บทที่5

ท่ามกลางความมืดนั่นเอง ร่างๆ หนึ่งก็ปรากฏขึ้นจากแรกที่ เป็นเพียงกลุ่มหมอกควันกระจัดกระจาย ก็รวมตัวกันจนกลาย เป็นเงาร่างโปร่งแสงของชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่บึกบึนไปด้วย มัดกล้าม

เขานั่งอยู่ตรงปลายเตียงเฝ้ารอคอย จวบจนกระทั่งคนบน เตียงผ่อนลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ จึงเริ่มขยับเขยื้อน กายเข้าหา

นีราซึ่งดำดิ่งในนิทราพลิกกายนอนหงายเหมือนรับรู้การมา นั้น เรือนร่างภายใต้เนื้อผ้าลื่นมันกลมกลึงยั่วตายั่วใจไม่ว่าจะอก อิ่มเต็มขนาดพอดีมือ ไล่เรื่อยมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ และเนิน เนื้ออูมกลางกายสาว

เจ้าของร่างโปร่งแสงกวาดมองทั่วเรือนร่างอย่างหลงใหล พลางเอื้อมมือทำท่าเหมือนลูบไล้เนื้อตัว แต่มือโปร่งแสงมิได้ แตะต้องโดนร่างกายคนบนเตียงแม้แต่น้อย ถึงกระนั้นมีรากลับมี ปฏิกิริยาตอบรับ ร่างกายของหล่อนแอ่นตามไม่ว่ามือโปร่งแสง จะผ่านไปตรงไหน เสียงครางหวานหลุดลอดจากริมฝีปาก ผู้ที่ ลูบไล้ยิ่งได้ใจตะโบมลูบทรวงอกอิ่มเต็ม

คราวนี้นีราแอ่นกายร้องครางดังขึ้น มือไม้ของหล่อนเปะปะบน เนื้อตัวตนเองกระทั่งหยุดอยู่ที่อกอิ่มเต็ม จากนั้นเจ้าหล่อนก็ฟอน เป็นเนินเนื้อหน้าอกเต็มมือตามจังหวะที่มือโปร่งแสงนำ
ครั้นมือนั้นเลื่อนมายังหน้าท้องแบนราบ เราก็เลื่อนตามจนมา หยุดตรงขอบชั้นในสีขาวตัวจ้อย ชุดนอนกระโปรงเลิกขึ้นจนมาก องอยู่ตรงเอว และขาเรียวยาวก็แบะอ้าออก โดยสัญชาตญาณ ชั้นในสีขาวมีรอยแฉะชิ้น น้ำหวานจากดอกไม้ที่ซุกซ่อนหยาดริน

เจ้าของร่างโปร่งแสงมองภาพนั้นด้วยความกระหาย เขาใคร จะลิ้มลองความหวานนั้นเหลือเกิน เมื่อสุดจะทานทนจึงฝั่งหน้าลง กึ่งกลางกายสาว

“อา…เสียวจัง” นีราละเมอ มือไม้เลื้อยระถึงพงพนากึ่งกลาง

ขณะที่เจ้าของร่างโปร่งแสงดูดดอมดมขบเม้มกลีบดอกไม้และ เกสรอูมเต่ง นีราก็ใช้ปลายนิ้วคลึงด้วยความรัญจวน เสียง หล่อนครางหวานพลางเปล่งชื่อใครคนหนึ่ง

“พี่ยักษ์”

‘นีจ๋า…นีสวยมาก

“พี่ยักษ์ขา…ช่วยด้วย ไม่ไหวแล้ว”

พี่อยากจะเข้าไปอยู่ในตัวนี้ใจจะขาด รู้ไหม ทำให้ตื่น

ตัว…อา

“ซี๊ดดดด…พี่ยักษ์ พี่ยักษ์…” นีราครวญครางขณะที่ส่งนิ้วผลุบ เข้าออกกลางรอยแยกกลีบดอกไม้ น้ำหวานมากมายหลั่งไหล

นี่จ๋า…อีกนิดเดียว….อีกนิดเดียว….

