บทที่ 1 ความลับของพี่สะใภ้

ผมชื่อเฉินเฉียงแม่ของผมได้จากโลกไปเพราะป่วยหนัก ตั้งแต่ ตอนที่ผมยังเด็กมาก หลังจากที่จัดการเรื่องงานศพของท่าน เรียบร้อยแล้ว พ่อของผมก็ได้หาแม่ใหม่คนหนึ่งให้ผมทันที เธอก็ เป็นผู้หญิงที่เคยหย่าร้างมาก่อนเช่นกัน แถมยังมีลูกติดมาด้วย คนหนึ่ง ชื่อหวงจุ้น ต่อมาได้เปลี่ยนแซ่ตามพ่อผม เป็นเงินจน

ต่างว่ากันว่า จิตใจของผู้หญิงนั้นชั่วร้ายที่สุด

ในฐานะแม่เลี้ยง ก็ต้องไม่ดีกับผมอยู่แล้ว ตั้งแต่เล็กจนโตงาน ต่างๆ ในบ้านล้วนเป็นหน้าที่ของผม และถึงขนาดที่ว่าก่อนที่ผมจะ อายุครบสิบสี่ปี พวกเขาไม่เคยให้ผมนั่งทานข้าวร่วมโต๊ะกับพวก เขามาก่อนเลย

แม้แต่ผู้เป็นพี่ชายในนามของผม ก็หาทุกวิถีทางมากลั่นแกล้ง ผม

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมถูกเด็กกลุ่มหนึ่งรังแก ผมก็ไปขอความช่วย เหลือจากเฉินจูน แต่นอกจากเขาจะไม่ช่วยผมแล้ว เขายังถีบผม อีก

ตอนนั้นผมถามเขาด้วยความโกรธมาก ว่าทำไมเขาถึงไม่ช่วย ผม พี่ชายคนอื่นเขาก็ช่วยน้องตัวเองกันทั้งนั้น เขาบอกว่าผมเป็น คนไร้ประโยชน์ของบ้านนี้ เป็นพันธุ์ชั่ว สมแล้วที่ถูกรังแก แต่มีอยู่วันหนึ่ง ในที่สุดผมก็ได้ระเบิดอารมณ์ออกมาจนได้ ซึ่งก็คือตอนที่ผลคะแนนสอบขึ้นม.ปลายของผมออก เนื่องจากผล การเรียนของผมค่อนข้างใช้ได้ ต่อให้เป็นโรงเรียนในเมือง ด้วย คะแนนของผมขนาดนี้ก็สามารถจัดอยู่ในหนึ่งร้อยอันดับแรกได้ เลย แต่ผมกลับนึกไม่ถึงเลยว่า พ่อผู้ไร้เยื่อใยคนนั้นกลับไม่ ต้องการให้ผมเรียนต่อ

ผมร้อนใจมาก ตะโกนเถียงกับเขาสุดฤทธิ์

แต่เขากลับฟาดฝ่ามือลงบนหน้าผมอย่างแรงที่หนึ่ง ต่อว่าผม ว่าเป็นคนเนรคุณ แต่ไม่ว่าอย่างไรผมก็ต้องเรียนต่อมัธยมปลาย ให้ได้ ทว่าเขากลับไม่อนุญาต

ตอนนั้นผมทั้งโกรธทั้งร้อนใจ เกิดขาดสติขึ้นมาปีนขึ้นไปบน หน้าต่าง ชี้นิ้วไปยังพวกเขาและบอกว่า หากไม่ให้ผมเรียนต่อ ผมก็จะโดดลงไปจากตึกสิบเจ็ดชั้นนี้ พวกเขาเริ่มกลัว กล่อมให้ ผมลงมา แถมยังบอกอีกว่าไม่ว่าเรื่องอะไรก็คุยกันได้

และในขณะนั้นเอง หนูเสก็กลับมา

หนูเสคือพี่สะใภ้ของผม ซึ่งก็คือภรรยาของหวงจุ้นนั่นเอง เป็น ครูในโรงเรียนมัธยมปลายที่เจ็ดในเมืองของพวกผมเอง

หลังจากที่ฟังเรื่องราวโดยคร่าวๆแล้ว เธอกลับช่วยผมกล่อม พ่อให้อนุญาตให้ผมไปเรียนต่อมัธยมปลาย ผมอึ้งไปเลย หนูเส ปกติรังเกียจผมแทบตาย ทำไมจู่ๆกลับเปลี่ยนไปแบบนี้ แถมยัง ช่วยผมพูดอีกด้วย

