ตอนที่ 2 เขาเป็นทหาร

“เสียงไอเคอะเคอะ………….

ยิ่นจี๋นเหยีนตกใจกับคำพูดของเธอมากขณะที่เขากลืน น้ำลายเขาก็สำลักน้ำลายของตัวเองจนหน้าแดงไปหมด

จิ้นเสี่ยวลิ่งเห็นเขาไอจนหน้าแดงเธอจึงสงสัยคําพูด ของตัวเองว่ามันเกินไปขนาดนั้นเชียวหรือ? ”

เธอรู้สึกเสียใจกับคำพูดตัวเอง:” เธอ…. เธอสบายดี ไหม?”

ยิ่นจีนเหยืนเอามือข้างนึงปิดปากไว้อีกข้างนึงก็ยกมือ ขึ้นมาบอกกับเธอว่าเขาไม่เป็นไรพอหายไอเขาก็จ้องหน้า จิ้นเสี่ยวลิ่งพูดว่า:” เธอ…. เมื่อครู่เธอพูดว่าอะไรนะ? ”

‘ฉันพูดว่าเราแต่งงานทีเดียวเลยมั้ย” จิ้นเสี่ยวลิ่งมอง 11 หน้าของเขาสีหน้าของเธอเหมือนพูดแบบจริงจังมาก

“เธอแน่ใจนะไม่ได้ล้อเล่นกับฉัน? “ถึงแม้ยิ่นจี๋นเหยีนจะ ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแต่หลายปีมานี้เขาก็นัดบอร์ดไม่ น้อยเหมือนกันผู้หญิงแบบไหนเขาก็เคยเจอมาแล้วแต่ผู้ หญิงที่ตรงขนาดนี้เขายังไม่เคยเจอ

“เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่จะทำเป็นล้อเล่นไม่ได้” ยื่น จี๋นเหยีนจิ้นพูดอย่างจริงจังสีหน้าของเขาทำให้รู้เลยว่า เขาเป็นชายที่จริงใจและจริงใจ

ยิ่นจี๋นเหยืนจ้องหน้าเธอตั้งนานถึงพูดขึ้นมาอีกว่า “ขอโทษหากคุณหนูกู้ต้องการคนที่แต่งงานฉาบฉวย ขนาดนี้ฉันคงไม่เหมาะสม”พอพูดอยู่เขาก็ลุกขึ้นมาและ เตรียมตัวเดินออกไป

พอจิ้นเสี่ยวลิ่งเห็นว่าเขาจะไปเธอก็รีบลุกขึ้นมาและพูด อย่างสีหน้านิ่งๆว่า”เธอคือคนที่ฉันต้องการ”

ยิ่นจี๋นเหยืนขมวดคิ้วและถามเธอไปว่า:ดูจากอะไรฉัน คือคนที่คุณต้องการ? “นี่เป็นครั้งแรกนะที่พวกเขาได้เจอ กันที่สำคัญตั้งแต่เจอกันเมื่อครู่จนถึงตอนนี้ก็ไม่เห็นว่า เธอชอบอะไรในตัวเขาเลย

จิ้นเสี่ยวลิ่งรีบเดินไปอยู่ตรงหน้าเขา:”ฉันมีความรู้สึกดีๆ กับเธอไงเธอทั้งสูงทั้งหล่อทำให้คนหลงคนรักไม่ใช่หรือ? “พอยืนตรงหน้าของเขาถึงรู้ว่าเขาตัวสูงจริงๆเธอต้องเงย หน้าตลอดเวลาในระหว่างที่สนทนากับเขาเธอช่างเหมื่อย คอเสียจริง

“เพราะฉะนั้นนี่เป็นเหตุผลที่จะแต่งงานกับฉันงั้นหรือ? “ยิ่นจี๋นเหยีนจ้องหน้าเธอดูสิเธอจะอ้างเหตุผลอะไรอีก?

