3/4

เพียงแค่ญารินดาหลุบตาลง ดวงตาที่ดูเหมือนจะอ่อนโยน กลายเป็นดวงตาของเสือร้ายรอคอยให้เหยื่อมาติดกับดัก

“ถ้างั้นก็ปล่อยดิฉันเถอะค่ะ ดิฉันจะได้ยินเหล้าให้คุณได้ถนัด ญารินดาหาทางออกให้ตัวเองเมื่อสบโอกาสและคิดแบบซื่อๆ ว่า เขาคงจะปล่อยเธอลง

“จะเป็นยังไงนะ ถ้าฉันทำให้เธอกลับคืนสู่ความเป็นซูเปอร์ส ตาร์อีกครั้ง”

คำถามเชิงการชวนคุยนั้นทำให้สาวน้อยมองหน้าคมเต็มตา จับจ้องมองหาความจริงที่อาจส่งประกายออกมาให้ได้เห็น

“คุณต้องการอะไรกันแน่” ในที่สุดคำถามเดิมก็ดังขึ้น

“ฉันเป็นคนที่จะช่วยเธอได้ทุกเรื่อง ถ้าเธอยังอยากได้ทุกอย่าง กลับคืนมา โดยเฉพาะการรักษาอาการป่วยของแม่เธอ” เมื่อเห็น ความลังเลในดวงตาคู่สวย แม็คควีนก็เสริมขึ้นอีก “คิดให้ดี ฉันรู้ ว่าอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับอาการป่วยของแม่เธอ แต่โรคที่ต้องใช้ เงินรักษาจำนวนมาก ถ้าเป็นนักร้องในผับแบบนี้คงไม่พอจ่าย คิดดูให้ดีนะ”

ชายหนุ่มซ่อนยิ้มในใบหน้าเมื่อเห็นความหวัง ความฝัน และ ความลังเลฉายชัด เขารู้ดีว่าญารินดากำลังต้องการอะไรที่สุด และรีบหยิบยกความฝันของเธอขึ้นมากล่าวอ้าง เสือร้ายรอคอยอย่างเต็มไปด้วยความหวังที่ส่องประกายเป็นออร่าขาวโพลนอยู่ ไม่ไกล เขาเชื่อมั่นว่าสาวน้อยผู้กำลังอับจนหนทางจะต้องรีบคว้า เอาไว้

“คุณต้องการอะไรแลกเปลี่ยน ฉันมีบ้าน แต่คงไม่มีราคา มากมายเท่าที่คุณต้องการหรอกนะ ฉันเอาไปจำนองไว้กับเสี่ย คนหนึ่งแล้ว ถ้าคุณอยากได้ก็ต้องไปไถ่ถอนเอาเอง

“ฉันอยากได้เธอ แต่บ้านหลังนั้นจะกลับมาเป็นของเธอ เมื่อ ครบสัญญา”

ญารินดามองสบตาคมสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้าของเธออยู่ห่าง จากใบหน้าของเขาแค่เพียงลมหายใจขวางกั้น กลิ่นเหล้าอ่อนๆ โชยออกมาจากลมหายใจแต่มันไม่ได้ทำให้เธอคลื่นเหียนจน ต้องเบือนหน้าหนีเหมือนคนอื่น เขาจะเป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วย เธอกับแม่จริงๆ น่ะหรือ แต่ข้อแลกเปลี่ยนของเขามันทำให้เธอ หนักใจมาก อยากได้เธอ? อยากได้แบบไหนล่ะ แต่เขาพูดเรื่อง สัญญา แสดงว่าต้องมีระยะเวลาและขอบเขตสินะในหัวของสาว น้อยมีแต่คำถามมากมาย สงสัยว่าผู้ชายที่เธอกำลังนั่งอยู่บนตัก นี้เป็นใครกัน

บนตัก?

“ปล่อยดิฉันก่อนค่ะ” แล้วเธอก็ทั้งผลักทั้งดันให้เขาปล่อย นี่ เธอลืมไปเสียสนิทว่ากำลังอยู่บนตักซ้ำยังถูกโอบไว้ด้วย บ้าจริง เขียว

แม็คควีนยอมปล่อยร่างบางลงจากตัก เขาคิดดีแล้วว่าควรจะค่อยๆ ก้าวไม่ให้เหยื่อสาวแตกตื่น แต่มือใหญ่ยังคงกุมหัวเข่า คล้ายเป็นการล็อกไม่ให้เธอขยับออกไปห่าง

“ว่าไง ที่จริงเธอไม่น่าจะคิดนานขนาดนี้นะ ในเมื่อเธอไม่มี ทางเลือก”