แต่ผมไม่รู้สึกขอบคุณเธอเลยสักนิด เพราะมีอยู่ครั้งหนึ่งผม เคยถูกเธอหลอก เกือบจะถูกตีจนขาหัก
ตอนนั้นเธอกำลังอาบน้ำอยู่ในน้ำ ส่วนผมถูพื้นอยู่ในห้อง รับแขก ขณะที่ถูพื้นไปได้ครึ่งหนึ่ง หนูเสก็เรียกให้ผมเอาของไป ให้เธอ

ตอนแรกผมก็ไม่อยากไปหรอก เพราะมันไม่ค่อยสะดวก แต่ หนูเสบอกว่ารีบใช้ ผมจึงได้แต่หลับตาและยัดเข้าไปให้เธอจาก ช่องประตู หากเธอกลับหวีดร้องขึ้นมาว่าผมมาแอบดูเธอ ทำให้ เฉินหุ้นรีบวิ่งเข้ามาทันที และทุบตีทำร้ายผมโดยไม่ถามถ่ายอะไร สักนิด เจ็บจนผมลงจากเตียงไม่ได้ตั้งหลายวัน

พวกเขาทั้งสามกำลังปรึกษากันอย่างเสียงเบา หลังจากนั้นไม่ นาน พ่อผมก็บอกว่าอนุญาตให้ผมไปเรียนต่อมัธยมปลาย แต่จะ ให้ผมไปเรียนในโรงเรียนมัธยมปลายที่เจ็ดในเมืองที่ห่วยที่สุด ในเมือง

ผมได้แต่กัดฟันพูดออกไปว่า ครับ พลางคิดในใจอย่างไรเสีย มันก็คือมันโรงเรียนมัธยมปลาย ขอเพียงผมตั้งใจเรียน ไม่ว่าจะ เรียนที่ไหนมันก็เหมือนกัน จากนั้นผมยังยื่นข้อเสนออีกว่าขอไป พักที่โรงเรียน คิดไม่ถึงเลยว่าพ่อผมจะอนุญาต

ต่อมาผมจึงได้รู้ว่า ที่พวกเขาอนุญาตให้ผมไปเรียนต่อ ก็ เพราะว่าด้วยคะแนนสอบของผมการที่จะไปเรียนในโรงเรียน มัธยมปลายที่เจ็ดในเมือง นอกจากจะเรียนฟรีแล้ว ยังจะได้เงิน ทุนอีกห้าหมื่นหยวน ที่แท้ที่ให้ผมไปเรียนที่โรงเรียนมัธยมปลาย ที่เจ็ดในเมือง ก็เพื่อเงินห้าหมื่นหยวนนั่นเอง มันทำให้ผมยิ่งรู้สึก เศร้าใจ
ผมสาบานว่าผมจะแก้แค้นพวกเขา ให้พวกเขารับรู้ถึงผลของ การทําร้ายผม

อาจจะเป็นเพราะสวรรค์ก็รู้สึกว่าผมน่าสงสาร ในที่สุด โอกาส ที่ผมรอคอยก็มาถึงแล้ว คืนนั้นหลังจากที่เลิกจากการศึกษาค้นคว้าด้วยตัวเองแล้ว ผม

เดินเล่นอยู่ในสนามกีฬา ก็เห็นหนูเสเดินไปยังโรงเรียนด้วยท่าที

ร้อนรน

พอผมก้มดูนาฬิกาก็จวนจะสามทุ่มแล้ว ทำไมเธอยังไม่กลับ บ้าน มันต้องมีอะไรลับลมคมในแน่ๆ ผมจึงแอบตามเธอไป เงียบๆ จนเธอเข้าไปในห้องเก็บของอย่างลับๆล่อๆ

จากนั้น ผมก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น ที่รัก ในที่สุดเธอก็มาแล้ว รีบมาให้ฉันดูเร็วเข้า

ทันทีที่ได้ยินเสียงนี้ ผมก็ชะงักไปทันที นี่มันเสียงของหัวหน้า

ฝ่ายปกครองหยางยู่ใจไม่ใช่หรือ

ผมแอบมองผ่านหน้าต่างเข้าไปด้านในอย่างระมัดระวัง แม่ง เอ้ย ผมก็นึกว่าหนูเสเป็นสาวพรหมจารีผู้บริสุทธิ์มาจากไหนเสีย อีก ที่ไหนได้กลับมั่วอยู่กับตาเฒ่าขี้เหร่อย่างหยางยู่ไฉ ช่างเลว ทรามจริงๆ

แม้ว่าผมจะกำลังด่าอยู่ในใจ แต่ก็ไม่ได้ลืมเรื่องสำคัญ หยิบ มือถือขึ้นมาและเริ่มบันทึกคลิปวิดีโอ