“เหตุผลนี้ยังไม่พอรึไง?” จิ้นเสี่ยวลิ่งจ้องตาโตตาของ เธอน่ารักราวกับตุ๊กตา

ยิ่นจี๋นเหยีนส่ายหน้าและพูดกับเธอไปว่า:”งั้นเชิญเธอ ไปหาคนที่หล่อกว่าฉันเถอะ”

พูดจบก็เดินออกไปทันทีเขาเดินไปที่เคาน์เตอร์เก็บเงิน จากนั้นก็เดินออกไปจากร้าน
พอยิ่นจีนเหยีนเดินออกไปจากร้านกาแฟเขาก็ขึ้นไปที่ รถทันที

จิ้นเสี่ยวลิ่งไม่ยอมเลิกลาง่ายๆเธอรีบวิ่งออกมาจากร้าน กาแฟและไปขวางทางเขาไว้:”ทำไมไม่ให้โอกาสซึ่งกัน และกันเธออาจจะเป็นคนที่เขาชอบก็ได้

“ต้องขอโทษจริงๆเวลานี้ฉันยังไม่คิดจะมีแฟนจริงๆ” พูด จบก็ขับรถออกไปทันที

พอยิ่นจี๋นเหยืนจากไปจิ้นเสี่ยวลิ่งก็กำหมัดไว้และพูด แบบไม่พอใจว่า:”ฉันจะทำให้เธอเสียใจกับคำพูดของเธอ ในวันนี้”

พอจิ้นเสี่ยวลิ่งกลับมาที่รถกู้เชิงโยก็กำลังคุยโทรศัพท์ กับหลินยี่เสียงอยู่พวกเขาหยอกล้อคำหวานกันไปมาทำ ให้จิ้นเสี่ยวลิ่งฟังจนขนลุกซู่พอเห็นจิ้นเสี่ยวลิ่งขึ้นรถพวก เขาก็คุยกันต่อไม่กี่คำก็วางสายไป

“พวกเธอสองคนพูดจาเลี่ยนมากฉันอยากจะอ้วก”พวก เธอนะคุยโทรศัพท์ดีๆไม่เป็นรึไงจูบกันทางโทรศัพท์ก็ได้ ด้วยฉันขนลุกไปทั้งตัวแล้ว

กู้เซิงโยยิ้มแย้มและพูดกับเธออย่างเขินๆ:”ก็เค้าไม่ได้ เจอกับสุดที่รักของเค้ามาตั้งนานแล้วนี้”

จิ้นเสี่ยวลิ่งมองบนเธอยกมือขึ้นมาดูนาฬิกาและพูดกับ เธอว่า:” พวกเธอเพิ่งจากกันได้หกชั่วโมงเนี้ยนะเธอบอก ว่าตั้งนานอย่างงั้นหรือ?”
“โก๋…. อย่าพูดแบบนี้สิก็คนมันรักอ่ะเมื่อก่อนเธอกับ 11

“เธอกล้าเอ่ยชื่อเขาเต็มๆต่อหน้าฉันดูฉันเลิกคบเธอแน่” สายตาที่โหดร้ายของจิ้นเสี่ยวลิ่งทำให้เธอกลัวจริงๆ

เพราะรู้นิสัยของเธอดีกู้เซิงโยจึงเก็บคำพูดทั้งหมดไว้ใน

ใจ

จิ้นเสี่ยวลิ่งไม่หันหน้าไปมองเธอดูก็รู้เหมือนเธอกำลัง

โมโหอยู่

เวลานี้รถทั้งคันได้เงียบสงบกู้เซิงโยอยากผ่อนคลาย ความเครียดเธอจึงถามขึ้นมาว่า:” ใช่แล้วเมื่อครู่เธอไปเจ อกับยิ่นจี๋นเหยีนมาเป็นไงบ้างราบรื่นดีไหม?”

พอได้ยินชื่อยิ่นจีนเหยีนจิ้นเสี่ยวลิ่งก็เก็บอารมณ์ไว้และ ตอบเธอไปว่า:”เธอกลับไปบอกกับแม่เธอว่าเธอชอบยื่น จีนเหยีนให้แม่เธอเอาประวัติและเบอร์โทรของเขามาให้ ฉัน”

“เสี่ยวลิ่งเธอจะจริงจังไปรึเปล่า? “กู้เซิงโยไม่น่าเชื่อ

จิ้นเสี่ยวลิ่งไม่สนใจเธอเธอพูดขึ้นมาอีกว่า” ทางที่ดี ที่สุดไปบอกแม่เธอว่าให้พ่อแม่ของยิ่นจีนเหยีนพยายาม หาเวลาให้เราได้นัดเจอกันบ่อยๆถึงแม้ยิ่นอื่นเหยีนจะไม่ อยากเจอก็ตามยังไงเธอก็ต้องปราบผู้ชายคนนี้ให้อยู่ หมัด”

