บทที่ 6 การบังคับแต่งงานที่ต่ำทราม

วันที่สอง บนโต๊ะอาหารตระกูลหนาน นัยน์ตาที่อ่อนโยนเหมือนสายน้ำของหนานเฉียนหญิงกลาย

เป็นความโกรธ ในเวลานี้ “เธอพูดอีกที?”

นี่คือครั้งแรกที่เขาพูดจารุนแรงกับหนานหย่าขึ้น ทำให้เธอตัว สั่นไม่หยุด แต่เธอก็ยังรวบรวมความกล้าและพูดอีกครั้ง “พี่ใหญ่ ฉันจะแต่งงานค่ะ อีกสองวันหลงรุ่ยจะมาสู่ขอ

“จิ่นเฟิง? เธอหมายถึงหลงรุ่ย?” สายตาที่แหลมคมของ หนานเฉียนหมิงมองไปที่หนานจิ๋นเฉิง

หนานจีนเพิ่งได้รับสัญญาณของพี่ใหญ่ จึงก้มหน้าก้มตาลง

ด้วยความเกรงกลัว

“พี่ใหญ่ ความจริงฉันไม่เคยบอกพี่มาก่อน ฉันกับจีนเพิ่งรู้จัก กันนานแล้วค่ะ…” หนานหย่าซินก้มหน้าก้มตาด้วยความละอาย ใจ “สาเหตุที่เขาไม่ยอมช่วยพี่ใหญ่ เป็นเพราะฉันจงใจเลื่อนการ ขอแต่งงานของเขา พี่ใหญ่…จะยอมให้พวกเราแต่งงานกันไหม คะ?”

เธอพยายามพูดประโยคที่ยากลำบากจนจบ แล้วจึงได้ยิน หนานจิ๋นเฉิงทําเสียงฮึดฮัดเย็นชา

“ซินซิน เธอรักหลงฉีรุ่ยจริงๆ เหรอ อยากแต่งงานกับเขาเห รอ?” หนานเฉียนหมิงกัดฟันถามเธอ หญิงสาวที่เขาปกป้องมานานหลายปีกลับไปรักคนอื่น กระทั่งแอบปิดบังเขา “ค่ะ พี่ใหญ่ ฉันรักเขาค่ะ”

“งั้นก็แต่ง พี่ขออวยพรเธอ” พูดจบ หนานเฉียนหมิงจึงเดิน ออกไป หนานหย่าในมองเงาหลังที่วังเวงของพี่ใหญ่ เหมือน หัวใจถูกมีดกรีด

หลังจากนั้นอีกสองสามวัน หลงรุ่ยจึงมาสู่ขอที่ตระกูลหนาน ขณะเดียวกันก็ยังช่วยบริษัทตระกูลหนานอีกแรง เพื่อทำลาย แผนการรวบซื้อบริษัทตระกูลหนานของหลงเปียเงิน

สองวันที่ผ่านมาในหนังสือพิมพ์ได้เขียนบรรยายเรื่องงาน แต่งงานอย่างเต็มที่ และเป็นที่ฮือฮาในเวลาอันรวดเร็ว

ยามราตรีที่สวยงาม ภายในคฤหาสน์หรู

บนเตียงหรูสีดำขนาดใหญ่ กับร่างที่เปลือยเปล่าของสองคน กําลังกอดรัดกัน

หลงเป่ยเฉินมองผู้หญิงที่เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าอย่าง เฉยเมย เธอขยับร่างกายที่งามเพริศพริ้ง เพื่อเผยความงดงาม ของเธอต่อหน้าของเขาอย่างไม่เกรงใจ แต่หลงเป่ยเฉินกลับรู้สึก เฉยๆ ไม่ว่าหญิงสาวจะทำท่ายั่วเย้าจิตวิญญาณของเขาเพียงใด เขาก็ไม่สนในเลยสักนิด

หญิงสาวคนนั้นรู้สึกรำคาญใจ เธอจึงไม่สำรวมกิริยา และ พยายามยั่วเย้าอารมณ์ของเขาให้มากที่สุด หลงเป่ยเฉินก็ไม่ได้ ปฏิเสธ แล้วจึงดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน ริมฝีปากที่อบอุ่นเลียบนหัวนมที่อวบอิ่มของเธอ ทั้งกัดและขยี้ เขาทำทุกอย่าง โดย อาศัยนิสัยของตัวเอง โดยไม่แคร์ความรู้สึกของผู้หญิงที่อยู่ตรง หน้าเลยสักนิด