“ดิฉันอยากรู้ว่าคุณเป็นใคร ทำแบบนี้เพื่ออะไร

“ฉันก็คือนักแต่งเพลงชื่อ แม็คควีน เบอร์นัลโด้ มาเวลล์ ที่ เธอรู้จักนั่นแหละ ฉันอยากแต่งเพลงให้ใครสักคนที่แน่ใจว่าจะ ไม่ทำให้ฉันเสียชื่อ และเธอแม่ระฆังแก้ว เธอคือคนนั้นที่ฉัน ต้องการ อ้อ…ไม่ใช่แค่เสียงเท่านั้นนะ แต่ยังเป็นร่างกายของเธอ ด้วย แลกกัน ฉันจะช่วยเธอช่วยแม่ของเธอ แต่เธอต้องช่วยฉัน ช่วยร้องเพลงให้ฉันและช่วยปลดปล่อยฉัน”

คำพูดของเขาทำให้ญารินดาขนลุกไปทั้งร่าง มันฟังดู แปลกๆ แต่ไฉนเธอถึงอยากให้เขาทำตามนั้น กลีบปากเรียว หยักโค้งที่มุมลึกบอกถึงความมีอำนาจให้ทุกคนหมอบราบแทบ เท้า สีของมันแดงสดจนน่าอิจฉา ถ้ามันขยับทาบไปบนร่างของ เธอจะเป็นยังไงนะ

“ถ้ามัวแต่มองปากของฉัน โดยไม่ตอบคำถาม ฉันก็คงไม่รู้ ว่าตกลงเธอจะเอายังไง ฉันไม่ได้บังคับนะ

ดวงตาของแม็คควีนอ่อนแสงลงแต่ในใจกำลังหัวเราะเยาะ ที่เหยื่อสาวใกล้จะติดกับเต็มที่ สาวน้อยอ่อนต่อโลกอย่างเธอจะ ไล่ตามเสือร้ายอย่างเขา คงเร็วไปสิบปีกระมัง

“ขอดิฉันคิดดูก่อนได้มั้ยคะ”
ในที่สุดเสียงระฆังแก้วก็ตอบออกไปอย่างเบาหวิว ใบหน้า นวลเนียนหวานหลุบลงซ่อนสีหน้าหวาดระแวงและไม่แน่ใจ เอาไว้ เธอจะต้องแลกทุกอย่างกับเขาอย่างนั้นหรือ ความเป็น สาวที่เก็บไว้เป็นอย่างดีตลอด 22 ปี จะต้องมอบให้เขาอย่างนั้น หรือ ที่สำคัญเขาคืออัศวินขี่ม้าขาวตัวจริงหรือเปล่า

“ได้สิ ฉันให้เวลา 3 วัน นี่เป็นที่อยู่ของฉัน” เขาส่งนามบัตร ให้เธอ “ถ้าตกลงก็ไปหาฉันที่นี่ แค่เธอเซ็นสัญญาแกรกเดียว ทุก อย่างก็หมดห่วง

ญารินดารับนามบัตรนั้นแล้วกวาดตาไปทุกตัวอักษรบน กระดาษใบเล็ก ก่อนเบิกตากว้างเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มอย่าง ตกใจ แม็คควีน เบอร์นัลโด้ มาเวลล์ เจ้าของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ ในอเมริกา บลูมเมอร์มิวสิค ใครๆ ก็ต้องรู้จักค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ นี้ เพราะผลิตนักร้องคุณภาพออกมามากมาย แต่ละคนยอดขาย ถล่มทลายทั้งนั้น เรียกว่านักร้องในค่ายเพลงนี้เป็นเศรษฐีกัน หมดทุกคน

“หวังว่าค่ายเพลงของฉันจะการันตีให้เธอตัดสินใจได้ง่าย ขึ้นนะ”

“เอ่อ…ฉัน…”

“เอาเป็นว่า ฉันจะรอเธอแค่ 3 วัน ถ้าเธอไม่ไปหา ฉันจะบิน กลับอเมริกา” พูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วฉุดร่างบางขึ้น พร้อมทั้ง ดึงเอวกิ่วเข้าหาตัว

ญารินดาเบิกตากว้างเมื่อกลีบปากที่เผยอเพราะอุทานถูกปิดด้วยปากร้อนระอุ ซ้ำเรียวลิ้นหนายังแทรกซอนเข้ามากวาด หาความหวานอย่างย่ามใจ คนรุกรานเอาแต่ใจแทบสกัดกั้น เสียงครางเอาไว้ไม่ไหว เมื่อเรียวลิ้นฉกาจดูดดื่มความหวานยิ่ง กว่าน้ำหวาน ใดๆ ในโลก และไม่เคยได้ลิ้มรสชาติดีเยี่ยมเช่นนี้ มาก่อนไม่ว่าจากผู้หญิงคนไหนที่เขาเห็นพวกเธอเป็นแค่ดอกไม้ ริมทาง