ้าฉันได้เป็นคุณนายที่นี่ ฉันจะเล่นงานแกคน แรก” รีเบคกาขู่แล้วสะบัดสะโพกเดินกลับไปทางรถยนต์ ตัวเอง และขับออกไปรวดเร็ว