แต่นี่เธอกำลังสวมรอยฉันอยู่นะแน่ใจหรือจะไม่มีปัญหาภายหลัง?” กู้เซิงโยมีความกังวล

จิ้นเสี่ยวลิ่งหันไปมองหน้าเธอแล้วพูดว่า:” ถึงเวลานั้นพอ พวกขาได้เสียกันแล้วต่อให้เขารับรู้ความจริงทีหลังมันก็ ไม่ทันแล้ว”

” แต่ว่ามันคุ้มหรือ? เธอจะเอาแบบนี้จริงหรือเสี่ยวลิ่ง? “เซิงโยไม่เพียงกลัวเรื่องจะถูกเปิดโป่งแต่เธอเป็นห่วง เสี่ยวลิ่งมากกว่า

“ฉันรู้เธออยากพูดอะไรแต่เธอก็รู้นิสัยฉันดีหากฉัน ตัดสินใจจะทำอะไรแล้วก็ฉันจะทำให้ถึงที่สุด” จิ้นเสี่ยวลิ่ งมองข้างนอกหน้าต่างสีหน้าเธอจริงจังมาก

กู้เซิงโยไม่พูดอะไรต่ออีกเพราะเธอรู้นิสัยของเธอดีไม่ ว่าเธอจะพูดอะไรก็ตามมันก็ไม่มีประโยชน์

คุณแม่กู้อยากให้กู้เซิงโยเลิกกับหลินยี่เสียงจริงๆพอได้ ยินว่ากู้เซิงโยชอบยิ่นจี๋นเหยืนไม่ถึงเวลาหนึ่งชั่วโมงคุณ แม่กู้ก็รีบส่งประวัติของยิ่นจี๋นเหยืนมาให้แล้ว

เวลาที่กู้เซิงโยโทรศัพท์หาจิ้นเสี่ยวลิ่งเธอก็ชอบบ่นว่า แม่ตัวเองขายลูกสาวกิน

“ฉันว่านะเธอรีบตั้งท้องกับหลินยี่เสียงดีกว่าพอเธอตั้ง ท้องแม่เธอก็จนปัญญา” จิ้นเสี่ยวลิ่งพูดโทรศัพท์กับกู้เซิง โย

“เธอคิดว่าฉันไม่อยากหรือไงแต่ฉันไม่ท้องสักที”กู้เซิง โยพูดแบบหมดหวัง
“ก็ไปตรวจสุขภาพดูสิว่าใครมีปัญหาสุขภาพ”กู้เซิงโย ทําตาโตเธอพูดขึ้นมาว่า:” ใช่สิเราควรไปตรวจสุขภาพ ดู”สักพักจิ้นเสี่ยวลิ่งพูดประวัติของยิ่นจี๋นเหยืนขึ้นมา ประวัติของเขาเขียนว่าเขาเป็นทหาร:”ที่แท้ยิ่นจิ่นเหยีน เป็นทหาร”

“เหรอ? “เขาเป็นทหารจริงเหรอฉันไม่ได้อ่านประวัติเขา เลยอ่ะเพราะพอเซิงโยได้ประวัติของยิ่นจี๋นเหยืนมาเธอ ก็ส่งไปให้กับจิ้นเสี่ยวลิ่งทันทีเลยเธอไม่รู้จริงๆว่าเขาเป็น ทหาร

“นอกจากหลินยี่เสียงแล้วในใจของเซิงโยก็ไม่เหลือที่ ว่างให้ใครอีกเลยสำหรับประวัติของยิ่นจี๋นเหยืนหรือเธอ ยิ่งไม่ใส่ใจเลยสักนิด:”ช่างเถอะช่างเถอะฉันไม่พูดกับเธอ แล้วฉันขอดูประวัติเขาต่อแล้วกัน” พูดจบก็วางสายเซิงโย ไป

ขณะที่ดูประวัติของยิ่นจี๋นเหยืนจิ้นเสี่ยวลิ่งก็พูดว่า:”ไม่ คิดเลยว่าเขาเป็นทหารถึงว่าหล่ะทำไมเวลาเจอท่านั่ง และท่าทางของเขาครั้งแรกจึงคุ้นหน้าขนาดนั้นที่แท้เขา เหมือนพ่อและพี่ชายที่บ้านนี่เอง

ในเมื่อเขาเป็นถึงทหารงั้นเวลาทำงานอะไรก็จะง่ายขึ้น พอจิ้นเสี่ยวลิ่งคิดถึงจุดนี้เธอก็เอารหัสยาวๆจากข้างใน ประวัติบันทึกไว้ในโทรศัพท์มือถือตัวเอง