บทที่21 เป็นคู่หมั้นกับฉัน

ฉันไม่รู้เลยว่าตัวฉันเองที่พึ่งรู้จักหลหยุนเฟยและพึ่งเจอหน้ากัน ไม่กี่ครั้งเป็นใครมาจากไหน ถึงเขาจะเป็นเทวดาที่อยู่บนสวรรค์ ในสายตาฉันเขาเป็นคนที่ทำให้ชีวิตฉันวุ่นวายไปหมด ฉันไม่มี วันที่จะแต่งงานกับเขาอย่างแน่นอน คุณผู้หญิงหยาวว่าฉันดื้อรั้น แต่ความดื้อรั้นนี้จะติดตัวฉันอีกสี่สิบปีเลยทีเดียว

เงินของเฉียวปิ้งเหลียนไม่ได้มาง่ายๆ ฉันกำลังคิดวิธีที่จะ ทำให้เขายอมรับข้อเสนอของฉันและยอมที่จะแต่งงานกับฉัน ฉัน มุดหัวเข้าไปในผ้าห่ม นึกถึงตอนนี้ที่ตัวเองรีบร้อนที่จะแต่งงาน แล้วรู้สึกเศร้า แต่ยังดีที่เขายังไม่รู้

“ห้องนี้ใช่มั้ย? ขอบคุณค่ะ”

ตอนที่กำลังสะลึมสะลืออยู่ ฉันได้ยินคำพูดประโยคหนึ่ง เสียง ที่ดูคุ้นเคย เหมือนเสียงของจินหานฉันลืมตา และเขาได้ยื่นอยู่ ตรงหน้าฉันจริงๆ

“นาย นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง?” ฉันได้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และไป

โดนแผลของตัวเอง เจ็บจนกัดฟันตัวดอง

“ทำปากเหมือนลิง น่าเกลียดมาก” แววตาจินหานที่แฝงไป ด้วยความรังเกียจ เขาได้เอาผ้าห่มออกและถามไปว่า “นี่ถูกชน หรอ?”

แววตาที่โหดเหี้ยมได้จ้องไปที่เขา เมื่อก่อนฉันคิดว่าปากของตัวเองร้ายแล้วนะ แต่ไม่คิดว่าจะเจอผู้ชายแบบนี้ ปากร้ายยิ่งกว่า งูพิษอีก เขาพยายามที่จะทำให้ฉันโกรธ ต่อหน้าเขาฉันไม่ สามารถใจเย็นได้เลย

“ถ้านายมาที่นี่เพื่อที่จะมาหัวเราะเยาะเย้ยฉัน ฉันก็ไม่รู้จะเอา ค่ไหนมาดนายแล้ว”

“จะพูดแบบนี้ก็ไม่ได้ เมื่อฉันได้ยินในโทรศัพท์เหมือนมีคน ตกใจ ฉันคิดว่าคุณจะตายแล้วซะอีก อย่างไรก็ตามผมเป็นผู้ชาย คนแรกของคุณ ก็ควรมาเจอคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ” จินหานเอา เก้าอี้เล็กมานั่งตรงหน้าฉันและพูดด้วยความเฉยชา “ตอนนี้คุณ ยังมีอารมณ์ที่จะทะเลาะกับคุณ คุณคงไม่เป็นอะไรหรอก ก็ยังดี ก็ ยังดี”

ฉันสงสัยว่าผู้ชายคนนี้ปากร้ายมาตั้งแต่เด็กหรือเปล่า คำพูดที่ ดูเหมือนเป็นห่วงแต่คำพูดของเขาไม่เคยทำให้ใครสบายใจเลย แต่ฉันไม่คิดว่าที่เขานั่งเครื่องบินมาที่นี่เกือบหนึ่งชั่วโมงเพราะ เป็นห่วงฉัน