“อืม…ใช้แรง…ใช้แรงอีกหน่อยค่ะ… หญิงสาวเห็นตัวเอง ดึงดูดความสนใจจากหลงเป่ยเฉินได้แล้ว มือเล็กขาวนวลของ เธอจึงเอื้อมไปที่ร่างกายทองล่างของเขาโดยไม่รู้ตัว พยายาม ปลุกเร้าความปรารถนาของแข็งของเขาอย่างเต็มที่

หลงเปียเงินหัวเราะเย็นชาพลางเอื้อมมือลงไป สัมผัสได้ถึง ความกระตือรือร้นของผู้หญิง เขาจึงยั่วเย้าเธอ มองดูเสียงกรีด ร้องที่ตื่นเต้นของเธอ แต่ภาพเปลือยเปล่าแบบนี้กลับทำให้เขา รู้สึกผิดปกติ

ในหัวของเขาปรากฏใบหน้าเรียวเล็กที่ไร้เดียงสาของหนาน หย่าชิ้นขึ้นมาเรื่อยๆ ทันใดนั้น ภาพคืนนั้นจึงปรากฏขึ้นมาในหัว ของเขาในตอนนี้ เขาจึงจินตนาการผู้หญิงที่อยู่ข้างล่างให้กลาย เป็นเธอ และขยับมือให้เห็นขึ้นอย่างฉับพลัน

“อ้า…อย่านะ…มันเสียวเกินไป… จู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็หมดแรง ปล่อยเสียงร้องแหลม และนอนแผ่อยู่บนตัวของหลงเบี้ยเงิน

“เอามันใส่เข้าไปเอง” หลงเปียเงินไม่สนใจความรู้สึกของผู้ หญิง และสั่งเธออย่างเย็นชา

ผู้หญิงหัวเราะอย่างมีเสน่ห์ ค่อยๆ คลานขึ้นมาบนตัวเขา แล้ว นั่งลง จากนั้นจึงค่อยๆ ใส่เข้าไป ความอวบแน่นที่เต็มที่ได้ กระตุ้นความปรารถนาของเธออีกครั้ง เธอขยำหน้าอกที่คิดว่าน่าภาคภูมิใจของตัวเอง ดื่มกับจังหวะที่บ้าคลั่งของผู้ชายที่อยู่ ภายในร่างกายของตัวเอง “อา…อา…สบายจัง…ใช้แรงอีก…

หลงเป่ยเฉินรีบขยับอย่างรวดเร็ว เขายึดพื้นที่ร่างกายท่อน ล่างของผู้หญิงอย่างบ้าคลั่ง แต่ในหัวกลับเต็มไปด้วยท่าทาง สวยงามไร้เดียงสาของหนานหย่าน…

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น…

ใบหน้าหล่อเหลาของเขานิ่งไป พลางกดรับโทรศัพท์ “เรื่อง อะไร?”

“คุณชายสอง คุณหนานตกลงจะแต่งงานกับคุณชายใหญ่แล้ว ครับ!”

“ฉันรู้แล้ว”

นัยน์ตาลุ่มลึกของหลงเป่ยเฉินปล่อยสายตาที่คมกริบออกมา เขาผลักผู้หญิงที่หมอบอยู่บนตัวของเขา พลางพูดอย่างเย็นชา “ตอนที่เธอแสร้งทำเป็นผู้ที่ยังน่าดึงดูดกว่า” เขาไม่สนใจสีหน้าที่ อับอายของผู้หญิง แล้วลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าอย่างคล่องแคล่ว การ บริการของเธอจะได้รับค่าตอบแทนที่น่าพอใจ และอย่าคิดใช้ เล่ห์เหลี่ยมอยากได้ของที่ไม่ใช่ของตัวเอง”

ผู้หญิงตกใจจนหน้าขาวซีด ตัวสั่นงันงกอยู่บนเตียง พลางพูด เสียงเบา “ค่ะๆ คุณชายหลง…ฉันไม่กล้าแล้ว…

ใบหน้าหล่อเหลาของหลงเปียเงินมีสีหน้าเย็นชาและเมินเฉย และไม่พูดสักคำ จากนั้นจึงหยิบนาฬิกาข้อมือเพชรรุ่นลิมิเต็ดขึ้นมาใส่ แสงระยิบระยับวาดผ่านดวงตาคู่นั้นของเขา กระทบให้ เห็นนัยน์ตาที่ปกคลุมไปด้วยความมืดหม่น…

ละครฉากสนุก กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!