ที่โรงพยาบาล!
อร มารดาของอนันตยศมาเฝ้าใช้บุตรชาย จนป่านนี้เขาก็ยัง ไม่ฟื้น ทั้งที่อาการบาดเจ็บภายนอกไม่ได้หนักหนาอะไร ลักษณะ ท่าทางของเขาก็ดูเหมือนคนนอนหลับ แต่เป็นการนอนหลับที่ ยาวนานอย่างประหลาด

เสียงฮืออาดังขึ้นจากคนที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ อรจึงเดิน

เข้าไปดูใกล้ๆ นึกดีใจว่าบุตรชายอาจจะฟื้นรู้สึกตัวแล้วกระมัง

แต่เมื่อไปยืนข้างเตียงก็เห็นว่าบุตรชายยังหลับตาพริ้ม ทว่า ปากขมุบขมิบพึมพำอะไรบางอย่าง บางครั้งก็เปล่งเสียงครางฮือ อาฟังไม่ได้ศัพท์ อรยืนมองอยู่นาน ลังเลว่าจะกดกริ่งเรียก พยาบาลมาดูดีหรือไม่ บุตรชายของเธออาจจะรู้สึกเจ็บปวดตรง ไหนสักที่จึงได้ครางอืออาเช่นนั้น

ขณะที่กำลังตัดสินใจไม่ถูก นางก็เห็นว่าบุตรชายเริ่มขยับ ตัวอย่างกระสับกระส่าย เสียงที่ลอดริมฝีปากเริ่มดังและชัดเจน ขึ้น กระทั่งนางได้ยินเต็มสองหูว่า เสียงฮืออานั้นแท้จริงคือเสียง ครางกระเส่า

อรเห็นบุตรชายทําปากขมุบขมิบก่อนจะเอ่ยอะไรบางอย่าง

“อา…นี…นี ซี้ดดดด…

อรขมวดคิ้ว จำได้ว่าคืนก่อนบุตรชายก็ละเมอชื่อนี้ออกมาครั้ง หนึ่งแล้ว ยิ่งแปลกใจเมื่อพบว่าคือชื่อของหญิงสาวคนหนึ่งที่รวม อยู่ในขบวนเยี่ยมเมื่อเย็น นางไม่เคยได้ยินบุตรชายเอ่ยถึงชื่อนี้ มาก่อน และรู้ว่าหญิงสาวที่เขาคบก็มิได้ชื่อนี้ แม้ว่าบุตรชายจะไม่ เคยพาแฟนมาให้รู้จักเห็นหน้ากันสักที แต่ประสาคนเป็นแม่ก็พอจะรู้บ้างว่าลูกคบหาอยู่กับใคร…ชื่ออะไร…

แล้วทำไมเขาถึงเรียกหาชื่อยามไม่รู้สึกตัว

เสียงฮืออายังดังไม่ขาด พร้อมเหงื่อเม็ดโตที่ผุดตรงหน้าผาก ของบุตรชายทั้งที่อากาศในห้องก็ค่อนข้างเย็น อรกวาดตามอง ทั่วร่างบุตรชายแล้วก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง…ตรงกึ่งกลาง กายของเขา

รอยนูนชัดเจนเป็นอะไรไม่ได้นอกจาก…ท่อนลำของชายหนุ่ม มันยิ่งเด่นชัดเมื่อใต้ผ้าห่มและชุดผู้ป่วยคือเรือนร่างกายแข็ง แรงอันเปลือยเปล่า ผ่านร้อนผ่านหนาวจนอายุปูนนี้ ย่อมต้องรู้ เห็นผ่านเรื่องราวเจนโลกย์ มีหรืออาจะไม่รู้ว่าฝันของบุตรชายคือ อะไร…

เมื่อคืนตอนเฝ้าไข้นางได้ยินเสียงบุตรชายละเมอหาชื่อ “นี” เหมือนกัน แต่ก็ยังไม่มั่นใจ เพราะไม่ได้แสดงอาการทางกาย มากเหมือนตอนนี้ อรยังนึกว่าหูฝาด กระนั้นตอนได้ยินชื่อหญิง สาวก็สะดุดหูไม่น้อย

อนันตยศยังคงครางเสียงกระเส่า ชื่อของหญิงสาวยังหลุดปาก ออกมาเป็นระยะๆ เช่นเดียวกับอาการกระสับกระส่ายและ กึ่งกลางกายที่ซูซันดันผ้าห่มจนโป่ง อรมองบุตรชายด้วยความ กังวล ใจหนึ่งก็คิดจะกดกริ่งเรียกแพทย์หรือพยาบาลมาดู แต่ใจ หนึ่งก็รู้สึกอาย

แค่มองใครต่อใครก็น่าจะมองออกว่าอนันตยศกำลัง…

ฝันเปียก!
ฝันเปียกทั้งที่นอนสิ้นสติมาตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ อรถอนใจแล้วเดินไปนั่งมองเงียบๆ ตรงโซฟา นานทีเดียวกว่า อนันตยศจะนอนนิ่งสงบพร้อมลมหายใจที่สม่ำเสมอ แน่ล่ะ…แก่นกายที่ผงาดก็ค่อยๆ หมดฤทธิ์