บทที่ 1 การเชื้อเชิญของเจ้าชาย

ยามราตรี ภายในโรงแรมระดับห้าดาวห้องหนึ่ง

กำลังจัดงานเลี้ยงขนาดมหึมา

เพลงที่ร้องอย่างเต็มที่กับการเต้นรำที่ยอดเยี่ยม ผู้หญิง มากมายสวมใส่เสื้อผ้าที่สวยงาม บรรยากาศเต็มไปด้วยความ โรแมนติกทุกหนแห่ง

หนานหย่าซินยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งอย่างตื่นเต้น เธอจ้องมองชาย หนุ่มรูปงามที่เพิ่งจะเดินเข้ามาอย่างจริงจัง

นั่นคือหลงรุ่ยนักธุรกิจอัจฉริยะที่ได้รับรายงานจากนิตยสาร โทรทัศน์ว่า เขาสามารถสร้างตำนานโลกธุรกิจได้ในขณะที่อายุ ไม่เกินสามสิบปี และบุคลิกที่สุภาพอ่อนโยนของเขา ทำให้ผู้ หญิงส่วนมากชื่นชอบและหลงใหล

และเธอ ก็คือหนึ่งในคนที่หลงใหลเขามากที่สุด!

หนานหย่าซินถือแก้วไวน์แดงเต็มแก้วเบาๆ เธอสูดลมหายใจ เข้าลึกๆ ก้าวเท้าเดินตรงทางหลงรุ่ยอย่างไม่รู้ตัว…

เธอไม่รู้ว่า การเคลื่อนไหวทุกอย่างของเธอ ถูกสายตาคู่หนึ่ง จ้องมองไม่ขยับ!

ในเงาของมุมหนึ่ง มีเงาของชายรูปร่างสูงใหญ่กำลังจ้องมอง เธอโดยไม่ละสายตา สายตาปรากฏนัยน์ตาของเหยี่ยวที่โหดเหี้ยม ราวกับเสือนักล่าที่โหดร้าย รอคอยที่จะฉีกเหยื่อด้วยกรง เล็บ!

พลาดไปอีกก้าวเดียว…

เธอยืนอยู่ข้างหลังหลงรุ่ย และกำลังจะเอ่ยพูด แต่เขากลับ หันตัวกะทันหัน นัยน์ตาอบอุ่นแฝงไปด้วยรอยยิ้ม “คุณผู้หญิง ผม ขอเต้นรํากับคุณได้ไหมครับ?”

หน้าอกของหนานหย่าในเต้นเร็วตุบๆ

ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม? เมื่อครู่เธออยากจะเข้าใกล้เทพเจ้าแต่ เขากลับเชิญเธอเต้นรำ เธอยื่นมือขณะที่หน้าแดง ชายหนุ่มเดินจูงเธอไปยังฟลอร์ เต้นรำ ระหว่างที่จังหวะเท้ากำลังหมุน นัยน์ตาอ่อนโยนของหลง

รุ่ยจ้องมองใบหน้าของเธอไม่ขยับ สายตาของหนานหย่าในม

องลงข้างล่าง จิตใจรู้สึกว้าวุ่น

การเต้นรําจบลง หลงรุ่ยพาเธอหลบกลุ่มคนด้วยความเอาใจ ใส่ เปิดทางเล็กๆ ให้หนานหย่าซิน พลางพูดเสียงเบา “คุณ เต้นรําเก่งมาก”

หนานหย่าในหัวเราะอย่างเขินอาย

บังเอิญมีผู้ชายสองสามคนเดินมาคุยเรื่องธุรกิจกับหลงรุ่ย หนานหย่าซินจึงหยิบไวน์หนึ่งแก้วแล้วเดินจากไป เธอดื่มไวน์ ขณะที่เดินไปด้วย ใบหน้าเรียวเล็กแดง จนกระทั่งเดินผ่านมุม หนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกมึนหัว และแก้วไวน์ก็มีเสียง “เคร้ง” ตกลงบนพื้น
แขนที่ล่ำสันใช้แรงโอบเอวของเธอไว้ น้ำเสียงทุ้มต่ำดังขึ้น ข้างหูเธอ “คุณผู้หญิง คุณไม่เป็นอะไรนะครับ?”

หนานหย่าในประคองศีรษะที่วิงเวียน ก้าวเท้าไม่มั่นคง และ เดินเซจนล้มไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มมองดูเหยื่อที่อยู่ในอ้อมกอด ริมฝีปากยิ้มโค้งขึ้นเล็ก น้อย “เหมือนคุณผู้หญิงน่าจะไม่สบาย ขึ้นไปพักผ่อนข้างบนสัก ครูดีไหมครับ?”

อาการวิงเวียนของหนานหย่าในยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ จึงฟังไม่ ถนัดว่าชายหนุ่มพูดอะไร และได้แต่พยักหน้าอย่างซื่อๆ ปล่อยให้ เขาประคองตัวเองขึ้นไปในห้องพักผ่อนชั้นสอง

เมื่อนอนลงบนเตียง ร่างกายของหนานหย่าในพรั่งพรูไปด้วย ความร้อนรุ่มทำให้เธอยากที่จะอดทนได้ และร้องเสียงครวญ ครางออกมา เธอไม่รู้ว่าควรจะระบายความเร่าร้อนที่บ้าคลั่งใน ร่างกายตัวเองอย่างไร

ทันใดนั้น เหมือนแหล่งน้ำพุที่เย็นชุ่มชื่นได้ล้อมรอบตัวเธอ หนานหย่าในคลานขึ้นไปบนความเยือกเย็นอย่างไม่หยุดยั้ง จน กระทั่งกอด “สิ่งของ” ที่สามารถทำให้ผ่อยคลายความรุ่มร้อนใน กายของเธอได้!

ชายหนุ่มรู้สึกพอใจกับความเร่าร้อนของหนานหย่าน เขาก้ม หน้ามองดูหญิงสาวที่น่ารักคนนี้