“ยังดีอะไร?” ฉันขมวดคิ้ว ฉันรู้สึกถึงความรู้สึกที่พูดไม่ถูก

“ดีที่คุณยังมีชีวิตอยู่ ฉันยังเป็นคู่หมั้นของผมได้

คนที่หน้าไม่อายที่สุดคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากจินหานแล้ว สายตา ฉันได้มองไปที่เขา หน้าตาเขาก็ไม่ได้แย่ ผู้หญิงคงเข้ามา หาเขาไม่ขาดสาย ทำไมเขาถึงยังไม่ยอมปล่อยฉันไป
ฉันคิดไม่ออกจริงๆ และเตรียมที่จะปล่อยวางและเดินออกไป เพราะไม่ว่าอะไรที่ทำให้เขาอยากที่จะแต่งงานกับฉัน ฉันมี อำนาจอยู่ในมืออยู่แล้ว ตอนนี้สิ่งที่ฉันควรจะทำคือการหลอกเขา เพื่อใช้เงินของเขาถ่ายตัวฉันออกมาจากน้ำมือของเฉียวปิ้ง เหลียน แต่จะชำระแค้นครั้งนี้อย่างไงนั้น ค่อยคิดวิธีต่อไปก็แล้ว กัน

“ฉันจะแต่งงานกับนายก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่า ”

“ผมจะแต่งงานกับเธอ เธอยังมีข้อตกลงอีกหรอ?”

ฉันคิดว่าเขาจะถามว่าคิดจะแต่งงานกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ซะ

อีก

เพราะตอนแรกที่ฉันดูถูกเขา และยังไม่ยอมแต่งงาน แต่ตอนนี้ เขาถามฉันแบบนี้ คำตอบที่อยู่ในใจฉัน ฉันพูดมันไม่ออก

ฉันนิ่งไปสักพัก คิดไปคิดมาแล้ว คนที่เอาตัวเองเป็นใหญ่ แบบนี้คงคิดว่าฉันยอมเขาแล้วสินะ ฉันได้ตอบไปว่า “ใช่แล้ว และข้อตกลงของฉันอาจจะดูมากเกินไปหน่อยนะ แต่มันเป็นแค่ ชั่วคราว ฉันจะตอบแทนคุณภายหลังเอง

“เธอจะมายืมเงินกับผมหรอ?”

“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้จะขอเงินนาย” นายก็ถือว่าเอาเงินนั้นมาเป็น ค่าสินสอดสิ ฉันถอนหายใจ “บาดแผลที่อยู่บนร่างกายของฉัน เป็นเพราะพ่อทําร้ายฉัน เขาบังคับให้ฉันแต่งงาน ฝ่ายผู้ชายจะ ให้ค่าสินสอดสิบล้าน พ่อฉันก็เลยตอบตกลง ตอนนี้ฉันจะ แต่งงานกับนายได้หรือไม่ได้มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉันแล้ว ฉันไม่สามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้แล้ว”

จินหานที่ได้ยินแบบนี้ เขาได้พูดว่า “เฉียวเธอแน่ใจนะว่าไม่ ได้หลอกผม?” ฉันที่กำลังหรอกจินหาน แต่การโกหกคนที่ดีที่สุดคือคำพูดสิบ

ค่าก้าวค่าเป็นความจริงและอีกหนึ่งคำโกหก

ฉันพูดหรอกๆ ไปว่า “ถ้านายไม่เชื่อฉันไปตรวจสอบด้วยตัว เองก็ได้นะ ฉันคงไม่ทำให้ตัวเองต้องลำบากใจแบบนี้หรอก”

“พ่อของฉันเป็นถึงประจำจังหวัดของเมืองกวง เขาใช้ฉันเป็น เครื่องมือในการร่วมมือกับบริษัทที่ใหญ่สุดในเมือง แต่ฉันยังไม่ เคยเจอหน้าเขามาก่อนเลย เขาหน้าตาดีหรือไม่ดี ร่างกายจะแข็ง แรงหรือพิการ จะเป็นคนที่ชอบทำร้ายภรรยามั้ย ฉันไม่รู้แม้แต่ น้อยเลย ถ้าให้ฉันแต่งงานกับคนที่ฉันยังไม่เคยเจอหน้ามาก่อน แบบนั้น ฉันเลือกที่จะแต่งงานกับนายดีกว่า”