หนูเส โอกาสในการชำระแค้นเธอมาถึงแล้ว
รอบที่สองที่พวกเขามีอะไรกัน ผมกลัวจะถูกพวกเขาจับได้ จึง ได้หนีออกมาก่อน

หลังจากที่มาถึงสนามกีฬา ในหัวของผมเต็มไปด้วยภาพเรือน ร่างที่เย้ายวนและเสียงครางอันบ้าคลั่งนั้นของหนูเส บวกด้วย ความรู้สึกที่เกลียดชัง ตอนนี้ผมจับจุดอ่อนของหนูเสได้แล้ว ควร จะแก้แค้นเธออย่างไรดี

ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงหนูเสดังขึ้นดึกขนาดนี้ แล้ว ทำไมนายยังอยู่ข้างนอกอีก

เมื่อผมหันไปก็พบหลูเสที่แต่งตัวไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว ถึง แม้ว่าผมจะอยากแก้แค้นเธอ แต่ตอนนี้กลับทำอะไรไม่ถูก เอ่ยขึ้น อย่างขาดความมั่นใจเล็กน้อย ผมอารมณ์ไม่ดี ก็เลยออกมารับ ลมหน่อย”

หนูเสร้อง ที่ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างประชดประชัน “ลูกนอกคอก อย่างนาย มีสิทธิ์อารมณ์ไม่ดีด้วยงั้นหรือ

ทันทีที่ผมได้ฟังประโยคนี้ ผมก็ฟิวขาดทันที เธอจะด่าผมว่า อะไรผมไม่ว่า แต่การด่าผมว่าลูกนอกคอก หมายความว่ากำลัง ด่าแม่ของผมที่เสียชีวิตไปแล้ว ผมจ้องหน้าเธออย่างเกรี้ยวโกรธ เอ๋ย” ว่าไงนะ”

“แหม ยังโกรธอีกด้วย ว่านายว่าเป็นลูกนอกคอกแล้วไง แน่ จริงนายก็ทำร้ายฉันสิ”หนูเสพูดอย่างเหยียดหยาม

ผมทนต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว ลุกพรวดขึ้นจากสนามหญ้า และกด เธอคร่อมไว้ใต้ร่างทันที
หนูเสตกใจมาก พลางตะโกนต่ผมไม่หยุด “ไอ้ลูกนอกคอก นายคิดจะทำอะไร นายกล้าทำร้ายฉัน ไม่กลัวพี่ชายนายจะหักขา แกหรือไง”

“งั้นพี่ก็ไปบอกเขา ขณะนี้ความโกรธได้ครอบงำไปทั้งหัวผม แล้ว ผมไม่กลัวการข่มขู่ของเธอเลยสักนิด แถมยังยิ้มอย่างเยือก เย็น เอ่ย”ผมจะคอยดู ถ้าเฉินฉันรู้ว่าพี่ถูกหมูเฒ่าตัวหนึ่งกดลงไป บนโต๊ะ ถึงตอนนั้นเขาจะหักขา ใครกันแน่

“เฉินเฉียง นาย นายหมายความว่าไง” หลเสเหมือนจะนึกอะไร ได้ เอ่ยถามด้วยความหวาดกลัว

“อยากรู้งั้นหรือ งั้นดูเอาเองละกัน” ผมยิ้มอย่างเยือกเย็น กด เปิดคลิปนั้น

ทันทีที่คลิปวิดีโอถูกเปิด หนูเสก็หน้าซีดขึ้นมาทันที ถามผม อย่างตกใจ แก…แกคิดจะทำอะไร

ผมยื่นมือไปลูบไล้หน้าเธอเบาๆ ประสาทสัมผัสที่นิ่มนุ่มทำให้ ผมเกิดความรู้สึกบางอย่างแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เอ่ย”ครูหลู ครับ แล้วครูคิดว่าผมอยากทำอะไรล่ะ”

“นาย นายฝันไปเถอะ ไอ้เด็กนอกคอกหมูเสตะคอกด่าผม ผมโมโหขึ้นมาอีกครั้ง คว้าแขนเธอไว้ สัมผัสที่นิ่มนวลนั้น ทําให้เลือดในตัวผมสูบฉีดขึ้นมา

ผมทำตามใจตัวเองอย่างไม่เกรงกลัว มองดูใบหน้าที่บิด เบี้ยวด้วยความเจ็บปวดของหนูเส ในใจรู้สึกได้ใจสุดๆ กัดฟันพูดขึ้น “ครูหลู หากครูไม่ยอม ผมยินดีที่จะให้เฉินหุ้นชื่นชมสีหน้า ที่มีความสุขสุดๆนั้นของครู ตอนที่ถูกหมูเฒ่าตัวนั้นข